Tag: elden-ring (pagina 1 van 2)

De laatste dagen ren ik regelmatig ’s avonds weer even door Elden Ring, alleen. Middenin het grote meer vond ik toevallig een klein tempeltje, met daarin een warp-gate (om het maar even zo te noemen). Dit is een soort van teleporteer-kolk waarmee je ineens naar een heel ander gebied gaat.

Deze keer ging ik niet eens zover weg, maar eindigde aan de linkerzijde van het grote meer, bovenop de heuvels langs de rand. Ik wist niet eens dat er aan die kant nog meer te ontdekken was. Heel grappig, ik dacht dat dit water het laatste stukje was.

Daar werd ik direct naast een grace èn de kaart van dit gebied neergezet, dus stond ik veilig en had direct de hele linkerkant in kaart gebracht (pun zeker te weten, intended).

Toen beetje rondgelopen en kwam uiteindelijk – via het volgen van weer een gouden geest – bij een grot, waarin allerlei mannen met soort van blauwe-vlam-speren in de muren stonden te boren.

Omdat ik de vorige keer beetje teleurgesteld was dat mij het verkennen werd ontnomen, besloot ik om deze keer er alleen doorheen te gaan.

Dus ik sloop me een weg, voorzichtig de monsters afmakend, voorzichtig lopend over de (te) smalle balkjes, en uiteindelijk kon ik de lift activeren en daarmee dus de shortcut tot vlakbij de boss unlocken.

Toen besloot ik om hulp in te roepen, haalde er een cooperation-partner bij … die ging als een malle te keer, rende rond, hakte elke vijand die hij maar kon zien … en uiteindelijk ging hij dood al voordat we bij de boss kwamen.

Toen dus nogmaals iemand oproepen – deze keer besloot ik om zelfs 2 partners in te schakelen. En rustig liepen we door de grotten, hakten ons een weg door de vijanden en uiteindelijk kwamen we bij de boss aan.

Dat bleek een of andere schim te zijn met een groot cirkelvormig wapen in d’r hand. Maar ze had eigenlijk weinig tijd om daar iets mee te doen, want nadat we met z’n 3en op d’r in begonnen te hakken, viel ze al snel ter aarde.

Toen nog even terug gegaan naar een eerdere grot, daar tegen wat skeletten gevochten – maar ik werd iets te eager en ging dood.

Morgen weer verder proberen.

{ level 59 en 32 uur gespeeld }

Het liefst speel ik Elden Ring samen met Edgar, maar aangezien hij het druk heeft en ik toch wil spelen, roep ik steeds vaker de hulp in van vreemden. Vanavond wilde ik een heel specifieke katana ergens ophalen, de Moonveil katana. Die krijg je als je een mini-boss verslaat, ergens in een grot.

Dus ik reisde af naar die grot, besloot om niet de grot te gaan verkennen, maar direct een coop-partner op te roepen. En dat heb ik geweten. Want die partner was zo sterk, hij rende meteen voor me uit de grot in, begon op alle vijanden in te hakken, ik slofde achter hem aan en raapte alle loot op, en voordat ik het wist, stonden we bij de boss … die we ook in onze eerste poging versloegen.

Niet heel gezellig, wel heel effectief.

Nu heb ik dus de Moonveil katanan. Maar helaas, m’n specs zijn nog niet goed genoeg hiervoor – dus daar moet ik nog iets voor verzinnen.

Daarnaast ook nog even beetje verder rondgedwaald, uiteindelijk zag ik ergens langs de kliffen een kampvuurtje. Daar dus via een rotsen-route naartoe geklommen (sprintend langs grote hersen-kwal-achtige monsters) en dat bleek de Highroad Cave te zijn.

Daar langzaam doorheen verkend, kwam uiteindelijk bij een grote grot uit met allemaal vleermuis-vijanden. Die langzaam verslagen en kwam uiteindelijk dus bij een fog-gate uit … een gele muur van mist.

Had er eigenlijk geen zin in om die alleen te gaan bevechten, maar kon niet eenvoudig meer terug om hulp in te schakelen. Dus besloot om het maar alleen te doen.

