Tag: sekiro (pagina 1 van 2)

Afgelopen dinsdag kwam Mathijs ff langs, we speelden meerdere spellen en uiteraard heb ik hem even Sekiro laten zien. Uiteindelijk ook de Blazing Bull getoond. En terwijl ik hem toonde, dook ik vele keren op precies het juiste moment weg. Dus hield het nog best lang vol … al deed ik nagenoeg geen damage. Dus schoot nog niet echt op.

Daarna gingen we weer verder met andere spellen, dus we springen even naar vandaag.

Werkte vandaag thuis. Dus tussen-de-middag besloot ik om de Bull nog eens te proberen. Probeerde het zelfs paar keer, maar kwam niet echt veel verder. Had het gevoel dat ik iets miste.

Dus toen vanavond maar overgeschakeld naar de andere boss, naar Juzou the Drunkard. Ik besloot dat ik eerst langs de eerste vijanden moest komen, zonder dat het me teveel tijd kostte. Bij andere bosses kon ik vaak redelijk snel doorrennen, maar bij Juzou moest ik toch elke keer weer een groepje vijanden uitschakelen.

Totdat ik ontdekte dat als ik rustig via het dak liep, dat ik dan uiteindelijk ongezien bij de boss kwam.

Maar ja, voor Juzou stonden ook meerdere vijanden. En elke keer als ik erop afliep, kwamen die ‘normale’ vijanden èn Juzou op me af. En dat was iets teveel van het goede.

Maar – zoals zo vaak – toen ik beetje aan het rotzooien was, deze keer met m’n shurikens. Ik gooide er een paar naar wat ‘normale’ vijanden en ze kwamen eigenlijk een-voor-een op me af. En toen ik de laatste had verslagen, toen merkte Juzou me op en kwam toen alleen op me aflopen.

En de echt grote ontdekking was toen ik een stukje verder van Juzou liep en hij mij ‘vergat’ en rustig terugwandelde naar waar hij in het begin stond.

Ik kon ineens een deadblow doen, in z’n rug. Geweldig! En daar was dus het klik-moment. Na nog een paar pogingen had ik m’n strategie paraat.

Ik glipte via de daken langs het eerste groepje vijanden. Daarna waren de twee vijanden in het linkerhuis aan de beurt.

En daarna lokte ik de voorste ‘normale’ vijanden met m’n shurikens. En toen alle ‘normale’ vijanden uit de weg waren geruimd, was het tijd voor de boss – Juzou, maar lokte hem in eerste instantie wel via de linkerkant – want aan de rechterkant stond een NPC die me wilde helpen. En hem wilde ik nog even bewaren voor het èchte gevecht.

Juzou kwam op me af en toen moest ik hem weer kwijtraken. Dus ik rende terug naar een heel stuk terug. Hij volgde me nog best een stuk, maar uiteindelijk verloor hij z’n interesse en draaide zich om – terug naar de deur die hij bewaakte.

Ik kon hem z’n eerste deadblow geven en daarna de hulp inroepen van Nogami Gensai (de NPC krijger) .

Samen met Nogami (zolang hij het volhield, wat niet heel lang was) bevechten we Juzou, we delen wat flinke klappen uit en uiteindelijk gaat Nogami strijdend ten onder.

Nu is het alleen nog Juzou tegen mij

Ik wacht geduldig m’n momenten af, ik wacht tot hij z’n giftige Saké drinkt en ik hem even een paar flinke klappen kan geven

En uiteindelijk ga ik rechterop zitten, even focussen en dan heb ik hem verslagen! Eindelijk! De baas waar ik al weken mee worstel!

Ik heb hardop geroepen, vuist in de lucht en eventjes het spel op pauze gezet. Moest er even van bijkomen.

Toen nog stukje weer bij de Bull geprobeerd. Maar daar loop ik nog steeds tegen een (razende) muur op.

(16:32 uur gespeeld)

Afgelopen weekend heb ik twee keer Sekiro gespeeld. Eerst zaterdag eventjes een half uurtje.

