Tag: elden-ring (pagina 1 van 2)

Koningsdag vandaag, dus nadat we eerst in de stad geweest waren, ’s middags nog eventjes Elden Ring gespeeld (half uurtje maar).

Begon weer bij de Artist Shack, vlakbij de bliksem-ridder die ik de vorige keer verslagen had. Hij liep nu weer vrolijk rond, dus maar er omheen getrokken.

Verderop – in het bos – zat de bos met z’n bootje, die ik de vorige keer niet kon verslaan. Daar ook maar even langs gespurt.

Toen via een Spirit Spring (een grote lucht-schacht waarin je zonder schade ver naar beneden kan springen) naar het beneden gelegen gebied gesprongen. Wilde de kaart van het gebied vinden, maar die lag nog een stukje verderop … en lette niet op en viel naar beneden van een klif.

Dan maar via de andere kant proberen – via de site net achter Stormveil Castle, kwam bij een bandieten-kamp, wat bandieten verslagen (eitje) en verder gelopen. Vond een site en kwam daarna in een moeras met kruipende skeletten … en vond de kaart van dit gebied. Eindelijk!

Verder door het moeras geraced, niet heel veel verkend, haat moerassen! Snel langs gigantische kreeften (niet bevochten, had ik geen zin in) en toen richting een torentje verderop. Ik weet inmiddels dat er bovenin altijd een of andere kistje ligt met iets leuks.

Voor de toren liepen aantal blauwe ridders, soort geesten. Ze waren niet zo lastig, behalve dat er vanaf de toren keiharde toverstralen kwamen … die me binnen 2-3 keer doodde.

Dus nog een keer proberen. Uiteindelijk maar snel-snel naar de toren geraced, de stralen proberen te ontwijken (wat half lukte) … en toen kwamen alle blauwe geest-ridders me achterna. Dus snel de toren opgeklommen, terwijl m’n demi-human spirit helpers m’n achtervolgers bezig hielden.

Bovenin de toren stond een of andere bebaarde (met een soort van masker) tovenaar die de toverstralen stuurde. Hem afgemaakt en toen vond ik “iets”, geloof een kookboek.

Daarna weer de heuvel afgelopen en zag verderop wat blauwe ridders vechten tegen een groepje “normale” ridders. Dus van een afstandje er omheen geslopen … en toen spawnde er ineens een gigantische blauwe reus, die ging meevechten. Heb ze maar lekker laten vechten en ben doorgelopen.

Verderop kwam ik weer onderaan de kliffen, waarvanaf ik eerder gesprongen was (op de Spirit Spring) en vond waarempel een nieuwe site. Toen vanaf die site langs de kliffen gelopen en kwam uiteindelijk weer onderaan de Artist Shack uit.

Zag verderop de ingang van een of andere toren, dus daarheen gegaan en vond weer een nieuwe site en een lift. Via de lift kwam ik in een soort van bibliotheek (deed me erg denken aan een bibliotheek in Bloodborne, met wenteltrappen) en bovenaan de trap stond een tovenaar met een gigantische blauwe boog te schieten. Hij miste me 1-2 keer … maar ik miste hem ook net zo hard met m’n slagen … en toen waren de zwakkere helper-vijandjes bij me en versloegen me.

En toen was het eten klaar en moest ik stoppen. Volgende keer weer verder.

{ level 42 – 24:51 uur gespeeld }

Vanmiddag even met Edgar zitten babbelen over Elden Ring en begon toch weer te kriebelen. Dus vanavond weer naar the Land Between getrokken. Eerst nog kleine poging gewaagd in de Calid, ik vocht tegen giftige-speer-mannen en een Erdtree Avatar – maar deze spoot allemaal Scarlet Rot om zich heen … en na een paar pogingen besloot ik om elders te gaan kijken.

Elders was vlakbij het kasteel. Ik begon in de Stormveil Shack, liep het pad naar boven en vond in de bosjes een berichtje (van een andere speler) wat zei: “hidden path ahead”.

Dus die kant opgewandeld en waarempel, ik kwam bij een afgebroken brug met een of ander vage waarzegster erop. Ze vertelde me wat vage lore en ik dacht eigenlijk dat het hier ophield. Maar toch nog “even” verder kijken. Langs de rotsen zoekend vond ik een doorgang, wat uiteindelijk een heel lang pad rondom de buitenkant van het kasteel bleek te zijn. En (na wat wolven te hebben verslagen) uiteindelijk kwam ik aan de achterkant van het kasteel bij een nieuwe site.

En ik vond een nieuw gebied, Lake of Liurnia.

