Een paar jaar geleden ( 2 maanden voor de Corona-pandemie begon ) speelde ik voor het eerst Memoir’44. Vond het super leuk, maar daarna kwamen alle lockdowns en werd het een stuk minder gespeeld.
Tussendoor nog wel eens gespeeld, keertje met Tobias, keertje met Jochem en paar keer met Marc (de achterbuurman). Heel leuk en elke keer werd ik weer verrast over hoe zeer ik het spel waardeer.
En toen kwam in november de aankondiging van de Dutch Open. Dit is een toernooi georganiseerd door de Memoir’44 Brigade, de Nederlandse Memoir’44 Spelersgroep.
De Memoir’44 Brigade is een spelclub die zich richt op het spel Memoir’44. Ons doel is niet om van oorlog een spelletje te maken. Wat wij wel willen is om op een ontspannende manier samen een spel te spelen met een historisch thema. Hierbij hopen we op een toegankelijke manier meer interesse te wekken in de gebeurtenissen van de tweede wereldoorlog.
Dus me ingeschreven voor het toernooi en afgelopen weekend was het zover.
Ik heb de mazzel dat het toernooi bij mij om de hoek werd gehouden, in Klundert – maar 20 minuten met de auto. Dus zaterdags vroeg daarheen gereden, me aangemeld, kreeg een mooie naam-badge en een envelopje met daarin 2 custom geprintte Churchill Crocodile tanks, nummertje getrokken (74) en toen begon om 10:00 de briefing.
Was heel goed georganiseerd. Voor elke ronde was er een briefing waarin de achtergrond van het scenario werd verteld en daarna werd in detail het scenario toegelicht. Ik had (nog) te weinig ervaring om daar direct strategieen uit te kunnen onttrekken, ik was vooral aan het genieten van alles.
Dan speelde je steeds 2 partijen tegen dezelfde tegenstander, zodat je beide kanten (Alies en Axis) van het scenario kon spelen, dan telde je alle verkregen medailles bij elkaar op en dat was dan de eindscore van die ronde.
En daarna werd er (het zogenaamde Zwitserse systeem) een nieuwe ranglijst gemaakt, zodat iedereen tegen gelijke sterkte spelers bleef spelen. Werkte echt heel goed, al had ik halverwege wel een heel pittige tegenstander, die uiteindelijk als 13e eindigde.
Maar m’n eerste potje begon aan tafel 37 (de helft van 74), tegen Trammelander en begon best aardig. Was al wel lange tijd geleden dat ik Memoir had gespeeld, maar aan het einde van de eerste partij had ik zelfs het idee dat ik gewonnen had (en m’n tegenstander dacht hetzelfde). Maar toen we het scoreformulier wilden invullen, zagen we dat ik (onbewust) van een objective was afgestapt en daarmee dus 1 medaille te weinig had om te kunnen winnen. Dus we moesten doorspelen. Toen stond ik dus voor met 6,7 tegen 3 en ik kon daarna m’n fout niet meer terugdraaien (had bijv geen enkele rechterflank-kaart en kon dus m’n unit niet meer terugzetten op de medaille). Ik had beetje de hoop opgegeven, bleef maar beetje pot-shots doen naar m’n tegenstander, maar m’n tegenstander bleef wel doorknokken en won uiteindelijk met 6,7 – 5.
Baalde er wel even flink van, was gewoon een onoplettendheid en had niks met kaarten of dobbelstenen te maken.
Tweede partij (de rollen werden omgedraaid) verliep een stuk lastiger en verloor dan ook met 6,7 – 2.
Ik kwam terecht op de 75e plek (van de 90 spelers).
De tweede ronde was tegen Gijs, een jongen van jaar of 10-11, maar al heel ervaren met Memoir. Hij was heel sportief, wees me regelmatig op dingen die ik vergat of zelfs betere alternatieven voor bepaalde doelwitten en ik won uiteindelijk de eerste partij met 6 – 3.
De tweede partij ging meer gelijk op en uiteindelijk kwam het neer op hoe de dobbelstenen de laatste paar beurten vielen. Na een paar beurten dobbelen waarin we allebei misten, waren de dobbelstenen mij wel gunstig en haalde ik de winst met 6 – 5.
Daarmee stond ik nu op plek 52.
