Tag: enthousiast (pagina 1 van 3)

donderdag 25 april 2019 / 0 reacties

Elke week weer anders

Sinds ik me kan herinneren, of eerder, sinds ik me er bewust van ben geraakt, ben ik regelmatig enthousiast over iets anders.

Heb er ooit een hele post aan gewijd, m’n golvende enthousiasme. Ene moment ben ik enthousiast over het een en het volgende moment over het ander.

Momenteel ben ik me aan het inlezen over het programmeren voor de GPU, zogenaamde shaders maken dus. Dit alles na het zien van onderstaande trailer van de indie-game A Short Hike.

Vond de grafische stijl zo gaaf, zag daar al echt een grover spel in gebeuren … en wil dat dus gaan leren.

Heb nog even aan de ontwikkelaar gevraagd of hij iets meer kon vertellen hoe hij dat had gemaakt en al snel kreeg ik een reactie met wat meer informatie.

Een van de grootste eye-openers was dus dat de stijl deels mogelijk wordt gemaakt door een aantal custom shaders. Dus tja, daar wil ik dan meer van weten.

En tegelijkertijd heb ik ook weer het gevoel dat ik mezelf niet verder ontwikkel, omdat ik de Unity-cursus alweer paar weken niet heb aangeraakt en dat eigenlijk zou moeten afmaken… vind ik dan.

Maar ja – ga nu lekker even wat tutorials doen om shaders te (proberen te) begrijpen.

woensdag 08 oktober 2008 / 5 reacties

Meeslepen

Al sinds het begin der tijden heb ik last van mijn zogenaamde enthousiasme syndroom.

Maar nu is het helemaal erg. Had twee weken geleden Brothers in Arms besteld. Keek ik helemaal naar uit, maar nadat ik hem had ontvangen bleek het niet mijn soort spel te zijn. Te langzaam, te tactisch, te niet-Skar-ish.

Dus op Marktplaats gezet om te verkopen. Simpel.

Na een paar mail wisselingen krijg ik een mailtje van iemand die vraagt of ik hem wil ruilen. Voor Battlefield:Bad Company. Dat spel was al uit sinds deze zomer, had er destijds wel naar gekeken, zelfs de demo gespeeld, maar toch was ik er nooit helemaal door gegrepen. Nu wel. Vond het een goede deal en we zetten de ruil in werking.

Maar door deze aanbieding werd ik ineens wel enthousiast voor Bad Company. Ineens ging ik alle video’s bekijken die er waren, alle reviews lezen en overal informatie opsnorren (mooi woord, opsnorren). Ik slurpte al deze informatie op en bekeek sommige videos wel 2-3-4-5 keer.

Maar de ruil verliep niet vlekkeloos. Mijn spel is wel bij die ander aangekomen, maar zijn spel is niet bij mij aangekomen. Elke dag ren ik naar de brievenbus, maar helaas… leeg. Begin steeds meer te vrezen dat ik me heb laten meeslepen door m’n enthousiasme en te snel heb gehandeld. Misschien ben ik wel opgelicht. Heb ik een spel verstuurd – in goed vertrouwen – en daar niks voor teruggekregen.

Maar ja. Heb mezelf nu wel helemaal gigantisch enthousiast gemaakt en daardoor rest mij maar een uitweg als ik mijn ruilspel nooit zal ontvangen: het spel zelf kopen.

Vond het alleen wel apart om te zien dat ik een week geleden wel eens de demo had gespeeld en het wel een aardig spel leek, maar niet overwoog om hem te kopen. En nu – nadat iemand me het spel aanbied – ik ineens helemaal wild in m’n hoofd ben en het spel moet kopen van mezelf.

maandag 28 april 2008 / 0 reacties

Bijna binnen

En meer woorden hoef ik er niet aan vuil te maken. GTA IV is onderweg en ligt met een beetje mazzel morgen in de brievenbus.