Ik verkende de kliffen, bevocht wat skeletten – waarvan eentje heel pittig was, met een grote bijl. Daarna wilde ik verder naar beneden gaan, maar zag toevallig dat er verderop allemaal grafstenen aan de zijkant van de kliffen zaten. Deze kan je gebruiken om af te dalen van steile kliffen – dus daarheen gegaan, want dat gebied zag er “minder eng” uit dan waar ik hier kon afdalen.

De eerste poging strandde met een grote smak op de grond, maar de tweede was succesvol en ik vond beneden al snel een nieuwe site.

Weer stukje verder.

Daar verder verkend, kwam wat meer-armige-kruisboogschutters tegen. Die waren eigenlijk zelfs best grappig; ze schoten 1-2 keer op je en dan gingen ze ineens heel panisch wild om zich heen schieten.

Ik versloeg er twee en liep toen het pad terug richting de kapotte brug. Versloeg wat riddertjes en een grote trol en vond een nieuw wapen (een of andere speer) in een lijkkoets.

Weer verder en werd toen plots verslagen door een drietal meer-armige-ridders/boogschutters. Als ze zo samen waren, waren ze toch iets minder grappig.

Nogmaals (iets minder overmoedig) geprobeerd en blijkt dat de meer-armige-soldaten niet zo goed tegen vuur kunnen – dat is fijn.

Daarna een aantal roedel wolven verslagen en toen naar een hut geraced op m’n paard. Daar vond ik een site en zag in de verte een grote(re) ridder lopen. Die zijn altijd wel ff een kluif.

De eerste keer werd ik beetje verrast door z’n bliksem-aanval … maar de tweede keer hield ik goed afstand, viel hem constant aan en kon hem uiteindelijk vrij eenvoudig verslaan … en kreeg weer een nieuw kookboek. Geen idee wat ik ermee moet doen, had niet de indruk dat ik nu meer crafting mogelijkheden heb ofzo.

Toen nog stukje verder gewandeld, richting een grote toren. Daarnaast voer een mini-boss, die constant skeletten spawned. De vorige keer versloeg ik hem vrij eenvoudig, maar nu kreeg ik hem maar niet te pakken. En uiteindelijk waren m’n healting flasks op en had ik geen zin meer.

Dus weggerend, ander keertje beter.

Al met al is dit gebied een stuk leuker dan Calid. Meer bossen, meer “normale” enemies en minder gedoe met vage effecten. Dit voelt als de route die ik “moest” opgaan. Wil nog wel ff keer terug het kasteel in, maar opties genoeg dus.

{ level 42 en 24:21 uur gespeeld }

Ik begon weer bovenaan het nieuwe gebied (Calid), verderop zaten de grote “kraaien” me aan te staren. Maar had nu toch niet zoveel runes op zak, dus ik voelde me vrij genoeg om naar ze toe te gaan.

Maar ze waren super pittig – er kwamen er twee op me af, haalden keihard uit en ik was dood.

Dus besloot om maar iets andere route te gaan. Via wat rotsen kwam ik bij een koets, met daar omheen soort van T-rex honden. Grote honden met gigantische koppen – beetje bizar.

Die kon ik wel verslaan – iets makkelijker dan de kraaien, maar nog steeds wel even aanpoten. En nadat ik er een bergje verslagen had, zag ik verderop een reusachtige boogschutter staan – dus daar gaan we later nog maar eens naartoe.

Eerst even terug via een soort van kamp, maar daar zat weer zo’n “kraai” en na een kort gevecht was ik weer dood.

De tweede poging riep ik de hulp in van m’n spirit wolven-troep, die leidden de kraai af en zo kon ik even snel de treasure pakken die er lag. Had weinig behoefte om de kraai te blijven bevechten.

Dus toen weer verder gereden op m’n paard. Kwam bij wat ruines, waar weer “zombies” liepen – maar deze waren in vuur-en-vlam … en bliezen zichzelf op als je in de buurt kwam. Niet heel lastig dus, maar gewoon even opletten.

In die ruine reed ook een of ander vaag groot hoofd (op wielen) rond, met achterin de bestuurder. Dit hoofd blies grote vlammen in mijn richting, maar na enige tijd wist ik hem wel te verslaan. Toen verder langs een ravijn gelopen en er toen overheen gesprongen met m’n paard.

Ik liep stukje verder, maar keek toen neer op een meertje waarin twee draken rondliepen – dus maar even omgedraaid. In de verte zag ik – bovenop een klif – een huisje, dus verwachtte daar eigenlijk een site te vinden en inderdaad, er was een site en ook nog een merchant.

