Een eiland in de oceaan van weblogs

Tag: cod4 (pagina 1 van 2)

De plicht roept

Call of Duty, heb er hier al vaker over geschreven. Speel het inmiddels al bijna 12 jaar.

Het begon ooit met deel 4, Call of Duty: Modern Warfare. Die had zulke leuke multiplayer dat ik vanaf toen jaren het gespeeld heb. Meerdere versies volgden elkaar op, maar CoD4 bleef toch altijd een speciaal plekje houden.

Paar jaar geleden kwam de Remaster (een exacte remake van CoD4 maar dan op de nieuwe consoles). Die speel ik nu nog steeds soms.

En de afgelopen tijd is dat alleen maar meer geworden. De aankondiging van de nieuwe CoD maakte me weer enthousiast. Deze nieuwe CoD gaat weer terug naar hoe het ooit begon en heet zelfs (heel verwarrend) Modern Warfare. Het is dan ook een zogenaamde reboot.

Dus de laatste weken wordt er regelmatig een potje Call of Duty 4 (Remastered) gespeeld en daarna kwam Blackops4. Die speelt toch verdomd lekker.

Nu heb ik vorige week de nieuwe ModernWarfare gepreorderd (in ruil voor een stapeltje spellen die stof lagen te happen in de kast). En kwam er dit weekend een alpha van een nieuwe gamemode, gunfight.

Hierin speel je 2 tegen 2 met een willekeurige loadout. De ene keer krijg je een sniper zonder scope en de andere keer een shotgun en als tweede wapen een assault rifle.

Speelt echt heel gaaf. Had vrijdag – omdat we visite hadden – niet kunnen spelen, maar besloot om 23:00 om toch nog ff te kijken. En voordat ik het wist was het 2:00 en wilde ik nog niet stoppen.

Helaas is deze alpha maar te spelen t/m morgen – dus daarna begint het lange wachten. Gelukkig is er half september nog een beta – met waarschijnlijk meer game-modes.

Ben benieuwd. Call of Duty: Modern Warfare komt uit op 26 oktober. Heb zelfs die dag vrijgenomen. Speciaal voor de release van deze game. Heb ik vroeger ook wel eens gedaan, voor Modern Warfare 2 had ik zelfs 2 dagen voor vrijgenomen en beide dagen zitten spelen.

Op jacht naar props

Sinds ik vorige week COD4 Remastered kocht, spelen Lies en ik dat vrijwel elke avond. 

En de afgelopen paar dagen was er de mode Prop Hunt actief. In deze mode speelt 1 team gewoon mensen met guns. Maar het andere team speelt als prop. Een rekwisiet uit het level dus. Je spawned als een random prop en moet proberen in leven te blijven. 

De ene keer ben je een tonnetje, dan weer een houten pallet, lantarenpaal, surfboard,  kartonen doosje, een emmer, een verfblik, zandzak en soms iets mafs… een sneeuwpop of een opblaaszwaan. En er zijn nog veel meer props: banden, bankstel, stoel, tafel, vuilcontainer en zelfs auto’s, bomen en fietsen zijn een rekwisiet. 

Dus je weet nooit wat je zal worden. Maar het andere team – wie je dus moeten vinden – weten ook niet wat ze zoeken. Dus als jagers schiet je op alles wat los-en-vast zit. En als prop probeer je je niet te laten vinden. Soms door heel goed in het level op te gaan, een meloen vind je minder snel op de markt dan midden op straat. Terwijl ik ook een keer heb kunnen overleven door juist midden op straat te gaan staan, als lantarenpaal ^^

En soms kan je beter een soort van verstoppertje spelen en langzaam rondbewegen en ervoor zorgen dat het jagende team je niet vind. 

Deze mode is dus super hilarisch en we hebben de afgelopen dagen wel moeite om naar bed te gaan ^^

Hopelijk blijft de mode en kunnen we het vaker doen. 

Ik verstopt als de emmer

Nostalgisch potjes schieten

Eind 2007 (bijna 10 jaar geleden dus) leerde ik Lies kennen. 1 maand ervoor was Call of Duty 4 (Modern Warfare) uitgekomen en ik speelde vooral de multiplayer heel vaak (lees: vrijwel constant, voor maanden achter elkaar). Al snel begon Lies ook te spelen en gaven we de controller per potje door aan elkaar. We noemden het ‘even schieten’ en brachten vele avonden samen online door.