[update – 29/04 @ 10:46]

En we zijn alweer een stapje dichterbij. Gisteravond lag het pakje nog in Dordrecht. En nu ligt hij hier om de hoek, in Amsterdam. Grote kans dat hij dus vanavond bij thuiskomst keurig in de brievenbus ligt te glimmen.

[update – 29/04 @ 11:14]

En het pakje is onderweg naar m’n brievenbus. Nu maar hopen dat het erin past. Zal wel moeten, want het is een smalle DVD-case. Dus nu is het nog meer zekerder dat ik vanavond GTA 4 zit te spelen 😛

donderdag 17 april 2008 / 0 reacties

Briljant verslavend

Enthousiast raken over nieuwe dingen is iets waar ik heel goed in ben. Enthousiast blijven over dingen gaat mij iets minder makkelijk af. Vaak dwaal ik na een bepaalde tijd (dagen, weken en soms maanden) af. Dan ontdek ik weer iets nieuws waar ik enthousiast over ben en vraagt dat weer m’n onverdeelde aandacht.

Er zijn natuurlijk uitzonderingen. Een daarvan is Call of Duty 4 (COD4). Dat speel ik al sinds november en nog steeds met veel plezier. Had al snel de singleplayer uitgespeeld, maar het is de multiplayer die mij in z’n macht heeft. Vaak ’s avonds nog even schieten. En zelfs als ik bij Lies in Dordt zit gaat tegenwoordig de Xbox mee – soms zelfs op Lies d’r verzoek 😉

Wat COD4 zo verslavend maakt, is het systeem van challenges. Als speler heb je een bepaalde rang en daaraan hangen weer bepaalde uitdagingen. Als je speelt kan je ervaringspunten verdienen waarmee je weer nieuwe wapens of uitbereidingen kan unlocken. En juist die steeds-iets-verder-gameplay maakt COD4 zo verslavend. Elke keer kijk je in je lijst en zie je dat je nog 3 kills moet maken om dat ene wapen te krijgen. Of nog die speciale handeling uitvoeren om weer nieuwe skills te kunnen gebruiken.

Maar op een gegeven moment zit je natuurlijk aan de hoogste rang, met alle wapens en uitbereidingen unlocked en wat moet je dan? En daar hebben de makers ook weer iets moois voor bedacht: Prestige Mode.

Als je de allerhoogste rang hebt behaald (55, Commander General of zoiets) dan kan je ervoor kiezen om alle verkregen wapens, uitbereidingen en skills te resetten. Ja, je leest het goed. Je bent constant bezig om alles te unlocken en dan heb je eindelijk alles… dan ga je het weer ongedaan maken. Maar je krijgt er wel een mooie medaille voor terug. Maar doordat je alles weer opnieuw kan behalen, blijft het spel leuk, uitdagend en verslavend. Heel slim bekeken dus van de makers.

Ik heb dus gisteravond voor de eerste keer deze Prestige Mode gehaald. Ben nu dus weer rang 3 ofzo… met alleen maar een lullig klein basis schietijzer. Maar uiteindelijk heb ik nu wel weer alle mogelijkheden om te klimmen, te groeien en mezelf te motiveren om door te gaan tot diep in de nacht.

Maar het zal u – als vaste bezoeker van Rakso – niet zijn ontgaan dat ik de laatste maand hyper enthousiast ben over het vierde deel in de Grand Theft Auto-serie. Helaas moet ik nog 1,5 week geduld hebben. Dus voorlopig nog even lekker COD4 spelen.

En ik ga er stiekem vanuit dat GTA4 de toorts van COD4 zal overnemen – voor hoelang weet ik niet, maar zeker de eerste weken. Misschien dat ik op een gegeven moment zal afwisselen tussen beiden. Maar tot die tijd gaan we gewoon weer omhoog in de rankings van COD4.

zaterdag 12 april 2008 / 2 reacties

Nog enthousiaster

Met elke regel die ik lees over GTA4 word ik enthousiaster en kan ik steeds minder m’n geduld bewaren tot 29 april.