Toen nog paar pogingen gedaan om bij een grote toren te komen – maar werd steeds door een T-rex-hond verslagen, dus toen had ik het wel gezien in dit gebied … voor nu althans.

Via fast-travel naar de Third Church of Marika gegaan en daar even gesproken met Kenneth (de verwaande gast voor wie ik het fort moest leegruimen). Hij bedankte me en zei dat ik hem maar moest komen opzoeken in het fort. Zo gezegd zo gedaan, ik trok richting het fort, versloeg onderweg nog wat beren, kwam zelfs nog in een nieuwe ruine met een (slapende) beer, een treasure kistje en een ondergrondse treasure (met een nieuw wapen) … en toen was ik bij het fort.

Maar in het fort liepen alleen wat demi-humans, die ik super eenvoudig kon verslaan. En Kenneth was er ook, maar die vertelde me dat hij niks meer voor me kon betekenen.

En toen was ik weer even klaar. Denk dat ik de volgende keer toch maar weer richting het kasteel ga – die vage beesten in Calid trekken me nog ff niet om te verslaan.

{ level 41 en 22:35 uur gespeeld }

Vanavond eventjes gespeeld. Had alweer bijna 1,5 week niet gespeeld, voornamelijk doordat ik ’s avonds andere dingen deed (vooral veel Suits kijken – m’n nieuw ontdekte serie).

Maar toch kriebelde het wel weer beetje, dus eventjes naar de Lands Between gegaan.

Ik begon m’n reis vlakbij de ruines, naast het meertje met de (nu) draak. Ik wist dat ik onder de brug door nog een gevecht had geskipped, dus die wilde ik nog eventjes doen, voordat ik oostwaarts trok.

Ik rende – te paard – langs de skeletten onder de brug en in de kloof en kwam uiteindelijk bij een grot met een mist-deur.

“Ah, een boss dus” – dacht ik nog. Ik las de berichtjes op de grond die zeiden: “friend ahead” (met heel veel approvals) … dus was eventjes verward. En toen kwam er ineens een melding onderin het scherm:

Bloody Finger Nerijus has invaded your world

Ik stond even stil van schrik, “Hoe kan iemand mijn game nou invaden? Moet ik daar niet een of andere item voor gebruiken? Of was het omdat ik een bepaalde boss had verslagen laatst ofzo?”

En toen kwam er een rode speler de hoek om rennen en begon op me in te hakken. Uiteindelijk bleek Nerijus een NPC te zijn, maar hij deed wel behoorlijke bloodloss-damage … dus ik overleefde de aanval niet.

En dat was wel jammer, want ik had iets van 4000 runes (had er 9500 nodig om te kunnen levelen). Dus tja – weer terug – te paard – naar dezelfde plek, langs alle skeletten, runes oppakken en toen zag ik verderop al de rode “speler” spawnen.

Dus nu iets meer afstand gehouden, iets meer weggerold en halverwege kwam er zelfs nog een ander NPC “speler” me helpen, genaamd Bloody Finger Hunter Yura. Samen versloegen we Nerijus vrij gemakkelijk.

Daarna ging ik de grot (met de friendly) in … daar stond een kistje, maar toen ik hem opende, kwam er een mini-boss genaamd Patches. Halverwege het gevecht dook hij ineens in elkaar en gaf zich over. En toen had ik er een handelaar bij.

De grot uit en verder door de kloof. Aan het eind sprak ik nog eventjes met Yura en vond om de hoek nog een legendary dungeon (Murkwater Catacombs). Binnen bevocht ik wat stenen gargoyles (officieel heten ze Fanged Imps) … die gastjes zijn razend snel en doen ook nog eens bloodloss-damage … dus best wel vervelend. Maar ik versloeg ze en kon verder.

Uiteindelijk verkeek ik me op de laatste imps, werd omsingeld en ging dood. Daar lagen dus m’n 7500 runes. Rustig weer teruggegaan, imps verslagen en uiteindelijk kwam ik bij de boss-room. Die boss was eigenlijk heel simpel (misschien omdat ik overleveld ben, maar ok). Kon hem prima aan, samen met m’n kwal. Hij sloeg met z’n twee hamers aan kettingen, maar had hem al snel verslagen.

Buiten fast-travelde ik naar de Third church of Marika en vanaf daar ging ik oostwaarts. Daar was ik nog niet geweest, was gewoon nog grijs op de kaart.

Langzaam trok ik de heuvel verder op en kwam al snel bij een grote reus/trol die rollend de berg afkwam. Na een kort gevecht ging ik verder en kwam bij de Smoldering Church.

