Een eiland in de oceaan van weblogs

Tag: Dark Souls 3 (pagina 1 van 4)

Eindelijk weer verder

Afgelopen dagen kwamen ineens weer de kriebels voor Bloodborne en Dark Souls. Ik kwam ergens een gameplay filmpje tegen van Bloodborne, dacht weer terug aan de avonden door de stad Yharnam struinen en alle verschillende routes ontdekken.

Maar aangezien ik Bloodborne verkocht had, kon ik alleen Dark Souls 3 weer gaan spelen. Heb dat al meerdere keren gedaan sinds ik hem (1,5 jaar geleden) uitspeelde, maar haakte eigenlijk vaak snel weer af. Kende het allemaal wel een beetje. Een paar weken geleden nog wel verder gegaan bij Archdragon Peak. Daar was ik gestopt (1 jaar geleden) ongeveer net voor de boss. Dus die 2 weken geleden nog even gedaan, samen met de ingeroepen hulp van 2 andere spelers versloegen we hem eigenlijk best eenvoudig ^^

Daarna nog eventjes andere spelers geholpen, samen tegen invaders gevochten (wat best geinig was) en toen had ik er weer genoeg van.

Gister sloeg de kriebels weer toe en ik besloot om een nieuw karakter te gaan beginnen. Wilde eigenlijk weer beetje het ontdekt-gevoel terugvinden. Heb er ook wel meerdere opties voor. Ik kan een New Game + starten, dan begin ik het spel weer helemaal opnieuw, maar met hetzelfde karakter, dus kan ik daarop voortborduren. De enemies zijn sterker en ik blijf ook mijn upgrades houden. Maar ik besloot om een nieuwe karakter aan te maken, zodat ik met wat andere wapens kon rommelen.

Uiteindelijk totaal een uurtje met 2 verschillende nieuwe karakters lopen spelen. Een keer (weer) de mercanery geprobeerd en een keer met de Heralt gespeeld. Wilde vooral hun wapens beetje uitproberen, maar liep beetje vast op Iudex Gundyr – de eerste boss. Die is ook best pittig, vooral als je alweer tijdje geen Dark Souls hebt gespeeld ^^

Kan ook altijd nog de DLC gaan spelen. Er zijn er inmiddels 2 van uitgekomen en daarin zitten weer een berg nieuwe levels, enemies en genoeg om te ontdekken. Misschien is dat wel leuk om te gaan doen.

Daarnaast vandaag weer eventjes Dark Souls (1) opgepakt. Deze heb ik alleen nog op m’n PC, dus is altijd beetje omslachtig en speelt niet zo vloeiend als op m’n PS4. Eind mei komt er een remake van deel 1 uit op de PS4, dus misschien dat ik die dan alsnog wel ga kopen. Speelt wat makkelijker/vloeiender dan op m’n laptop.

Maar vanavond dus weer eventjes verder gegaan. Was geeindigd (maaaanden geleden) bij de tweede boss, de Taurus Demon. Ik wist nog dat ik constant aan het zoeken was naar een bonfire vlakbij deze boss, omdat ik het gevoel had dat ik heel het level moest doorlopen, langs allemaal vijanden, voordat ik bij hem was.

Vanavond besloot ik, nadat ik eerst paar keer hebben liep te rommelen en langzaam langs de vijanden ging, om maar gewoon naar de boss-fight te gaan rennen. Dus een soort van blik-op-oneindig en langs alle vijanden spurten, hun gezwaai met wapens te ontzien en met zo min mogelijk schade bij de boss-fight te komen. En dat lukte, de ene keer beter dan de andere keer.

En de eerste 2-3 gevechten gingen snel voorbij, maar merkte dat ik steeds wel ietsje verder kwam. Dus kreeg een klein beetje hoop. En nèt toen ik begon te denken: “mmm… misschien moet ik toch eens ff gaan opzoeken hoe ik hem kan verslaan, dit begint toch wel beetje te lang te duren” … toen ging ik het gevecht in, deed een paar uithalen en toen sprong de demon per ongeluk naast de kasteelmuur en stortte hij in de diepte.

Ghe ghe ghe.

Moest er wel om grinniken en voelde tegelijkertijd beetje schuldig dat ik er zo gemakkelijk vanaf kwam. Maar ok, nu kon ik wel weer verder met het verkennen van de rest van het kasteel / level.

