Een eiland in de oceaan van weblogs

Tag: joe (pagina 1 van 1)

Joe’s nieuwe jas

Joe – de MP3-speler – heeft sinds ik hem kreeg een leren hoesje om zich heen. Dat was voornamelijk om hem te beschermen tegen de boze buitenwereld. Maar ik kreeg er een beetje genoeg van, vond het hoesje niet mooi en hij zat beetje te ruim. Daarom besloot ik vorige week donderdagavond om een Iskin jasje voor hem te bestellen – uit Canada.

Direct betaald – met de kredietkaart – en nu (4 dagen later) lag hij al te wachten op de keukentafel. Dat is pas lekker snel, pakjes uit Nederland doen er soms nog langer over. Maar ja, werd wel verstuurd met UPS.

Het jasje past echt perfect en ziet er mooi uit. Het zit als gegoten en er zat zelfs een riemclip bijgeleverd. Misschien ooit handig, maar nu overbodig. 😛

Nou. Joe straalt weer en ik kan weer genieten van alle mooie muziek die hij ten gehore brengt.

Gebroken oren

Begin dit jaar – in februari om precies te zijn – kwam Joe de MP3-speler in m’n leven. Met hem kwam ook m’n koptelefoon van Sennheiser.
Elke dag heb ik weer plezier van dit duo; elke ochtend en avond in de bus schuif ik Senn(heiser) over m’n oren en luister naar de klanken die Joe te gehoren brengt.

Elke ochtend, tot gisterochtend. Toen bleek Senn gebroken te zijn. Hij had onderin m’n tas klem gezeten, waarschijnlijk onder Harry Potter en de Orde van de Feniks (672 pagina’s). Daardoor was hij aan een kant afgebroken en bungelde een oortje zielig aan het kabeltje.

Senn werd dus onbruikbaar en dus werd een oude vriend – Sony – weer uit de kast getrokken. Sony zit helaas veel minder comfortabel en produceert ook minder kwaliteit qua geluid. Maar gelukkig ben ik binnenkort jarig en heb dus – eindelijk – iets voor op m’n verlanglijstje. 😀


Hier een foto uit de gelukkigere tijden, toen Senn nog niet gebroken was 😛

Sneeuw

Joe en ik zaten op m’n werk naar buiten te kijken. Het sneeuwde lichtjes.
“Wat dwarrelt de sneeuw mooi he,” zei Joe.

Ik knikte. Stopte toen Joe weer terug in m’n tas en ging weer verder met m’n werk.

Joe op de foto

Op veeler verzoek – en zoals beloofd – een foto van m’n mp3-spelertje Joe:

Ben nog steeds bezig met het uitzoeken van m’n muziek, maar schiet al op. Morgen heb ik alles klaar en kan ik hij-zonder-naam vullen 😛

De mp3-speler verwelkomd

Vanochtend iets langer in bed kunnen liggen, want kon pas om 10.00 op het postkantoor terecht. Maar omdat ik vanochtend langer kon blijven liggen, was ik gisteravond ook later naar bed gegaan. Is altijd beetje vreemd. Want als je vroeg op moet, ga je ook vroeger slapen. Maar andersom dus ook :S

Maar ok, ik dwaal af. Ik zou vertellen over het mp3-spelertje.

Het postkantoor, daar lag het mp3-spelertje op me te wachten, ingepakt en helemaal alleen in het donker.

Toen hij me – om 10.00 precies – binnen hoorde komen bij het postkantoor, stond hij te springen van blijdschap. Eindelijk zou hij verlost worden uit z’n gevangenis; een kartonnen doos met van die piepschuim achtjes.

Eindelijk zou hij het daglicht weer kunnen aanschouwen en kon hij zijn taak gaan vervullen: het leveren van mooie muziek en data.

De bus naar Amsterdam vertrok om 10.05. Ik kwam om 10.10 aan bij de halte, dus had de bus gemist. Daarom dus nog tot 10.35 zitten wachten, maar de tijd nuttig kunnen gebruiken; heb het mp3-spelertje bevrijd uit z’n benarde positie en kennis laten maken met z’n nieuwe eigenaar. Daarna de handleiding doorgelezen, want het spelertje was nog zo verzwakt van zijn reis dat hij eerst even moest bijkomen.

Hier – op m’n werk – ligt hij nu dan ook. Rustig wat stroom op te slurpen totdat hij weer voldoende bij krachten is om mij van dienst te zijn. Ga hem vanmiddag nog even aan het infuus leggen, laat ik hem m’n computer leegslurpen. Alle MP3-tjes gooi ik erop en dan kan ik lekker op de terugweg samen met hem genieten van al dat moois.

