Tag: Lifeblog (pagina 1 van 9)

dinsdag 18 november 2008 / 0 reacties

Gister’n

8:30 – ik word wakker gemaakt door Lies (incl vals gezang)

8:45 – ik rol uit bed en er wordt meteen aangebeld. “Een collectant,” volgens Lies. De collectant bleek een heerlijk ontbijtje te zijn met broodjes, eitje, jus d’orange, krentenbollen, verschillende kazen, verschillende vleeswaar, verschillende zoetwaren, yoghurtjes, bakjes gemengd fruit en nog heel veel meer.

9:00 – na 1,5 broodje zit ik al vol en we bewaren de rest voor de lunch.

9:30 – gedouched en alles wacht ik tot m’n moeder er is (die kon er zaterdag niet bijzijn, dus komt op m’n echte echte verjaardag)

9:45 – moeder belt dat er zoveel file staat, dat ze maar met de trein komt. ETA = 11:50… dus we hebben nog eventjes de tijd om af te wassen en stof te zuigen.

10:30 – na al het huishoudelijke gedoe nu eventjes tijd voor ontspanning: gamen! Call of Duty : World at War (ga hem maar COD5 noemen vanaf nu) staat op het programma. Om-en-om spelen we een potje.

11:50 – moeder komt aan op station.

12:00 – taart, thee, koffie, chocolade

13:30 – restant van ontbijt wordt aangebroken en wordt als lunch genuttigd

14:00 – we besluiten om eventjes Rotterdam in te gaan om de berg cadeaubonnen te gaan verzilveren bij de verschillende winkels daar

14:30 – treinen rijden (door een brand op de Moerdijkbrug) minder, dus moeten we stukje met de bus naar Dordt Centraal

14:45 – vanaf Dordt Centraal rijdt de trein gewoon naar Rotterdam

15:00 – Rotterdam Blaak, uitstappen!

17:15 – rondsjouwen en games gehaald in de Bijenkorf, Free Record Shop en DVDs gekocht bij Media Markt

17:30 – eventjes bijkomen in de V&D met een glas jus d’orange en een croissantje

18:00 – moeders op de intercity naar Almere gezet en wij met de stoptrein terug naar Dordrecht

19:00 – weer thuis, eten broodje shoarma terwijl we een van m’n Spiderman-DVD’s kijken (jaren ’90 animaties!)

20:00 – eventjes m’n nieuwe games ( Call of Duty 5, Mirror’s Edge en Gears of War 2 ) uitproberen

00:30 – eventjes werd toch wat later dan gedacht en nu gaan slapen

( tijden zijn geen exacte representatie van tijdsduur – meer ter aanduiding van dag-periode )

woensdag 05 november 2008 / 1 reactie

Obama

Vandaag is een historische dag. Dat is iedereen wel duidelijk.

Ik werd vanochtend wakker gemaakt door Lies met de melding: “Obama heeft gewonnen, dacht dat je dat wel even wilde weten”.

En meteen zat ik rechtop in bed, strompelde – met m’n ochtendjas aan – naar de tv en bekeek het nieuws meerdere keren. En nog steeds dringt het niet tot me door.

Hoe ik Obama heb gezien op tv, lijkt hij zo normaal. Niet zo’n omhooggeschoten mannetje die uit de hoogte loopt te doen. Down-to-earth. Reëel. Echt en oprecht.

Hij ziet er niet uit alsof het allemaal gemaakt is en alsof hij het speelt. Dit voelt niet als politiek.

Tuurlijk weet ik dat er ook nog eens een berg andere mensen achter hem staan en ook voor een groot deel aan de touwtjes trekken. Maar hoe hij het allemaal brengt, klinkt zo oprecht en echt. Voelt echt alsof vandaag de wereld niet meer stuk kan.

Maar we zullen het allemaal nog maar moeten zien. Maar verandering die komt. Sterker nog, verandering is vandaag begonnen.

dinsdag 04 november 2008 / 0 reacties

Vol weekend

Het afgelopen weekend was een lang weekend. Had donderdagmiddag en vrijdag vrijgenomen van m’n werk en had dus totaal bijna 4 dagen vrij. Heerlijk.

