Een eiland in de oceaan van weblogs

Tag: rainbow-six-siege (pagina 1 van 1)

PC Gaming 2.0

Laatste tijd steeds meer op m’n nieuwe game-pc aan het spelen. Is op zich wel logisch, maar merk dat ik toch ook zeker wel even moet wennen weer aan het gamen op een PC.

Vroeger deed ik niks anders, totdat ik (langzaam) verhuisde naar het gemak van de consoles. Dat is zo’n 12 jaar geleden gebeurd. Sindsdien soms wel eens beetje verschoven weer naar PC-gamen, maar was vrij incidenteel. Het gemak van op de bank de controller pakken was toch wel heel prettig.

Dus ben beetje het spelen met toetsenbord en muis ontwent. De eerste tijd met m’n nieuwe game-pc ook voornamelijk met een controller gespeeld. Ik speelde Ori and the Blind Forest en Hades. Heerlijke spellen en ga er zeker nog wel verder mee spelen.

Maar toen pakte ik Quake: Champions op en werd toch wel weer gegrepen door het FPS-gevoel. Ook Valorant (wat nu alleen maar een closed-beta is) ziet er leuk uit. En uiteraard Rainbow Six: Siege. Had die tijdje geleden in de aanbieding ook voor de PC gekocht, alvast ter voorbereiding op ooit. Niet wetende dat ik zo ‘snel’ al weer een goede game-pc zou hebben.

Dus ik begon afgelopen weekend vol enthousiasme aan een potje Rainbox Six – en werd finaal ingemaakt. Keihard ging ik ten onder. Er begonnen zelfs mensen in m’n oor te roepen (heel vriendelijk hoor, maar toch) waar ik in g*dsnaam mee bezig was.

Dus moet er nog wel ff iets weer aan wennen. Het is natuurlijk niet gek, aangezien ik 10+ jaar weinig shooters op de PC heb gedaan dat ik beetje roestig ben.

Ook qua hardware gaat het steeds fijner. Heb vorige week een USB-switch gekocht, zodat ik nu met een druk op de knop m’n toetsenbord en muis kan switchen tussen m’n werklaptop en m’n game-pc. Heerlijk, wat een verademing. Geen gepriegel meer met USB-kabeltjes achterin de PC steken enzo.

En nu – voor het eerst ever – eens een (grote) muismat besteld. Ben benieuwd. Moet zeker nog even wennen en de juiste sensitivity vinden – maar komt vanzelf goed ^^

Jaarlijks beginnetje

Het nieuwe jaar is weer begonnen. Sterker nog, een nieuw decennium is begonnen.

Vol goede voornemens weer van start gegaan. Meer de focus zoeken op de dingen waar ik energie uit haal. Dus meer focus op het spelen van (bord)spellen en ook weer het maken van spellen weer verder in verdiepen.

Afgelopen weken in de trein van/naar m’n werk loop ik beetje in de trein te rommelen, ben weer verder gegaan met m’n Unity-cursus. Inmiddels aangekomen bij de Plants vs Zombies kloon. Leer er aardig wat dingen van, al begint het vermoeden wel te komen dat ik ooit – lang lang geleden – meer leerde toen ik zelf bezig was met m’n Asteroids-kloon.

Door de cursus zit er wel meer drive achter – probeer hem wel vol te houden. Maar krijg steeds meer het gevoel dat ik nu wel de basis te pakken heb en dat ik grotere stappen zou maken wanneer ik zelf weer een project ga doen.

Daarnaast speel ik elke week nu wel een keer bordspelletjes, ben met iemand uit de buurt begonnen met Arkham Horror LCG en staan nog meer spellen op de planning. En paar weekenden geleden samen met Jasper een avondje Memoir’44 gespeeld.

Ook wordt er (uiteraard) nog steeds regelmatig op de digitale platformen wat gespeeld, waarbij nu Slay the Spire weer eventjes veel langskomt en Rainbow Six Siege komt ook geregeld weer eventjes langs. Halverwege volgende maand begint er weer een tournooitje, dus daar doe ik weer 1-2 wedstrijden in mee.

Dat is voor nu eventjes de stand van zaken.

Tot snel!

Een blikje terug

Het is gebruikelijk om in de laatste dagen van december terug te kijken op het afgelopen jaar. Nu is het zelfs het eind van een decenium, maar dat voelt weer beetje te overweldigend om allemaal de revue te laten passeren.

Dus we doen hier op het eiland van Rakso gewoon simpel alleen terugblikken op het afgelopen jaar. Twintig-negentien.