Maar nu eerst ligt hij nog even bij te komen, dus plaats vanavond wel een foto van hem. Bedenk me dat ik nog niet eens een naam voor hem heb. Iemand een idee?

I got him

De mp3-speler zag vanochtend weer het daglicht. Zal later vandaag uitgebreid verslag doen van z’n aankomst. Maar hij heeft een goede reis gehad en heeft vannacht goed geslapen. 😀

De reis van de mp3-speler

Vanmiddag stond er een meneer van de TPG voor de deur – misschien was het wel een mevrouw, maar ik ga er nu even vanuit dat het een mannelijke meneer was. Hij was in z’n rode busje aan komen rijden, was uitgestapt en had van achter uit z’n busje een pakketje gepakt. Op dat pakketje stonden mijn adresgegevens en zodoende wist meneer de postbode – want dat was hij – dat hij hier moest zijn.

Hij liep het pad op naar de voordeur en drukte op de bel aan de muur hing.

Er kwam geen reactie…

Dus de meneer van de TPG – geduldig als hij is – wachtte even vol plichtsbesef en probeerde het toen nogmaals, want – dacht hij – misschien hadden de bewoners de bel wel niet gehoord.

Maar wederom kwam er geen reactie, het bleef stil in het huis.

Daarop pakte meneer de postbode een briefje uit z’n tas, vulde wat velden in en schoof het briefje door de brievenbus. Daarna draaide hij zich om, legde het pakketje weer terug in het busje – maar nu op de niet-thuis-stapel – en vervolgde zijn weg. Op weg naar andere afleveradressen.

Bovenstaand verslag is niet op feiten gebaseerd, daar ik uiteraard niet weet hoe meneer (of mevrouw) de postbode zijn taak uitvoert. Maar ik neem aan de het als bovenstaande is verlopen.

Vanavond lag er een briefje in de brievenbus. Het was een standaard briefje van de TPG waarop stond dat een bezorg-meneer (of mevrouw) langs was geweest met een pakje. Een pakje voor mij, want mijn naam stond op het briefje. Er stond geschreven dat ik morgenochtend mijn pakketje kan afhalen bij het postkantoor.

het briefje

Terwijl ik het briefje las, moest ik denken aan mijn mp3-speler. Hij was z’n reis begonnen afgelopen maandag. Helemaal alleen werd hij in een doos gestopt. Helemaal alleen in het donker. En daar begon zijn reis; vol hobbels en gestuiter. En dacht hij vandaag eindelijk weer het licht te zien, moest hij nog een nacht wachten. Wachten totdat ik hem kom verlossen; morgenochtend.

Op de achterkant van het briefje stond dat ik m’n handtekening mee moest nemen. Want er moest getekend worden voor het pakketje. Morgenochtend niet vergeten dus, anders kan ik mijn pakketje alsnog niet afhalen. En dan moet m’n mp3-speler nog langer in het donker zitten. Arme mp3-speler :S

zoekt naar de ultieme MP3-speler [2]

Ondanks het overlijden van m’n oma gaat het leven gewoon door. Heb vandaag dus beetje met een dubbel gevoel rondgelopen. Was aan de ene kant verdrietig door het verlies van m’n oma, aan de andere kant blij voor haar dat nu eindelijk haar tijd gekomen was. Hebben vanmiddag dus ook gewoon door de stad gesjokt. Wisten niet zo goed wat te doen en dus beetje rondlopen en winkels kijken.

Heb – voor het eerst – een iPod in m’n handen gehad en ziet er echt gaaf uit. De werking van het menu is heel relaxed en echt super eenvoudig. Maar toch besloten om voor de iRiver H-120 te gaan. Deze dus:

Heb na veel gelezen te hebben toch besloten om deze te gaan bestellen. Hij kost zelfs minder dan de iPod, heeft meer functionaliteiten en schijnt betere geluidskwaliteit te hebben. Dus eigenlijk had ik geen argument om voor de iPod te kiezen – behalve dan het gruwelijke design 😛

Moet nog ff zien wanneer ik hem bestel, hangt beetje vanaf wanneer ik geld binnen krijg van aantal klanten. Daarnaast wil ik het toch wel snel gaan doen. Ten eerste omdat ik hem – uiteraard – snel in m’n handjes wil houden, maar ten tweede ook omdat hij nu ergens – ik zeg lekker niet waar – 25 euro goedkoper wordt aangeboden dan bij de andere winkels 😀

Nou. Nu eerst lekker kerst vieren – als dat kan, naar omstandigheden – en daarna zien we wel weer verder. Tot morgen!