Een eiland in de oceaan van weblogs

Tag: zwemmen (pagina 1 van 1)

Weer gezwommen

Yup, zoals vorige week beloofd, heb ik vanochtend gezwommen.

Totaal 30 minuten gezwommen, aangenomen dat ik er ongeveer 1:30 minuut over doe per baantje, heb ik dus ongeveer 20 baantjes getrokken (nee, heb ze dus niet geteld). En 20 baantjes x 50m betekend dus dat ik 1 kilometer gezwommen heb.

Volgende week weer.

Regelmatig

Vorig jaar had ik last van m’n pols (en knieën). Dacht dat dit kwam door het klussen en uiteindelijk gaf de fysio me één oplossing: “Ga meer bewegen / sporten” 

Dus ik ging zwemmen en al snel had ik geen last meer. Voelde me ook wat sterker worden en ging allemaal voortvarend. 
Tot het zomervakantie werd en ik op een ochtend voor een dichte deur stond. 

Sindsdien niet meer gezwommen. En een tijd lang ging het goed. Nergens last van. Ja, soms wat van mn knieën, soms mn pols, maar ging allemaal snel weer over. 

Maar voelde toch niet fijn. Ik voelde m’n lichaam dichtslibben. Dus ik besloot om weer te gaan zwemmen. En dit keer gewoon elke week, regelmaat en zo. 

En ik weet dat het werkt. Een paar maanden geleden werd ik door de tandarts aangesproken dat ik m’n tanden niet goed poetste. Dus toen besloten om er regelmaat in aan te brengen. Vaak was ik ’s avonds lax en kroop ik liever snel in bed. En vergat het’ s ochtends ook wel eens. 

Totdat ik dus na m’n tandarts bezoek besloot dat het nu anders moest. Ik ging de app HabitBull gebruiken. Daarin kan je instellen wat je hoe vaak wilt doen. En je geeft dus zelf aan of het gelukt is of niet. En die streaks volhouden werkt voor mij. Ik heb nu al 88 dagen ’s avonds m’n tanden gepoetst en 36 dagen’ s ochtends (jaja, een keer vergeten en dan verlies je je streak). Ook elke avond even planken doe ik al 71 dagen. En al 86 dagen gebruik ik alleen maar de trap ipv de lift op m’n werk. 

En deze regelmaat werkt. Ik denk er steeds minder over na en doe het gewoon. En als ik erover nadenk, dan herinner ik mezelf even aan de lange streak die ik heb en dan ga ik. 

Dus het zwemmen gaan we met dezelfde regelmaat doen. Elke dinsdagochtend ga ik zwemmen. Vanochtend voor het eerst geweest en merk het nu meteen – m’n pols doet geen pijn meer ^^

Zwemzooi

Had me (weer eens) voorgenomen om wat meer aan m’n conditie te gaan doen. Vorige week weer begonnen met hardlopen – inmiddels al 3 keer gelopen (in 1 week), dus dat gaat goed. En wilde ook weer gaan zwemmen.

Vorig jaar al samen met Jaz tijdje wezen zwemmen, maar dat zwembad was 20 minuten fietsen. En bij mij om de hoek zit ook een zwembad, dus daar ging ik gisteravond eens kijken.

Maar helaas. Dat doen we dus nooit meer. Het waren maar 2 banen en maximaal 15 meter lang. Eén baan was duidelijk de babbelbaan, overal vrouwen met keurig hun hoofd boven water zodat hun kapsel niet nat werd – zucht. En de andere baan was de turbobaan, bedoelt voor de snelle zwemmers.

Maar helaas. Omdat het bad (1) zo kort/klein was en (2) er maar twee banen waren, was de turbobaan al snel super vol en kon je eigenlijk alleen maar achter elkaar in een rijtje schoolslag doen. En eigenlijk was ik ook de enige die borstcrawl wilde zwemmen, de rest waren toch voornamelijk mensen die rustig baantjes wilde trekken.

Dus dat schiet niet op. Ik wil sporten. Voelen dat ik sport. Buiten adem raken. Moe worden. M’n conditie duidelijk verbeteren en niet langzaam baantjes trekken, dat schiet niet op.

Dus we gaan volgende week wel weer 20 minuten op de fiets om te zwemmen in een echt zwembad. Daar hebben ze 5-6 banen van 20-25 meter lang. En daar is de snelle baan ook écht snel!

Arme spieren

M’n armen doen pijn. Nou ja, niet echt pijn-pijn… maar meer beetje zeurend gevoel als ik ze span. Als ik iets moet optillen of m’n arm in een bepaalde hoek beweeg.

Het begon met klussen in vriend Craggies nieuwe woning. Heb maar aantal uurtjes lopen schilderen, maar waarschijnlijk hebben de spieren in m’n armen toen andere bewegingen gemaakt dan usual. Wel vaag, want heb vorig jaar hier zelf veel meer geklust en eigenlijk nooit last gehad van spierpijn. Weird.

En gisteravond lekker in het water rondspat (lees: uur gezwommen, voornamelijk borst-crawl). Dat maakte m’n armen wel weer wat losser, maar naderhand was de spierpijn er weer net zo hevig.

Dus nu maar even aantal dagen rustig aan doen. Dat we morgen gaan beachvolleyballen met m’n werk is dus weer goed geplanned 😛

Lekker bezig

We zijn weer lekker bezig hier op het eiland Rakso. Sinds enkele weken weer lekker aan het sporten en dat voelt goed.

Doe tussendoor kleine dingen – soms even proberen m’n record te breken met touwtje-springen – en elke ochtend situps and pushups. Maar voornamelijk draait het om het hardlopen (1-2 keer per week) en de nieuwe passie zwemmen (1-2 keer per week).

