gow – Rakso

maandag 19 maart 2007 / 0 reacties

Werk en game mix

Afgelopen weekend moest ik – ivm wat uitloop met een project – thuis nog wat werken voor Qi. Daar was ik dus behoorlijk wat uurtjes mee zoet afgelopen weekend. Maar tussendoor was er nog genoeg tijd over om te gamen.

Zeker zondag, toen het werk erop zat, heb ik lekker zitten gamen. Het gamen bestond afwisselend uit het onderhouden van m’n tuintje in Viva Pinata en aan de andere kant bruut knallen in Gears of War.

Viva Pinata was verrassend leuk. Had hem zaterdag gekocht omdat ik toch wel benieuwd was en het pakte toch anders uit dan verwacht. Het tempo ligt vrij laag. Het is meer een relax-en-achterover-leun spel dan een spel vol actie. Kort gezegd is het de bedoeling dat je je eigen tuin aanlegt, met bomen, planten en vijvers. Daarmee kan je pinata’s lokken – dit zijn pluizige beestjes met elk eigen wensen / doelen / behoeftes. En zo maak je je tuin meer-en-meer je eigen.

Door bijvoorbeeld de ene soort pinata op te offeren, komt een andere wel naar je tuin etc. Het spel zit dus vol met – onbewuste – keuzes. Zo besloot ik in het begin dat ik een bepaalde plant niet wilde, totdat ik in de encyclopedie (welke heel handig in het spel zit en laat zien wat elke pinata wil) las dat die plant weer andere pinata’s aantrok.

Had tijdens het spelen constant het gevoel dat het sloom en saai was, terwijl een blik op de klok me telkens anders vertelde. Elke keer als ik ‘even’ m’n tuin ging onderhouden, zat ik 1-2-3 uur later nog te spelen. Vergat gewoon compleet de tijd en dat is een goed teken.

Betrap me er nu zelfs op dat ik nu soms ook loop te denken – hoe kan ik meer/betere pinata’s naar m’n tuin lokken? Maar heb wel gemerkt dat het echt een spel voor uitproberen is. Je kan zo super veel verschillende dingen doen, volgens mij kan je nooit 100% het spel doorgronden. Bepaalde combinaties maken weer iets anders, echt kewl ( 0f frustrerend dat ik dat niet weet?)

Daarnaast ook veel Gears of War gespeeld. Dit spel – wat elke Xbox360-bezitter gewoon moet spelen – is singleplayer al stoer en multiplayer ook heel verslavend. Maar zondag dus coop ontdekt en dat maakt de singleplayer zoveel meer fun.

In cooperatief spelen (letterlijk: samen spelen) houdt in dat je medespeler (in dit geval was het Snith) de rol overneemt van een normaal computer gestuurd karakter. En meteen merk je het.

Je gaat overleggen hoe bepaalde missies aan te pakken, wie wat doet, een gaat links, de ander rechts. De een dekt de ander etc. Heel gaaf gedaan dus. En zeker verslavend. We hebben – denk ik – zo’n 2 uur gespeeld en gaan dat zeker snel nog eens doen.

Hebben zelfs samen het spel uitgespeeld – ik was zelf al ver gekomen en toen samen het laatste stukje gedaan. Was echt voor herhaling vatbaar.

Dus mochten er dus nog meer mensen zijn die Gears of War spelen, feel free to join me on any mission 🙂

donderdag 08 maart 2007 / 0 reacties

Twee keer opnieuw

Heb nu ruim anderhalve week m’n Xbox360 en ben elke keer meer-en-meer blij ermee. De online-mogelijkheden zijn echt briljant, de spellen spelen heerlijk en alles wat dat ding te bieden heeft is van het kwijl-niveau.

Gister kwam vriend Craggie even langs, even chillaxen. Eerst even samen een potje Gears of War gespeeld, maar was niet echt Craggie’s type spel. Kwam er alleen na het spelen achter dat – doordat we samen een nieuw potje waren begonnen – mijn oude savegame was overschreven en dat ik dus alles opnieuw kan doen. Vind ik niet erg, kan ik het allemaal beter doen en speelt sowieso al heerlijk.

Na het schieten, even geraced en toen nog wat simpele arcade-games uitgeprobeerd. Toen ging Craggie naar huis (was al laat) en ben ik nog even doorgegaan met beetje puzzelen (Hexic HD), beetje schieten (Gears of War) en beetje zombies killen (Dead Rising).

Over zombies gesproken, daar moet ik toch nog even wat kwijt. Gisteravond nog even Dead Rising laten zien aan Craggie. Lekker zombies in elkaar meppen, beetje rondrennen in een groot winkelcentrum en slashen maar. Ging lekker, totdat ik dood ging. Had inmiddels al meer dan 100 zombies in elkaar gemept, had daarvoor zelfs al paar achievements gekregen, maar doordat ik niet tussentijds gesaved had, mocht ik weer opnieuw beginnen – met maar 17 kills op de teller.

Dus toen nogmaals de route afgelegd, wederom meer dan 100 zombie-kills op de teller en toen ik weer dood ging, de optie save and quit aangeklikt. Maar dat was dus een beetje boel stom. Want dat betekende dus – kwam ik 10 seconden later achter – dat ik helemaal opnieuw mocht beginnen. Helemaal het spel opnieuw dus. Niet het level opnieuw, maar gewoon de hele verhaallijn opnieuw. Gewoon een compleet nieuw potje starten dus.