Het afgelopen jaar was er eentje met meerdere fasen, zo als elk jaar ongeveer verloopt bij mij. Eerst was daar de game development fase. Die duurde best wel lang, zeker voor mijn doen. Terugblikkend ben ik er vooral de eerste helft van 2019 mee bezig geweest. Soms eventjes iets minder, maar uiteindelijk had ik een aantal spelletjes gemaakt en is er eentje nog in ontwikkeling, samen met Rick. Bekijk hier een lijstje met ze allemaal: games

Dit game-dev’en hield een beetje op na de zomer. Maar het begint nu weer terug te komen, het verlangen om toch echt wel eens een game helemaal af-af te hebben gemaakt.

Ook werden er uiteraard heel veel spellen gespeeld, waarvan een aantal benoemenswaardig zijn:

  • Celeste – welke ik zelfs helemaal uitspeelde
  • Return to the Obra Dinn – game of the year, voor mij. Geweldig! Zou willen dat ik hem weer vers kon herspelen.
  • Apex Legends – speelde het 1-2 maandjes sinds het is uitgekomen, maar heeft toch wel iets speciaals. Denk er regelmatig nog aan terug
  • Sekiro – een spel waar ik best al wat tijd ingestoken heb en nog ooit een naar terug wil. Maar hik beetje tegen de 2 bosses aan waar ik was gestrand. Misschien toch eens uitzoeken hoe ik ze moet verslaan, zodat ik weer verder kan met de wereld verkennen.
  • Risk of Rain (2) – speelde regelmatig paar potjes Risk of Rain, soms even snel voor het slapen-gaan. En ook inmiddels alweer 15+ uren in deel 2 zitten.
  • Call of Duty: Modern Warfare – deze laatste versie van Call of Duty speel ik regelmatig ’s avonds eventjes samen met Lies. Gewoon even schieten. Net zoals vroeger.
  • Rainbow Six Siege – dè ontdekking van dit jaar, voor mij althans. Het spel is inmiddels alweer 4 jaar oud, kende het al langere tijd van naam, maar nooit echt opgepakt. Tot eind augustus dit jaar, toen ontdekte ik hoe geweldig dit spel in elkaar zit. En sindsdien ben ik groot fan en speel het regelmatig. Het lastige is dat het niet even gespeeld kan worden, een potje duurt al snel een half uur … en je moet eigenlijk ook nog even warmdraaien voordat het lekker speelt.

Naast deze mooie lijst met games, speelde ik ook nog hier-en-daar andere spelletjes en zeker de afgelopen maanden begon het bordspellen-gekriebel weer. Dus ook weer veel bordspellen gespeeld dit jaar.

En na het terugkijken, volgt automatisch het vooruitblikken. M’n plannen voor volgend jaar zijn om voor het einde van het jaar een game gereleased te hebben. Zal wel heel kleine zijn, maar wil voor m’n 40e minstens 1 game gereleased hebben. Ben er nog steeds van overtuigd dat als ik maar gewoon heel veel rommel, dat ik er uiteindelijk bedreven in raak (in game-dev’en bedoel ik dan).

En ik ga m’n best doen om m’n oefeningen voor m’n knie te blijven volhouden, waardoor ik ook weer de draad kan oppakken met Natuurlijk Sportief.

En uiteraard heel veel (bord)spelletjes spelen. Dat is toch wel de core van mijn vrije tijd ^^

Drukke maanden

November en december zijn altijd drukke maanden. Eerst ben ik jarig, dan is de meneer met de meiter jarig en daarna Lies. En dan heel eventjes pauze en daarna is het alweer kerst en oud-en-nieuw.

Begrijp alleen nooit waarom het zo druk is tijdens deze maanden. In principe zijn er maar een paar speciale dagen en daar omheen is er weinig. Wellicht is het meer een gevoel, geen idee.

Maar mijn weken staan – naast de bovengenoemde feestdagen – in het teken van spelletjes spelen. Laatste week weer lekker met Rainbow Six Siege bezig, blijft toch een geweldig spel. Daarnaast vaak ’s avonds ook paar uurtjes samen met Lies ‘even schieten’ (Call of Duty: Modern Warfare).

En ik probeer beetje regelmaat te vinden met het spelen van bordspellen. Thuis spelen we ze voornamelijk in het weekend, zowel met als zonder de kids. Maar heb nog een aantal spellen liggen die ik met Lies niet gespeeld krijg, zoals Ruthless of Valhalla. Heb daarom nu een aantal afspraken staan om met andere spelers of spellengroepen te gaan spelen. Eens kijken hoe dat bevalt en of we daar iets regelmatigs van kunnen maken.

Wat er de laatste weken ook speelt – sinds de klimpartij met Tobias – is dat m’n knie zeer doet. Ik loop mank, voel een ‘knikje’ net onder m’n knie tijdens het lopen en doet bij het bewegen pijn. Duurt nu inmiddels alweer 2-3 weken, dus ga maar eens naar de huisarts.