Donderdag ’s avonds met vriend Craggie naar RocknRolla geweest. Hele gave film van de maker van Snatch. Hebben lekker zitten lachen en was dus een geslaagde avond.

Toen vrijdag kwam m’n neef Rick hierheen. Ergens begin van de middag was hij hier en toen hebben we – met een paar tussenposen om te eten en boodschappen te doen – gegamed tot 3:00 (’s nachts ja). Lekker veel verschillende games gedaan en ons dus uitstekend vermaakt.

De favorieten van de dag:

http://www.youtube.com/watch?v=FheKrjwAMGI&fmt=18
Castle Crashers

Geometry Wars 2

De volgende ochtend vertrok mijn neef en maakte plaats voor de volgende gast: Mirella, een vriendin van Lies – uit Spanje. Daar dus heel de rest van zaterdag en zondag mee gekletst en gehangen. Zaterdags heeft zij voor ons gekookt (stampot andijvie, echt super lekker) en zondags heb ik gekookt (patat gehaald bij de snackbar). En toen ging ze weer een halte verder, naar een andere vriendin.

Al met al dus een druk weekend, vol visite en bezigheden, maar ook super gezellig. En nu is de week alweer begonnen en ben ik over een kleine 2 weken alweer jarig 😀

zondag 19 oktober 2008 / 0 reacties

Same old sh*t

Heb eigenlijk niet zoveel te melden.

Zit inmiddels alweer vijf weken in Dordrecht, omringt door drie katten en Liessie. Bevalt nog steeds prima, vermaken ons goed. Sinds paar dagen de nieuwe beta van Call of Duty 5 aan het uitproberen. Ik moest er even aan wennen en denk ook dat Call of Duty 4 m’n favoriet blijft. Maar deze heeft toch ook wel weer aantal leuke nieuwigheidjes. Lies blijft bij COD4, ze vind COD5 maar niks.

Voor de rest lekker ’s avonds even gamen, tv kijken of onze dosis 24 bijspijkeren.

Dit weekend was ik eigenlijk van plan om bij wat vrienden langs te gaan in Almere, maar helaas – moest onverwacht werken. Een spoedklus. Dus gister tot 22:00 zitten werken en vandaag ook weer. Terwijl het zondag is!

Voor de rest weinig nieuws te melden. Over een maandje ben ik jarig – en gaan dat waarschijnlijk ook hier in Dordrecht vieren. En dan is het alweer bijna sinterklaas, gaan we naar Spanje voor een weekend en dan kerst en oud&nieuw. Gaat snel.

Maar nu eerst, even gamen.

dinsdag 23 september 2008 / 2 reacties

Werk en ontspanning

Het is weer eens tijd voor wat opvulling. Tijd stil en dan begin ik de druk van een blog weer te voelen. Dus dan voel ik me verplicht om te roepen waar ik mee bezig ben.

Zit sinds 1,5 week bij Lies in huis – in Dordrecht dus. Daar nu aan het thuiswerken voor m’n nieuwe baas, Pixelfarm. Gewoon ’s ochtends samen met Lies opstaan, ontbijten en dan achter de computer en aan de slag.

Bevalt wel. Maar ben nog steeds niet helemaal eruit wat ik wil. Dus vorige week donderdag bij een voorlichting geweest van de politie. Deze keer was het voor de opleiding Recherchekundig Master en het sprak mij heel erg aan. Dus daar gaan we wat meer informatie over verzamelen en dan zien we wel waar we uitkomen.

En naast al dit gewerk, is er ook ontspanning. We zijn weer helemaal into 24, nu met seizoen 5 begonnen. Daarnaast weer Avatar opgepakt en ik heb ook sinds een paar weken Greys Anatomy ontdekt. Dat dus allemaal tussendoor aan het kijken. En dan ook nog gamen.

Op de Xbox360 staat Call of Duty 4 nog steeds op de eerste plaats. Het wordt vrijwel dagelijks gespeeld. Ben ik het niet, dan is Lies wel aan het schieten. Jaja, mijn meisje is ook een gamer. Ze haalt me zelfs bijna in qua speeluren – en dat wil wat zeggen.