Maar nèt toen ik daar naar binnen wilde gaan, kwam er weer een NPC invader, genaamd Anastasia, Tarnished-Eater. Zij hakte woest op me in met een groot kromzwaard en deed (ook weer) bloodloss-damage… maar uiteindelijk wist ik haar nipt te verslaan.

Hierna kon ik verder de heuvel op en kwam uiteindelijk in het gebied Caelid. Daar speelde een onheilspellend muziekje en zag ik allemaal vage “kraaien” zitten. Ze deden me heel erg denken aan de vijanden die in Bloodborne zaten.

Ik liep beetje rond, versloeg wat “zombies” en werd ook nog een keer overvallen door een grote groep “zombies”. En toen had ik het wel weer ff gehad – dit gebied spreekt me stuk minder aan dan Lindgrave en Weeping Penensula – dat waren mooie bossen, dit is een of ander rood-zandig-gebied.

{ level 41 en 21:20 uur gespeeld }

Het avontuur begon vandaag in de Impalers Catacombs – de optionele dungeon waar ik gister gestopt was. Ik daalde de dungeon in, werd aantal keer verrast door heel vervelende stenen gargoyles die bloodloss damage deden. Eentje was niet erg, twee ook niet, maar als het er meer waren werd het wel vervelend. En uiteraard kwamen er na een tijdje meer.

Toen ik die had verslagen, daalde ik verder de dungeon in. Kwam bij een soort van bewegende vloer, die – als je er niet vanaf stapte – je spieste op het plafond. Heel nasty.

Bleek dat je dus op-af de vloer moest gaan en als hij dan naar boven was, moest je eronder rollen om verder te gaan.

Daar liep ik in enkel-hoog water en verderop liepen weer wat van die langzaamlopende “zombies” (die ook op het strand liepen) die heel graag je bloed drinken. Werd een keer gegrepen, maar daarna kon ik ze gewoon weghakken … en toen waren ze dood. Of toch niet, want er kwamen er weer nieuwe uit het water omhoog. En toen ik die had doodgehakt, kwamen er weer meer.

Toen besefte ik dat het waarschijnlijk oneindig door zou blijven gaan. Dus ben maar verder gerend, langs steeds meer-en-meer van die zombies. Uiteindelijk kwam ik bij een ladder en bovenaan vond ik een hendel, waarmee de boss-room geopend kon worden.

De boss bleek weer zo’n kat te zijn (genaamd Erdtree Burial Watchdog – dus eigenlijk is het een hond, maar wel met een kattengezicht ofzo). Maar ditmaal waren er ook nog eens heel veel van die gargoils met bloodloss damage. En terwijl ik bezig was die gargoyles te killen, hakte de boss ook vrolijk op mij in. Dus na 2 pogingen had ik er alweer genoeg van en een medespeler om hulp geroepen.

Samen versloegen we de boss – eerst de gargoyles en daarna samen op de boss inhakken. Zo zonder al die gargoyles was het eigenlijk wel super makkelijk.

Na de boss ge-fast-traveled naar Castle Morne. Was daar een vorige keer maar omgekeerd, toen ik overspoeld werd met die snelle gasten met vleugels. Nu sloop ik naar binnen, killde wat honden en versloeg weer zo’n grote gast met een gouden pot als hoofd. Verder het kasteel in – en nog steeds had die hele groep me niet gezien!

Via een ladder naar boven, wat snelle gasten met vleugels verslagen en toen vond ik weer een site. Weer verder en kwam uiteindelijk bij een muur met kantelen, maar die waren deels kapot. Ik kon eraf springen, op een groot rond dak en via daar naar wat rotsen en kliffen.

Uiteindelijk kwam ik via een hangbrug bij een eilandje, waar ik – door het water – een nieuwe mistdeur bereikt, waar ik tegenover Leonine Misbegotten kwam te staan. Deze menselijke leeuw (ofzo) had een groot zwaard en was wel ff leuk om te bevechten … maar samen met m’n kwal bevochten we hem en toen was hij verslagen.

Nu heb ik wel beetje heel Weeping Penensula gezien – dus gaan volgende keer maar eens richting het Noord-Oosten… voordat we verder gaan in Stormveil Castle.

{ level 38, 19:19 uur gespeeld }

Eventjes half uurtje Elden Ring – na een lange dag naar een conferentie geweest te zijn.

Eerst even de boss vlakbij de hoge boom eens bekijken. Was er elke keer met een boog omheen gelopen, maar wilde hem toch ff zien voordat ik verder ging kijken. Het bleek een boss te zijn die Erdtree Avatar heette. De eerste poging kwam ik heeeel dichtbij hem te verslaan, denk dat hij nog 5 health had – kon het rode balkje niet eens meer zien. Maar ik was te eager en liet me door hem verrassen – en ging dood.