Was wel eventjes pittig, maar versloeg de grote Reuzen Golem (bleek de Guardian Golem te zijn) wel in 1 keer. En kreeg een mooie talisman ervoor terug.

En nog wat andere locaties bezocht, die ik al bezocht dacht te hebben … maar dat was blijkbaar ook alleen eerder op de PC, maar nog niet op de PS5. Dus vocht soms tegen heel simpele vijanden en kreeg dan ook eigenlijk heel weinig/simpele loot daarvoor terug.

{ level 57 en 30 uur gespeeld }

Nadat ik samen met Edgar door Elden Ring had gelopen, heb ik het virus weer te pakken. Ik besloot om vanavond nog “heel even” wat dingen te doen. Had de afgelopen dagen wat build-guides opgezocht en daar dus iets meer richting uit gehaald qua wapens en stats die goed aansluiten op m’n speelstijl.

Uiteindelijk niet heel veel gedaan, maar vooral de gebieden bezocht, welke ik op de PS5 nog niet had verkend, maar al wel herinnerden van m’n PC-tijd.

Is toch lastig, want soms denk ik dat ik al ergens geweest ben, dus ook alle loot enzo daar al heb opgepikt, maar dat is dan niet zo. Of ik denk dat ik een bepaalde boss nog niet had verslagen, maar dan kom ik daar aan en blijk ik dat dus al wèl gedaan te hebben.

Vanavond vooral beetje rondgelopen in Weeping Peninsula en daar beetje makkelijke vijandjes gehakt en uiteindelijk weer uitgekomen in Caelid – een smerig/rood gebied vol met “rot”. Doet me heel erg denken aan een soort van mix tussen Dark Souls en Bloodborne.

En toen ik daar was, had ik wel weer genoeg gezien. Was inmiddels ook al wel iets van 1:00, dus tijd voor bed.

{ level 55 en 29 uur gespeeld – ongeveer }

Twee jaar geleden kwam Elden Ring uit. Ik had geen PS5 nog, dus speelde het de eerste tijd op de PC. Hield hier op Rakso het ook soms beetje bij, maar na een maand of 2 zakte het enthousiasme beetje in.

Toen kocht ik in augustus 2022 een PS5 en in november 2022 kocht ik Elden Ring op de PS5, zodat ik hem samen kon spelen met Edgar. Met wie ik eerder de complete Bloodborne had doorlopen. We hebben ook nog wel eens pogingen ondernomen om DarkSouls1 en beetje DarkSouls3 te doen, maar dat beviel iets minder.

Maar Edgar had inmiddels al heel wat Elden Ring gespeeld, ik begon eigenlijk dus weer beetje opnieuw op de PS5. Ik verkende de gebieden die ik al kende van de PC, deed sommige stukjes opnieuw, maar sloeg ook veel over – want dat kende ik toch al.

Langzaam gingen we richting een aantal bosses, die we samen versloegen. En zo trokken we door de game. Het was heel gezellig, maar na een tijdje werd de aandacht (van beiden) weer getrokken door andere games en speelden we steeds minder samen.

En merk dat ik van al die avonturen helemaal niks geblogd heb. Heel jammer.

We zijn inmiddels alweer ruim 1 jaar later, ondertussen is er alweer veel gebeurd en soms riep Elden Ring nog wel eens. Ik wist dat ik het leuk vond, maar ja, er waren zoveel leuke spellen.

Laatste weken was ik weer eens verder gegaan met Diablo4 – ook weer leuk om op te pakken. En toen kwam er onlangs de eerste DLC uit voor Elden Ring … dat boeide mij op zich nog niet zoveel, want ik was nog pas net begonnen met het basisspel. Maar het triggerde wel dat ik de game weer eens opstartte. En de dag erna kwam Edgar ook weer eventjes gezellig langs. We verkenden weer allerlei stukjes, vooral rondom het grote meer boven het kasteel. Daar was ik ongeveer aangekomen.

In principe was ik dus bijna net zo ver als tot waar ik geblogd had hier op Rakso. Inmiddels ook al iets van level 53 (en 25-30 uur gespeeld), had de boss in het kasteel (Margit) al ruim eerder verslagen, we hadden het kasteel al verkend, we waren al beetje boven het kasteel verder gegaan in het grote meer (Liurnia of the Lakes).