Zo las ik gisteravond een preview waarin onderstaande weer een diepe indruk op mij maakte. Vooral de levendigheid van de stad zal fantastisch worden.

Missies, wat nou missies. Gewoon wat rondtoeren in GTA is minstens zo leuk en dat is dan ook het eerste wat op het programma staat. Tijdens het rondrijden met de vele autoâ€™s, scooters, motoren, bussen en vuilniswagens, val je van de ene verbazing in de andere. Langs de weg staan soms mensen hun auto te repareren, te bellen bij betaaltelefoons, een straatveger loopt rond met een bezem en veegt het vuil bij elkaar, terwijl iets verderop een hotdog kraampje staat waar je een broodje worst kunt halen die je gezondheid licht verbetert. Achterop een vuilniswagen staan nu ook echt twee mannen mee te liften. Op straat lopen dikke mensen, dunne mensen, oude en jonge mensen. De variatie in voetgangers is werkelijk enorm. Sommige mensen hebben een rugzak bij zich, andere lopen met een kop koffie die op de grond valt wanneer je ze aanstoot en waarop ze uiteraard gepast reageren. De hoeveelheid details in GTA IV is schier oneindig; uren kun je rondkijken en steeds weer nieuwe dingen opmerken.

(bron: Gamer.nl)

Daarnaast wordt er ook steeds meer bekend gemaakt over de multiplayer. En sinds ik nu helemaal verslaafd ben geraakt aan de multiplayer mogelijkheden Call of Duty 4, word ik ook hierdoor steeds ongeduldiger en enthousiaster 🙂

Volledig anders qua opzet is de Cops â€™n’ Crooks-gamemode. Hierin neemt het ene team de rol aan van politie-agent en de andere die van crimineel. Het doel van de criminelen bestaat erin hun baas (een van de spelers, random geselecteerd per ronde) te escorteren naar een veilige plaats. De agenten dienen hem uiteraard uit te schakelen voor hij deze locatie bereikt. Ook deze gamemode is weer Ã©Ã©n brok plezier die steunt op samenwerking tussen teamleden. Bijzonder cool is het bijvoorbeeld wanneer de criminelen allemaal in dezelfde auto zitten en zo hun baas op uiterst efficiënte manier kunnen beschermen. Vaak resulteert dit dan ook in wilde achtervolgingen doorheen de straten van Liberty City. De kick is groot wanneer de agenten nÃ©t op het ogenblik dat de baas van de criminelen gaat wegvaren of -vliegen een kogel door zijn kop kunnen jagen!

(bron: 9Lives.be)

Al met al maakt al deze informatie mij super ongeduldig. Nog 2,5 week wachten, heb hem al ge-preordered. Dus dan ligt hij 29 april keurig op de deurmat – mag ik hopen.

Nog maar 17 dagen! 😉

vrijdag 11 april 2008 / 0 reacties

Even snel tussendoor

De komende weekenden zitten alweer vol met verjaardagen, etentjes.

Maar wist er gelukkig nog wel m’n volgende motorrijles tussendoor te vogelen.

Zaterdag 26 april is de dag dat ik weer op de motor zit. Heerlijk. Kijk er nu alweer naar uit.

Zo. Klaar 😛

dinsdag 08 april 2008 / 2 reacties

Voorpret

Voorpret voor een spel is eigenlijk vaak de helft van het speelplezier. Soms is de voorpret nog groter dan het spel zelf en soms juist andersom.

Valt eigenlijk niet te voorspellen. Over bijvoorbeeld Call of Duty 4 had ik eigenlijk weinig gelezen en die had ik zelfs beetje genegeerd. Totdat ik een review las waarin de reviewer heel erg enthousiast vertelde over de online-mogelijkheden van COD4. Dus toen maar ff gekocht en sindsdien niet meer losgelaten.