De tweede poging iets rustiger gedaan en toen was hij dood. Kreeg er “iets” voor terug – geloof iets waarmee ik m’n Flask of Wondrous Physick weer iets kon customizen.

Toen naar de laatste hoek van de Weeping Penensula waar ik nog niet geweest was. Daar even rondgelopen, vond weer een kromme-mevrouw-beeld die verwees naar een grot, een grote vent die een magisch zwaard had die me naar hem toetrok en een roedel wolven.

Uiteindelijk kwam ik bij een toren, alleen zat de deur verzegeld. Moest 3 wijze dieren vinden – wat uiteindelijk een onzichtbare schildpad was … en toen kwamen er nog 2 andere ‘geestige’ schildpadden. Nadat ik die had neergehakt, ging de verzegeling van de deur en kon ik naar binnen.

Naar boven geklommen en vond daar een extra memory-slot (denk voor toverspreuken, dus heb ik weinig aan).

Daarna nog even via de kliffen op zoek naar de grot waar de mevrouw naar verwees en die vond ik.

{ level 37 – 18:25 }

Begon bij de uitgang van de grot waarin ik gister de boss had verslagen. Stond beetje te twijfelen waar ik nu naartoe wilde gaan. Zou ik nu maar richting Stormveil Castle gaan en daar gaan verkennen?

Even een blik op de kaart toonde me dat ik om de hoek nog wat dingen gemarkeerd had die ik nog wilde bekijken. Zo stond er verderop een grote roze bloem (welke ik eerder ook al was tegengekomen, maar toen maar had genegeerd – hij schoot namelijk magic bliksem).

Dus maar richting de grote bloem. Er omheen stonden wat andere kleinere bloemetjes, die giftige wolken bliezen. Ik bleef erbuiten en toen was eigenlijk het heel simpel – beetje bliksem dodgen en hakken maar.

Daarna de rotsen af, naar de ruine van een kasteeltje in de vallei. Daar was een groot monster, die magische blauwe stralen op me af stuurde – terwijl er ook nog eens een berg kleine vervelende rakkers op me aan het inhakken was. Maar ik overleefde het en kreeg de mooie blauwe spells als beloning.

In deze ruine vond ik ook weer een trap naar een kistje, waarin weer een nieuwe spreuk zat.

Toen weer verder door vallei. Zag een drietal grote giftige bloemen staan, dus wilde er niet eens in de buurt komen. Dus iets verder gelopen en kwam toen aan bij de grace waar ik voor in dit gebied kwam – vlakbij de toren met de ballista. Maar had nog niet genoeg runes om te levelen. Dus weer eventjes terug de vallei in.

Via een paard-wind-sprong naar boven en vond daar (naast de hangbrug) een berichtje over een grot die iets verderop te vinden was. Had nu genoeg runes, dus even level omhoog gegaan en toen – via de rotsen – naar de grot.

Dit was weer een grot net als die bij het meer in het begin, met een berg aan smithing stones. Maar ook met een berg meer vervelende vijanden. Weer vijanden met grote rugzakken, die heel gevoelig zijn voor vuur – maar zelf ook heel hard uit kunnen halen.

En super vervelende snelle gasten met vleugels. Bij toeval versloeg ik de eerste heel makkelijk en ging toen langzaam verder door de grot. Ik versloeg ze een voor een, beetje sluipen, beetje hakken.

En toen werd ik overweldigd door een groep van 3-4 van die vleugel-gasten … en ik ging dood.

Dus weer de grot in, weer een voor een verslaan, voorzichtig m’n runes oppakken en toen rustig de rest bevechten. En ik versloeg ze. Yes!

Daarna stukje verder door de grot en zag daar berichtjes dat er verderop een boss zat. Ik ben maar omgedraaid en teruggegaan. Had al best wat runes verzameld en wilde niet zomaar tegenover een boss staan. Maar bedacht me halverwege de terugweg. Als ik namelijk later terugkwam, moest ik wèèr al die gevleugelde pest-mannetjes verslaan. Dus toch maar de boss proberen te doen dan.

En was eigenlijk een eitje. Gok dat ik echt overleveld ben voor dit stuk, want de boss had ik na 4-5 meppen dood. Toen dus met alle verkregen smithing stones wat wapens geupgrade. Nu wel beetje klaar hier in de Penensula. Ohnee, het fort moest ik ook nog bekijken.

Dus naar de grace bij het fort gefast-traveled. Via de spikes-en-ballista gerend en toen kwam ik op een open plek. Daar stond een Golden Seed boom – dus daarmee kan ik m’n flask weer upgraden (later bleek van niet, want moet er nu 2 hebben om te upgraden).