Dus we verkenden een of andere Academy, versloegen een grote vos-boss met een zwaard in z’n bek, moest zelfs twee keer, want moesten het zowel in Edgars wereld en in de mijne doen. En toen gingen we weer verder.

We kwamen bij een pleintje met daarop een grote vrouw met zeisen, die een soort van kastje heeft waarin ze je wil opsluiten. Die versloegen we, we versloegen de grote krab aan de zijkant (en kregen daarvoor een mooie gezichten-helm) en gingen toen via een pad (waar een gigantische bal op rolde) naar de echte-echte eindbaas.

Toen was het wel beetje tijd om te stoppen voor Edgar, dus ik liep nog eventjes alleen rond, openden een shortcut en toen was het weer voorbij.

{ ongeveer level 54 en 27 uur gespeeld }

Koningsdag vandaag, dus nadat we eerst in de stad geweest waren, ’s middags nog eventjes Elden Ring gespeeld (half uurtje maar).

Begon weer bij de Artist Shack, vlakbij de bliksem-ridder die ik de vorige keer verslagen had. Hij liep nu weer vrolijk rond, dus maar er omheen getrokken.

Verderop – in het bos – zat de bos met z’n bootje, die ik de vorige keer niet kon verslaan. Daar ook maar even langs gespurt.

Toen via een Spirit Spring (een grote lucht-schacht waarin je zonder schade ver naar beneden kan springen) naar het beneden gelegen gebied gesprongen. Wilde de kaart van het gebied vinden, maar die lag nog een stukje verderop … en lette niet op en viel naar beneden van een klif.

Dan maar via de andere kant proberen – via de site net achter Stormveil Castle, kwam bij een bandieten-kamp, wat bandieten verslagen (eitje) en verder gelopen. Vond een site en kwam daarna in een moeras met kruipende skeletten … en vond de kaart van dit gebied. Eindelijk!

Verder door het moeras geraced, niet heel veel verkend, haat moerassen! Snel langs gigantische kreeften (niet bevochten, had ik geen zin in) en toen richting een torentje verderop. Ik weet inmiddels dat er bovenin altijd een of andere kistje ligt met iets leuks.

Voor de toren liepen aantal blauwe ridders, soort geesten. Ze waren niet zo lastig, behalve dat er vanaf de toren keiharde toverstralen kwamen … die me binnen 2-3 keer doodde.

Dus nog een keer proberen. Uiteindelijk maar snel-snel naar de toren geraced, de stralen proberen te ontwijken (wat half lukte) … en toen kwamen alle blauwe geest-ridders me achterna. Dus snel de toren opgeklommen, terwijl m’n demi-human spirit helpers m’n achtervolgers bezig hielden.

Bovenin de toren stond een of andere bebaarde (met een soort van masker) tovenaar die de toverstralen stuurde. Hem afgemaakt en toen vond ik “iets”, geloof een kookboek.

Daarna weer de heuvel afgelopen en zag verderop wat blauwe ridders vechten tegen een groepje “normale” ridders. Dus van een afstandje er omheen geslopen … en toen spawnde er ineens een gigantische blauwe reus, die ging meevechten. Heb ze maar lekker laten vechten en ben doorgelopen.

Verderop kwam ik weer onderaan de kliffen, waarvanaf ik eerder gesprongen was (op de Spirit Spring) en vond waarempel een nieuwe site. Toen vanaf die site langs de kliffen gelopen en kwam uiteindelijk weer onderaan de Artist Shack uit.

Zag verderop de ingang van een of andere toren, dus daarheen gegaan en vond weer een nieuwe site en een lift. Via de lift kwam ik in een soort van bibliotheek (deed me erg denken aan een bibliotheek in Bloodborne, met wenteltrappen) en bovenaan de trap stond een tovenaar met een gigantische blauwe boog te schieten. Hij miste me 1-2 keer … maar ik miste hem ook net zo hard met m’n slagen … en toen waren de zwakkere helper-vijandjes bij me en versloegen me.