Na COD4 volgden nog een hele berg andere Call of Duties; World at War, Modern Warfare 2, Black Ops etc. Vanaf Black Ops kwam de optie om splitscreen samen online te spelen, dus dat deden we vanaf toen vaak. Het had soms nog wat eigenaardigheden en bugs, maar het werkte toch 9/10 keer heel fijn. Maar na enige tijd begon de COD-moeheid toe te slaan, elk jaar een nieuwe versie was een beetje teveel van het goede. En daarnaast kregen we ook andere interesses.

Eind 2015 kwam Black Ops 3 uit en die gaf wel weer beetje een nieuwe impuls aan ons samen-schieten. We speelden samen online en met vrienden tegen bots. Was weer even een paar weken ons ding, samen schieten. Dit samen schieten hebben we de afgelopen 1,5 jaar soms weer opgepakt. Even een avondje Black Ops 3 opstarten en paar potjes tegen de bots spelen. Online was niet echt meer ons ding, al het rondgespring en snelle gameplay gaat ons te snel om bij te benen.

En toen kwam er een remaster van COD4, onze eerste liefde. Hij kwam vorig jaar al uit als bonus bij een luxe versie van de nieuwste Call of Duty, maar bijna 100 euro was een beetje teveel van het goede. Maar onlangs brachten ze hem los uit, ik kon mezelf niet meer inhouden en heb hem afgelopen week in huis gehaald. En dat bleek een goede zet, want het speelt net zoals vroeger.

De maps, de wapens, de geluiden, de gameplay. Alles is precies zoals het 9,5 jaar geleden speelde. Ook inclusief alle balans problemen en issues met bepaalde perks. De perk martyrdom bijvoorbeeld, dat betekend dat je een granaat laat vallen op het moment dat je dood geschoten bent. In COD4 hadden heel veel mensen die perk, om een soort van wraak te kunnen nemen. In latere Call of Duty games hebben ze die perk eruit gehaald omdat het een beetje flauw was. Maar ja, dit is een remaster en daar zit dus alles bij, inclusief de niet helemaal eerlijke perks en balans issues.

Het fijne van deze remaster is wel dat er ook wel een paar nieuwe dingen inzitten. Zo zijn er wat nieuwe modes toegevoegd, zoals Kill Confirmed. Maar ook zijn er nu bots beschikbaar om mee te spelen… en (nog belangrijker) de optie om splitscreen samen online te spelen. Dat kon bij COD4 nog niet, die optie werd pas later toegevoegd. Maar in deze remaster zit het er wel in en dat is fijn. Al-met-al is het dus een hele leuke remaster met alles van vroeger en sommige extraatjes die het nog leuker maken.

Dus we zitten de afgelopen avonden weer tot laat even te schieten.

Mengelmoes

Heb alweer meer dan een week niks meer van me laten horen. Maar ik leef nog hoor. Het leven gaat gewoon door, zelfs nu ik hier in Dordt woon. Zal u hieronder even beetje bijpraten. En zal later wel dieper ingaan op een aantal zaken.

Afgelopen weekend was het Sinterklaasfeest bij Lies op d’r werk. Daar dus voor fotograaf gespeeld. Veel (heel veel) foto’s geschoten en was echt reuze gezellig. Kreeg meteen zelf weer de kriebels om te gaan Pieten 😛

De rest van vorige week was niet heel bijzonder. Beetje dozen uitpakken en tussendoor veel gegamed. Moest ook wel, nu al die najaars-toppers uitgekomen zijn. Had m’n verjaardagscentjes goed kunnen gebruiken en dus nu zelfs een viertal nieuwe games bij de Xbox liggen: Mirror’s Edge, Gears of War 2, Call of Duty:World at War en Left 4 Dead.

En dan kijken we ook weer vooruit. Met uiteraard de feestdagen, maar daarvoor eerst nog twee belangrijke verjaardagen (van Lies en van vriend Craggie), eventjes weekendje naar Madrid en ook nog eens m’n laatste must-have-game die uitkomt: Prince of Persia.

In Madrid gaan we op visite bij vrienden die een paar maanden geleden daarheen geverhuizerd zijn. Het is voor Lies de eerste keer vliegen, spannend! Ik heb al wel vaker gevlogen en heb er ook weer zin in. Weer lekker op Schiphol rondstruinen en dan nog een stukje vliegen. Is inmiddels alweer bijna een jaar geleden dat ik dat voor het laatst gedaan heb (Kopenhagen)

Al met al vermaken we ons prima dus. Met gamen, kijken van afleveringen van Avatar (helaas, nu afgelopen) of andere series en gewoon werken en samenwonen.