Versloeg wat ridders en een hele grote gast met een hoofd als een gietijzeren pot?

Daarna naar binnen, wat ratten verslagen terwijl er wat andere mannetjes allemaal potten vuur gooiden.

En door naar boven. Daar liep een grote ridder (net zoeen als in het eerste dorpje), alleen doet deze ook nog eens bloodloss damage. Auch.

Ging hier bijna dood, maar kon nog net op tijd healen. Dodgen en rol in de rondte, hak-hier, hak-daar en uiteindelijk versla ik hem.

Het fort is bevrijdt. Moet nog ff langs die nobelman verderop om te kijken of ik er iets voor terugkrijg.

En dan alleen nog de boss onderaan de grote hoge boom. En iets in de rivier-vallei bij de eerste brug.

En DAN gaan we naar het kasteel. Denk ik.

{ level 36 en 17:45 uur gespeeld }

Vandaag einde middag had ik heel eventjes de tijd om wat Elden Ring te spelen. Begon in de Fourth Church of Marika en besloot om maar de dungeon in te gaan die recht voor die kerk ligt.

Daarbinnen waren er vooral skeletten te vinden, die soms bijzonder irritant konden uithalen. En er was weer een vuurspuwende toren.

En na het overhalen van een hendel ging er ergens weer een grote deur open.

En achter die deur zat een boss. Had eigenlijk geen zin om een boss te bevechten, maar dacht: “moet hem wel ff een keer gezien hebben.”

Voor de mist-deur lag een berichtje die waarschuwde “beware of holy” – dus ik verwachtte best wat. En toen ik door de mist-deur heenliep, zag ik een berichtje: “here comes the storm”. Dus ik riep nog maar even de hulp in van m’n vliegende kwal-spirit en zag in de verte al een schim op me aflopen.

Deze gestalte verscheen en verdween – maar ik kon een paar keer goed uithalen. En toen hij op m’n kwal aan het schieten was, stond ik toevallig recht achter hem en kon dus een backstab uitvoeren.

Toen pas keek ik naar z’n healthbar en die was al meer dan halverwege. Ging echt bizar hard. En ikzelf was nauwelijk geraakt.

Dus nog een paar keer flink uithalen en toen was hij al dood.

Denk dat het niet langer dan 2 minuten geduurd heeft. En denk dat ik voor deze boss misschien beetje te overleveld was.

Toen nog eventjes buiten verder rondgelopen, beetje de boel nog verkend. Nog eventjes bij een aantal kasteeltjes geweest, maar was tijd om te gaan eten – dus weer gestopt.

’s Avonds nog eventjes naar het kasteeltje met de transporterende kist gegaan – naar de nieuwe locatie en daar een aantal keer de grote reus bevochten. Uiteindelijk maar langsgesprint en de talisman (die in een kistje lag achter de reus) opgepakt en weer weggespurt.

{ level 35 en 16:30 uur gespeeld }

Het lastige van het beschrijven van m’n Elden Ring avonturen is dat het niet zo rechtlijnig is als bijvoorbeeld Bloodborne of Dark Souls. Ik kan me fragmenten herinneren, maar de volgorde gaat soms beetje door elkaar.

Zo dus ook nu. Ben net klaar met spelen, het is inmiddels 0:48 en moet eigenlijk naar bed, maar wil eigenlijk ook wel vastleggen wat ik vandaag beleefd heb.

Vind het echt een heerlijk spel. De wereld is fantastisch om te verkennen en constant kom je wel weer nieuwe dingen tegen om te doen.

Ik begin weer in Weeping Peninsula, bij de site vlakbij de toren met de balista erop. Heb het westelijke deel van dit gebied nog niet verkend, dus dat is het plan voor vanavond – of tenminste, in die richting gaan we beginnen.

Via een hangbrug ga ik naar de overkant en kom wat poison-gasten-met-speren tegen. Iets verderop zie ik berichtjes over iets waardevols en besluit om die te volgen. Langs kliffen en hoge rotsranden loop ik verder, maar ontdek helemaal niks bijzonders. Totdat ik bovenop de kliffen een verlaten kerk met een site vind. Had hier dus ook gewoon direct naartoe kunnen gaan, gok dat die berichtjes ook eigenlijk hierheen verwezen, maar dat ik het verkeerd geinterpreteerd heb. Ook vind ik hier een Sacred Tear – wat m’n flasks sterker maakt (ik heal meer bij elke slok).