Dit was net na m’n verjaardag – eind november vorig jaar. Dus inmiddels alweer bijna 5 maanden hiermee onder de pannen.

Nu komt er eind deze maand hÃ©t spel van dit jaar, Grand Theft Auto IV. Heb het er al eerder over gehad, maar vandaag vond ik weer wat meer informatie over het spel en met elk detail krijg ik meer zin in 29 april.

…One drug dealer remains, and then we learn a valuable lesson about firing rocket launchers inside enclosed spaces. It seems like a stupid but fun idea so we fire away, directly at the kitchen, and it meets its mark. It obliterates everything in the room — tables and chairs are knocked over, and thereâ€™s a bit of a fire smoldering. The drug dealers are dead, but so is Jacob, and so am I. Mission failed.

Consider this the first ever GTA IV tip before the game is released –Â as tempting as it might sound, donâ€™t use a rocket launcher to complete the â€œConcrete Jungleâ€ mission.

(bron: Destructiod)

En omdat ik een quote niet genoeg vind, hieronder nÃ³g een andere quote (van een andere bron).

The first thing we noticed when taking control of Grand Theft Auto 4’s protagonist was the weight of him. Unlike previous GTA heroes, Niko feels and moves like a real human being. He doesn’t control like a remote control car, stopping and starting on a dime. He’s got momentum, he’s got force, so running down the streets or ducking behind cover from gunfire feels more realistic than ever.

(bron: UGO)

Al met al kan ik dus echt niet wachten.

En met mij nog 10.152.197 andere gamers. Heel de game-wereld wacht met smart op GTA4. Nog 3 weekjes geduld en dan ligt hij op m’n deurmat. En hoe toevallig, de dagen erna is het Koninginnedag en nog aantal andere vrije dagen. Dus dan heb ik mooi de tijd om de wereld van GTA4 te verkennen.

LOVELY!

maandag 10 maart 2008 / 0 reacties

Euforisch over Euphoria

En jawel. Ben nu dus helemaal enthousiast over Grand Theft Auto 4. Eergister al wat gepost en nu dan weer het opvolgende enthousiaste postje over deze topper.

Heb eigenlijk weinig te melden, plak hieronder alleen ff een stukje van over hoe de animaties in GTA4 zullen zijn… en als ik dit lees, kan ik niets anders doen dan enthousiast zijn 😀

Euphoria zorgt ervoor dat de voorgebakken animaties uit de vorige GTA versies tot het verleden behoren, in plaats daarvan heeft elk persoon een gesimuleerd skelet voorzien van spieren en een centraal zenuwstelsel, dat continue reageert op veranderende omstandigheden in de omgeving. Dit resulteert in veel realistischere bewegingen van de inwoners van Liberty City, die nu telkens anders zullen zijn.

Het eerste wat ze deden, was Niko een wandeling door de straten van Liberty City laten maken, en daarbij tegen andere mensen oplopen om te zien hoe ze reageren. In het begin drukte Niko de andere voetgangers die in de weg liepen rustig met z’n handen opzij, maar toen hij steeds sneller ging lopen werden de reacties van de voetgangers steeds heftiger en gevarieerder: Ze struikelden of vielen, maar telkens op een andere manier.

Niko zelf is het schoolvoorbeeld van wat euphoria kan; als hij door een bocht rent, hangt z’n lichaam ook echt naar de binnenbocht en als hij stopt na een stuk rennen, zie je hem ook nog een paar passen nemen om af te remmen.

Op een druk kruispunt, lieten ze Niko op het dak van een auto klimmen. Toen de auto langzaam optrok, zag je Niko heel duidelijk z’n gewicht verplaatsen van het ene op het andere been om in evenwicht te blijven. Toen de auto echter meer gas gaf, kon Niko z’n evenwicht niet meer bewaren en tuimelde achterover van de auto, hij rolde een paar keer over de straat totdat hij languit op het asfalt lag.

