Een eiland in de oceaan van weblogs

Tag: memoir (pagina 1 van 1)

Visits Zeeland

Afgelopen weekend was het dan eindelijk zover, de Dutch Open 2024. Het tiende keer dat dit Memoir ’44 toernooi werd georganiseerd, en (helaas pas) de 2e keer dat ik erbij was. Heb weer gigantisch genoten.

Het begon vrijdag met ’s middags helpen de locatie op te bouwen. Na eerst wat gelunched te hebben in Zevenbergen, vertrokken we naar Klundert. Daar begon het uitladen van de autos, dozen vol met plastic, dozen vol met kaarten-decks, pakketten vol met scenarios en nog heel veel meer “zooi”. Dat werd allemaal naar het zaaltje gebracht en daar verder uitgeladen. En toen begon het slepen met tafels, podiumdelen (die als tafels op de gangen dienden), stoelen en nog meer meubelair.

Vorig jaar was het deelnemer-aantal 90, nu kwam daar 1/3e bij en hadden er zich 120 mensen aangemeld. Dus er moesten nog 15 tafels meer bij in het zaaltje.

Dat was uiteindelijk flink puzzelen, uberhaupt om aan de tafels te komen, maar ik denk dat we wel bijna 2 uur bezig zijn geweest totdat we een opstelling hadden wat werkte; waarbij je als deelnemer niet rug-aan-rug zat, er genoeg ruimte voor de scheidsrechters was om rond te lopen en het ook nog gewoon uberhaupt paste in de ruimte.

Toen de tafels iets verder aangekleed, beetje schoongemaakt en ik heb nog een vijftal decks lopen ontsleeven en weer hersleeven. En ondertussen waren anderen op de gang bezig met posters, banners, doosjes vouwen en nog meer “geneuzel”.

En toen we dan rond 18:00 klaar waren, eventjes gezellig samen een patatje gegeten, beetje bijgepraat en toen ben ik lekker huiswaarts gekeerd. Gelukkig ligt Klundert echt hier om de hoek (ong 20 min rijden), dus had geen lange reis voor de boeg.

Zaterdag vroeg opgestaan en nog beetje meegeholpen met wat last-minute voorbereidingen. Zat uiteindelijk bij de ingang, de namen en nummers van de deelnemers af te vinken. Nog even m’n eigen nummertje trekken, wat je begintafel bepaalde. Dat werd nummer 76 (bijna die van vorig jaar, toen trok ik 72). En toen om 10:00 begon dan echt het toernooi en kon ik m’n rol als speler gaan vervullen.

Het thema dit jaar was de Slag om de Schelde, dus vooral gevechten rondom Antwerpen, de Wester-Schelde, Walcheren en Zuid-Beveland.

De eerste pot speelde ik tegen Schwerer Gustav, een jongeman die vorig jaar nog aan de 1e tafel had gespeeld en met wie ik gister (tijdens het opbouwen) vrolijk heb zitten babbelen. Was dus beetje angstig voor de eerste pot, maar op zich qua gezelschap was het prima. De map was ook lekker overzichtelijk. Ik startte als de Duitsers en we gingen eigenlijk redelijk gelijk op, eindstand was 5-6. De return ging ook lekker, ik bouwde rustig m’n aanval op en kon toen genadeloos toeslaan – en won dan ook met 6-5.

In beide rondes kwam het aan op de laatste dobbel, beide keren had het ook nèt andersom kunnen zijn qua uitslag. Sterker nog, in de tweede ronde had het niet veel gescheeld of ik had wederom verloren met 6-5 … maar gelukkig gooide hij met 2 dobbelstenen op 1 mannetje … een vlag 😀

Met deze eindscore belandde ik op plek 38 (van de 120 deelnemers).