Ik zie verderop een gebogen-mevrouw-beeld staan, welke – zo weet ik nog van de vorige keer – een hint geeft in de richting van een grot met een boss. Dus ik besluit die te markeren op m’n kaart en later eens te onderzoeken. Nu geen zin in een dungeon, ik wil nog ff door hier buiten.

Via de rotsen klauter ik verder, versla wat poison-speren-gasten en vind een of andere boss-area. Daar ga ik maar even omheen en zie in de verte een grote vlakte met een wandelende toren met een grote bel eronder.

Via de zijkant van de vlakte om de toren heengeslopen (waarbij het harde geluid van de bel steeds harder klinkt, wel heel sfeervol) en kom uiteindelijk bij een ander kasteeltje. Bovenop het kasteel staat weer een ballista, dus nadat ik beneden eerst de soldaten en een ridder te paard heb verslagen, klim ik naar boven.

Bovenaan staat de ballista en daarnaast een kistje – met een stapel berichtjes. Maar ik ben ongeduldig, bang dat ik naar beneden val en open dus snel eerst het kistje.

Maar… het is een valstrik! Er komt een soort van mist uit het kistje en ik word getransporteerd naar een nieuw gebied, een of ander kasteel met een slapende reus. Heb daar nu nog geen zin in, dus activeer de site en reis dan weer terug naar de site vlakbij de wandelende tempel.

Weer terug, nu via een andere bocht. Ik kom bij een strand met sloom wandelende skeletten – die wel heel gretig kunnen bloedzuigen als ze me te pakken krijgen, zo merk ik.

In een hut vlakbij vind ik weer een andere site en een koopman met hele waardevolle spullen – heel prettig.

Via het strand verder, pak wat items op en kom uiteindelijk bij een poison-meertje met in het midden een ruine. Vanuit die ruine schiet een of ander zwevend-hoofd-heks allemaal magische stralen de lucht in – die naar beneden komen denderen en me bijna doodmaken. Maar ik krijg het hoofd kapot en kan de kelder in. Daar vind ik een of andere mevrouw met het hoofd als een soort gekke bloemkool. Kan er verder weinig, ze raaskalt wat, maar voor de rest niks. Gok dat ik wellicht ooit nog eens terugkomen … of even Googlen wat ik hier verder mee moet doen.

Dan maar weer verder de klif op – nog steeds voel ik er weinig voor om de wandelende tempel aan een nader onderzoek te onderwerpen. Ik versla een aantal hoofdloze geest-ridders en kom bovenaan de heuvel bij weer een kerk, de Fourth Church of Marika. Daar vind ik nog een Sacred Tear en weer een site

Via de zijkant weer naar buiten en verderop is een grote open plek met een soort van “drukknop” in het midden. Gok dat dat een lift is of een boss-fight triggered – dus die skip ik nog eventjes. Ik hak wel alle kruipende bol-slangen stuk voor stuk kapot en loop verder.

Iets verderop versla ik wat wolven, vind nog een kerker met een tweetal boogschutters en een nieuw wapen, en besluit dan dat ik klaar ben voor de grote open-plek-boss. Of tenminste, ik verwacht dat daar een boss zit.

En inderdaad. Ik activeer de “drukknop”, ga naar een soort schemerwereld en kom tegenover de Ancient Hero of Zamor te staan. Deze mini-boss komt langzaam op me af, hakt soms in het rond en blaast ijs naar me.

De eerste poging ga ik dood terwijl hij nog maar iets van 20% over heeft, maar de tweede poging slaag ik heel gemakkelijk. Vooral door m’n guarded counters – dat is dat je met je schild blokkeert en direct daarna een klap uitdeelt.

Nu naar de grote wandelende tempel. Eerst lees ik wat informatie en zie daarin staan dat deze grote wandelende tempel een massoleum is.

Om hem te kunnen stoppen met lopen moet je alles onder hem weghalen, staat er. Dus ik maak een rondje om de massoleum, hak alle hoofdeloze geest-ridders kapot … maar hij wandelt gewoon door.

Dan maar iets dichterbij kijken. Hij loopt rustig door, terwijl ik tussen z’n benen zoek naar wat ik moet doen. Vind uiteindelijk wel wat berichtjes van mede-spelers en eentje zegt (heel cryptisch) “find skeleton and hack it down”

Dus nog eens kijken … zie nergens een skelet liggen. Dan maar een keer op een van z’n benen hakken met m’n zwaard. En jawel, er gebeurd iets! En dan zie ik het ineens – op de benen van de massoleum zitten allemaal schedels. En die kan ik er vanaf hakken.

Dus nadat ik uiteindelijk iets van 80% van de schedels eraf heb gehakt, stort het massoleum ter aarde en kan ik de deur openen.