Wel heel jammer, want heb dus nu ook al paar weken niet meer sportief op de dijk door de modder kunnen ploegen. En ook jammer, want vond het klimmen echt heel erg leuk en hoop ook zeker dat ik dat weer eens kan gaan doen.

1 vs 3

Zoals ik al eerder hier schreef, speel ik de afgelopen tijd regelmatig Rainbow Six Siege (R6). Dit spel is gebouwd rondom teamwork, vooral veel communicatie onderling. Ieder teamlid doet zogenaamde callouts, dus het roepen waar je vijanden ziet, waar je verwacht dat ze gaan komen, wat jij gaat doen etc.

Helaas ben ik nog te nieuw en weet dus niet alle plekken binnen een map goed te benoemen en weet ik (ook) nog niet goed hoe ik bepaalde informatie heel compact en kort kan overbrengen.

De afgelopen maand speelde ik voornamelijk solo, dus in een team met 4 random andere spelers. En meestal hield iedereen daar z’n mond. Hetzij geen microfoon tot hun beschikking, hetzij gewoon geen zin om te praten.

Dat ging prima, maar begon toch wel het gevoel te hebben dat ik een deel van de ervaring miste. Een paar weken geleden had ik er dan ook genoeg van, ik wilde meer samenwerken. Had al eerder hetzelfde gehad ooit met Battlefield 4 – toen wilde ik ook veel meer samenwerken. Maar bij R6 is het niet alleen gezelliger, het is ook crusiaal voor wanneer je enige kans wilt maken.

Dus ik meldde me aan bij een Nederlandse clan en zocht nog wat verder en kwam uit bij een internationale groep Siege-spelers, georganiseerd op Discord. Via dit ‘chat’-platform meld iedereen wanneer hij/zij gaat spelen en wordt er gevraagd of er mensen willen joinen. Dit werkt heel laagdrempelig en werkt tegelijkertijd heel prettig.

Al-met-al had ik me vorige week dus aangemeld, maar had nog niet ‘durven’ afspreken. Nu afgelopen weekend toch maar de stap gewaagd en aantal mensen geinvite voor een potje.

En het was welgeteld 20 seconden ongemakkelijk … maar ja, we hebben allemaal hetzelfde doel – beter communiceren binnen Siege. Dus na een korte introductie ging het direct over Siege en allerlei verwantte zaken.

Gisteravond speelde ik weer met dezelfde jongens samen. Er werden er zelfs nog 1 meer bijgehaald, we waren bijna een volledige 5-stack. Helaas verloren we onze eerste potje, heel erg dik zelfs. Maar gelukkig wonnen we dan wel weer super makkelijk het tweede potje.

En in dat tweede potje won ik zelfs het beslissende eindgevecht. De situatie was als volgt: wij waren de verdedigers, na eerst 3 rondes als aanvallers te hebben gewonnen. Ik sloop door de gangen van het gebouw, maar 4 van m’n teamgenoten werden uitgeschakeld. Dus ik liep daar rond in m’n eentje, tegenover 3 tegenstanders. Die plantten uiteindelijk de bom, waarna ik dan 45 seconden voor heb om hem onschadelijk te maken.

En toen gebeurde het volgende:

Zes regenbogen

Het stond al lange tijd op m’n toch-eens-proberen-lijstje, maar vond het altijd net iets te prijzig om de sprong te wagen. Maar afgelopen week was hij ineens in de aanbieding en kon ik me er geen buil aan vallen (of alleen een hele kleine dan).

Rainbow Six: Siege

Een tactische teambased shooter waarin je in 2 teams speelt. Het ene team is terroristen en het andere team is de ‘politie’ (terroristen-bestrijding).

Dus afgelopen weekend – naast dat we naar een hotelletje gingen en ik een avondje bordspelletjes speelde – wat uurtjes dit spel zitten spelen.

Deze week kan je het spel gratis spelen (op PC en de consoles) … dus dat was ik eigenlijk van plan om te gaan doen. Het toch eens uitproberen, samenwerken en iets tactischer spelen. Ook mede getriggered door de 2v2-alpha van Modern Warfare ^^

Maar uiteindelijk zag ik dat hij ‘maar’ 8 euro kostte … dus tja, toen besloot ik hem maar gewoon te kopen. Impulsief. Maar speelt wel heel erg leuk en bevalt goed. Dus (deze keer eens) geen spijt van m’n impulsieve aankoop ^^

De komende tijd waarschijnlijk wat meer van RSS spelen, hopen dat ik ietsje beter wordt. Soms gaat het goed en soms kruip ik nog voorzichtig door de gangen van het gebouw en wordt ik ineens vanuit een (onmogelijke) hoek neergeschoten.

We gaan het zien. En uiteraard hoort u hier de verhalen.