Ik was bij de grote bull aangekomen, maar had ff geen zin om hem te bevechten. Dus besloot om ff andere stukjes van een ander level te verkennen.

In de herinneringslevel zit namelijk een meer en middenin dat meer zwemt een karper – en ligt ook een dingetje te glimmen op een rots.

Dus ik besloot om daar eens te kijken wat dat nou precies was. Bleek gewoon ‘iets’ te zijn (niet heel boeiend, vandaar dat ik het niet heb onthouden).

Maar op dat rotsen-eilandje zat ook een man in een mand … of tenminste, er zit iemand in een mand en steekt z’n hand uit de deksel.

Daar kan ik mooie spulletjes kopen met karper-schubben. En ik had er precies twee verzameld, dus kon een anti-brandwonden-drankje krijgen. Dus daarmee maak ik hopelijk meer kans tegen de grote bull-vijand.

En toen besloot ik dat ik ook nog eens het eerste stuk van het spel ging verkennen, in de hoop daar nog iets te ontdekken.

Maar toen ik eenmaal daar was aangekomen, stond de visite voor de deur en moest ik stoppen.

Toen had ik dus 13:51 uur gespeeld. Een sessie van een half uurtje dus.

---

Zondagavond ging ik weer ff verder. Ik begon dus boven waar ik m’n eerste boss-fight had, tegen de mini-boss generaal.

Dus ging langzaam verder, killde soms wat vijanden en verkende het level verder.

Toen via de slangen-vallei, daar nog wat spulletjes her-en-der gevonden en toen uiteindelijk kwam ik weer bij de bull uit. Heb hem 2-3 keer geprobeerd. Maar dat beest is echt snel en vlammend. Moet nog ff ontdekken hoe hij precies werkt ^^

Heb vrijwel geen tijd om te ontdekken wat z’n patroon precies is. Maar ja, dat had ik ook bij die grote gast op z’n paard … totdat ik ontdekte dat ik gewoon kon verdedigen en me weinig kon gebeuren.

Met die stierenbaas is het iets lastiger, hij komt als een razende op me afgestormd, kegelt me finaal onderuit en ik heb eigenlijk weinig tijd om weg te duiken of überhaupt iets te doen.

Ik heb het wel geprobeerd, eerst eventjes m’n nieuwe anti-brandwonden-drankje getest en zelfs nog geprobeerd hem te blocken. Dat werkte wel … maar toch niet helemaal. Opzij springen werkte toch beter … zo leek het.

Maar nadat ik paar keer dood ging, ben ik maar eventjes gestopt.

Denk dat ik nu ongeveer 14:45 uur gespeeld heb.

Vanavond vond ik dat het toch maar weer eens tijd werd dat ik verder ging met Sekiro. Ik was geeindigd bij de boss-fight tegen een grote generaal genaamd Gyoubu Oniwa, die op zijn paard (Onikage) zit.

Ik besloot om het nu maar ff een paar keer te proberen. Had de vorige keren het 1-2 keer geprobeerd, had z’n aanvallen ontweken en ging dan uiteindelijk vrij snel weer al dood.

Dus ik pakte het deze keer iets anders aan. Ik besloot om alleen maar te verdedigen. Ik hield alleen maar m’n zwaard omhoog als verdediging en liet hem aanvallen. En tot m’n verbazing, deed hij mij nagenoeg geen schade. Ik kon gewoon blijven staan.

Soms hakte hij iets fanatieker, maar dan na een paar keer stopte hij eventjes en konden we beiden weer op adem komen.

Pas wanneer ik terug begon te hakken of weg begon te duiken, en ik verkeerd timede, dan kreeg ik flinke klappen.

Maar m’n klappen deden maar heel weinig schade bij hem … dus ik voorzag eigenlijk al dat het een lange strijd zou worden. Eentje waarbij ik super geconcenteerd te werk moest gaan, steeds defensief zijn en dan soms eventjes – op precies dat ene juiste moment – toeslaan en een paar klappen teruggeven.

Poeh … dat ging lang duren.