En voor de record, heb dus nu 3 uur Dark Souls gespeeld en ben level 18

Nog even terug naar oud

Ik was dus afgelopen dagen beetje klaar met The Witcher 3. Hoorde toevallig (op een podcast) nog een enthousiast verhaal over een side-missie. Dus even snel gegoogled en had blijkbaar de missie al gedaan. Herinnerde hem me wel, maar was me dus niet zo bijgebleven zoals het enthousiast werd gebracht. En dat bevestigde wel voor mij dat The Witcher niet echt mijn serie is.

Dus gisteravond besloot ik dat ik beetje klaar was met The Witcher 3 en pakte Tomb Raider (The Rise of…) weer op. Maar na een paar uurtjes was ik ook daarbij nog niet helemaal overtuigd. Al-met-al dus een beetje teleurstellende game-ervaringen lately. 

Vanavond eerste dus maar een tijdje wat met m’n Asteroids game lopen rommelen. Ging eigenlijk wel lekker, had een health mechanisme gemaakt. Het schipje kan nu health pickups oppakken en z’n health weer aanvullen. Dit ging best makkelijk, enige was dat er op een gegeven moment een asteroid rondzweefde die ik maar niet kapot kon krijgen. Wat bleek, de asteroids konden ook health oppakken en de onvernietigbare asteroid had 400+ health ^^

Daarna ging ik dus maar weer terug naar Dark Souls 3. Na lange tijd niet gespeeld te hebben, had ik er nog steeds veel zin in. En dat pakte goed uit.

Ik was aanbeland in de Archdragon Peak. Daar eerst een paar keer weer het begin stukje geprobeerd tegen een sterke ridder. Daarna verder langs een paar drakenmensen en toen kwam de grote drakenmens met z’n bijl weer. Het was me welgeteld één keer gelukt om hem te verslaan en verder te komen. Toen kwam ik bij een draak, durfde niet verder en besloot toen om terug te keren.

Nu probeerde ik het 1-2 keer en toen besloot ik om te  proberen langs hem te rennen. En dat lukte zowaar. En ik ontdekte even later zelfs nog een omweg waarbij ik langs hem kon sluipen. Verder op besloot ik om langs de vuurspuwende draak te rennen en daarna kwam ik bij wat trappen, een tovenares/heks en een vrij kaal aangekledde vent die met een rapier op je afkomt. Ik versloeg ze beiden meteen de eerste keer en had inmiddels al 60.000 souls verzameld. Precies zoveel had ik nodig om te kunnen levelen.

Maar dan zou ik terugmoeten naar de Firelink Shrine en ik had nog geen nieuwe bonfire gevonden. Dus dat zou betekenen dat ik dan weer langs al dat gespuis moest komen. Dus ik besloot om nog beetje te verkennen. In de verte dacht ik wat nieuwe vijanden te zien en er stond een waarschuwing dat ik een bel niet moest luiden, wilde ik het drakenpad bewandelen. Dus ik ging in een andere hoek kijken, viel een stukje naar beneden (en kon dus niet meer terug), klom op een lange lange ladder en aan het einde zag ik in de verte een ridder staan te wachten. Dus ik besloot om maar weer terug naar beneden te gaan – maar helaas koos ik voor de korte/snelle route (niet bewust hoor, ik dacht dat het spel me aan de ladder zou snappen, maar ik had op een knopje moeten drukken om af te dalen) – ik stortte dus de diepte in en ging dood. 60.000 souls foetsie. Ik kon er wel een beetje om grinniken, stom van mezelf dat ik daar zo naar beneden stortte. Maar ik had nog een kans om de verloren souls op te halen. Dus ik spurtte weer langs de drakenmensen, de grote draken meneer en ik rende de trap op om langs de draak te komen. Maar ik deed het beetje onhandig en kwam klem te zitten tussen twee soort van rollende gargoyls/stenen-draken. En toen ging ik dood. Omdat ik te gretig was en niet eventjes rustig aan deed. Klinkt bekend ^^

Dus toen was ik echt m’n 60.000 souls kwijt, beetje zonde dus. Maar ja, nu weer langs iedereen rennen, de tovenares/heks en de rapier-meneer verslaan. En toen keek ik maar eens ff verder in de andere kamer, waar ik in eerste instantie dacht dat er nieuwe vijanden waren, daar stond gewoon een bonfire. Verd*mme! Had ik net dus, met m’n buit van 60.000 daar gewoon heen kunnen wandelen – als ik maar niet zo voorzichtig had lopen doen – en dan zou ik nu weer keertje geleveld kunnen zijn. Maar ja, gedane zaken etc. Dus ik activeerde de bonfire en ging weer een stukje verder.

