Een eiland in de oceaan van weblogs

Tag: obra dinn (pagina 1 van 1)

Een blikje terug

Het is gebruikelijk om in de laatste dagen van december terug te kijken op het afgelopen jaar. Nu is het zelfs het eind van een decenium, maar dat voelt weer beetje te overweldigend om allemaal de revue te laten passeren.

Dus we doen hier op het eiland van Rakso gewoon simpel alleen terugblikken op het afgelopen jaar. Twintig-negentien.

Het afgelopen jaar was er eentje met meerdere fasen, zo als elk jaar ongeveer verloopt bij mij. Eerst was daar de game development fase. Die duurde best wel lang, zeker voor mijn doen. Terugblikkend ben ik er vooral de eerste helft van 2019 mee bezig geweest. Soms eventjes iets minder, maar uiteindelijk had ik een aantal spelletjes gemaakt en is er eentje nog in ontwikkeling, samen met Rick. Bekijk hier een lijstje met ze allemaal: games

Dit game-dev’en hield een beetje op na de zomer. Maar het begint nu weer terug te komen, het verlangen om toch echt wel eens een game helemaal af-af te hebben gemaakt.

Ook werden er uiteraard heel veel spellen gespeeld, waarvan een aantal benoemenswaardig zijn:

  • Celeste – welke ik zelfs helemaal uitspeelde
  • Return to the Obra Dinn – game of the year, voor mij. Geweldig! Zou willen dat ik hem weer vers kon herspelen.
  • Apex Legends – speelde het 1-2 maandjes sinds het is uitgekomen, maar heeft toch wel iets speciaals. Denk er regelmatig nog aan terug
  • Sekiro – een spel waar ik best al wat tijd ingestoken heb en nog ooit een naar terug wil. Maar hik beetje tegen de 2 bosses aan waar ik was gestrand. Misschien toch eens uitzoeken hoe ik ze moet verslaan, zodat ik weer verder kan met de wereld verkennen.
  • Risk of Rain (2) – speelde regelmatig paar potjes Risk of Rain, soms even snel voor het slapen-gaan. En ook inmiddels alweer 15+ uren in deel 2 zitten.
  • Call of Duty: Modern Warfare – deze laatste versie van Call of Duty speel ik regelmatig ’s avonds eventjes samen met Lies. Gewoon even schieten. Net zoals vroeger.
  • Rainbow Six Siege – dè ontdekking van dit jaar, voor mij althans. Het spel is inmiddels alweer 4 jaar oud, kende het al langere tijd van naam, maar nooit echt opgepakt. Tot eind augustus dit jaar, toen ontdekte ik hoe geweldig dit spel in elkaar zit. En sindsdien ben ik groot fan en speel het regelmatig. Het lastige is dat het niet even gespeeld kan worden, een potje duurt al snel een half uur … en je moet eigenlijk ook nog even warmdraaien voordat het lekker speelt.

Naast deze mooie lijst met games, speelde ik ook nog hier-en-daar andere spelletjes en zeker de afgelopen maanden begon het bordspellen-gekriebel weer. Dus ook weer veel bordspellen gespeeld dit jaar.

En na het terugkijken, volgt automatisch het vooruitblikken. M’n plannen voor volgend jaar zijn om voor het einde van het jaar een game gereleased te hebben. Zal wel heel kleine zijn, maar wil voor m’n 40e minstens 1 game gereleased hebben. Ben er nog steeds van overtuigd dat als ik maar gewoon heel veel rommel, dat ik er uiteindelijk bedreven in raak (in game-dev’en bedoel ik dan).

En ik ga m’n best doen om m’n oefeningen voor m’n knie te blijven volhouden, waardoor ik ook weer de draad kan oppakken met Natuurlijk Sportief.

En uiteraard heel veel (bord)spelletjes spelen. Dat is toch wel de core van mijn vrije tijd ^^

Return to the Obra Dinn

Poeh… en wat nu?

Dat is wat ik dacht toen ik gisteravond Return to the Obra Dinn had uitgespeeld.

Dit spel is echt geweldig. Na 11 uur en 13 minuten te hebben gespeeld haalde ik het einde, alle fates uitgepuzzeld, alle eindes gezien. En alles helemaal zelf uitgevogeld.

Was er best wel trots op. Zelfs tijdens het spelen bedacht ik me soms hoever ik al was en dat ik niks had lopen opzoeken.

Ok, niet helemaal eerlijk. Ik heb 1 ding wel opgezocht, hoe ik het bonus-chapter moest unlocken.

Ik had namelijk 52 van de 56 fates opgelost. Maar toen wist ik even niet hoe ik verder moest. Had het gevoel dat ik iedereen had gehad en de overige niet kon bepalen. Dus toen in het bootje gestapt, waarmee je zegt dat je klaar mee bent.

En toen was het spel afgelopen. Ik had het gehaald, maar niet het èchte einde.