Oh wacht, ik had ook nog m’n vuur-schiet-protese èn olie. Dat werd dus mijn tactiek.

Eerst wachtte ik geduldig, liet hem een paar keer rake klappen geven… als hij dan eventjes pauzeerde, dan gooide ik snel een flesje met olie in zijn richting en deed daarna m’n vuur-schiet-protese-truc.

En dat werkte, één keer. Want ik kreeg – doordat ik helemaal open stond om m’n flesje te gooien en daarna vuur te schieten – ook flinke klappen en ging kort daarna dood.

En het vuur deed ook eigenlijk minder dan ik had verwacht.

En ik ging ook vaak dood. De ene keer was het omdat ik te gretig was en niet genoeg verdedigde. De andere keer was het omdat ik net op het verkeerde moment wegdook. En dan was het weer omdat ik net op het moment dat hij ging toeslaan, wegdook en alsnog geraakt werd.

Uiteindelijk waren m’n flesjes met olie op. Dus ik moest weer terug naar m’n defensieve aanpak. Ik had al een paar keer de moed opgegeven en bij Bloodborne of Dark Souls zou ik nu al lang hulp hebben ingeroepen van een mede-speler. Maar ja, dat kan niet in Sekiro. Hier moet je het helemaal zelf doen … of niet.

En op zich was het best te doen. Hij deed niet massive damage, zolang je maar netjes bleef blocken. En door al die vele aanvallen, begon ik wel beetje een patroon te zien, een ritme van de aanvallen.

Lange aanval, dan een kortere hak-hak… en dan even pauze en dan weer een lange haal vanaf onderen. Dan weer opnieuw.

En soms eventjes reed hij een stukje weg, draaide zich om en kwam weer aanstormen. Heel intimiderend, maar uiteindelijk deed hij dan geen schade en kon ik de rest makkelijk blocken.

Ik ging dus ook meer experimenteren met onder hem doorduiken, nèt voordat hij een aanval deed … en hem dan snel een paar klappen te geven. Dat werkte de ene keer wel en de andere keer was ik net te vroeg/laat en kreeg ik alsnog flinke klappen te verduren.

En ineens klikte het.

Het spreekwoordelijke kwartje viel.

Het was tijdens een van z’n aanvallen, ik blockte nèt iets te laat – een zogenaamde deflect – en dat zorgde ervoor dat z’n posture (z’n gevechtshouding) een flinke knauw kreeg. En toen had ik ineens door hoe ik hem moest verslaan.

En datzelfde gevecht was ook tevens de laatste, want ik weerde hem constant af … door de vele keren hiervoor proberen, had ik z’n aanvalsritme in m’n hoofd zitten en kon daarom ook vrij nauwkeurig steeds z’n aanval afweren.

En elke keer als ik afweerde, deed ik z’n posture weer minder worden. En uiteindelijk had ik hem genoeg uit z’n balans gebracht dat ik de eerste deadblow kon uitvoeren.

Was eigenlijk best wel makkelijk, om eerlijk te zijn. Nog wel opletten, maar toch was het – achteraf gezien – zelfs een leuke boss-fight. Eentje waarbij het eerlijk voelt, dat je niet vanuit het niets ineens grote flinke klappen krijgt waar je niks tegen kan doen ofzo.

Toen moest ik nog even volhouden. Had inmiddels wel al m’n health-potions gebruikt (had niet elke afweer goed getimed en dan kreeg ik dus klappen). En toen killde hij me.

Gelukkig kon ik nog herrijzen en dus doorgaan met het gevecht. Maar nu werd het wel een stukje spannender. Want nu had ik geen health-potions meer en kon ook niet meer herrijzen.

Uiteindelijk had ik nog een heel klein streepje met health over en toen had ik hem genoeg afgeweerd en uit balans gebracht, dat hij weer wachtte op z’n tweede deadblow. En toen had ik hem gekilled. Klaar.