(bron: GTAGames.nl)

Zucht. Ben echt helemaal weg van dit spel. Het ziet er zo gaaf uit en het lijkt me zo heerlijk om lekker doelloos rond te kunnen crossen en te genieten van alle details die erin verwerkt zitten.

En hup… heb meteen het spel al maar gepreordered bij Bol.com. Dan heb ik GTA4 op m’n deurmat de dag dat hij uitkomt 😉

zaterdag 08 maart 2008 / 0 reacties

GTA4

En weer een post over de mooie toekomst die ons gamers te wachten staat.

Had al eerder een post geplaatst over de komst van het nieuwste deel van Grand Theft Auto, maar hoe meer ik erover hoor, hoe enthousiaster ik erdoor wordt.

Zo beloven de makers meer dan 100 uur aan gameplay – mits je er niet doorheen ragt. Aan alles wordt gedacht, wanneer de politie achter je aankomt dan komen ze ook echt vanuit het politiebureau. De toevallige voorbijgangers reageren allemaal verschillend op je acties; wegduiken, terugslaan, kop koffie laten vallen en wat dan ook. Er zullen zoveel realistische dingen in GTA4 zitten die het spel net dat beetje extra geven. Echt super gaaf. Lees hier voor een kort overzicht.

En gezien de voorgangers (GTA3 etc) zit het met de verhaallijn en zeker de humor wel goed. Grand Theft Auto heeft altijd prettige gameplay gehad, dus ik vertrouw erop dat ook dit vierde deel perfect zal aanvoelen. En zeker als je de filmpjes bekijkt, kan je bijna niet anders dan kwijlen 😛

Dus nog even wachten tot eind april en dan gaan we ons dus even een paar weken afsluiten van de buitenwereld en Liberty City weer verkennen.

vrijdag 23 november 2007 / 0 reacties

Multifun

Vanavond kwam m’n brother Jaz ff langs om m’n nieuwe aanwinsten op de Xbox bewonderen.

Eerst even de singleplayer van Call of Duty 4 gedaan. Was wel ff lachen en hij speelde weer heel anders dan ik. Toen Assassins Creed gespeeld, ook wel leuk. Zelfs de eerste missie samen doorlopen en dat was toch leuker dan in je eentje prutsen. En toen – via even de demo van Overlord – weer terug naar Call of Duty 4. Maar nu tegen elkaar in multiplayer.

En dat was fun! OMG! Super lachen. Hebben iets van 2-3 uur zitten spelen. In het begin was het een beetje maf, want je kon elkaars positie zien op een radar… terwijl we split-screen speelden (= dat je op hetzelfde scherm speelt, alleen horizontaal gehalveerd). De spanning miste dus een beetje. Je wist door de radar eigenlijk precies vanuit welke kant iemand zou komen. Dus je hoefde alleen maar te wachten.

Uiteraard waren er wel wat verrassingen, omdat de ander ineens boven je stond – of dat je even niet op je radar lette… Maar de echte fun begon pas toen we ontdekten dat je de radar ook uit kon zetten.

Toen was het ineens veel spannender. Je moest ineens veel meer opletten of je de ander zag (en niet stiekem op het scherm van de ander spieken). Soms ook wel hele grappige situaties, waarin we elkaar uitschakelden op hetzelfde moment of Jaz weer eens verkeerde knopje drukte… waardoor hij niet schoot, maar om zich heen begon te meppen 🙂

Uiteindelijk (na uren spelen) was het dan toch tijd voor m’n kleine broeder om huiswaarts te gaan. Maar dit gaan we zeker nog een keertje doen, was echt super lachen.

Dus… als iemand zin heeft om potje Call of Duty 4 te spelen… kom maar langs. Fun en lachen gegarandeerd – mits je het een beetje kan 🙂