Gelukkig kon je gewoon weer terug naar de boot en nog verder zoeken. Dus toen heb ik even snel gezocht hoe/wat ik moest doen om het einde wel te halen. Bleek dat ik nog 2 mensen moest vinden, dat lukte me uiteindelijk vrij snel eigenlijk. En toen kreeg ik de melding dat ik klaar op het schip was en terug naar de haven kon gaan.

En toen kwam ik bij het èchte einde, inclusief een bonus stukje waarin ik de laatste 2 kon deduceren.

Het deduceren op zich ging ook allemaal wel steeds sneller, hoe meer mensen ik kon identificeren, hoe meer puzzelstukjes ik bij elkaar vond en dingen kon combineren.

“Als die persoon zo heet, dan betekend dat dat die andere persoon zo moet heten.”

“Oh, als hij zo-en-zo heet, dan kan ik hem ook als moordenaar van die andere persoon invullen.”

En soms was het nog wel even puzzelen, nog even langs alle verschillende diorama’s, alles even heel nauwkeurig bekijken. Totdat ik precies zag hoe ze aan hun einde gekomen waren. Soms was het niet het eerste wat je zag. Sommige mensen overleden niet aan hun initiele verwondingen, maar kwamen later door iets anders om het leven.

Dit waren hele mooie momenten, echte “ah-ha!” momenten.

En ook heb ik meerdere vellen op een kladblok (in het echt, niet digitaal dus) lopen volkrabbelen. Met tekeningen, met nummers, met verbanden. Wie droeg welke schoenen, wie sliep in welke hangmat etc.

En daarmee kon ik ook weer 4-5-6 mensen identificeren. En daarmee weer verder komen.

Echt heel gaaf. Tot het einde heb ik genoten van de muziek en elke keer weer de audio-logs en hoe gaaf het er allemaal uitziet.

Het enige nadeel is dat wanneer je alles hebt gezien, dan heb je ook alles gezien. Je kan hem niet blanco nogmaals spelen, want je weet het allemaal al.

Ja, misschien dat ik hem over een paar jaar nog eens uit de (digitale) kast haal en hem herspeel. Maar mezelf kennende weet ik dan nog zeker de helft van wat er allemaal gebeurd is en loop ik er fluitend doorheen. En dat is wel jammer, want nu blijft er een beetje een leegte over … er is namelijk weinig anders wat dit zo doet.

Tja, dan dus maar Sekiro besteld. Die komt volgende week uit, van dezelfde makers als Dark Souls en Bloodborne. Ben benieuwd, de recenties zijn heel erg lovend. Nu al.

We gaan het zien.

Wat wordt er gespeeld?

Afgelopen weken zijn er drie games die regelmatig terugkomen. Twee daarvan zijn zelfs alleen op de PC te spelen, dus zit vaak achter m’n laptop aan tafel, mèt een controller hoor.

De eerste game is hier al wel langsgekomen, Apex Legends.

Deze nieuwste telg in het Battle Royale-genre is sinds begin februari uit en speelt echt heerlijk. Gemaakt door dezelfde ontwikkelaars als Titanfall (en voormalig ook de eerste Call of Duties). Vooral het team-gevoel is goed gedaan.

Speel Apex Legends soms even paar potjes, gewoon even uurtje snacken en dan weer iets anders spelen.

Een andere game die ik sinds 2 weken in m’n bezit heb is Return of the Obra Dinn.

In deze deductie-game (soort van detective-game) heb je als verzekeringsagent de taak om op een oud zeilschip het lot van alle bemanningsleden te achterhalen. Het schip is namelijk verdwenen en op een gegeven moment kwam het weer de haven binnendobberen, zonder bemanning.

Je krijgt de beschikking over een soort van tijdreis-zakhorloge waarmee je terug kan gaan naar exact het moment van overlijden van de desbetreffende persoon. Zo kan je dus beetje bij beetje achterhalen (met een moeilijk woord deduceren) wat er precies is voorgevallen.

Dit moet je dan bijhouden in je logboek en uiteindelijk alle puzzelstukjes bij elkaar voegen. Heel unieke look-and-feel, heel erg ‘korrelig’, maar daardoor ook super gaaf/anders. En de muziek is geweldig. Zo sfeervol en goed neergezet. Heb er inmiddels iets van 7 uur inzitten, maar ben pas op iets van 20% van alle bemanningsleden. Dus nog genoeg te onderzoeken.

En de derde game heb ik vorige week pas aangeschaft, maar vind hem helemaal geweldig. Het gaat om een early-access game genaamd Hades.

Dit is een actiegame vanuit een isometrisch perspectief met roguelike invloeden. Je gaat vrij snel dood, maar behoudt dan allerlei upgrade-betaalmiddelen waarmee je kan levelen. Het is gemaakt door de Supergiant Games – de ontwikkelaars van Bastion / Pyre en heeft dan ook dezelfde vette grafische kwaliteit, voice-overs, muziek en story.

Speelt super vet, alleen heeft m’n laptopje beetje moeite soms met de performance. Toch (weer) eens aan het overwegen om een nieuwe PC te gaan bouwen.

Enige probleem: waar ga ik hem neerzetten? Op zolder? Of in de woonkamer?