Toen kon ik nog een stukje verder verkennen. In het begon bovenop de berg, daar vond ik een andere shinobi die me de opdracht gaf om ‘ratten’ te killen. Dat bleken uiteindelijk kleine mannetjes te zijn die her-en-der stonden met grote bamboe-hoeden op… en die razendsnel waren en vergif spuwden. Heel vervelend.

Maar na een paar pogingen had ik die ook verslagen en kon ik een nieuwe skill-tree unlocken.

En toen nog een stukje verder de berg op gegaan. Daar kwam ik – nadat ik wat mannetjes, wolven en een tweetal hele grote mannetjes met hamers had verslagen – bij een nieuwe ruimte. Daar wandelde ik rustig naar binnen… en plots brak er een grote os met vlammende horens door een muur. Weer een boss. Zucht.

Heb hem 1 keer geprobeerd, maar ging dood voordat ik het wist. En toen maar weer eventjes gestopt.

Bleurgh. Weer een boss-fight. Maar die vorige heb ik toch mooi ff geflikt.

(13:21 uur gespeeld)

Vanavond was het weer tijd voor een poging om de volgende mini-boss te verslaan. Ik had gister al een aantal pogingen gedaan, had de juiste volgorde en alles al wel gevonden – maar was me nog niet gelukt om die boss te verslaan.

Vanavond deed ik weer een aantal pogingen. Ik deed nog een paar alternatieven, maar geen van allen werkte beter dan m’n originele volgorde.

Deze was als volgt:

1. Niet direct vanaf de Sculptors Idol doorrennen naar de boss, maar eerst even de tijd nemen om de twee vijanden die onderaan de grote trap stonden te killen. Was er namelijk achter gekomen dat ik ’te vroeg’ was en dan begon een van de vijanden niet te lopen – wat m’n hele plan in de war schopte. De paar keer dat ik meteen doorrende, bleef hij gewoon op z’n plek staan. Beetje maf.
2. Daarna ging ik meteen linksaf, sloop door het gras en killde een van de schutters.
3. Dan terug het gras in en wachten op de vijand die eraan kwam lopen. Dit was dus die vijand die – als ik te snel ging – gewoon bleef staan.
4. Daarna terug naar de ingang en de andere kant op. Vanavond vond ik uit dat als ik bovenlangs ging, dat dan de boss ook nog eens bleef staan. Anders begon hij met lopen – waar ik ook geen last van had, maar ok.
5. Dus dan via boven, via een overhangende tak, tot achter het vervelende bel-mevrouwtje en die killen.
6. Dan wachten totdat een van de wachters net wegliep, z’n collega killen.
7. Dan weer wachten totdat hij weer terug was en hem killen. Dat triggerde (om een of andere reden) dat een van de wachters vanaf het plein naar boven gerend kwam.
8. Dus dan buitenom lopen en de laatste twee wachters killen.

Dat deed ik dus elke keer en kon dan rustig aan de mini-boss beginnen. Kreeg er uiteindelijk wel steeds meer handigheid in, ging steeds sneller en vloeiender.

En dan uiteindelijk sloop ik tot achter de mini-boss, zodat ik hem al een keer een deadblow kon geven. En dan langzaam hem kon bevechten.

En ik kwam steeds verder. Een keer zelfs tot op een heel klein stukje van z’n health … en toen ging ik dood. Begon ook steeds verbaler te spelen… als ik verloor te ‘vloeken’ en toen ik hem bijna had gehaald en dood ging, was het wel even hardop diep zuchten en steunen.

Maar gaf me ook steeds meer overtuiging dat het haalbaar was en dat ik in de buurt was. Dus ik bleef het proberen.

En met succes, want uiteindelijk slaagde ik erin. Ging in eerste instantie nog eventjes mis, want hij merkte me op toen ik de eerste stealth deadblow wilde uitvoeren … dus ik moest hem twee keer een deadblow geven. Maar ik rende weg en kwam toen direct weer terug … daardoor werd de boss-fight gereset, ging hij gewoon weer z’n standaard rondje lopen en kon ik hem alsnog de eerste deadblow geven.