Spaanse bruiloft, robots en spelletjes

Het begon allemaal vrijdag.

Lies was getuigen bij de bruiloft van Gaab en Mirella. ’s Ochtends vroeg daarheen gegaan en lekker ontbeten. Verder getut en uiteindelijk mocht ik ook tegen 14:00 erbij. Toen om 15:00 getrouwd in het mooie oude stadhuis van Dordt.

En na een rondwandeling in Dordrecht – onder begeleiding van een gids – hebben we daarna lekker in De RaedsKelder verder gefeest; onder begeleiding van een spaans bandje lekker van het Spaanse buffet gegeten. Smaakte goed, de sfeer was goed, kon niet beter. Een hele mooie bruiloft dus.

Zaterdag lekker uitgeslapen en in huis gerommeld. Toen ’s avonds naar Almere gereden en daar even bij m’n vader en Annelies langs – want m’n paps is met pensioen en dat moest geviert worden. En daarna nog met broertje Jaz en z’n girl naar de bioscoop gegaan. Wall-E was de film en het bleek een uitstekende keuze.

Echt een Pixar-waardige film; leuke humor, leuke karakters en het mooiste was eigenlijk dat er (in het begin) heel weinig gesproken werd. Maar alles was wel duidelijk en dat was echt heel gaaf.

Na de film weer huiswaarts gekeerd – waar we dus pas tegen 1:30 in bedje kropen. En zondag lekker lui gedaan. Beetje in huis gehangen, Lies studeerde en ik rende weer rond in game-land. Had Devil May Cry 4 weer terug en daar dus even lekker monsters geslashed. En voor de rest nog beetje lopen schieten in HalfLife2 en in Call of Duty 4.

En toen slapen en vanochtend weer op om te gaan werken. Nog drie weekjes. Dan kan ik iets later opstaan en lekker thuiswerken.  Nog even volhouden dus 😉

Deze week minder rozen

Het leven van een gamer gaat niet altijd over rozen. Meestal wel, maar soms zit het een beetje tegen. Zoals deze week.

Sinds ik eind april GTA4 binnen heb, ben ik 60% van m’n gametijd door Liberty City aan het rondracen, missies aan het doen en het verhaal aan het doorlopen. De 30% van m’n tijd gaat naar het online spelen van Call of Duty 4 – vaak op speciaal verzoek van Liesbeth, “zullen we nog even schieten?” – en de resterende 10% is het spelen van demo’s (zoals de fantastische demo van GRID) en andere race-spellen samen met vriend Craggie.

In het weekend gaat de Xbox vaak ook mee naar Dordrecht. Een heel gezeul; Xbox, controller, voedingadapter, spellen. Allemaal in de doos en de doos weer in de tas met kleding, hardloopspullen en leesvoer (voor onderweg).

Gelukkig heeft Lies een mooie HD televisie, dus daarmee zien de spellen er allemaal veel scherper en gedetailleerder uit. Veel meer kleur en 32101 keer mooier dan op dat prut-tv’tje bij mij thuis. Voordeel is ook dat er voor beide tv’s andere bekabeling nodig is, dus die hoef ik niet constant mee te nemen. Geen gepruts achterin de tv… gewoon Xbox neerzetten, kabeltjes erin pluggen en we kunnen weer knallen.

De laatste tijd gaan er eigenlijk maar twee spellen mee naar Dordt: GTA4 en Call of Duty 4. GTA4 is om even lekker singleplayer spelen, even weer missies doen en beetje verder komen in het verhaal. En dan ’s avonds nog eventjes paar potjes schieten met COD4.

Alleen deze week zal ik weinig van Liberty City zien. Heb namelijk – toen ik afgelopen maandag m’n spullen inpakte – de spellen bij Liesbeth laten liggen. Gelukkig zat COD4 nog in de Xbox, maar GTA4 ligt dus nog keurig in het hoesje op de tafel in Dordrecht.

Deze week zal ik m’n dosis GTA4 dus moeten missen. Geen Niko, geen verhaal, geen gegame tot diep in de nacht. Of het moet Call of Duty 4 zijn… mmm… dat kan natuurlijk ook 😉

Komt wel goed. Maar deze week gaat m’n leven als gamer dus even iets minder over rozen.