Daar lag een berichtje van een medespeler op de grond met de waarschuwing dat er een mob van enemies was. Dus ik keek eventjes, zag 2 vijanden lopen, eentje was weer zo’n grote met een bijl. Ik verzamelde eventjes m’n moed en versloeg ze allebei en moest beetje grinniken om het berichtje. En toen kwamen ineens uit de verte nog 3 grote draakmannen met bijlen aanlopen, tesamen met nog 2-3 andere kleinere draakmannetjes. Aaaargh. Dat is inderdaad wel schrikwekkend. Uiteindelijk heb ik er een tijdje over gedaan en ze een-voor-een verslagen. En toen kon ik helemaal naar het einde van een lange klif wandelen. Daar aangekomen was er niks meer dan een altaar. Ik deed m’n draken-zit-guesture (dezelfde waarmee ik ook naar Archdragon Peak getransporteerd werd) en kreeg nog een of andere draken-torso. No idea wat ik ermee moet, maar goed.

Volgende keer gaan we verder kijken onder de brug door, daar is een poort en daarachter lijkt het op een lange laan met allemaal draken-statues, waar (sinds ik de bel heb geluid) nu allemaal grijze/zwarte wolken hangen.

En voor de record: nog steeds level 99 en 55:30 uur gespeeld.

Wat de Souls-serie mij leerde

In maart pakte ik Bloodborne (weer) op en begon langzaam het speltype te leren waarderen. Ik was altijd heel erg van de hapsnap / hak-op-de-tak gamen. Ik speelde het ene spel, deed een stukje van een ander spel en meestal speelde ik lichte entertainment. Iets als een shooter (zoals Call of Duty of Battlefield) of iets kleiners (als Journey, The Witness of iets anders korts/kleins). Ik wilde het kunnen oppakken en weer kunnen switchen zonder moeite.

Maar gelukkig raakte ik gegrepen door Bloodborne. Ik wilde hem verder spelen en toen ik er eenmaal in zat, wilde ik hem uitspelen. Gewoon omdat ik wist dat ik dat kon. Om het aan mezelf te bewijzen en omdat het gewoon heel leuk speelde.

Ik werd gegrepen door het gevoel dat zolang je niet opgeeft, je alles kan bereiken. Bloodborne (en later ook Dark Souls) is heel goed in het steeds-klein-stukje-verder kunnen komen. Je begint, komt een obstakel tegen en uiteindelijk – als je maar volhoudt – overwin je het obstakel. De ene keer is het de layout van het level wat je moet leren kennen of het is een vijand die je niet verslagen krijgt. En op een gegeven moment klikt het. Je krijgt door hoe de layout in elkaar zit of door meerdere keren proberen heb je ineens door hoe de vijands aanvalpatronen werken.

Heb het meerdere keren gehad, dat ik moeite had met een vijand en na een tijdje het zo vaak geprobeerd had, waardoor ik precies wist hoe ik de vijand moest verslaan. Heerlijk. Soms was het zelfs dat een vijand waar ik eerst geen antwoord op wist, nu me niet een keer wist te raken. Echt fantastisch gevoel geeft dat.

En dat heeft Bloodborne (en eigenlijk Dark Souls 3 nog meer) mij geleerd – dat als ik maar volhoud, dat het dan uiteindelijk wel goedkomt.

Volhouden en het komt allemaal goed.

Één gang

Vanavond speelde ik (na eerst allerlei andere games opgestart te hebben en na 5 minuten weer de volgende op te starten) weer wat Dark Souls 3.

Heerlijk, speelt gewoon fantastisch en heb nog steeds niet alles ontdekt.

Was de vorige keer geeindigd bij een steeds-respawnende ridder. Dus die versloeg ik nu, maar pas nadat ik er eerst langs was gerend om de heks –  die hem deed respawnen – te killen.

Na de ridder beetje de boel verkend, een shortcut unlocked en toen verder door een gang.

Langzaam versloeg ik daar een aantal draakmannetjes. Op een gegeven moment lag er de waarschuwing ‘Pas op voor een duo!’. En in de kamer erna stuitte ik op twee draakmannetjes tegelijk, wat dus het duo was – nam ik aan (hint!). Maar ik had het mis. Want na de twee drakenmannetjes dook er ineens een grote draken-meneer-met-bijl op met nog een drakenmannetje in zijn kielzog. Dit duo hakte me finaal in de pan en ik mocht hetzelfde stuk weer opnieuw doen. Weer de ridder verslaan, weer langs de drakenmannetjes en uiteindelijk iets voorzichtiger de grote draken-meneer benaderd.