En toen langzaam aftasten en soms even een prikje uitdelen. Had deze laatste (succesvolle) poging – achteraf gezien – ook nog een goede tactiek. Had namelijk bedacht dat ik eens ging proberen hem met olie te besprenkelen en dan m’n vuur-schiet-protese-actie te doen. En dat werkte eigenlijk verbazingwekkend goed. Denk dat ongeveer de helft van z’n health eraf is gegaan omdat ik hem in vlammen had gezet.

Toen ik hem had verslagen zat ik echt even met beide handen in de lucht en hardop “yessss!” geroepen. Dat voelde fijn zeg. Heb meerdere keren gedacht om te stoppen, om even gewoon hem te laten voor wat hij is en door te gaan. Maar ook het feit dat ik nog 1 upgrade-kralen-ketting nodig had en dat hij die had, dat maakte ook wel dat ik hem graag wilde verslaan.

Nadat hij verslagen was, heb ik mezelf direct even geupgrade – nu heb ik dus iets meer health. Yeah!

En toen weer door. Had nog eventjes moeite om te vinden waar ik naartoe moest … maar toen ik even beter keek, zag ik ineens een pad die onder, tegen de rotsen, verder ging. Dus daar naar beneden gesprongen.

Werd direct in m’n rug aangevallen door een soort gekko – die gif spuwde.

Ik versloeg hem vrij gemakkelijk, maar doordat ik hem openreet, stond ik ineens in een wolk van gif … en toen ik dus een stukje verder liep om daar te gaan healen … stortte ik neer, het gif was toch teveel van het goede geweest.

Maar we konden weer verder. Beetje paar rotsen springen enzo … en ineens dook daar een gigantische slang op. Had die slang in een aantal trailers al wel gezien, dus heel verrassend was het niet.

Daarna kwam dus een korte sectie waarin je langs de slang moest sluipen. Was niet heel boeiend … had hem uiteindelijk in m’n eerste poging al goed in z’n oog geraakt en kon verder. Ik had er (gelukkig) niet heel veel last van en kon gewoon weer verder. Denk dat ik er totaal een kwartiertje mee bezig ben geweest.

Ik kwam daarna bij een groot kasteel. Daar lopen weer allerlei wachters rond. En daar stond ook weer een Sculptors Idol – dus kon ik eventjes saven.

Ik verkende het kasteel, bevocht de verschillende wachters en kwam uiteindelijk bij een heel groot slagveld. Overal liggen lijken, dode paarden en wapperende banieren.

En het moment dat ik het slagveld betrad, kwam er een boss aan, op een paard, met een grote lange speer in z’n hand.

Dit wordt nog een flinke kluif. Dit is heel anders dan een boss die gewoon loopt.

(11:24 uur gespeeld)

Vanavond ging ik ervoor. Ik had er de hele dag al over lopen nadenken. Piekeren bijna. Ik dacht aan het tweetal bazen waarmee ik geconfronteerd was en hoe ik die moest aanpakken.

Het lastige is dat ze beide omringt worden door nog wat andere mannetjes. Dus ik heb vandaag – op m’n werk en onderweg – meerdere keren beide bazen lopen bedenken, hoe/welke vijand ik als eerste zou moeten aanpakken.

En vanavond ging ik er dus voor. Ik besloot om eerst de ‘makkelijkste’ te doen, die Enshin of Misen. Daar stonden minder mannetjes omheen en daar had ik nog iets meer kans – dacht ik.

Maar besloot om het maar eens iets rigoreuzer aan te pakken, dus ik rende door het dorp, sprong over de mannetjes die ik niet wilde verslaan en kwam zo binnen 15 seconden bij meneer Enshin.

Bij toeval kwam het mannetje met de fakkel achter me aan en kon ik hem in een uithoek verslaan. Toen de boogschutter aangevallen en toen kwam Enshin achter me aan.

M’n doel was om hem gewoon vaak te bevechten, totdat ik z’n vechtpatroon door had. Maar tijdens deze eerste poging, ging alles een beetje chaotisch. Uiteindelijk werd ik door Enshin en nog een drietal andere vijanden in een hoekje vastgezet en was ik dood.