De tweede pot werden de LVT-units geintroduceerd. Dit waren speciaal voor die toernooi bedachte units, die geen last hadden van alle overstroomde gebieden, en dus moeiteloos door water konden lopen. Had nog wel beetje moeite met deze kennis toepassen op dit scenario en werd dus van het bord afgespeeld (door Huzaar I). Eerste ronde verloor ik met 4-6 en toen ik dus dacht dat ik dan de tweede ronde wel eventjes de score zou omdraaien, werd ik daar helemaal gigantisch van het bord geveegd met 6-3. Ook grotendeel door m’n eigen domme schuld, had me teveel laten leiden door m’n eerste hand kaarten.

Hierdoor zakte ik gigantisch terug, naar plek 79.

De derde pot speelde ik tegen MasterTomNL, een super vriendelijke vent en we zaten allebei vrolijk te kletsen en soms elkaar beetje advies te geven – had de indruk dat hij vooral voor de fun speelde en niet heel competitief bezig was. Helemaal prima, alleen werd ik in de eerste ronde met 6-2 van het bord geveegd. Maakte eigenlijk beetje dezelfde fout als in de vorige ronde, dat ik me initieel teveel door m’n openingshand liet leiden qua tactiek. Terwijl ik nog wel – tijdens de briefing – had geprobeerd een plan te maken en die te willen gaan uitvoeren.

De tweede ronde ging dan weer voor mij juist heel lekker. Ik deed het iets rustiger aan, liet hem meer in de buurt komen en we sloten de partij af met eenzelfde resultaat als in de eerste ronde: 6-2, maar deze keer was ik de winnaar.

Toen was de eerste dag alweer voorbij. Nog eventjes lekker avond-gegeten (van een lopend buffet) en toen rond 20:00 maar naar huis gegaan, hoofd deed al flink zeer van alle drukte en indrukken.

Op zondag begonnen we om 9:30 met de volgende briefing en rond 10:00 met de volgende ronde. In deze vierde pot speelde ik tegen Soesano, ook iemand van de M44Brigade en die ik ook al kende, maar (volgens mij) nog nooit tegen gespeeld.

Het scenario ging over de Sloedam met (uiteraard) veel ondergelopen gebieden en een aantal dijkjes. Maar het ging eigenlijk wel lekker, ik speelde met de Duitsers en moest de Geallieerde aanval afslaan. In het begin gingen we redelijk gelijk op en uiteindelijk kon ik hem verslaan met 6-3 (met nog 1:30 op de klok). Ik vond het een leuk potje en benoemde dat ook even, vooral doordat ik het een leuke tegenstander vond, was gezellig, beetje gelijkwaardig qua niveau, was gewoon gezellig en sportief. M’n tegenstander bromde nog dat hij het iets minder leuk vond (door de tussenstand), daar grinnikten we even om, hij schreef de score op, en toen moesten we direct weer verder met het opzetten voor de volgende pot. En aangezien de tijd voorbij was, hadden we alleen even tijd om naar het toilet te rennen, om daarna direct weer aan de tafel te gaan zitten.

Toen de return, dus deze keer moest ik de aanval inzetten met de Geallieerden. Merkte dat ik steeds beter m’n kaarten ging gebruiken, bepaalde zetten ging voorbereiden, units van de rechter naar linker flank verplaatsen, zodat ik ze later allemaal vanaf links naar voren kon laten opstomen. En dat werkte.

Ik drukte hem tegen de achterkant aan, stond zelfs naast hem op de dijk, en uiteindelijk werd het 5-3 en was de tijd voorbij. Helaas, want had ik nog 1 minuut meer gehad, dan had ik nog m’n laatste units kunnen activeren en daarmee de 6e medaille kunnen pakken.

En toen kwam er een foutje. Ik zeg foutje, maar bleek uiteindelijk best een grote misstap te zijn.

Je vult namelijk de score in op een “scoreformulier”, dus je noteert voor elke pot wie welke kant speelde en hoeveel medailles (en objectieven) ieder had gehaald. En als dat dan voor beide potten is ingevuld, onderteken je het allebei, en lever je het formulier in bij de jury.