Nu was hij maar alleen, dus geen idee waar het andere drakenmannetje de vorige keer vandaan kwam. Na een heftig en lastig gevecht, versloeg ik de grote draken-meneer (sjeeez, hij is echt super snel ondanks z’n gigantische bijl) en kon ik verder.

Verder, daar kwam ik bij wat kistjes en mooie spullen. En toen landde er een grote vuurspuwende draak achter me. Snel vluchtte ik naar binnen en besloot om m’n grote stapel Souls even in te wisselen voor een nieuw leveltje. Betekende wel dat ik later weer opnieuw de lange gang met al het drakengebroed moet doorlopen.

En voor de statistieken nog even: level 99 en 54:27 uur gespeeld

Draak

Vanavond weer een keer – sinds een paar weken – Dark Souls 3 gespeeld. Begon het toch wel te missen. En ik ‘moest’ nog een gebied verkennen, de Archdragon Peak.

Hier was ik de vorige keer tot een bonfire gekomen en toen weer wat andere dingen gaan verkennen (mensen helpen met bosses enzo).

Vol verwachting liep ik naar de grote poort voor mij. Er stond een mini-draakje (soort man-draak met super lange nekken, die ook soms nog eens vuur spuwt). Die was zo verslagen. Maar daarachter stond z’n grotere broer, wederom een man-draak-persoon, maar nu met een gigantische bijl in z’n handen. Het koste me even wat rondspringen (waarbij ik 2 keer van de muur afviel), totdat hij voor de tweede keer achter me aankwam, uithaalde met z’n bijl en toen in de afgrond stortte ^^

Dus toen kon ik verder, door een groot hek wat leidde naar een grote draak, genaamd Ancient Wyvern. Dit bleek een boss te zijn, een boss die vuur spuwde. Heel erg veel vuur. M’n zwaard deed ook bijzonder weinig schade, ik hakte wat op z’n poten en deed steeds maar 18 puntjes schade (lees: heel weinig dus). En ik ging dus al vrij snel dood.

De tweede poging besloot ik om onder z’n poten door te duiken en ik ging linksaf. Daar kwam ik nog wat mannetjes (man-draak-mannetjes) tegen. Wat ik op zich vrij apart vond, aangezien er tijdens een boss-fight nooit mannetjes rondlopen. Maar hier kon je dus blijkbaar nog een stuk level rondom de boss verkennen. Maar ik ging dood door de mannetjes (en doordat de draak nog vuur bleef spuwen).

Dus nog een poging, weer onder z’n poten door en nu rechtsaf. Daar lagen meerdere items (jeeej!), maar eindigde het ook al snel bij de rand van een afgrond. Er lag een melding op de grond die zei: “pas op, het is een valstrik!”. Ik besloot om direct goed om me heen te kijken, maar zag nergens vijanden. Dus draaide me om, met als doel terug te lopen naar de andere kant van de draak.
Maar juist op dat moment besloot de draak om weer vuur te spuwen, wat mij achterover deed vallen … met als gevolg dat ik achteruit de afgrond in stumpelde. Toen wel even zitten grinniken, slimme draak ^^

En nog een poging. Nu weer linksaf, even schuilen om een hoekje – zodat de draak met z’n vuur de man-draak-mannetjes kon verslaan – en toen door, een trap op, wat mannetjes verslaan en toen kwam ik via allerlei trappen bovenop de muur. Daar kwam ik eerst weer een grote draak-man met bijl tegen, versloeg daarna – via een heel tergend langdurend pijl-en-boog-gevecht – een mannetje die vuur naar mij aan het blazen was. En toen nog een grote draak-man met een bijl aan een ketting. En dat alles deed ik omdat ik verwachtte dat als ik bovenaan de muur stond, dat ik dan makkelijker de draak kon cheesen -dat wil zeggen, vanuit een heel klein hoekje waar de draak mij niet kon raken, pijlen schieten en zo langzaam (super super superrrr langzaam) de draak/boss kon verslaan. Maar zover kwam het niet eens…

Het ging eigenlijk allemaal wel voorspoedig en ik verwachtte eigenlijk elk moment ergens door dood te gaan. Zeker door de grote draak met z’n vuur. Maar hij zat eigenlijk netjes beneden te grommen en soms wat vuur te blazen, maar deed eigenlijk bijzonder weinig. Dus ik kon redelijk eenvoudig verder. Ik versloeg nog een mannetje onderaan een ladder en besloot die maar op te klimmen. De ladder deed me op een grote hoge (soort) bouwsteiger klimmen die langs een hoge muur stond.

