Een eiland in de oceaan van weblogs

Tag: spiderman (pagina 1 van 1)

Spiderverse

Spiderman: Into The Spider-verse is de beste film die ik ooit gezien heb.

Zo, ik heb het gezegd. Het staat hier zwart op wit. Dus het is zo. Punt.

Vanavond gingen Lies en ik ter ere van onze maandelijkse date (cadeautje gekregen van Lies voor kerst, een twaalftal enveloppen met voor elke maand van dit jaar een date). En deze eerste date gingen we saampjes naar de bioscoop.

We hadden besloten om naar Spider-man: Into The Spider-verse te gaan en meteen bij de opening, het tonen van de logo’s van de bedrijven (Marvel, Sony etc) was ik verkocht. Direct wist ik het: deze film is awesome!

Krijg weer de kriebels als ik dit zie. De animaties, de glitches, de opbouwende muziek/geluid. Heerlijk.

De laatste keer dat ik zoiets had was toen ik in de bioscoop zat en het begin van Sherlock Holmes, het begon met deze intro en direct gevolgd door deze vechtscene. En direct wist ik het: deze film was awesome. En ik kreeg gelijk, Sherlock Holmes is een gave film (twee gave films zelfs).

En nu met Spider-man was het zelfs nog erger. Ik heb werkelijk van elke seconde genoten. Er zaten zoveel gave effecten in, de humor was echt geweldig – heb meerdere keren hardop zitten lachen en ook Lies vond het een hele leuke film.

Zou zo weer naar de film gaan. Mmmm, misschien doe ik dat ook nog wel een keer. Vond hem echt zo super f#cking gaaf goed. 11 op de schaal van 10.

Dus… als je hem nog niet gezien hebt: kijken dus!

Monsieur de l’Araignée

Spiderman, Spiderman, does whatever a spider can
Spins a web any size, catches thieves just like flies
Look out, here comes the Spiderman

Met een gracieuze sprong duik ik vanaf een wolkenkrabber, stort in de diepte, tot enkele meters boven het wegdek ik m’n hand uitstrek en mezelf met een spinnenweb sierlijk laat slingeren.

En op het hoogste punt van m’n zwaai, laat ik los, maak een koprol om daarna weer naar beneden te duiken en het hele riedeltje te herhalen.

Heerlijk, zo door de stad bewegen.

Ik speel Spider-man op de PS4. En het speelt geweldig. Het rondbewegen gaat vloeiend en heel eenvoudig, de gevechten met de bad guys zijn pittig en uitdagend, de verhaallijn begint net pas een beetje op gang te komen. Maar ja, heb het nu misschien 5 uur gespeeld ofzo. Het verhaal ziet er wel heel leuk uit. Echt een typisch Spider-man verhaal.

Net als al de comics die ik thuis heb liggen, zo voelt/speelt Spider-man ook. En dan ziet het er ook nog eens super mooi uit.

En een van de vetste dingen is dat als je begint met rondslingeren, dat dan langzaam de muziek aanzwelt. Zie hieronder een filmpje van Kotaku waarin ze dit tonen:

(bron: Kotaku)

Vliegende bijlen en hoofden

Ik werp m’n wapen met een boog richting de vijanden. De zoevende bijl haalt twee vijanden neer en blijft steken in het hoofd van de derde. Met een handgebaar komt de Leviathan Axe weer teruggevlogen om met een passende ‘pats’ weer in m’n hand te landen.

Ik speel God of War – een PS4 exlusive. Een heerlijk spel, een combinatie van super mooie graphics en fantastische gameplay. De gevechten met de vijanden vervelen nooit, je voelt je altijd super sterk en tegelijkertijd moet je toch ook goed blijven prioritiseren welke vijand je eerst neerhaalt, om te voorkomen dat je overwelmd raakt.

Ergens eind april kwam God of War uit, voor op de PS4. Dit ‘vervolg’ op God of War III had ik eigenlijk totaal niet op m’n radar staan. Had wat trailers voorbij zien komen, had hier-en-daar wat berichtjes gezien, maar ja… sinds een paar jaar geleden was ik samen met Mathijs gigantisch afgeknapt op God of WarIII, dus deed me eigenlijk weinig, deze nieuwe release in de serie.

Vroeger – lang lang geleden, toen ik nog een PS2 had, heb ik wel met veel plezier God of War (1) en deel 2 gespeeld. Heerlijk beetje hakken en slaan, vooral met die mooie Blades of Chaos. Maar die zijn niet meer in deze reboot. Dit keer speelt het verhaal zich af in het hoge (koude) noorden en niet meer in het zonnige Griekse zonnetje.

Ergens eind mei kocht ik het spel, was nooit heel erg erdoor gegrepen, maar de recenties waren zo lovend, dat wilde ik zelf ervaren. En ben blij dat ik dat gedaan heb, want wat een heerlijk spel. De verhaallijn is boeiend, de gesprekken die Kratos (de hoofdpersoon) heeft met z’n zoon zijn leuk om te volgen en het ziet er gewoon allemaal zo heerlijk mooi/leuk uit.

Ook de structuur van het spel zit heel goed in elkaar. Ik heb altijd een beetje moeite met open-wereld spellen. Vind het idee heel leuk, maar uiteindelijk struikel ik door alle keuzestress die ik krijg door de vele mogelijkheden. Maar gelukkig is God of War (GoW voor vrienden) iets meer afgebakend. Ja, je kan alle kanten uit – maar er staan niet 83.000 icoontjes op je scherm om aandacht te vragen. En de side-quests zijn dusdanig goed, dat ik me regelmatig halverwege heb afgevraagd of dit nou een main-story-missie was, of ‘maar’ een sidemissie.

En uiteindelijk – na enkele maanden te hebben gespeeld – speelde ik hem laatst uit. Tenminste, ik haalde het einde van de mainstory. Nu kan ik nog sidemissies doen, andere dingen verzamelen en zoeken en zelfs het spel opnieuw spelen met de New Game Plus variant – wat dus betekend dat je alles reset,  behalve je eigen voortgang. Dus je begint opnieuw met het verhaal, maar wel met alle wapens en skills die je al had.

Mmm. Misschien dat ik dat ooit nog wel eens doe. Maar voorlopig ben ik even klaar met GoW, tijd voor iets anders. Maar wat? Ja, de beta van Battlefield V komt er volgende week aan. En Spider-man komt er ook aan, 7 september. Benieuwd hoelang ik mezelf kan inhouden ^^