Dus terwijl we aan het opruimen waren, noteerde ik (vrolijk napratend) de score van de 2e pot (5-3), ondertekende het briefje, liet m’n tegenstander het ook ondertekenen en we leverden het in. Maar terwijl we naar de jury-tafel liepen, knaagde er iets… de score voelde gek, maar ik kon het even niet plaatsen … dus ook niks verder mee gedaan.

Toen we de volgende briefing hadden gehad, en daarmee ook de volgende tafelindeling, toen ineens viel het kwartje. Ik herinnerde me het gesprek na de 1e pot, dat ik het gezellig vond, en m’n tegenstander beetje liep te brommen. Dus dat herinnerde me eraan dat ik de eerste pot had gewonnen. Maar op het scoreformulier hadden we 6-3 voor m’n tegenstander geschreven!
Dus mijn onoplettendheid had me 3 punten gekost (en m’n tegenstander 3 punten bonus gegeven).

Maar het was al te laat, ten eerste had ik het formulier ondertekend, en daarnaast worden met alle scores de nieuwe ranglijst bepaald, en daarmee ook weer de tafelindeling. Dus als ik er op dit moment moeilijk over zou gaan doen, dan zouden ze het moeten gaan aanpassen, aantal mensen moesten ergens anders gaan zitten etc. En tja, ik had de score zelf ondertekend, dus gok dat als ik het had aangegeven, dat ik dan de logische response zou hebben gekregen dat het m’n eigen verantwoording was. En dat klopt ook.

Denk ook zeker niet dat m’n tegenstander het bewust heeft gedaan, het formulier kan soms ook wel beetje “apart” zijn om in te moeten vullen. Het was een foutje, maar niet opgemerkt en uiteindelijk kostte me dat dus iets van 20 plekken op de ranglijst, na ronde 4. In plaats van op plek 71, stond ik nu op plek 90.

En dan weet ik ook niet hoe het anders zou zijn uitgepakt. Want doordat ik op plek 90 stond, speelde ik tegen plek 89 ipv tegen plek 70. En mogelijk heb ik (daardoor) ook meer medailles kunnen halen in de 5e pot … dus het is niet te bepalen hoe anders de eindscore anders was geweest.

Maar stom was het wel. En zeker iets waar ik de potjes erna heel erg goed op heb gelet 🫣

Pot nummer 5 dan, tegen Pupski. Een heel vriendelijke, sportieve Nederlander die soms beetje warrig kon overkomen. Maar super aardig en gezellig, hele leuke pot gehad.

De eerste ronde speelde ik als Geallieerden en moest Vlissingen binnenvallen. Dat ging zo soepeltjes, dat ik na 3-4 beurten al met 2-3 medailles voor stond, tegen 0 van hem. Uiteindelijk naderde ik hem heel dichtbij, adviseerde hij me nog om nog een beurt te wachten, zodat ik ook nog een objectief kon pakken ipv gewoon een normale medaille (objectieven leveren namelijk nog 0,7 bonuspunten op). En dat gaf hem ook nog de kans om 1-2 medailles te pakken, dus we sloten de eerste pot af met 6-3 (en ik had dan ook nog 2 objectieven).

Weet niet of het door het scenario kwam dat ik zo ruim had kunnen winnen, maar hoorde later dat hij ook heel slechte kaarten had. Hij nam zelfs onderstaande foto om het later te kunnen laten zien:

Alleen maar kaarten om in het midden iets te doen, terwijl ik via de (lees: zijn) linkerflank oprukte.

Toen de volgende ronde, nu moest ik dus verdedigen als de Duitsers. Was een beetje huiverig of ik nou net zo weggevaagd zou worden als ik net had gedaan, maar al snel was dat gevoel weg. Ik had degelijke kaarten, trok me in het midden iets terug, en besloot om aan de linkerflank juist de gok te wagen en op te rukken met m’n troepen.