En toen was het eten klaar en moest ik stoppen. Volgende keer weer verder.

{ level 42 – 24:51 uur gespeeld }

Vanmiddag even met Edgar zitten babbelen over Elden Ring en begon toch weer te kriebelen. Dus vanavond weer naar the Land Between getrokken. Eerst nog kleine poging gewaagd in de Calid, ik vocht tegen giftige-speer-mannen en een Erdtree Avatar – maar deze spoot allemaal Scarlet Rot om zich heen … en na een paar pogingen besloot ik om elders te gaan kijken.

Elders was vlakbij het kasteel. Ik begon in de Stormveil Shack, liep het pad naar boven en vond in de bosjes een berichtje (van een andere speler) wat zei: “hidden path ahead”.

Dus die kant opgewandeld en waarempel, ik kwam bij een afgebroken brug met een of ander vage waarzegster erop. Ze vertelde me wat vage lore en ik dacht eigenlijk dat het hier ophield. Maar toch nog “even” verder kijken. Langs de rotsen zoekend vond ik een doorgang, wat uiteindelijk een heel lang pad rondom de buitenkant van het kasteel bleek te zijn. En (na wat wolven te hebben verslagen) uiteindelijk kwam ik aan de achterkant van het kasteel bij een nieuwe site.

En ik vond een nieuw gebied, Lake of Liurnia.

Ik verkende de kliffen, bevocht wat skeletten – waarvan eentje heel pittig was, met een grote bijl. Daarna wilde ik verder naar beneden gaan, maar zag toevallig dat er verderop allemaal grafstenen aan de zijkant van de kliffen zaten. Deze kan je gebruiken om af te dalen van steile kliffen – dus daarheen gegaan, want dat gebied zag er “minder eng” uit dan waar ik hier kon afdalen.

De eerste poging strandde met een grote smak op de grond, maar de tweede was succesvol en ik vond beneden al snel een nieuwe site.

Weer stukje verder.

Daar verder verkend, kwam wat meer-armige-kruisboogschutters tegen. Die waren eigenlijk zelfs best grappig; ze schoten 1-2 keer op je en dan gingen ze ineens heel panisch wild om zich heen schieten.

Ik versloeg er twee en liep toen het pad terug richting de kapotte brug. Versloeg wat riddertjes en een grote trol en vond een nieuw wapen (een of andere speer) in een lijkkoets.

Weer verder en werd toen plots verslagen door een drietal meer-armige-ridders/boogschutters. Als ze zo samen waren, waren ze toch iets minder grappig.

Nogmaals (iets minder overmoedig) geprobeerd en blijkt dat de meer-armige-soldaten niet zo goed tegen vuur kunnen – dat is fijn.

Daarna een aantal roedel wolven verslagen en toen naar een hut geraced op m’n paard. Daar vond ik een site en zag in de verte een grote(re) ridder lopen. Die zijn altijd wel ff een kluif.

De eerste keer werd ik beetje verrast door z’n bliksem-aanval … maar de tweede keer hield ik goed afstand, viel hem constant aan en kon hem uiteindelijk vrij eenvoudig verslaan … en kreeg weer een nieuw kookboek. Geen idee wat ik ermee moet doen, had niet de indruk dat ik nu meer crafting mogelijkheden heb ofzo.

Toen nog stukje verder gewandeld, richting een grote toren. Daarnaast voer een mini-boss, die constant skeletten spawned. De vorige keer versloeg ik hem vrij eenvoudig, maar nu kreeg ik hem maar niet te pakken. En uiteindelijk waren m’n healting flasks op en had ik geen zin meer.

Dus weggerend, ander keertje beter.

Al met al is dit gebied een stuk leuker dan Calid. Meer bossen, meer “normale” enemies en minder gedoe met vage effecten. Dit voelt als de route die ik “moest” opgaan. Wil nog wel ff keer terug het kasteel in, maar opties genoeg dus.

{ level 42 en 24:21 uur gespeeld }

Ik begon weer bovenaan het nieuwe gebied (Calid), verderop zaten de grote “kraaien” me aan te staren. Maar had nu toch niet zoveel runes op zak, dus ik voelde me vrij genoeg om naar ze toe te gaan.