De bouwsteiger lag heel toevallig recht boven de draak (hint hint) en erop lagen een aantal berichtjes (van medespelers) – al die berichtjes zeiden: “spring op z’n kop”, “doe een plunging attack“. Dus dat deed ik. Ik nam een aanloop en sprong naar beneden met m’n zwaard getrokken. In de halve seconde dat ik in de lucht boven de draak hing, hoopte ik in eerste instantie dat ik hem wel zou raken… anders liep ik het risico dat ik alsnog dood ging door de draak en kon ik alle vijanden weer opnieuw verslaan ^^
En toen ik eindelijk (een fractie later) zag dat ik goed boven z’n kop zat, verwachtte ik eigenlijk dat ik ‘iets’ meer damage zou doen, dan een pissige draak zou moeten ontwijken en dan weer het rondje zou moeten lopen en weer op z’n kop moest springen. Zoals dat eigenlijk bij alle bosses gaat.

Maar dat verliep net ietsje anders. Ik landde namelijk op z’n kop en deed 100% damage. Dat wil zeggen, de draak stortte meteen naar de grond en was direct dood. Heel bizar en heel tegen de Dark-Souls-traditie met boss-fights in. Maar ok. Boss gehaald.

Toen werd ik direct naar een ander gebied getransporteerd (Dragon-Kin Mausoleum). Daar stond een bonfire op me te wachten. En al snel kwam er een invader – aangezien ik net een boss had verslagen en nog volledig Embered was. Werd door die vijand vrij snel verslagen, besloot nog 1-2 keer tegen een respawnende ridder te vechten, 2 keer te levelen en toen was het weer mooi voor vandaag.

(level 98 en 53:56 uur gespeeld)

Weer terug

En na vele omzwervingen de afgelopen week (Doom, Overwatch, The Witcher 3 en nog veel meer andere klein geneuzel), vanavond (na eerst The Witcher 3 en Black Ops 3 weer eens geprobeerd te hebben) weer even Dark Souls gespeeld.

Besloot om eens andere spelers te helpen. Heb bij vele boss-fights de hulp ingeroepen van m’n medespelers en besloot om de gunst maar eens terug te geven. Dus ik hielp bij het verslaan van de Dancer of Boreal Valley, daarna versloeg ik gezamelijk de Abyss Watchers. Ik rende een beetje rond in de gebieden welke ik vroeger zelf had verkend en toen overal moeite had. Nu was ik een dusdanig level, dat ik eigenlijk op vrij weinig plekken echt moeite had.

Besloot daarna om beetje de boel te verkennen, aangezien er nog een heel gebied is wat ik nog niet ontdekt had – de Archdragon Peak. Daarvoor moest ik door de Irithyll Dungeon, welke ik altijd een vervelend stuk heb gevonden. Niet zo erg als de swamps, dus ok… prima. Even naar de Archdragon Peak gegaan, zag er leuk uit… maar toen wilde ik nog even wat mensen helpen. Dus gezamelijk de boss genaamd Pontiff Sulyvahn verslagen en ook de Twin Princes geprobeerd… maar daar ging ik helaas dood (sorry meneer die me had opgeroepen, kan niet altijd feest zijn).

En toen had ik er weer even genoeg van. Voelde wel weer goed/fijn om weer terug te zijn. Voor de statistieken toch even roepen: level 96 en 53:05 uur gespeeld.

Klaaar

Heb m’n eerste playthrough van Dark Souls 3 klaar. Tenminste, heb de eindbaas verslagen en kan nu – theoretisch – verder met New Game +

Begon vanavond weer onderaan de Grand Archives. Had inmiddels wel aantal shortcuts unlocked, dus kon via een lift snel naar boven. Daar beetje de boel verkend en uiteindelijk maar langs de enemies gerend. Het ging uiteindelijk om dat ik de 3 menselijke enemies versloeg. En na een paar pogingen lukte het me. Ik versloeg er eentje en ging toen dood.