Uiteindelijk hebben die 2 soldaten-units wel 3-4 units van m’n tegenstander kunnen uitschakelen. En ook deze keer kwam het aan op de laatste minuten. Een van de scheidsrechters kwam er zelfs naast zitten, want de tijd was bijna voorbij. Gelukkig (voor mij) was hij de eerste speler en probeerde hij driftig om ook nog medailles te vergaren. Maar aangezien je allebei net zoveel beurten krijgt, mocht ik dus ook nog een keer. Dus ik kon nog een extra medaille krijgen en nog een poging wagen om hem uit de kerk te krijgen. Ik had iets van 50-60% kans dat het zou lukken en dan had ik een extra medaille èn een objectief erbij. Maar helaas, het lukte niet. Ik won uiteindelijk wel met 5-4, maar had mooier geweest als het 6-4 (+ extra objectief) was geweest, had me 1,7 punten meer opgeleverd. Maar ok. Leuke pot en uiteindelijk schoof ik dus een paar tafels op, van tafel 44 ging ik naar tafel 38 ( = plek 75, denk ik).

De laatste pot speelde ik tegen een Amerikaan, CompassEagle89. Heel aardige gast en later kwamen we erachter dat we al een keertje op BoardGameArena tegen elkaar gespeeld hadden in een online toernooi. Het scenario was wel heel pittig, het was de aanval op West-Kapelle, nadat de dijken waren gebombadeerd door de Geallieerden. Dus de Geallieerden kwamen aan land met commando-troepen en tanks en de Duitsers zaten te wachten in bunkers, met machine geweren en snipers.

En het werd net zo’n slachtpartij als het klinkt. Nog nauwelijks aan land werden m’n troepen al weggemaaid, het was vreselijk. Ik verloor de eerste ronde dan ook met 7-2. Maar m’n tegenstander was ook een stukje handiger met z’n kaarten, dus lag niet alleen aan het scenario.

In de pauze hoorde ik ook dat er wel meer mensen verloren hadden als Geallieerden, maar dat er toch ook zeker wel een aantal waren die er wel in geslaagd waren er doorheen te komen en met de Geallieerden hadden gewonnen.

Dus toen de rollen waren omgedraaid, zette ik me schrap voor nogmaals een flinke afstraffing. Hij begon ook voortvarend, kwam vrij snel aan land met een aantal units en lange tijd stond het 2-2. En toen langzaam pakte ik het initiatief terug, ik bewoog de troepen van m’n linkerflank naar het midden en deed een sterke tegenaanval … en dat resulteerde uiteindelijk erin dat ik won met 7-4.

Helemaal prima, hij de meeste medailles, wat terecht was, maar vond wel dat ik me in de tweede ronde goed had verweerd en daar terecht de winnaar was.

Leuke was dat halverwege de laatste pot Jasper ook nog even een kijkje kwam nemen. Die was helemaal vanuit Almere naar Klundert gereisd om nog even wat te kunnen meekrijgen van het toernooi. En hij was dus getuige van mijn overwinning. Dat maakte het helemaal af.

Toen kwam nog een stukje formaliteiten met alle spullen opruimen, plastic in de juiste doosjes stoppen, en heb nog even geholpen met nog wat tafels verslepen.

En toen de einduitslag. Ik was geeindigd op plek 85 (van de 120). Dus dat is echt stukken beter dan vorig jaar, toen werd ik 82e van de 90. Dus verhoudingsgewijs ga ik langzaam omhoog:

Dutch Open 2023maart 202382 / 9091%
Belgium Open 2023nov 202347 / 6275%
Dutch Open 2024maart 202485 / 12071%

( en dan neem ik het foutieve scoreformulier-incident maar even niet mee, mogelijk had ik dan misschien zelfs nog wel een stukje hoger geëindigd, ongeveer rond plek 65-70 … wat dan zou betekenen dat ik op 58% zou zitten … )

Merk dat het vuur weer flink is aangewakkerd, Memoir ’44 is echt super gaaf en kan het wel dagelijks spelen. Inmiddels alweer flink aan het studeren in m’n Tactics&Strategy Guide, online weer meer aan het spelen, en wil eerdaags wel weer even langs Klundert om daar wat “echte” potjes te spelen. Even kijken hoe dat past in de planning.