Volgende poging, deze keer iets rustiger. Dus ik versloeg het fakkel-mannetje op de trap en de twee schild-vijanden.

Daarna eerst een paar minuten (!) op het dak het looppatroon van Enshin bestudeerd en toen sneaky-sneaky via het bloemenperk, hem beslopen en hem de eerste (van de benodigde 2) deadblow’s kunnen geven.

Maar toen kwamen alle andere mannetjes op me afgerend, dus ik moest wegwezen. Terug naar de brug gerend, daar even gehealed en 1-voor-1 kon ik de overige mannetjes verslaan.

In de verte zag ik dat Enshin weer gewoon z’n normale vaste patroon was gaan lopen – inclusief dus weer dat hij even met z’n rug naar de bloemen stond. Dus ik dacht: “nou, dat was makkelijk … gewoon nog een keertje een sneak-attack deadblow en dan heb ik hem verslagen.

Zou het zo makkelijk zijn?

Nope, dat was het niet. Want toen ik dichterbij kwam, zag ik dat hij weer twee ‘bolletjes’ had – dus ik moest hem weer verslaan met 2 deadblows.

Damnit!

Maar dan maar weer 1 sneak-attack in z’n rug … maar helaas. Ik stond te rommelen met allerlei ‘snoepjes’ in de bloemen. Snoepjes waarmee je sterker kon worden, dus was wel nuttig hoor. Maar blijkbaar ga je dan rechtop staan en toen merkte Enshin me op en kwam op me afgestormd.

We hebben eventjes in de bloemenperk op elkaar in lopen hakken … en toen was hij ineens genoeg van slag, dat ik hem een deadblow kon toedienen.

Daarna weggerend, richting de brug. Maar hij haalde me in en killde me uiteindelijk. Maar ik kon nog herrijzen (resurrect-en dus) en deed dat, want was wel best dichtbij.

Daarna de brug over, nog even snel gehealed en toen ben ik eigenlijk simpelweg op hem in gaan hakken, soms even wegduiken voor zijn aanvallen en uiteindelijk stond hij letterlijk met z’n rug tegen de muur (van de brug). En toen kon ik genoeg en snel op hem inhakken, waardoor hij geen tijd meer had om zichzelf te herpakken… en kon ik hem verslaan.

Op het nippertje, want ik had ook niet zo heel veel health meer over.

Toen kon ik dus verder. Ik kwam op een pad naar het paleis, versloeg een aantal mannetjes – veel met fakkels en brandende pijl-en-boog. En op de laatste brug kwam er nog een heel groot monster-mannetje op me af. Die zwaaide vervaarlijk met een grote knuppel. Maar had hem toch eigenlijk snel uitgeschakeld.

In het paleis lag m’n vader (dit is nog steeds in m’n herinneringen, van 3 jaar geleden – vandaar) en blies daar – na wat mooie laatste woorden – z’n laatste adem uit.

Dus toen weer – via de zijgang – terug naar boven, naar in het brandende paleis, waar de grote andere baas staat: Juzou – the Drunkard. Een grote vent die constant drinkt en dan giftige wolken in mijn richting stuurt.

Ik besloot hem een paar pogingen te geven. Eerst ging ik tot vrij dichtbij, trok de aandacht van wat simpelere mannetjes en kon die verslaan. En toen uiteindelijk Juzou eraan gestampt kwam, kreeg ik hulp van een andere krijger – een NPC, die dichtbij staat te wachten en uiteindelijk besluit om samen met mij de strijd aan te gaan.

Het lukte mij/ons om Juzou een keer zoveel schade te doen dat ik een deadblow kon doen. Maar tegen die tijd is de NPC wel dood en moet ik dan dus alleen tegen Juzou vechten. En dat lukt niet niet helemaal.

Heb wel iets gevonden waardoor ik imuun word voor de giftige dampen. Maar die wil ik pas gaan gebruiken, zodra ik het idee heb dat ik een kans maak.

(8:50 uur gespeeld)

Vanavond weer even een uurtje Sekiro gespeeld. Ik probeerde een paar keer de grote (grote!) gast in de brandende tempel.