Maar ze waren super pittig – er kwamen er twee op me af, haalden keihard uit en ik was dood.

Dus besloot om maar iets andere route te gaan. Via wat rotsen kwam ik bij een koets, met daar omheen soort van T-rex honden. Grote honden met gigantische koppen – beetje bizar.

Die kon ik wel verslaan – iets makkelijker dan de kraaien, maar nog steeds wel even aanpoten. En nadat ik er een bergje verslagen had, zag ik verderop een reusachtige boogschutter staan – dus daar gaan we later nog maar eens naartoe.

Eerst even terug via een soort van kamp, maar daar zat weer zo’n “kraai” en na een kort gevecht was ik weer dood.

De tweede poging riep ik de hulp in van m’n spirit wolven-troep, die leidden de kraai af en zo kon ik even snel de treasure pakken die er lag. Had weinig behoefte om de kraai te blijven bevechten.

Dus toen weer verder gereden op m’n paard. Kwam bij wat ruines, waar weer “zombies” liepen – maar deze waren in vuur-en-vlam … en bliezen zichzelf op als je in de buurt kwam. Niet heel lastig dus, maar gewoon even opletten.

In die ruine reed ook een of ander vaag groot hoofd (op wielen) rond, met achterin de bestuurder. Dit hoofd blies grote vlammen in mijn richting, maar na enige tijd wist ik hem wel te verslaan. Toen verder langs een ravijn gelopen en er toen overheen gesprongen met m’n paard.

Ik liep stukje verder, maar keek toen neer op een meertje waarin twee draken rondliepen – dus maar even omgedraaid. In de verte zag ik – bovenop een klif – een huisje, dus verwachtte daar eigenlijk een site te vinden en inderdaad, er was een site en ook nog een merchant.

Toen nog paar pogingen gedaan om bij een grote toren te komen – maar werd steeds door een T-rex-hond verslagen, dus toen had ik het wel gezien in dit gebied … voor nu althans.

Via fast-travel naar de Third Church of Marika gegaan en daar even gesproken met Kenneth (de verwaande gast voor wie ik het fort moest leegruimen). Hij bedankte me en zei dat ik hem maar moest komen opzoeken in het fort. Zo gezegd zo gedaan, ik trok richting het fort, versloeg onderweg nog wat beren, kwam zelfs nog in een nieuwe ruine met een (slapende) beer, een treasure kistje en een ondergrondse treasure (met een nieuw wapen) … en toen was ik bij het fort.

Maar in het fort liepen alleen wat demi-humans, die ik super eenvoudig kon verslaan. En Kenneth was er ook, maar die vertelde me dat hij niks meer voor me kon betekenen.

En toen was ik weer even klaar. Denk dat ik de volgende keer toch maar weer richting het kasteel ga – die vage beesten in Calid trekken me nog ff niet om te verslaan.

{ level 41 en 22:35 uur gespeeld }

Vanavond eventjes gespeeld. Had alweer bijna 1,5 week niet gespeeld, voornamelijk doordat ik ’s avonds andere dingen deed (vooral veel Suits kijken – m’n nieuw ontdekte serie).

Maar toch kriebelde het wel weer beetje, dus eventjes naar de Lands Between gegaan.

Ik begon m’n reis vlakbij de ruines, naast het meertje met de (nu) draak. Ik wist dat ik onder de brug door nog een gevecht had geskipped, dus die wilde ik nog eventjes doen, voordat ik oostwaarts trok.

Ik rende – te paard – langs de skeletten onder de brug en in de kloof en kwam uiteindelijk bij een grot met een mist-deur.

“Ah, een boss dus” – dacht ik nog. Ik las de berichtjes op de grond die zeiden: “friend ahead” (met heel veel approvals) … dus was eventjes verward. En toen kwam er ineens een melding onderin het scherm:

Bloody Finger Nerijus has invaded your world

Ik stond even stil van schrik, “Hoe kan iemand mijn game nou invaden? Moet ik daar niet een of andere item voor gebruiken? Of was het omdat ik een bepaalde boss had verslagen laatst ofzo?”