Had een klein vermoeden dat er daarna nog maar 2 menselijke tegenstanders zouden zijn en jawel, ik had gelijk… er stonden er nog maar twee. En toen lukte het me om ze – gelukkig – op het nippertje te verslaan. Daarna kwam – zoals ik al vermoedde – een lift en kon ik dus snel weer hierheen terug vanaf een bonfire.

Ik kwam onderaan een hoge hoge trap en verwachtte beetje daar de eind-eind baas te ontmoeten. Maar eerst nog even een torentje verkend. Kwam geen vijanden tegen en vond een nieuwe ring. Maar bij m’n terugweg kwamen er ineens 3 grote ridder-engel-vijanden letterlijk uit de lucht vallen. Die heb ik na een paar pogingen maar niet geprobeerd meer te verslaan, ik wilde door naar de boss.

Op de lange trap kwam ik een paar simpele mannetjes tegen en ineens ook 3-4 ridders met rode ogen en grote zwaarden/speren. Tja, dat was wel beetje veel van het goede. Besloot om maar gewoon keihard door te rennen en de deur bovenaan de trap te openen. Gelukkig staakten de ridders de achtervolging halverwege de trap, dus toen kon ik nog even de boel verkennen. Aan het eind van een lange gang zag ik allemaal meldingen van spelers dat er een boss aankwam (zoals ik ook al had vermoedt). En had sterk het vermoeden dat er nog ergens een bonfire of shortcut moest zijn. Kon me niet voorstellen dat je elke keer langs die hele sterke vijanden moest rennen.

En inderdaad, naast de grote deuren zat een lift. En met die lift kwam ik weer bij een eerdere bonfire. Toen kon ik aan de slag met de eindbaas. Dit bleek Lorian, Elder Prince te zijn. En eigenlijk versloeg ik hem super simpel. Voordat ik het door had, was vrijwel al z’n health weg en was ik klaar. Althans, dat dacht ik … en toen werd hij weer tot level gewekt door z’n jongere versie, Lothric, Younger Prince. En toen werd ik na 2-3 hauwen tegen de grond geslagen en was ik dood.

Dus – uiteraard – weer de hulp ingeroepen van 2 medespelers. Die hielpen me heel goed en samen versloegen we de 2 prinsen eigenlijk heel gemakkelijk. Ik moest vooral opletten dat ik niet teveel damage kreeg – maar voor de rest was het niet heel lastig.

Toen terug naar de Firelink Shrine en kon ik de laatste Lord of Cinder troon vullen. En toen vroeg de Firekeeper me te knielen bij de bonfire. Dus ik verwachtte dat dit het einde zou zijn en ben nog maar even snel gaan Googlen naar of ik nog iets speciaals moest gaan doen. En tegelijkertijd had ik ook niet zo’n zin om nu meteen weer alle voortgang teniet te doen. Als je namelijk een New Game + begint, start je helemaal opnieuw… je mag wel al je wapens, items en alles houden, je blijft het level wat je al bent etc… maar alle voortgang qua levels en shortcuts worden weer opnieuw gestart. En ik las dus dat je nog ergens een nieuw gebied kon vinden. Dus daar wil ik ook (ooit) nog wel een keertje een kijkje nemen.

Maar ik dacht: eerst nog even het eindfilmpje kijken. En dat bleek dus eigenlijk meer te zijn dan dat. Dat bleek namelijk het eindgevecht te zijn, tegen de eigenlijke eindboss – Soul of Cinder. Ik bevocht hem een keer, kwam best ver… en toen kwam deel 2… hij kreeg al z’n health weer terug en begon nog heftiger om zich heen te meppen. Toen had ik er geen zin meer in en toen ik dood ging, riep ik gelijk de hulp in van 2 medespelers en samen versloegen we hem.

Tja, boss-fights zijn echt niet mijn lievelingsding in de Souls-games. Sommige boss-fights heb ik op eigen houtje gedaan… maar de meeste had ik het geduld niet voor. Ik wilde gewoon verder de boel verkennen en ‘simpelere’ vijanden verslaan.

Maar ja. Nu dus wel echt-echt de eindbaas verslagen. Kan nu direct opnieuw beginnen of nog beetje de boel verkennen en mezelf nog iets sterker maken, voordat ik opnieuw begin. Weet het nog niet. Denk dat ik eerst eens iets anders ga spelen. Wellicht dat ik Doom of Overwatch koop… of The Witcher 3 verder ga spelen.