En ik probeerde een paar keer de gast met de speer.

Ook ben ik een keer de bamboe-gang ingegaan waar er twee vijanden lopen met speren. En toen heb ik ze – door rustig te wachten totdat ze zich omdraaien – in de rug kunnen aanvallen en uitschakelen.

En daar vond ik (helaas) een dood einde, maar ook wat items die me weer kunnen helpen.

Merk wel dat ik eventjes vast zit. Heb nu alleen nog maar bosses waar ik naartoe kan. En voordat ik echt met hen aan de slag kan, moet ik eerst hun minions uitschakelen. Elke keer weer.

Begin nu ook wel de vergelijking met Hotline Miami te zien. Dat je nu steeds meer een bepaald patroon/ritme hebt voordat je de boss kan aanvallen.

(7:42 uur gespeeld)

Vanavond drukke avond gehad (10-minuten gesprek met de juf van Tobias en daarna nog 2 uur MR vergadering), maar wilde toch nog eventjes Sekiro spelen.

Dus dat deed ik. Ik rende door de straten van het dorpje, langs de vijanden, want ik wilde even verder oefenen tegen die Enshin of Misen gast. Maar voordat ik dat deed, zag ik aan de linkerkant – tussen de bamboe – iets glinsteren. Dus ik besloot om even daar te verkennen.

Ik sprong vanaf de brug richting de overhangende tak, maar ik miste en belandde in het water. Maar er gebeurde niks, ik bleef gewoon zwemmen.

Dus ik ging verder stroomopwaarts en vond een nieuwe tak. Klauterde daarop, versloeg een stapel mannetjes die daar rondliepen en eindigde uiteindelijk aan het uiteinde van een speer – nieuwe vijand.

Dus nogmaals dezelfde route; rennen door het dorp, van de brug af, via de tak omhoog en weer de bamboe-gang in. En toen ging ik nog sneller dood bij het speer-mannetje.

Dus nogmaals rennen, springen, klauteren. En toen niet de speer-vijand opgezocht, maar de simpelere mannetjes verslagen en toen via de grot omhoog naar een brandende paleis.

Daar stond zowaar een Idol en kon ik m’n voortgang opslaan.

Toen nog stukje verder verkend, versloeg wat mannetjes en zag toen aan het eind van een grote vlakte (met water) een grote vent staan met een al net zo groot zwaard. En uiteraard is hij niet alleen, maar staan er nog meer vijanden.

Ik deed een poging, ging vrijwel meteen dood en besloot toen om  m’n opgespaarde XP te behouden en weg te rennen.

Volgende keer weer eens verder verkennen. Wel gaaf dat ik elke keer weer meer ontdek.

(6:45 uur gespeeld)

Langzaam begint het kwartje te vallen. Ik krijg steeds meer door alles werkt, de manier van bevechten en hoe te bewegen in de wereld.

Ik pakte de draad weer op in het dorpje, experimenteerde een beetje met een aantal aanvallen en ontdekte meer hoe het allemaal samenhing. Dus daarna bevechtte ik eerst een aantal simpele mannetjes, ging door naar het volgende pleintje, bevechtte daar ook de iets lastigere bandieten en ging door naar het bundeltje huizen waar een groep bandieten rondom een kampvuur zaten.

Eerst bevocht ik de boogschutter op het dak. M’n plan was om die heel geruisloos uit te schakelen, maar helaas merkte heel de bandieten-groep me op en kwamen ze en mass achter me aan.

Dus toen maar langzaam, een-voor-een, ze uitgeschakeld. Door goed gebruik te maken van de daken en m’n lenigheid, kreeg ik ze uiteindelijk allemaal te pakken.

En toen kon ik door, naar de straten verderop. Daar opende ik een deur, zodat ik niet meer om hoefde te lopen (typisch Dark Souls ^^) en ging verder het dorp verkennen.

Ik bevocht een groep met oversized hanen, ik vocht tegen een fanatieke bandiet met een bijl en vond toen niet 1, maar zelfs 2 verschillende uitbereidingen voor m’n protese.