En toen kwam er een rode speler de hoek om rennen en begon op me in te hakken. Uiteindelijk bleek Nerijus een NPC te zijn, maar hij deed wel behoorlijke bloodloss-damage … dus ik overleefde de aanval niet.

En dat was wel jammer, want ik had iets van 4000 runes (had er 9500 nodig om te kunnen levelen). Dus tja – weer terug – te paard – naar dezelfde plek, langs alle skeletten, runes oppakken en toen zag ik verderop al de rode “speler” spawnen.

Dus nu iets meer afstand gehouden, iets meer weggerold en halverwege kwam er zelfs nog een ander NPC “speler” me helpen, genaamd Bloody Finger Hunter Yura. Samen versloegen we Nerijus vrij gemakkelijk.

Daarna ging ik de grot (met de friendly) in … daar stond een kistje, maar toen ik hem opende, kwam er een mini-boss genaamd Patches. Halverwege het gevecht dook hij ineens in elkaar en gaf zich over. En toen had ik er een handelaar bij.

De grot uit en verder door de kloof. Aan het eind sprak ik nog eventjes met Yura en vond om de hoek nog een legendary dungeon (Murkwater Catacombs). Binnen bevocht ik wat stenen gargoyles (officieel heten ze Fanged Imps) … die gastjes zijn razend snel en doen ook nog eens bloodloss-damage … dus best wel vervelend. Maar ik versloeg ze en kon verder.

Uiteindelijk verkeek ik me op de laatste imps, werd omsingeld en ging dood. Daar lagen dus m’n 7500 runes. Rustig weer teruggegaan, imps verslagen en uiteindelijk kwam ik bij de boss-room. Die boss was eigenlijk heel simpel (misschien omdat ik overleveld ben, maar ok). Kon hem prima aan, samen met m’n kwal. Hij sloeg met z’n twee hamers aan kettingen, maar had hem al snel verslagen.

Buiten fast-travelde ik naar de Third church of Marika en vanaf daar ging ik oostwaarts. Daar was ik nog niet geweest, was gewoon nog grijs op de kaart.

Langzaam trok ik de heuvel verder op en kwam al snel bij een grote reus/trol die rollend de berg afkwam. Na een kort gevecht ging ik verder en kwam bij de Smoldering Church.

Maar nèt toen ik daar naar binnen wilde gaan, kwam er weer een NPC invader, genaamd Anastasia, Tarnished-Eater. Zij hakte woest op me in met een groot kromzwaard en deed (ook weer) bloodloss-damage… maar uiteindelijk wist ik haar nipt te verslaan.

Hierna kon ik verder de heuvel op en kwam uiteindelijk in het gebied Caelid. Daar speelde een onheilspellend muziekje en zag ik allemaal vage “kraaien” zitten. Ze deden me heel erg denken aan de vijanden die in Bloodborne zaten.

Ik liep beetje rond, versloeg wat “zombies” en werd ook nog een keer overvallen door een grote groep “zombies”. En toen had ik het wel weer ff gehad – dit gebied spreekt me stuk minder aan dan Lindgrave en Weeping Penensula – dat waren mooie bossen, dit is een of ander rood-zandig-gebied.

{ level 41 en 21:20 uur gespeeld }

Het avontuur begon vandaag in de Impalers Catacombs – de optionele dungeon waar ik gister gestopt was. Ik daalde de dungeon in, werd aantal keer verrast door heel vervelende stenen gargoyles die bloodloss damage deden. Eentje was niet erg, twee ook niet, maar als het er meer waren werd het wel vervelend. En uiteraard kwamen er na een tijdje meer.

Toen ik die had verslagen, daalde ik verder de dungeon in. Kwam bij een soort van bewegende vloer, die – als je er niet vanaf stapte – je spieste op het plafond. Heel nasty.

Bleek dat je dus op-af de vloer moest gaan en als hij dan naar boven was, moest je eronder rollen om verder te gaan.