We gaan het zien. Maar heb mezelf wel ontzettend vermaakt de afgelopen bijna 52 uur / 2 maanden. Dark Souls 3 heeft me enorm gegrepen – wat wel te merken was hier, denk ik ^^

(level 94 en 51:46 uur gespeeld)

Door het archief

Vanavond (na een heel gezellige bbq met collega’s van Lies) nog even een klein uurtje Dark Souls 3 gespeeld.

Merk dat ik steeds meer uitkijk naar dat ik hem uitgespeeld heb. Wil weer verder met andere games. Doom schijnt geweldig te zijn en ook Overwatch is een game die alle lof krijgt. Heb daarnaast ook nog The Witcher 3 liggen die ik verder moet spelen. Maar wil eerst Dark Souls 3 uitspelen. Anders blijft die liggen.

En het speelt toch nog steeds heerlijk. De exploratie en ontdekkingen doen is geweldig, nieuwe shortcuts unlocken is leuk en het vechten zit gewoon heel lekker in elkaar.

Vanavond stond de boss-fight tegen Dragonslayer Armor als eerste op het programma. De vorige keer een keer geprobeerd, maar nu meteen maar wat hulp ingeroepen. ‘Per ongeluk’ kwamen er twee mensen me te hulp. Ik summonde er eentje, maar had het idee dat die niet kwam, dus summonde ik nog een ander. En ineens stonden er twee andere spelers aan mijn zijde bij de boss.

We versloegen hem eigenlijk wel gemakkelijk met z’n drieën. En daarna kon ik verder naar The Grand Archives. Door allerlei zalen met een labyrinth van boekenkasten, er liepen kleine diefjes rond, uit sommige boeken kwamen grijpgrage handen en er liepen verschillende enemies met hun hoofd gedoopt in kaarswas.

Kon ook zelf m’n hoofd dopen in kaarswas, alleen geen idee wat het voordeel daarvan is ^^

Ging een paar keer dood, maar kwam ook vrij makkelijk verder. Had inmiddels ook m’n zwaard al tot z’n max-level geleveld, misschien dat dat ook wel hielp?

Uiteindelijk liep ik steeds verder de trappen op en ging buiten weer verder. Daar kwamen grote vliegende stenen gargoyles en die zijn behoorlijk pittig.

Besloot uiteindelijk maar  de laatste pogingen om erlangs te rennen. En via een ridder kwam ik bij een plein met een standbeeld en een lange trap erachter. Op die trap stonden 3 menselijke ridders. Beetje alsof er 3 medespelers tegenover me stonden.

Een met een bijl, een met pijl-en-boog en een met magie. Het lastige is dat ze ongeveer gezamenlijk op me af komen rennen. Èn ze healen zichzelf ook als je beetje op ze ingehakt hebt.

Moet dus nog even m’n tactiek voor deze vijanden bepalen. Heb wel het idee dat er bovenaan de trap een lift of een bonfire zit.

We zullen zien.

(49:40 uur gespeeld en level 89)

Champion verslagen

Vanavond begon met 1-2 uurtjes samen met Lies Diablo3 spelen. Beetje hakken en door de kerkers van Avt 5 rennen. Vermaken ons prima ^^

Daarna weer verder gegaan met Dark Souls 3. Was geeindigd bij de Champion Gundyr. Hij is een stuk pittiger dan de tutorial boss (uiteraard) en rete-snel met z’n aanvallen.

Na 2-3 pogingen besloot ik om maar hulp in te roepen. Per ongeluk riep ik ook (nog) de hulp in van een AI ridder, dus uiteindelijk liepen er 3 spelers (inclusief ik) en een AI ridder. Beetje overkill en hadden de boss dus ook eigenlijk zonder veel moeite zo verslagen.

En toen kon ik weer verder de boel verkennen. Langs een paar lastige ridders, kwam ik in de Firelink Shrine uit, behalve dat dus iedereen weg was etc.

Ik verliet uiteindelijk het gebied (want kon nergens verder) met een soort unlimited te gebruiken homeward bone (waarmee je naar een bonfire kan travelen zonder dat het je souls kost). En nog een paar ‘dingetjes’. Die kon ik dan weer in de echte Firelink Shrine aan bepaalde mensen geven.

Dus toen terug naar de Dragons Barracks. Daar stond een ridder met een gigantisch zwaard (met lighting damage) op me te wachten. Na een paar pogingen versloeg ik hem, liep naar boven, unlockte een shortcut naar de boss en ging- via eerst nog even een omweg voor wat meer moois – door de foggate heen.