En misschien volgend weekend helpen met demo’en bij de M44Brigade op Zuiderspel, is voor het eerst dat ik demo – ben benieuwd.

Goes Belgium

Na een maandje even weinig gepost, toch even verslagje van m’n uitje naar de zuiderburen.

Begin dit jaar deed ik mee met het Dutch Open van Memoir ’44. Sindsdien zit ik in een Memoir-speelgroep en daar werd een tijdje geleden gevraagd of er mensen mee wilden naar het Belgian Open – yup, hetzelfde idee, maar dan in Belgie.

En dat vond plaats afgelopen weekend. Na eind vorige maand nog even een oefenavondje te hebben gedaan met een aantal, vertrokken we afgelopen vrijdag met 4 man richting Melle (vlakbij Gent) – met de auto.

Bij het hotel aangekomen nog even de regels doorgenomen, zelfs voor de ervaren rotten was het soms nog wel even nuttig om hier-of-daar een aantekening te maken. En toen speelden we nog een potje, om op te warmen voor zaterdag.

Zaterdag was dan het daadwerkelijke toernooi. Het thema van deze Belgian Open was de Pacific, dus spelen met de Japanners tegen de US Marine Corp.

Het eerste scenario speelde ik tegen een Belg, heel vriendelijk en was daardoor ook een leuke potje om in te komen. Direct wel iets lastiger, met jungle-terrein en Japanners enzo. Maar gelukkig had ik dus paar weken geleden al geoefend en was me het niet allemaal vreemd. Uiteindelijk eindigde m’n eerste pot (2 rondes, heen-en-terug) redelijk gelijk – eerste verloren met 4-6 en tweede gewonnen met 6-5. En stond ongeveer op plek 34 v/d 62 deelnemers – dus mooi in het midden.

Tweede scenario was direct een zogenaamde Breakthrough, dan is de map 2-3 keer zo lang en heb je dus ook langer de tijd om je positie in te nemen etc.

Was voor mij voor het eerst dat ik dat speelde en verloor de eerste ronde dan ook gigantisch. De tweede ronde begon ik net zo slecht, maar uiteindelijk heb ik me iets teruggetrokken en kon daardoor alsnog flink wat medailles verdienen. Won uiteindelijk niet, maar was een hele leuke pot. Maar eindige dus flink aan de onderkant van de ranking, op plek 53.

De derde pot ging redelijk, ik speelde tegen een Fransoos genaamd Dave D. en had zelfs het gevoel dat hij soms wat gekke moves deed. Uiteindelijk ging de eerste rond best prima, maar uiteindelijk toch flink verloren. Zakte daardoor behoorlijk wat, tot plek 55 (v/d 62).

’s Avonds in het hotel nog met de Nederlandse delegatie (totaal iets van 10 man) wat spelletjes gedaan, ik deed mee met Bang! – was heel gezellig, maar toch ook wel beetje bijtijds naar bed gegaan.

De volgende dag (zondag) gingen we weer vrolijk verder. Grappige was dat de winnaar van vorig jaar (Jeroen, tevens een van de organisatie van de Dutch Open en met wie ik ook was meegereden vanuit Nederland), die had het op de eerste dag nog slechter gedaan dan ik – hij zat in de 3e ronde zelfs aan de laagste tafel… maar had nog steeds alle hoop en heel veel plezier. En uitgerekend hem trof ik tijdens m’n 4e pot.

Was er al beetje bang voor, maar de afstraffing viel nog best mee. Hier-en-daar wees hij me zelfs nog op wat foutjes en was al-in-al een hele leuke pot. Uiteraard won hij beide rondes, maar gelukkig had ik me weerbaar kunnen verdedigen – dacht dat de eindstand zelfs 6-4 en 6-5 was of iets in die trant.