Briljant verslavend

Enthousiast raken over nieuwe dingen is iets waar ik heel goed in ben. Enthousiast blijven over dingen gaat mij iets minder makkelijk af. Vaak dwaal ik na een bepaalde tijd (dagen, weken en soms maanden) af. Dan ontdek ik weer iets nieuws waar ik enthousiast over ben en vraagt dat weer m’n onverdeelde aandacht.

Er zijn natuurlijk uitzonderingen. Een daarvan is Call of Duty 4 (COD4). Dat speel ik al sinds november en nog steeds met veel plezier. Had al snel de singleplayer uitgespeeld, maar het is de multiplayer die mij in z’n macht heeft. Vaak ’s avonds nog even schieten. En zelfs als ik bij Lies in Dordt zit gaat tegenwoordig de Xbox mee – soms zelfs op Lies d’r verzoek 😉

Wat COD4 zo verslavend maakt, is het systeem van challenges. Als speler heb je een bepaalde rang en daaraan hangen weer bepaalde uitdagingen. Als je speelt kan je ervaringspunten verdienen waarmee je weer nieuwe wapens of uitbereidingen kan unlocken. En juist die steeds-iets-verder-gameplay maakt COD4 zo verslavend. Elke keer kijk je in je lijst en zie je dat je nog 3 kills moet maken om dat ene wapen te krijgen. Of nog die speciale handeling uitvoeren om weer nieuwe skills te kunnen gebruiken.

Maar op een gegeven moment zit je natuurlijk aan de hoogste rang, met alle wapens en uitbereidingen unlocked en wat moet je dan? En daar hebben de makers ook weer iets moois voor bedacht: Prestige Mode.

Als je de allerhoogste rang hebt behaald (55, Commander General of zoiets) dan kan je ervoor kiezen om alle verkregen wapens, uitbereidingen en skills te resetten. Ja, je leest het goed. Je bent constant bezig om alles te unlocken en dan heb je eindelijk alles… dan ga je het weer ongedaan maken. Maar je krijgt er wel een mooie medaille voor terug. Maar doordat je alles weer opnieuw kan behalen, blijft het spel leuk, uitdagend en verslavend. Heel slim bekeken dus van de makers.

Ik heb dus gisteravond voor de eerste keer deze Prestige Mode gehaald. Ben nu dus weer rang 3 ofzo… met alleen maar een lullig klein basis schietijzer. Maar uiteindelijk heb ik nu wel weer alle mogelijkheden om te klimmen, te groeien en mezelf te motiveren om door te gaan tot diep in de nacht.

Maar het zal u – als vaste bezoeker van Rakso – niet zijn ontgaan dat ik de laatste maand hyper enthousiast ben over het vierde deel in de Grand Theft Auto-serie. Helaas moet ik nog 1,5 week geduld hebben. Dus voorlopig nog even lekker COD4 spelen.

En ik ga er stiekem vanuit dat GTA4 de toorts van COD4 zal overnemen – voor hoelang weet ik niet, maar zeker de eerste weken. Misschien dat ik op een gegeven moment zal afwisselen tussen beiden. Maar tot die tijd gaan we gewoon weer omhoog in de rankings van COD4.

Voorpret

Voorpret voor een spel is eigenlijk vaak de helft van het speelplezier. Soms is de voorpret nog groter dan het spel zelf en soms juist andersom.

Valt eigenlijk niet te voorspellen. Over bijvoorbeeld Call of Duty 4 had ik eigenlijk weinig gelezen en die had ik zelfs beetje genegeerd. Totdat ik een review las waarin de reviewer heel erg enthousiast vertelde over de online-mogelijkheden van COD4. Dus toen maar ff gekocht en sindsdien niet meer losgelaten.

Dit was net na m’n verjaardag – eind november vorig jaar. Dus inmiddels alweer bijna 5 maanden hiermee onder de pannen.

Nu komt er eind deze maand hét spel van dit jaar, Grand Theft Auto IV. Heb het er al eerder over gehad, maar vandaag vond ik weer wat meer informatie over het spel en met elk detail krijg ik meer zin in 29 april.

…One drug dealer remains, and then we learn a valuable lesson about firing rocket launchers inside enclosed spaces. It seems like a stupid but fun idea so we fire away, directly at the kitchen, and it meets its mark. It obliterates everything in the room — tables and chairs are knocked over, and there’s a bit of a fire smoldering. The drug dealers are dead, but so is Jacob, and so am I. Mission failed.