Daar liep ik in enkel-hoog water en verderop liepen weer wat van die langzaamlopende “zombies” (die ook op het strand liepen) die heel graag je bloed drinken. Werd een keer gegrepen, maar daarna kon ik ze gewoon weghakken … en toen waren ze dood. Of toch niet, want er kwamen er weer nieuwe uit het water omhoog. En toen ik die had doodgehakt, kwamen er weer meer.

Toen besefte ik dat het waarschijnlijk oneindig door zou blijven gaan. Dus ben maar verder gerend, langs steeds meer-en-meer van die zombies. Uiteindelijk kwam ik bij een ladder en bovenaan vond ik een hendel, waarmee de boss-room geopend kon worden.

De boss bleek weer zo’n kat te zijn (genaamd Erdtree Burial Watchdog – dus eigenlijk is het een hond, maar wel met een kattengezicht ofzo). Maar ditmaal waren er ook nog eens heel veel van die gargoils met bloodloss damage. En terwijl ik bezig was die gargoyles te killen, hakte de boss ook vrolijk op mij in. Dus na 2 pogingen had ik er alweer genoeg van en een medespeler om hulp geroepen.

Samen versloegen we de boss – eerst de gargoyles en daarna samen op de boss inhakken. Zo zonder al die gargoyles was het eigenlijk wel super makkelijk.

Na de boss ge-fast-traveled naar Castle Morne. Was daar een vorige keer maar omgekeerd, toen ik overspoeld werd met die snelle gasten met vleugels. Nu sloop ik naar binnen, killde wat honden en versloeg weer zo’n grote gast met een gouden pot als hoofd. Verder het kasteel in – en nog steeds had die hele groep me niet gezien!

Via een ladder naar boven, wat snelle gasten met vleugels verslagen en toen vond ik weer een site. Weer verder en kwam uiteindelijk bij een muur met kantelen, maar die waren deels kapot. Ik kon eraf springen, op een groot rond dak en via daar naar wat rotsen en kliffen.

Uiteindelijk kwam ik via een hangbrug bij een eilandje, waar ik – door het water – een nieuwe mistdeur bereikt, waar ik tegenover Leonine Misbegotten kwam te staan. Deze menselijke leeuw (ofzo) had een groot zwaard en was wel ff leuk om te bevechten … maar samen met m’n kwal bevochten we hem en toen was hij verslagen.

Nu heb ik wel beetje heel Weeping Penensula gezien – dus gaan volgende keer maar eens richting het Noord-Oosten… voordat we verder gaan in Stormveil Castle.

{ level 38, 19:19 uur gespeeld }

Eventjes half uurtje Elden Ring – na een lange dag naar een conferentie geweest te zijn.

Eerst even de boss vlakbij de hoge boom eens bekijken. Was er elke keer met een boog omheen gelopen, maar wilde hem toch ff zien voordat ik verder ging kijken. Het bleek een boss te zijn die Erdtree Avatar heette. De eerste poging kwam ik heeeel dichtbij hem te verslaan, denk dat hij nog 5 health had – kon het rode balkje niet eens meer zien. Maar ik was te eager en liet me door hem verrassen – en ging dood.

De tweede poging iets rustiger gedaan en toen was hij dood. Kreeg er “iets” voor terug – geloof iets waarmee ik m’n Flask of Wondrous Physick weer iets kon customizen.

Toen naar de laatste hoek van de Weeping Penensula waar ik nog niet geweest was. Daar even rondgelopen, vond weer een kromme-mevrouw-beeld die verwees naar een grot, een grote vent die een magisch zwaard had die me naar hem toetrok en een roedel wolven.

Uiteindelijk kwam ik bij een toren, alleen zat de deur verzegeld. Moest 3 wijze dieren vinden – wat uiteindelijk een onzichtbare schildpad was … en toen kwamen er nog 2 andere ‘geestige’ schildpadden. Nadat ik die had neergehakt, ging de verzegeling van de deur en kon ik naar binnen.

Naar boven geklommen en vond daar een extra memory-slot (denk voor toverspreuken, dus heb ik weinig aan).

Daarna nog even via de kliffen op zoek naar de grot waar de mevrouw naar verwees en die vond ik.

{ level 37 – 18:25 }