Maar ik zakte nog iets verder en stond op plek 60 (van de 62 deelnemers). Dit betekende dat ik m’n 5e pot tegen Jules D. speelde, een Franse jongen van 8 jaar oud (en zoon van Dave, wie ik in 3e ronde trof). Vol enthousiasme en vrolijk gekwebbel speelden we onze pot. Ik stond eventjes voor met 4-2, maar daarna vielen de dobbelstenen niet meer in mijn voordeel en werd ik overlopen door zijn Japanse soldaten. De eerste ronde eindigde dus in een 6-5 verlies. De tweede ronde ging het een stuk beter, het enthousiasme van Jules benadeelde hem eigenlijk een beetje, waardoor ik meer kon afwachten en hem uiteindelijk eenvoudig met 6-1 kon verslaan.

Door deze overwinning, klom ik beetje omhoog tot ergens rond plek 50/51. En speelde m’n laatste pot tegen Nuts! (z’n echte naam weet ik niet meer). Een zeer vriendelijke Vlaamse meneer, maar kon hem uiteindelijk in beide rondes verslaan. Eerste ronde met 7-5 en de tweede zelfs met 7-3. Ging allemaal heel lekker en voelde ook wel alsof ik (eindelijk) beetje bepaalde nuances begon door te krijgen.

Uiteindelijk eindigde ik op de 47e plek, van de 62 deelnemers. Als je dat dus vergelijkt met de 82 / 90 bij de Dutch Open ( = 91% vs 76% ) dan ben ik wel wat gegroeid het afgelopen jaar.

Eindstand van de Belgium Open 2023

Na het toernooi nog met de hele Nederlandse delegatie in Breda (Loetjes) een hapje gegeten en toen werd ik netjes thuis afgezet.

Al met al heb ik een heerlijk weekend gehad. En weer veel zin gekregen om Memoir ’44 te blijven spelen, zelfs om me weer te verdiepen in de Tactical&Strategy Guide (die ik kort na de Dutch Open had aangeschaft).

Als ik die nog “even” goed bestudeer, maak ik begin volgend jaar (op de Dutch Open 2024) misschien wel weer nog meer kans.

tournoi de mémoire

Een paar jaar geleden ( 2 maanden voor de Corona-pandemie begon ) speelde ik voor het eerst Memoir’44. Vond het super leuk, maar daarna kwamen alle lockdowns en werd het een stuk minder gespeeld.

Tussendoor nog wel eens gespeeld, keertje met Tobias, keertje met Jochem en paar keer met Marc (de achterbuurman). Heel leuk en elke keer werd ik weer verrast over hoe zeer ik het spel waardeer.

En toen kwam in november de aankondiging van de Dutch Open. Dit is een toernooi georganiseerd door de Memoir’44 Brigade, de Nederlandse Memoir’44 Spelersgroep.

De Memoir’44 Brigade is een spelclub die zich richt op het spel Memoir’44. Ons doel is niet om van oorlog een spelletje te maken. Wat wij wel willen is om op een ontspannende manier samen een spel te spelen met een historisch thema. Hierbij hopen we op een toegankelijke manier meer interesse te wekken in de gebeurtenissen van de tweede  wereldoorlog.

Dus me ingeschreven voor het toernooi en afgelopen weekend was het zover.

Ik heb de mazzel dat het toernooi bij mij om de hoek werd gehouden, in Klundert – maar 20 minuten met de auto. Dus zaterdags vroeg daarheen gereden, me aangemeld, kreeg een mooie naam-badge en een envelopje met daarin 2 custom geprintte Churchill Crocodile tanks, nummertje getrokken (74) en toen begon om 10:00 de briefing.

Was heel goed georganiseerd. Voor elke ronde was er een briefing waarin de achtergrond van het scenario werd verteld en daarna werd in detail het scenario toegelicht. Ik had (nog) te weinig ervaring om daar direct strategieen uit te kunnen onttrekken, ik was vooral aan het genieten van alles.

