Een eiland in de oceaan van weblogs

Tag: risk-of-rain (pagina 1 van 1)

Een blikje terug

Het is gebruikelijk om in de laatste dagen van december terug te kijken op het afgelopen jaar. Nu is het zelfs het eind van een decenium, maar dat voelt weer beetje te overweldigend om allemaal de revue te laten passeren.

Dus we doen hier op het eiland van Rakso gewoon simpel alleen terugblikken op het afgelopen jaar. Twintig-negentien.

Het afgelopen jaar was er eentje met meerdere fasen, zo als elk jaar ongeveer verloopt bij mij. Eerst was daar de game development fase. Die duurde best wel lang, zeker voor mijn doen. Terugblikkend ben ik er vooral de eerste helft van 2019 mee bezig geweest. Soms eventjes iets minder, maar uiteindelijk had ik een aantal spelletjes gemaakt en is er eentje nog in ontwikkeling, samen met Rick. Bekijk hier een lijstje met ze allemaal: games

Dit game-dev’en hield een beetje op na de zomer. Maar het begint nu weer terug te komen, het verlangen om toch echt wel eens een game helemaal af-af te hebben gemaakt.

Ook werden er uiteraard heel veel spellen gespeeld, waarvan een aantal benoemenswaardig zijn:

  • Celeste – welke ik zelfs helemaal uitspeelde
  • Return to the Obra Dinn – game of the year, voor mij. Geweldig! Zou willen dat ik hem weer vers kon herspelen.
  • Apex Legends – speelde het 1-2 maandjes sinds het is uitgekomen, maar heeft toch wel iets speciaals. Denk er regelmatig nog aan terug
  • Sekiro – een spel waar ik best al wat tijd ingestoken heb en nog ooit een naar terug wil. Maar hik beetje tegen de 2 bosses aan waar ik was gestrand. Misschien toch eens uitzoeken hoe ik ze moet verslaan, zodat ik weer verder kan met de wereld verkennen.
  • Risk of Rain (2) – speelde regelmatig paar potjes Risk of Rain, soms even snel voor het slapen-gaan. En ook inmiddels alweer 15+ uren in deel 2 zitten.
  • Call of Duty: Modern Warfare – deze laatste versie van Call of Duty speel ik regelmatig ’s avonds eventjes samen met Lies. Gewoon even schieten. Net zoals vroeger.
  • Rainbow Six Siege – dè ontdekking van dit jaar, voor mij althans. Het spel is inmiddels alweer 4 jaar oud, kende het al langere tijd van naam, maar nooit echt opgepakt. Tot eind augustus dit jaar, toen ontdekte ik hoe geweldig dit spel in elkaar zit. En sindsdien ben ik groot fan en speel het regelmatig. Het lastige is dat het niet even gespeeld kan worden, een potje duurt al snel een half uur … en je moet eigenlijk ook nog even warmdraaien voordat het lekker speelt.

Naast deze mooie lijst met games, speelde ik ook nog hier-en-daar andere spelletjes en zeker de afgelopen maanden begon het bordspellen-gekriebel weer. Dus ook weer veel bordspellen gespeeld dit jaar.

En na het terugkijken, volgt automatisch het vooruitblikken. M’n plannen voor volgend jaar zijn om voor het einde van het jaar een game gereleased te hebben. Zal wel heel kleine zijn, maar wil voor m’n 40e minstens 1 game gereleased hebben. Ben er nog steeds van overtuigd dat als ik maar gewoon heel veel rommel, dat ik er uiteindelijk bedreven in raak (in game-dev’en bedoel ik dan).

En ik ga m’n best doen om m’n oefeningen voor m’n knie te blijven volhouden, waardoor ik ook weer de draad kan oppakken met Natuurlijk Sportief.

En uiteraard heel veel (bord)spelletjes spelen. Dat is toch wel de core van mijn vrije tijd ^^

Kans op regen

Ik kijk om me heen en zie niks anders dan een lege planeet. In de verte zie ik een tonnetje liggen. Hierin zit wat geld en XP. En ik zie ook wat vreemde restanten van gebouwen.

Ik begin te rennen, in de richting van het tonnetje en dan hoor ik achter me de eerste vijand spawnen, het is een uit de kluiten gewassen tor. Ik schiet met m’n twee pistolen en al snel is hij dood.

Maar er komen alweer meer-en-meer vijanden op me af. Vliegende vlammende maskers, grote stenen lopende golems en een soort van hagedis-mannetjes.

Risk of Rain (1)

Ik speel Risk of Rain. Dit spel is inmiddels al meer dan 5 jaar oud, maar heb het niet lang geleden herondekt.

Kocht het een paar jaar geleden – weet eigenlijk niet meer wat de aanleiding was. Misschien wilde ik m’n horizon verbreden wat betreft roguelikes? Of misschien had ik ergens een positieve review gelezen? Geen idee, maar ik weet nog dat ik hem kocht … en heb hem daarna maar heel kort gespeeld.

Had destijds het gevoel dat dit niet echt mijn soort spel was. De instap was namelijk een beetje ruw. Je wordt namelijk op een planeet (een level) geplaatst en zoek het maar uit. Er komen enemies op je afgerend en ga de teleporter maar zoeken. Ik vond het heel pittig, ging snel dood en had er weinig lol in.

Maar een tijdje geleden pakte ik het spel weer op en toen klikte het. Ik kreeg het door en zag ik hoe geweldig gaaf dit spel in elkaar zit.

Elke run is anders, elke keer had ik weer andere items tot m’n beschikking en ik unlockte ook (vaak toevallig) weer nieuwe items, nieuwe karakters om mee te spelen en kwam zo steeds verder en verder.

Tot ik laatst zelfs – voor het eerst – het spel uitspeelde. En moet eerlijk bekennen dat ik het einde niet eens zo heel bijzonder vond. Het was leuker om gewoon de levels door te spelen en vijanden te verslaan. De eindbaas was beetje annoying en duurde eigenlijk te lang om te verslaan. Juist het korte, snelle verslaan van vijanden en weer verder maakt het zo leuk.

Dat in combinatie met dat je constant random loot vind – willekeurige items die je kunnen helpen. De ene keer is dat iets waardoor je jezelf healtht als je vijanden schade toedoet. En dan weer is het dat je kan dubbel-jumpen. Of misschien juist dat elke keer als je een kill maakt, dat de grond even van vuur wordt en je dus andere vijanden schade toebrengt.

De combinaties die alle verschillende items maken is wat het zo afwisselend en leuk maakt.

En dus kocht ik afgelopen week ook de opvolger, Risk of Rain 2. Deze zit nu nog in Early Access – wat een mooi woord is voor dat het spel nog lang niet klaar is, nog heel erg in ontwikkeling, maar dat je het wel alvast kan spelen.

En het speelt leuk, het is heel anders in 3D, maar tegelijkertijd ook weer hetzelfde. Je ziet veel van dezelfde items, dezelfde vijanden en alles is heel herkenbaar. Maar ook weer zo anders, omdat het in 3D is.

Neig nu toch nog meer naar het eerste deel, maar misschien dat het tweede deel ook op een gegeven moment meer klikt en dat ik die dan nog weer meer ga spelen.

(En in m’n enthousiasme heb ik Risk of Rain ook nóg een keer gekocht, deze keer voor de Switch)

Risk of Rain 2