Binnen vind ik een soort tombe met erop een soort liggend beeld. Hier kan ik een Remembrance plaatsen om te dupliceren. Maar ik heb dat helemaal niet en geen idee wat het is.

Dus ik vertrek maar weer en besluit dat het weer eventjes genoeg is – is inmiddels al 0:45

{ Level 34 en 15:45 uur gespeeld }

Had gehoord van een of andere beer die je in het begin-stukje moest verslaan, dus ging daarnaar op zoek … en eindige in een heel nieuw gebied.

Begon in het stukje land net onder waar je begint. Liep een stukje door een bos naar het zuiden, sprong met m’n paard over een kloof en kwam in Weeping Peninsula. Ging op zoek naar een site, maar vond eigenlijk een of andere geestachtige “kandelaar-boom”. Toen ik die boom inspecteerde, kwam er een gouden geest uitgestrompeld. En toen ik hem volgde, kwam ik bij een grot uit – waar ook allerlei berichten eerder al naar verwezen hadden (aan de overkant van de kloof).

In de grot vond ik een site (jeej!), later kwamen er wat ratten en uiteindelijk kwam ik bij een grote beer-boss. Deze boss 1-2 keer geprobeerd en toen maar ff hulp ingeroepen van een mede-speler. Samen versloegen we de boss en kon ik weer verder met verkennen van het gebied.

Een stukje verder vond ik nog een site, beklom een toren – waar omheen allemaal giftige planten stonden en bovenin vond ik een schatkist met een hand-balista.

Ik had nog geen kaart van dit gebied, maar zag wel dat er verder op de weg een monoliet stond – daar ligt altijd de kaart. Dus maar die kant op.

Toen ik vlakbij de monoliet was, kwam ik aantal berichten tegen over “watch out, sneak attack”. Dus ik was op m’n hoede. Maar het was een open veld, dus kon me weinig gebeuren.

Maar toen zeilde daar plots een grote pijl richting mij – met veel gesuis. Kon hem nog maar net ontwijken.

Ik pakte snel de kaart en slalomde tussen de rotsen door, richting de oorsprong van de pijlen – die constant in mijn richting geschoten werden.

Uiteindelijk bleek dat een reusachtige boogschutter te zijn, die onderaan de trappen van een hoge trap stond – voor een gigantisch kasteel. Ik kon hem eenvoudig verslaan door – gezetten op m’n paard – rond hem heen te draaien en constant in z’n benen te hakken.

Na nog even de omgeving van het kasteel te hebben verkend, maar naar binnen gegaan – daar vond ik weer een site en kwam ik uiteindelijk op de binnenplaats. Er stonden een grote groep met vijanden te wachten en tja … het waren er teveel, dus ik werd omsingeld en ging dood.

Via fast-travel naar een andere site gegaan en toen richting het Noord-Oosten gegaan. Al snel kwam ik bij een kerk uit, de Third Church of Marika. Daar lag een item wie iedereen overal al had aangeraden om te gaan zoeken, de Flask of Wondrous Physick. Dit item kan je zelf soort van customizen en daarmee zogenaamde buffs krijgen. Super nuttig dus.

Toen via de rotsen naar boven gegaan en kwam uiteindelijk in Summonwaters. Daar een mini-boss bevochten, die in een bootje gezeten allemaal skeletten spawnde. Maar had hem in 1 keer dood. Uiteindelijk maar weer ff terug gegaan de eerste kerk, Church of Elleh. Daar kon ik een aantal wapens upgraden en besloot dat het maar eens tijd werd dat ik de Tree Sentinel ging bevechten.

Deze grote ridder is ongeveer het eerste wat je tegenkomt zodra je een voet buiten in de wereld zet. Heb hem paar keer geprobeerd, maar hij was elke keer zo razend snel.

Nu heb ik hem dus meerdere keren geprobeerd. Eerst alleen en uiteindelijk toch maar de hulp ingeroepen van m’n spirit helpers. Uiteindelijk merkte ik dat ik steeds beter z’n aanvallen kon lezen en daarop reageren… en uiteindelijk (met zelf nog maar 77 health over) had ik hem verslagen.

Eindelijk.

Als beloning kreeg ik een grote gouden speer-ding.

Toen opende ik m’n kaart, zag dat er stukje verderop een grot zat die ik nog niet kende – dus daar ook nog even doorheen gewandeld – kon daar fijn wat smithing stones oppikken.

Nog even wat ridders bevochten met m’n nieuwe kromzwaarden en toen was het klaar voor vandaag.

{ level 31 en 12:53 uur gespeeld }