Afgelopen woensdag weer samen met vriend Craggie half uur gelopen. Totaal 4,6 km afgelegd, heel netjes dus. Hebben – als je het uitrekend – gemiddeld 9-10 km/u gelopen, wat een mooie snelheid is. En het voelde achteraf ook heel lekker.

We waren wel moe maar goed moe, niet helemaal kapot ofzo.

Voldaan moe. Denk dat dat het juiste woord is.

Toen moest ik dan nog wel terug op de fiets. Totaal die dag 2 uur gefietst, want moest ’s ochtends ook nog bij de tandarts langs… die ook op een half uur fietsen zit. Dus woensdag was een über-sportieve dag.

En eigenlijk zouden brother Jasper en ik donderdag gaan zwemmen, maar dat hebben we door omstandigheden voor een keer geskipt (hadden geen zin). Maar morgenochtend (zondagochtend om 8:00)  ga ik weer zwemmen. Afgelopen zondag ook gezwommen. ’s Ochtends vroeg. Heerlijk. Behalve dan het uit je bed komen.
Maar heb ik altijd al willen doen, vroeg opstaan en voor dag-en-dauw gaan hardlopen (of in dit geval zwemmen).

Maar merk dat ik echt een avondmens ben. Kan ’s avonds tot laat (1-2-3 uur) doorgaan, zonder ook maar beetje in te zakken. Maar als ik ’s ochtends vroeg moet opstaan, dan kan ik moeilijk m’n bed uitkomen – alleen met een hele goede reden (zoals zwemmen of een andere afspraak).

Afgelopen zondag dus om 7:00 opgestaan, op de fiets naar Japs en toen gezwommen. Na 10 minuten voelde ik al alle kracht uit m’n lijf verdwijnen, maar rustig doorgegaan en uiteindelijk wel het uur kunnen volmaken. Ging dus minder lekker dan de keer ervoor, maar toch… bleef drijven en kwam vooruit 😀

Merk ook dat het hardlopen makkelijker gaat, ben in de afgelopen maand ook aantal kilos verloren en dat alles is een goede motivatie om door te gaan – naast het sociale/gezellige aspect.

Ben dus goed op weg. Nu nog volhouden, dat is het lastigst 😀

Dagje weg

Aangezien het vandaag – sinds lange tijd – weer heerlijk zonnig was, zijn we met Nath d’r ouders naar het strand geweest. Eerst naar Egmond aan Zee, daar lekker in een strandtent wat gedronken en toen nog even de zee in gedoken.

Het was druk op het strand, maar toch was de duik in het koude water wel lekker verfrissend. Op het strand nog beetje met de volleybal hoog-gehouden (“je mag niet voetballen met een volleybal!”) en daarna zijn we weer vertrokken.

De auto geparkeerd in Alkmaar (kwamen we toch langs) en daarna nog lekker door het oude stadje gewandeld. Beetje winkels gesnuffeld en zelfs nog een rondvaart gemaakt. Stelletje toeristen 😀 Maar was wel lachen, want de bruggetjes waren zo laag dat we elke keer bijna plat op de banken moesten gaan liggen. Was een beetje maf gezicht 😛

Toen ’s avonds nog lekker in een grill-restaurant de dag afgesloten en toen was de dag alweer voorbij. Morgen wordt het beetje rotter weer en m’n vakantie zit er dan ook alweer bijna op. Maandag weer aan de slag. Jeeej :S

is heel veelzijdig

Gisteravond was ik een zwemmer, een ninja, een huurling en een basketballer.

Eerst weer m’n wekelijkse zwemles. Ging lekker, maar kramp in je grote teen bij een sprintje is alleen wat minder 😛

Daarna ben ik – ondanks mijn verkrampte teen – begonnen als ninja. Ik sloop – na het leren van al mijn vaardigheden – door schaduwrijke gangetjes vol met ‘bad-guys’ en vervulde mijn ninja-missies. Maar eigenlijk had ik hier al vrij snel genoeg, al dat stille gesluip was beetje eentoning, ik wilde actie.

Dus werd ik huurling. In Korea. Daar knapte allerlei klusjes op, voor wie dan ook. Zolang ze me maar konden betalen vond ik het prima. Zo moest ik een krat met wapens van de Chinezen stelen voor de Mafia, heb een aantal hoge legerfunctionarissen opgepakt voor allerlei partijen, heb ik voedsel naar een dorp gebracht voor de VN en nog andere smerige klusjes. Toen ik voor de derde keer KIA was (KIA = Killed In Action) besloot ik om weer een ander beroep te kiezen.

En ik werd basketballer. Op professioneel niveau, maar dan op de straat. En daar stond ik dan, samen met m’n team. Als lange, donkere, gespierde basketballer schudde ik de truukjes uit m’n mouw – eigenlijk deed ik ze met m’n duim, maar dat klinkt zo vreemd – en ik sprong en dribbelde het hele veld rond.
Overspelen, terugspelen, truuk, truuk, truuk, nog gavere truuk en dan schieten. En ik won, en won en won en verloor en verloor en verloor nog een keer. Dat had nog uren zo door kunnen gaan, maar gelukkig wierp ik een blik op de klok en zag dat het alweer voorbij 1 uur ’s nachts was. Tijd om naar bedje te gaan, want moest de volgende ochtend gewoon weer naar m’n werk, vroeg op dus.

Toen maar m’n PS2 uitgezet en gaan slapen. Vanavond lekker hardlopen met Craggie, maar daarna duik ik waarschijnlijk weer even het huurlingen-leven in. Beviel me prima 😛