Dan speelde je steeds 2 partijen tegen dezelfde tegenstander, zodat je beide kanten (Alies en Axis) van het scenario kon spelen, dan telde je alle verkregen medailles bij elkaar op en dat was dan de eindscore van die ronde.

En daarna werd er (het zogenaamde Zwitserse systeem) een nieuwe ranglijst gemaakt, zodat iedereen tegen gelijke sterkte spelers bleef spelen. Werkte echt heel goed, al had ik halverwege wel een heel pittige tegenstander, die uiteindelijk als 13e eindigde.

Maar m’n eerste potje begon aan tafel 37 (de helft van 74), tegen Trammelander en begon best aardig. Was al wel lange tijd geleden dat ik Memoir had gespeeld, maar aan het einde van de eerste partij had ik zelfs het idee dat ik gewonnen had (en m’n tegenstander dacht hetzelfde). Maar toen we het scoreformulier wilden invullen, zagen we dat ik (onbewust) van een objective was afgestapt en daarmee dus 1 medaille te weinig had om te kunnen winnen. Dus we moesten doorspelen. Toen stond ik dus voor met 6,7 tegen 3 en ik kon daarna m’n fout niet meer terugdraaien (had bijv geen enkele rechterflank-kaart en kon dus m’n unit niet meer terugzetten op de medaille). Ik had beetje de hoop opgegeven, bleef maar beetje pot-shots doen naar m’n tegenstander, maar m’n tegenstander bleef wel doorknokken en won uiteindelijk met 6,7 – 5.

Baalde er wel even flink van, was gewoon een onoplettendheid en had niks met kaarten of dobbelstenen te maken.

Tweede partij (de rollen werden omgedraaid) verliep een stuk lastiger en verloor dan ook met 6,7 – 2.

Ik kwam terecht op de 75e plek (van de 90 spelers).

De tweede ronde was tegen Gijs, een jongen van jaar of 10-11, maar al heel ervaren met Memoir. Hij was heel sportief, wees me regelmatig op dingen die ik vergat of zelfs betere alternatieven voor bepaalde doelwitten en ik won uiteindelijk de eerste partij met 6 – 3.

De tweede partij ging meer gelijk op en uiteindelijk kwam het neer op hoe de dobbelstenen de laatste paar beurten vielen. Na een paar beurten dobbelen waarin we allebei misten, waren de dobbelstenen mij wel gunstig en haalde ik de winst met 6 – 5.

Daarmee stond ik nu op plek 52.

De ronde daarna speelde ik tegen Robert53, een wat oudere Franstalige man. De taalbarriere maakte het allemaal wel iets lastiger, hij begreep soms wat Engels, maar was vooral heel serieus en eventuele foutjes werden flink afgestraft.

De eerste partij ging redelijk gelijk op, maar uiteindelijk verloor ik met 6 – 3. In de tweede partij (had tussen de partijen door even beetje geluisterd hoe anderen het hadden gedaan), besloot ik om mijn troepen meer richting het strand te bewegen en kon hem uiteindelijk vastzetten en grotendeels afmaken.

Tot dusver had ik elk potje nog binnen de tijdslimiet van 45 minuten kunnen beeindigen, maar nu kropen de minuten voorbij (Robert was een echte denker) en ik had stiekeme hoop dat ik daar gebruik van kon maken. Ik stond namelijk voor met 5 – 3 en er waren nog maar 4 minuten op de klok.

Maar net als in m’n eerste partij kreeg ik de laatste medaille maar niet te pakken en m’n tegenstander besloot om een soort van wanhoopssprong te maken, hij stormde vooruit met 3-4 units, omsingelde een paar van mijn units en in 1-2 beurten had ik zo 1-2-3 medailles en had hij gewonnen met 6 – 5. Op zich wel terechte winnaar, hij was tactisch sterker, maar had toch wel graag van hem gewonnen.

Deze eerste toernooidag eindigde voor mij dus op plek 60.

