Tag: ps4 (pagina 1 van 1)

Vanavond ging ik weer verder met Dark Souls 3.

Ik had vanmiddag (gedreven door m’n oneindige enthousiasme en drive naar meer Dark Souls) een filmpje gekeken en daarin ontdekt dat de lift in de toren ook omhoog kon. Heel fijn om dat te weten, maar heb er nu ook wel weer spijt van. Het zelf ontdekken van hoe levels in elkaar zitten / het ontdekken van nieuwe sluiproutes geeft echt een geweldig gevoel. En nu had ik mezelf dat geweldige gevoel ontnomen. Stom.

Maar ik ging dus de lift omhoog, daar stond een reus van een vent en die kon ik tot vriend maken. En that was it, daar boven. Ja, ik had op dat filmpje ook gezien dat er een speciale item was, als je halverwege de lift-rit eraf sprong, op een plateautje. Heb dat iets van 7-8 keer geprobeerd, maar elke keer sprong ik mis en stortte ik de diepte in… You Died.

Dus uiteindelijk maar opgegeven en even een andere kant opgerend. Daar waar eerst ik eerst dood ging doordat er grote speren op me werden gegooid (door die grote vent bovenop de toren), daar deden de speren nu alleen nog maar de vijanden schade en kon ik rustig doorlopen. Ik ontdekte daardoor – via een aantal gangetjes – dus de locatie van weer een boss, maar had daar nu nog geen zin in. Wilde eerst nog even verder de boel verkennen.

Dus ik liep nog wat verder, vond nog wat deuren die niet open wilden (vanaf deze kant) – dus ik zal de andere kant van de deuren moeten gaan vinden. Genoeg nog te ontdekken dus. Denk dat ik eerst nog maar even de lift (in de toren) naar beneden neem en daar kijk wat daar te vinden is. En dan de grote boom-boss maar eens opzoek. Zucht. Ik haat bosses…

(9:14 uur gespeeld en level 29)

Na twee avonden onthouding, kon ik vanavond weer verder met Dark Souls 3.

Ik liep verder over een dak, verkende meerdere gangen, versloeg simpele vijanden en kwam steeds een stukje verder. Ging ook wel vaak dood, maar (bijna) altijd iets verder dan de keer ervoor.

Op een gegeven moment merkte ik zelfs dat ik de lastigere grote ridders, van eerder, nu zelfs kon lezen. Ik wist hoe ik ze moest benaderen en kon er zelfs soms een verslaan zonder ook maar 1 keer geraakt te worden. Dat voelde heel goed.

Na een tijdje realiseerde ik me dat ik ten eerste de sfeer van Dark Souls prettiger vind dan die van Bloodborne. Minder luguber, duister en geen horror. Tenminste tot nu toe komt het nog over als een fantasy game. En vind mezelf in ridderoutfit wel gaaf.

En het tweede wat ik me realiseerde was dat ik de combat ook leuker vind. Bloodborne was hakken en aggressief spelen. Je kreeg zelfs health terug als je de vijand snel weer raakte nadat jij schade had gehad. Speelde echt heel lekker, maar toch hou ik van het ridderlijke.

Hier bij Dark Souls is het veel meer afwachten, de vijand lezen en heel selectief toeslaan.

En als ik geconcentreerd ben en het allemaal goed uitpakt, voel je je ook oppermachtig. En als je beetje buttons loopt te bashen, dan merk je al gauw dat dat hier ècht niet werkt.

Vanavond weer zoveel geleerd ook. Gebruik nu eigenlijk m’n schild voornamelijk alleen nog maar tijdens gevechten in nauwe gangen of als ik beschoten wordt. Voor de rest vooral veel (heel veel) wegduiken/rollen.

Ook weet ik nu dat ookal ken ik een bepaalde route en de locaties van vijanden uit m’n hoofd, dat ik dan alsnog niet onvoorzichtig (cq te snel) kan spelen. Ik werd door twee lage vijanden in een hoekje gedreven en verloor 3000+ Souls.

Nadat gebeurd was, ben ik nog een keer doorgerend en kwam uiteindelijk bij de boss uit.

En dat vond ik mooi een klusje voor morgen ^^

{4:58 uur gespeeld en level 22}