Daarnaast weer – sinds lange tijd – begonnen met Company of Heroes op de PC. Deze RTS meer dan twee jaar geleden ooit eens ontdekt (meerdere posts over geschreven en zelfs Paulsk daarmee geinspireerd) en nu weer eens uit de kast getrokken. Het blijft toch wel een heel sterk spel. Ben alweer helemaal verwikkeld in de singleplayer en dat zal nog wel een tijdje zo blijven.

En dan komen er eerdaags ook weer een aantal goede najaarsknallers uit. Zoals:

Brothers in Arms:Hells Highway: een must-buy, speelt zich af in Nederland (Eindhoven) gedurende Operation Marketgarden. Heb hem al gepreordered, dus die zullen we snel eens zien.

Prince of Persia: Een heel nieuw uiterlijk, cell-shaded en meer gefocussed op platform dan vechten. Ga dus zeker de demo proberen.

Need for Speed Undercover: Weer een race-game, maar dit keer weer oldskool met de politie achter je aan. Ook de demo maar eens kijken voordat ik iets besluit.

Call of Duty: World At War: ‘Opvolger’ van COD4, alleen nu weer tijdens WO2. Dit keer speelt het zich af in de Pacific – dus tegen de Japanners ipv tegen de Duiters. Ook maar eerst de demo bekijken, want weet niet of deze het niveau van COD4 kan halen.

Al met al dus genoeg te doen.

donderdag 04 september 2008 / 0 reacties

Poef

Zo [zie titel] klonk het in mijn hoofd toen ik erachter kwam dat ik alle gegevens uit m’n telefoon gewist had. En dat was eigenlijk niet de bedoeling.

Heb sinds een paar maanden een nieuwe telefoon (de oh-zo-populaire Sony Ericsson C902, zelfs James Bond gaat hem gebruiken). Maar soms doet hij wel eens een beetje vreemd. Valt ineens uit (met alle gevolgen van dien), de wekker loopt niet af (met alle gevolgen van dien) of hij reageert niet als ik wil opnemen (met alle gevolgen van dien). En dat is lastig.

Dus ik besloot om de software van mijn telefoon te updaten. Ja, dat kan tegenwoordig. Vroeger kreeg je een telefoon en daar moest je het mee doen. Tegenwoordig kan je hem (via USB) aan je computer hangen en daarmee de zogenaamde firmware updaten.

En dat leek me wel handig. Misschien dat ik dan wat minder met-alle-gevolgen–van-dien-voorvallen zou hebben. Dus zo gezegd, zo gedaan.

Ik plug de telefoon aan de computer (via USB). De batterij eruit en er weer in.

En ik klik op de 2, 3, 5, 9 schermpjes (weet niet meer precies, maar in ieder geval waren het er veel) waarin staat:’vergeet niet uw gegevens te backuppen’, ‘weet u zeker dat u door wilt gaan?’, ‘heeft u wel een backup gemaakt van uw gegevens?’, ‘uw gegevens zullen overschreven worden, dus maak een backup!’.

En overal denk ik: “Ja! Ja! Ja! Heb geen backup gemaakt, maar al m’n nummers staan op de SIM-kaart en de foto’s staan op de geheugenkaart. Dus er kan niks misgaan. Sjeez. Schiet nou eens op. Ik wil die upgrade!”

En toen ging hij aan de slag.

En dat ging zo door tot 100% – heel verrassend.

En toen mocht de USB er weer uit, telefoon weer aan (maar eerst de batterij eruit en erin) en ik krijg keurig het welkomsschermpje.

Niks aan de hand dus. Totdat ik merk dat al m’n SMSjes weg zijn. En al m’n contacten. En al m’n afspraken. En al m’n notities.

Bleek dus dat ik wÃ©l m’n SMSjes en contacten op m’n telefoon had gezet. En niet op m’n SIM-kaart.

En die SMSjes kan ik nog wel missen. En m’n afspraken ook wel, want had er niet zoveel instaan – geloof ik.
Maar alle contacten weg, dat is een beetje jammer. Gelukkig heb ik hier nog ergens m’n oude telefoon liggen waarop een hele berg contacten staan. Maar mensen van wie ik de afgelopen 2 maanden hun nummer heb gehad: sorry!

Dus hierbij eventjes een oproep: mocht u een tijdje niks van mij horen, neem dan gerust even contact op. Stuur een SMSje of bel me eventjes. Altijd gezellig en dan heb ik ook weer uw nummer in mijn telefoon staan.