Had me ook aangemeld voor het avondprogramma, dus at een hapje mee en daarna speelden we nog een potje Overlord. Was helemaal versleten toen ik om 23:30 huiswaarts reed. Plofte om 0:10 in bed en sliep als een blok tot de wekker om 8:00 ging.

Even snel gedouched en toen vertrok ik voor de tweede toernooidag. Na de briefing speelde ik m’n 4e ronde tegen Auguste, een Franstalig jongetje van 9-10. En werd keihard ingemaakt met 6 – 1, stond na 20 minuten al in de lobby. Deels door de taalbarriere, maar hoofdzakelijk omdat hij zoveel beter was dan ik.

De tweede partij tegen Auguste ging al wel ietsje beter, maar uiteindelijk verloor ik wederom, deze keer met 6 – 2.

Daardoor zakte ik gigantisch in de ranglijst, naar plek 87. De volgende ronde speelde ik tegen Frank, waarbij ik de eerste partij won doordat de tijd op was – met 4 – 1.
Dat was ook het moment dat Jasper even langs kwam om te kijken. Even gezellig bijkletsen tijdens de lunch en toen zaten de broeders schouder-aan-schouder naast elkaar aan tafel 44. Helaas verloor ik die partij met 6 – 2.

De laatste ronde, ik stond nu op plek 84 … dus had nog steeds alle hoop niet als allerlaatste te hoeven eindigen. Deze ronde speelde ik tegen HarleySXM, wie volgens mij de vrouw was van Frank 😁

De eerste partij ging heel lekker en ondanks een aantal heel “domme” beslissingen kon ik toch vrij eenvoudig winnen met 6 – 2.

De tweede (en tevens laatste van het weekend) ging ook heel lekker, had een hele lucky dobbel waarbij ik met 1 rol (3 dobbelstenen) een hele tank-unit (3 sterk) uitschakelde. En begon ook steeds meer wat van de nuances te begrijpen.

Had halverwege de partij had ik de kaart Behind Enemy Lines getrokken en nadat ik even de neiging had onderdrukt om hem ergens tussendoor te gebruiken, bedacht ik ineens het plan om hem te gaan gebruiken als laatste “offensief”. Met deze kaart kon je namelijk een infanterie-unit 3 stappen laten zetten – zonder restricties – dan te laten vechten en dan weer 3 stappen verplaatsen. Meestal gebruikte ik deze kaart als soort van run-and-gun, snel naar een zwakkere unit rennen, schieten en dan weer terug de dekking in. Maar bedacht me dus dat ik hem deze keer kon gebruiken om 6 stappen naar een objective te kunnen zetten.

Maar de tijd begon te dringen, er stonden nog maar 4 minuten op de klok en m’n tegenspeelster nam rustig d’r tijd met wat ze wilde doen. Uiteindelijk was het moment dan echt zover, ik checkte nog even bij de scheidsrechter of ik m’n kaart ook anders kon spelen – maar helaas.

Ik stond voor met 4 – 2, kon met 100% zekerheid 5 – 2 winnen, maar deed toch een poging de 6 – 2 te pakken.

Dus toen besloot ik om eerst 3 stappen te bewegen, toen met 2 dobbelstenen naar 2 units te werpen en warempel, 2 keer raak en daar had ik m’n 5e medaille. En toen met 3 stappen door naar het station, waarmee ik een 6e medaille kreeg en de partij direct won. En dat met nog 1:30 minuut op de klok.

Uiteindelijk eindigde ik dit toernooi op de 82e plek, van de 90 deelnemers.

En dit heeft me direct weer een impuls gegeven om vaker/meer Memoir te spelen. Speel regelmatig bordspelletjes, maar denk toch dat ik Memoir zeker wel tot m’n favoriete spellen behoort.

Dus direct me aangesloten bij de WhatsApp groep en online Memoir gaan spelen. Er is een tactiek-boek onderweg en in november ben ik van plan om naar de Belgische Open te gaan – het equivalent van de Dutch Open, maar dan in Melle (vlakbij Gent).