Heb wel mijn vorderingen qua score en ontwikkeling opgeslagen, maar het spel was game-over. Het karakter waar ik nu mee begin is dus nu wel sterker dan eerst en heb ook al wel 100 zombies op de teller staan, maar mag dus weer helemaal terug bij af beginnen in het verhaal. Alle suffe intro’s bekijken, alle introductie gesprekken aanhoren, aaaargh!
Beetje zoals Monopoly, ‘Ga door naar Start, u krijgt geen 20.000‘.

Als er iets m’n game-experience verpest, zijn het wel dit soort ongelovelijk slecht opgezette schijt save-systemen. Verd*mme… het is dat zombies in elkaar meppen zo leuk is en dat ik toch al niet heel ver was in het spel, maar toch. Als dat save-systeem iets beter was opgezet… dan was het spel super veel beter geweest.

Ach ja. Vermaak me wel. Maar beetje gaar dat ik dus nu twee spellen gewoon vanaf start weer mag gaan spelen 😛

maandag 05 maart 2007 / 6 reacties

Heel rondje

Vorig weekend – op koopzondag – ben ik naar Amsterdam gegaan en heb een Xbox360 gekocht (360, vandaar de titel van deze post – ben soms zo gevat, niet te geloven).

Met de Xbox360 kreeg ik meteen het spel Gears of War erbij – was ook heel toepasselijk het Gears of War-pack genoemd. En de afgelopen week nog 3 andere spellen gekocht:

Crackdown, een zogenaamd free-roaming spel.
The Outfit, op Jaspers verzoek gekocht – maar wat een kutspel.
Dead Rising, zombie-bashen… met alles wat je maar kan gebruiken als wapen, heel stoer.

Het is een mooi ding, die Xbox360… want naast de spellen die je gewoon koopt in de winkel, zit er ook nog eens een hele online-wereld bij in. Kost niet zoveel (de eerste maand gratis en daarna iets van 5 euro per maand ofzo) en dus is het inpluggen met je kabeltje en je zit op Xbox Live.

En daar gaat er een hele wereld voor je open. Je kan demo’s downloaden (net zoals op de PC), spelletjes tegen elkaar spelen (zou beetje gaar zijn als dat niet kon), met vrienden (die ook een Xbox hebben) chatten en je hebt ook de speciale ‘Live Arcade’ spelletjes. Dat zijn de simpele-maar-oh-zo-leuke-spelletjes.

Zo kan je suffe dingen doen als tegen elkaar gaan kaarten, maar ook spelletjes zoals pacman, tetris en meer van die standaard eenvoudigere spelletjes doen. Binnenkort komt bijvoorbeeld Worms ook… echt lachen wordt dat dus.

Maar vooral het online spelen is zo super gaaf. Je zet je Xbox360 aan, geeft aan dat je online wilt spelen en je bent aan het spelen – zonder moeite, zonder installeren, zonder zoeken. Hup 1-2-3 en je speelt tegen andere mensen. Een kind kan letterlijk de was doen.

Vanavond was het zelfs nog kewler. Ik speelde Dead Rising (singleplayer zombies in elkaar rammen) en kreeg ineens een uitnodiging om mee te spelen in een online potje Gears of War. Dat dus geaccepteerd, de schijf van GoW erin gestopt en ik kon spelen. Wordt dan nog wel vet in de pan gehakt, maar leuk blijft het toch.

Vorige week woensdag kwam brother Jasper ff langs… en hebben zitten gieren van het lachen, omdat we dik ingemaakt werden. We renden rond als een kip zonder kop en kregen het toch voor elkaar – op een of andere maffe manier – om bovenaan de rankinglijst te belanden. Heel apart. En zeker voor herhaling vatbaar.

Maar naast de briljante online mogelijkheden zit het hele Xbox360-gebeuren gewoon goed in elkaar. Over alles is (goed) nagedacht en alles werkt super lekker en slick. Het menu navigeert soepel en snel, alles is duidelijk, je hebt een eigen gamertag waar al je vordering in worden opgeslagen en die iedereen kan bekijken, er worden automatisch updates gedownload voor het spel wat je speelt, het downloaden (van demos, patches, arcade-spelletjes, alles) gaat gewoon op de achtergrond door, zodat je lekker kan blijven gamen, elk spel heeft bepaalde achievements waarmee je dus weer je persoonlijke score kan ophogen en – ook niet onbelangrijk – waardoor je soms een spel nogmaals gaat spelen, maar dan om bepaalde andere doelen (achievements) te behalen.

Zo staat hier dus mijn gametag, waarin je kan zien welke spellen ik het laatst gespeeld heb, welke achievements ik gehaald heb etc:

Heel slim gedaan van de Xbox-mensen.

Ben gewoon helemaal lyrisch over dat ding. Hij werkt lekker, alles loopt goed, ziet er schitterend uit en Xbox Live is gewoon briljant uitgedacht. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de draadloze controllers. Wat een uitkomt. Hangend op de bank, geen kabeltjes meer die je beperken in je afstand en super lekkere controllers.

En dan te bedenken dat ik hiervoor een Playstation2 had en het online-gebeuren daarmee niet eens uitgeprobeerd heb omdat het scheen te sucken.

En nu – het is inmiddels 1 uur ’s nachts zit ik te twijfelen: lekker naar bedje toe? Of nog heeeel even een potje spelen? Mmm. Toch wel verleidelijk.

Maar het is al laat, laat ik verstandig doen. Morgen gewoon weer werken, dus vroeg op. Ga morgenavond wel weer lekker gamen 🙂