En daarmee kon ik dan makkelijker weer andere vijanden verslaan.

Dus ik besloot om nog niet verder te gaan, maar eerst terug naar de Dilapidated Temple, daar m’n uitbereidingen te laten maken.

Toen bedacht ik me dat ik nu – nu ik eindelijk beetje de manier van bevechten door kreeg – ook misschien wel meer kans maakte tegen de generaal. Dus daarnaar terug gegaan en paar pogingen gedaan … en toen had ik hem verslagen.

Yes! Dat voelde goed. En dat was zelfs nog maar een kleine tussenbaas.

Daarna verder dit level verkend. Toen ik bij die oudere mevrouw was gekomen, had ik blijkbaar een heel groot deel van het level overgeslagen. Dus daar ging ik nu langzaam doorheen, vond hier-en-daar wat handige dingen en belandde uiteindelijk (meer per-ongeluk dan de bedoeling was) bij een grote gast met een soort kanon.

Hij sloeg me in 1 klap neer, maar ik kon on-the-spot herrijzen en versloeg hem daarna met 1 houw van m’n katana. En toen zag ik in de verte een nieuwe Sculptor’s Idol glimmen … dus daar wilde ik graag naartoe.

Het was nog eventjes puzzelen hoe ik daar moest komen, maar toen had ik hem bereikt en was ik weer eventjes ‘veilig’.

Verderop zag ik bovenaan een hoge trap een of andere monster/ogre vastgeketend staan. Ik verkende nog even rustig de omgeving en toen begon ik aan het verslaan van dit monster.

Het kostte me meerdere pogingen, maar uiteindelijk had ik z’n patroon door en kon ik hem verslaan. Het vervelendste was dat hij een grijp-aanval deed en dan naar me toe dook. Maar als ik te vroeg wegsprong, werd z’n duik-aanval beetje bijgesteld en greep hij me alsnog. Dus daar moest ik me even op aanpassen.

Maar na iets van 6-8 pogingen versloeg ik hem, kreeg ik weer wat upgrade materials en kon ik door het paleis in.

Daar liepen op de kantelen een aantal wachters en midden op het plein zag ik weer een generaal. Ik sloop langs de rand van het plein, schakelde een-voor-een de wachters uit… totdat er ineens een gong begon te klinken. Blijkbaar zat er op de andere muur een soort van uitkijk-mevrouwtje, die iedereen alarmeerde en ervoor zorgden dat m’n sneaky aanpak mislukte.

Ik kon nog wel de rest van de wachters (inclusief het mevrouwtje) uitschakelen en deed toen nog een poging bij de generaal. Maar die poging mislukte helaas.

Toen besloot ik om nog even verder te kijken in het dorp uit m’n herinnering, daar was ik namelijk halverwege afgehaakt.

Ik liep een lange trap op, kwam twee bandieten tegen met grote schilden – maar die kon ik eenvoudig verslaan met m’n nieuwe bijl-protese-uitbereiding. En toen kwam ik bij een soort van ‘hofje’.

Daar liepen een aantal bandieten rond, die kon ik ook eenvoudig verslaan. Maar toen bleef er nog eentje over, een of andere mini-baas genaamd Shinobi Hunter Enshin of Misen. Het was wel een grotere baas dan de vorige varianten – want hier verscheen zelfs een zogenaamde fog-wall achter hem. Dus ik moet hem verslaan voordat ik verder kan.

Heb iets van 2-3 pogingen gedaan, maar het was vooral vervelend dat ik helemaal vanaf het begin van het level moest doorrennen voordat ik er ben. Dus moet allemaal vijanden verslaan en weer het ‘hofje’ van bandieten ontdoen voordat ik met hem aan de slag kan.

En ik zie ook wel hoe ik hem – waarschijnlijk – moet bevechten, maar het lukt me nog niet. Dus zal nog wat meer pogingen nodig hebben.

Komt wel goed. De volgende keer.

(6:00 uur gespeeld)