Dit bleek Dragonslayer Armor te zijn. Wederom een grote ridder. Hij haalde nog wat harder uit dan de reguliere ridders. Dus na een poging hield ik het (voor vanavond) voor gezien.

(48:20 uur gespeeld en level 85)

Bijna, of toch niet?

Vanavond speelde ik weer Dark Souls 3. Begin m’n game-sessies steeds meer met een beetje mixed feelings.

Wil het heel graag weer spelen, maar kijk ook uit naar weer een nieuw/ander spel. Maar ik weet dat als ik nu een ander spel ga doen en daar infested in raak, dat ik dan Dark Souls 3 voorlopig laat liggen. En dat vind ik zonde van m’n geinvesteerde tijd. En tegelijkertijd, zodra ik Dark Souls 3 heb opgestart en aan het spelen ben, verdwijnt dat verlangen voor andere games. Het is en blijft gewoon een super gaaf spel.

Ik begon weer bij de Dragons Barracks, versloeg in een paar pogingen (jaja, lukte me niet in een keer nee) de Frost knight die daar rondhing en opende als beloning een stapel met kistjes (gelukkig geen Mimics). Daarna via een trap naar boven en daar een hendel overgehaald wat een groot hekwerk opende. Daar zag ik een grote ridder staan met een nog groter zwaard – en verderop kon ik al een glimp opvangen van een fogwall (een boss-fight dus).

Daar had ik nog geen zin in, dus besloot om eerst nog even de diepte in te duiken. Dus ik ging weer terug naar de Lothric Castle en begon aan m’n queste om de ridders in de Consumed King’s Garden te verslaan. Kostte me meerdere pogingen, maar elke keer kwam ik weer net ietsje verder. Verloor een keer een groot aantal souls – vooral te danken aan m’n eigen arrogantie en onbehouwenheid – ik dacht nog wel even die laatste vijand te kunnen verslaan. En toen was m’n levensbalk leeg. Dus ik dood. En m’n souls lagen daar op de grond. En toen rushde ik weer terug en werd door de eerste (grote) ridder finaal de grond in gemept. Auch.

Maar uiteindelijk unlockte ik een shortcut en kon beginnen aan m’n missie om de boss – Oceiros, the Consumed King – te verslaan. Eerst moest ik langs twee grote ridders, die ik versloeg en toen hem probeerde. Kwam tot hij nog maar 40% van z’n health over had… en ging toen dood. En besloot om hulp in te roepen. Beetje zwak misschien, maar vind boss-fights totaal geen lol aan. Dus er kwam iemand me helpen (MrDefender99) en samen versloegen we de boss toch eigenlijk redelijk gemakkelijk. Mede doordat de boss zich in alle hoeken-en-gaten vastliep en dus met z’n kont naar ons toe in een muur bleef lopen/haken.

Daarna kon ik verder de boel verkennen. Het werd duisterder en duisterder en had het gevoel dat ik weer nieuwe kerkers indood. Maar kwam uiteindelijk een kistje – met eromheen een stuk of 3-4-5 messages van spelers die hintten naar een geheime doorgang achter het kistje. En jawel, erachter kon je door de muur heenlopen en kwam je bij een nieuwe bonfire en een nieuw gebied – de Untended Graves.

Dit gebied heeft vrijwel dezelfde layout als het startgebied, alleen lopen er ietswat sterkere tegenstanders rond… en de lucht is helemaal pikzwart. En om een of andere reden geeft het dat een ontzettend spooky sfeer. Ik liep er dan dus ook heel voorzichtig en schrok me helemaal kapot toen er 4 (simpele) honden me besprongen. Heb even hardop tegen de tv zitten vloeken ^^

Uiteindelijk kwam je bij ‘dezelfde’ boss als de tutorial boss, alleen is hij nu een stuk pittiger. Champion Gundyr is z’n naam en hij doet behoorlijk harde klappen uitdelen. Ben tot ongeveer de helft gekomen… toen haalde hij 1 keer uit en was ik dood.

Deze wil ik nog wel paar keer alleen proberen, want heb het idee dat ik deze wel kan hebben. Misschien ook wel door z’n menselijkere vorm, ten op zichte van alle andere bosses die grote monsters waren.

Heb ook het idee dat dit gebied optioneel is – zeker door de geheime toegang die benodigd was om hier te geraken. Heb heel sterk het vermoeden dat bovenin het kasteel in Lothric de echte-echte eindbaas zit. Maar wil dit toch nog even verder verkennen ^^

(47:15 uur gespeeld en level 83)