Een eiland in de oceaan van weblogs

Tag: titanfall2 (pagina 1 van 1)

Klaar met vallen

Ik liep door een soort mistig bliksem veld, versloeg wat vijanden en hopte toen door een soort van bouwplaats … maar eigenlijk was het meer een sateliet-ruimte-centrum ofzo. Ik moest een of ander uplink-module ergens uithalen en ergens anders naartoe brengen. Het verhaal ontgaat me een beetje, maar na wat gespring, geschiet en getitan … haal ik het. En het eindigt met een boss-fight tegen een grofgebekte Duitser genaamd Richter.

De missie daarna rende ik samen met allemaal andere titans tegen andere titans. We gingen een basis infiltreren en hoopten de Arc te pakken te krijgen. Na wat gevechten door de basis heen, beetje wisselen tussen de verschillende loadouts van m’n titan, zagen we uiteindelijk de Arc wegvliegen in een ruimteschip. Hier moesten we dus achteraan. In de lucht sprongen en schoten we wat en het eindigde al snel op de boeg van het ‘vliegtuig’. Hier kwam een vrij pittig gevecht tegen een vliegende titan – maar uiteindelijk overwon ik hem en konden we verder, maar we worden gevangen genomen.

In deze missie (wat de laatste blijkt te zijn) wordt m’n titan (BT) vernietigd, mag ik wat rondrennen met een Smart Gun (wat best wel nice is… aangezien hij alles one-hit-kill-raak schiet waar ik ook maar kijk) , wordt ik weer herenigd met m’n titan en uiteindelijk volgt het eindgevecht tegen de eindbaas, Slone. Dit is een heel pittig gevecht, waarbij ik vele keren dood ging… maar uiteindelijk overwin ik het (nipt) en begint de eindscene… en offert m’n titan zich dan op voor de mensheid.

En dat was de singleplayer van Titanfal2. Best wel (heel) nice eigenlijk. Vooral de time-travel missie was zeker nice. De rest ook wel, vooral het wall-runnen en het platformen was heel vet gedaan. Nu nog beetje de game aanhouden voor de multiplayer … en dan uitlenen aan Mathijs. En dan ben ik er klaar mee ^^

Vallende titanen

Ik had het geprobeerd, wat anders te spelen. Battlefield 1 beviel niet en dacht dus eigenlijk klaar te zijn met First Person Shooters… maar gister in een opwelling TitanFall2 gekocht. 

Die stond al een paar maanden op m’n verlanglijstje, maar ik had steeds andere spellen om te spelen. Nu wil ik nog zeker wel verder met Nioh, maar was eventjes toe aan iets anders. 

Gisteravond vroeg ik me toch na een tijdje toch wel een beetje af of ik geen fout had gemaakt met m’n aankoop. Had een beetje hetzelfde gevoel als vorig jaar zomer met Doom en Overwatch. Het speelde wel leuk, maar was niet wow-gaaf-kannietstoppen. 

Misschien dat het ook wel beetje door de eerste levels komt. Het begint allemaal kalmpjes. Je springt wat hier-en-daar, je schiet wat hier-en-daar en kabbelt rustig voort. 

Vanavond besloot ik om eerst ff de difficulty een tandje hoger te zetten (van regular naar hard). Vond het allemaal maar makkelijk en niet heel bijster uitdagend. En dat merkte ik. Ging daarna vaker dood en moest gebieden/gevechten vaker overnieuw doen. Qua levellayout is het allemaal niet zo spannend. Er valt weinig (lees: nagenoeg niks) te doen naast het gebaande pad. De levels zijn best wel (heel leeg) en het is allemaal niet zo spannend. 

Gelukkig maken ze dat goed door de gameplay in de levels wèl uitdagend en verrassend te maken. Zo moest ik vanavond door een level lopen die constant wijzigde van layout, was een grote fabriekslijn en moest soms langs zijkanten van platen rennen. Was best gaaf… en op het eind stond alles zijwaarts. Huizen, auto’s, bomen, grasvelden… alles hing zijwaarts. Was heel disorïenterend, heel bizar. 

Het volgende level was in een oud onderzoekslaboratorium en had ook z’n eigen ding. Dit level ging het erom dat je kon switchen in tijd. Al snel kreeg je een device waarmee je kon switchen – op dezelfde plek – tussen het heden en het verleden. Dus soms vocht je in het vroeger met mensen en switchde je naar het heden om geen vijanden te hebben… of soms had je in beide tijdslijnen vijanden, dus was het even iets meer aanpoten. 

En als laatste level die ik speelde moest ik op zoek naar een ander device waarmee ik grote turbines aan/uit moest zetten. Iets minder spectaculair, maar best leuk. 

En na al het singleplayer geweld even de multiplayer ingedoken. Had daar ooit ergens (geloof september vorig jaar) al eens een beta van gespeeld en toen de conclusie getrokken dat het wel geinig was, maar that’s it. Nu speelde het wel lekker en moest me uiteindelijk weer naar bed slepen.