Bij voorbaat hartelijk dank.

maandag 01 september 2008 / 0 reacties

Keuzes en uitvluchten

Ik bekeek net (voor het eerst) de speech van Steve Jobs. De oh-zo-bekende-speech. En oh-zo-indrukwekkende speech, mag ik nu ook wel zeggen. Hij benoemd zoveel mooie, maar ook eerlijke dingen. Klinkt misschien vreemd om dat te zeggen, maar met eerlijk doel ik op de open deuren die ingetrapt worden, maar die eigenlijk door niemand echt gezien worden.

Zijn speech duurt 15 minuten, is in het Engels, maar ik kan hem je echt aanraden. Helemaal als je even niet weet waar je staat in je leven.

Zoals ik. Al meer dan anderhalf jaar bezig met zoeken en proberen keuzes te maken waar ik heen wil. Ben al verschillende kanten opgeslingerd. Wilde naar Amerika. Ik ging ook, kwam weer terug en wil ooit weer terug. Ik taste de verschillende kanten van m’n webdevelopment af en kwam uiteindelijk weer terug bij Flash. En uiteindelijk wilde ik naar de politie. En kwam na een paar maanden weer terug bij Flash.

Dus nu ben ik thuis aan het werk. Met Flash. Achter m’n eigen computer. En nog steeds raced soms de vraag door mijn hoofd: is dit de richting die ik wil blijven volgen?

Als je Steve Jobs z’n speech beluistert, was het – achteraf bekeken – voor hem eigenlijk helemaal niet verkeerd om 1-2-3 keer een geheel andere richting op te gaan. Hij stopte met school, hij werd ontslagen en kwam uiteindelijk weer 10 keer zo hard terug.

Nu wil ik niet zeggen dat ik heel wat anders wil gaan doen. Maar waarom ook niet? Maar dan volgt vanzelf weer de vraag: wat? Er zijn zoveel dingen te doen, wat past nou precies bij mij? Wat is nou typisch Skar?

Misschien wel professioneel twijfelaar? Dat lijkt wel heel erg op mij 😉

Maar zoals Steve (of zou ik meneer Jobs moeten zeggen?) ook al benoemd… achteraf is het heel makkelijk om de verschillende punten te verbinden (connect the dots). Maar in het nu zal je gewoon het vertrouwen moeten hebben dat uiteindelijk de dots wel connected raken.

Bekijk hier trouwens Steve Jobs z’n inspirerende speech:

maandag 25 augustus 2008 / 0 reacties

Moeders instinct

Wat ga ik vanavond eten?

Dit? Nee, dat heb ik laatst nog gegeten.

Dat dan? Nee, ook net nog gegeten.

Misschien is dat dan een optie? Nee, niet zo’n zin in.

Mmm… maar dan toch maar patatje halen? Of dan toch pizza?

Als je een tijdje op jezelf woont, dan herken je dit wel – hoop ik. Kan me niet voorstellen dat ik de enige ben met dit probleem. Elke keer als ik in de supermarkt loop is het weer hetzelfde verhaal. Wat gaan we eten?

Vroeger was het veel makkelijker. Toen je moeder nog bepaalde wat er gegeten werd.
Als je thuiskwam was dan ook standaard de vraag: “Mam, wat eten we?”. En elke avond stond er een ander, gezond en gevarieerd gerecht op tafel. En je kon gewoon roepen dat je het niet lekker vond of dat je liever patat of pannenkoeken had – of wat dan ook. Dat was pas makkelijk.

Maar hoe doen moeders dat toch?
Hebben ze een eigen moeder-kookboek? Of een moeder instinct waarmee ze gewoon elke dag wakker worden met het menu van de dag in hun hoofd?

Misschien moet ik mijn moeder maar vragen of ze me elke ochtend wil sms-en wat ze ’s avonds gaat eten, dan weet ik dat ook. Heb ik tenminste een gezond en gevarieerd alternatief, mocht ik weer eens niet weten wat te moeten eten.

Maar dan loop ik wel het risico dat ik weer terug ga sms-en: “blerh, dat lust ik niet!”

zondag 24 augustus 2008 / 0 reacties

Dronkenmanspraat

“Heej!”