Consider this the first ever GTA IV tip before the game is released –  as tempting as it might sound, don’t use a rocket launcher to complete the “Concrete Jungle” mission.

(bron: Destructiod)

En omdat ik een quote niet genoeg vind, hieronder nóg een andere quote (van een andere bron).

The first thing we noticed when taking control of Grand Theft Auto 4’s protagonist was the weight of him. Unlike previous GTA heroes, Niko feels and moves like a real human being. He doesn’t control like a remote control car, stopping and starting on a dime. He’s got momentum, he’s got force, so running down the streets or ducking behind cover from gunfire feels more realistic than ever.

(bron: UGO)

Al met al kan ik dus echt niet wachten.

En met mij nog 10.152.197 andere gamers. Heel de game-wereld wacht met smart op GTA4. Nog 3 weekjes geduld en dan ligt hij op m’n deurmat. En hoe toevallig, de dagen erna is het Koninginnedag en nog aantal andere vrije dagen. Dus dan heb ik mooi de tijd om de wereld van GTA4 te verkennen.

LOVELY!

Heerlijk weekend

Eindelijk weer iets om te posten op Rakso, want afgelopen weekend zat vol nieuwigheden en leuke dingen.

Allereerst kwam Lies donderdagavond al naar mij toe… dus toen ik vrijdagavond thuiskwam van werken, was zij er al. Heerlijk!

Toen werd dit weekend de nieuwe map-pack (nieuwe multiplayer-maps) gereleased voor Call of Duty 4. En aangezien ik (en met mij mijn brother Jaz en zelfs Lies) al maanden helemaal verslingerd zijn aan “ff schieten”, was het een genot om deze nieuwe maps te verkennen en te spelen. Dat hebben we dus ook zaterdagnacht tot een uurtje of 1:30 gedaan – samen met Lies op de bank. Echt geweldig.

Zondagochtend ging al vroeg de wekker, want ik ging – samen met Jaz – m’n eerste motorrijles doen. Dus op het fietsje naar de motorrijschool, daar in het pak gehezen, helmpje op en na een half uurtje klungelen met de pedalen, hendels en schakeldingetje hadden we het al aardig onder de knie. Zo goed zelfs dat we nog ff de openbare weg opgereden zijn, door het bos en de polder naar de dijk. Daar nog ff gereden en toen was het alweer tijd om terug te gaan. Maar wat fantastisch zeg. Dat gaan we dus zeker voortzetten en hoop dus over een paar maanden / half jaartje, m’n motorrijbewijs te hebben. Fokking hell, dat was machtig prachtig mooi 😉

En toen zondagmiddag nog samen met Lies en vriend Craggie naar de rally van Almere geweest. Daar weer staan te genieten van het rondscheurend geweld van de rallybakken. Heb m’n hele camera (2 GB) volgeschoten met totaal meer dan 60 filmpjes en zal eerdaags ff een selectie maken en er aantal op YouTube gooien. ’s Avonds nog gezellig en lekker gegeten bij Craggie en Eef thuis. Hadden gans uit de oven klaargemaakt, luxe hoor!

Al met al dus een gruwelijk lekker weekend. Zeker aangezien ik het kon delen met Lies (en Jaz en Craggie).

En over dat motorrijden horen jullie echt snel meer, want dat is zo gruwelijk gaaf!

Opvulling

Even wat blablabla voor de ongeduldigen onder ons die niet kunnen wachten totdat ik weer genoeg inspiratie heb om iets nuttigs te melden 😉

Afgelopen weken eigenlijk niet zoveel boeiends gedaan. Veelal in Dordrecht gezeten, veel gegamed (en dan vooral Call of Duty 4 online). Ene keer samen met broeder Jaz, andere keer samen met vriend Craggie geraced. Ook veel filmpjes en series gekeken, vooral samen met Lies.

Vorig weekend (het Paasweekend) lekker gegeten. Eerst uiteten geweest met m’n vader en Annelies en eerste Paasdag bij Lies d’r ouders. En afgelopen weekend ook rustig met beetje hangen, gamen, filmpje kijken en lekker weinig doen – naast het gebruikelijke gerommel in huis.

Dus u ziet, weinig nieuws te melden dus. Ik game, ik kijk films en series en ik leef m’n leven.

Binnenkort wel weer een ander soort post, misschien weer over Call of Duty 4 ofzo 😉