“Heej! …”

“Heb jij ook een pistoletje hete kip?”

Dat riep een wildvreemde man me gister toe terwijl ik m’n patatje oorlog zat te eten in de snackbar.

Het begon een paar minuten eerder tijdens het bestellen.
Voor me stond een man leunend op de toonbank in zijn portomonee te grabbelen. Zoekend naar 40 cent om z’n bestelling te betalen hield hij elk muntje tussen duim en wijsvinger omhoog – net als wanneer je een dia tegen het licht inhoud om te bekijken. En daarna stopte hij elk muntje weer afkeurend terug in zijn portomonee.

Na een paar pogingen had hij genoeg van z’n gezoek en kreeg de snackbarjongen 70 cent toegeschoven, onder het mom van “Ik geef wel fooi” . En toen was ik aan de beurt, hij draaide zich naar mij om en vroeg “Sorry man, je hebt toch geen haast he?”

Ik maakte de fout om serieus te reageren. Voornamelijk omdat ik hem even het voordeel gaf van de twijfel. Misschien was hij wel niet goed bij z’n hoofd en was het lullig om hem te negeren. Maar toen hij met dubbele tong en rode wazige oogjes tegen me begon te wauwelen, was het duidelijk. Hij was dronken. En niet zo’n klein beetje ook.

Nadat ik m’n patatje oorlog had besteld (“neem je dan met Irak of met Koeweit?”) en was gaan zitten om het op te eten, begon hij dus vanaf een ander tafeltje tegen me te roepen.

Of ik ook een pistoletje hete kip had.
En of ik die-daaro ook een mooie vrouw vond.
En of mijn milkshake aardbeien- of vanille-smaak was. Ik reageerde op dat laatste met een korte “Ja”, waarop hij dus in zichzelf mompelde “Ah, hij heeft vanille-smaak”.

Toen besloot ik dat de beste oplossing toch maar negeren was. Starend naar m’n tafel liet ik zijn “Heej! Heej! Heej!”-geroep aan mij voorbij gaan en at ik ‘rustig’ mijn patatje. Ik reageerde niet meer en hij besloot zich te richten op andere mensen in de snackbar.

Maar nu vraag ik me toch af, wat had ik anders moeten doen dan negeren? Had hem eigenlijk gewoon direct willen zeggen dat hij anderen niet lastig moet vallen. Als hij zo nodig niet van de drank af kan blijven, prima, moet hij zelf weten. Maar val mij er niet mee lastig. Denk alleen niet dat hij zich daar iets van aangetrokken had.

Uiteindelijk ben ik hem wel ’n beetje dankbaar; dankzij hem heb ik nu wel weer iets meegemaakt. Maar denk toch dat het iets aangenamer eet als er geen dronken vent tegen je aan zit te lullen.

dinsdag 19 augustus 2008 / 3 reacties

Ongewenste leegte

Had me zo mooi voorgenomen om vaker te gaan posten. Eventjes lukt dat en dan ga ik weer teveel werk maken van een post en dan zijn we alweer een week verder en heb ik nog niks gepost.

Heb op de achtergrond al een week een post liggen met als onderwerp de tig films welke de afgelopen weken zijn bekeken. Maar ja, hij is nog niet helemaal af. Het onderwerp is er, maar neem gewoon eventjes niet de tijd om hem af te maken. En zolang hij op de achtergrond staat, heeft u er ook niks aan. Leest een beetje lastig, als het nog niet gepubliceerd is. Dus daar moeten we ook (binnenkort) mee verder.

Daarnaast wil ik mezelf sowieso meer gaan uiten. Meer schrijven op Rakso en ook meer tekenen (wat ik misschien ook wel ga showen hier). Verwacht dus meer creatieve uitspattingen hier op het eiland Rakso.

Momenteel bezig met de laatste paar daagjes bij Qi. Projecten afronden en overdragen; en daarna de volgende stap des levensch maken. Hou jullie op de hoogte, uiteraard.

Komt er allemaal aan. Nog eventjes geduld, lieve mensen 😉

– deze post nu ook… voelt nog niet helemaal af-af… maar wil hem gewoon plaatsen en dan passen we hem in de loop der tijd wel verder aan… beetje bijschaven, moet kunnen toch? –