De ronde daarna speelde ik tegen Robert53, een wat oudere Franstalige man. De taalbarriere maakte het allemaal wel iets lastiger, hij begreep soms wat Engels, maar was vooral heel serieus en eventuele foutjes werden flink afgestraft.
De eerste partij ging redelijk gelijk op, maar uiteindelijk verloor ik met 6 – 3. In de tweede partij (had tussen de partijen door even beetje geluisterd hoe anderen het hadden gedaan), besloot ik om mijn troepen meer richting het strand te bewegen en kon hem uiteindelijk vastzetten en grotendeels afmaken.
Tot dusver had ik elk potje nog binnen de tijdslimiet van 45 minuten kunnen beeindigen, maar nu kropen de minuten voorbij (Robert was een echte denker) en ik had stiekeme hoop dat ik daar gebruik van kon maken. Ik stond namelijk voor met 5 – 3 en er waren nog maar 4 minuten op de klok.
Maar net als in m’n eerste partij kreeg ik de laatste medaille maar niet te pakken en m’n tegenstander besloot om een soort van wanhoopssprong te maken, hij stormde vooruit met 3-4 units, omsingelde een paar van mijn units en in 1-2 beurten had ik zo 1-2-3 medailles en had hij gewonnen met 6 – 5. Op zich wel terechte winnaar, hij was tactisch sterker, maar had toch wel graag van hem gewonnen.
Deze eerste toernooidag eindigde voor mij dus op plek 60.
Had me ook aangemeld voor het avondprogramma, dus at een hapje mee en daarna speelden we nog een potje Overlord. Was helemaal versleten toen ik om 23:30 huiswaarts reed. Plofte om 0:10 in bed en sliep als een blok tot de wekker om 8:00 ging.
Even snel gedouched en toen vertrok ik voor de tweede toernooidag. Na de briefing speelde ik m’n 4e ronde tegen Auguste, een Franstalig jongetje van 9-10. En werd keihard ingemaakt met 6 – 1, stond na 20 minuten al in de lobby. Deels door de taalbarriere, maar hoofdzakelijk omdat hij zoveel beter was dan ik.
De tweede partij tegen Auguste ging al wel ietsje beter, maar uiteindelijk verloor ik wederom, deze keer met 6 – 2.
Daardoor zakte ik gigantisch in de ranglijst, naar plek 87. De volgende ronde speelde ik tegen Frank, waarbij ik de eerste partij won doordat de tijd op was – met 4 – 1.
Dat was ook het moment dat Jasper even langs kwam om te kijken. Even gezellig bijkletsen tijdens de lunch en toen zaten de broeders schouder-aan-schouder naast elkaar aan tafel 44. Helaas verloor ik die partij met 6 – 2.
De laatste ronde, ik stond nu op plek 84 … dus had nog steeds alle hoop niet als allerlaatste te hoeven eindigen. Deze ronde speelde ik tegen HarleySXM, wie volgens mij de vrouw was van Frank 😁
De eerste partij ging heel lekker en ondanks een aantal heel “domme” beslissingen kon ik toch vrij eenvoudig winnen met 6 – 2.
De tweede (en tevens laatste van het weekend) ging ook heel lekker, had een hele lucky dobbel waarbij ik met 1 rol (3 dobbelstenen) een hele tank-unit (3 sterk) uitschakelde. En begon ook steeds meer wat van de nuances te begrijpen.
Had halverwege de partij had ik de kaart Behind Enemy Lines getrokken en nadat ik even de neiging had onderdrukt om hem ergens tussendoor te gebruiken, bedacht ik ineens het plan om hem te gaan gebruiken als laatste “offensief”. Met deze kaart kon je namelijk een infanterie-unit 3 stappen laten zetten – zonder restricties – dan te laten vechten en dan weer 3 stappen verplaatsen. Meestal gebruikte ik deze kaart als soort van run-and-gun, snel naar een zwakkere unit rennen, schieten en dan weer terug de dekking in. Maar bedacht me dus dat ik hem deze keer kon gebruiken om 6 stappen naar een objective te kunnen zetten.
Maar de tijd begon te dringen, er stonden nog maar 4 minuten op de klok en m’n tegenspeelster nam rustig d’r tijd met wat ze wilde doen. Uiteindelijk was het moment dan echt zover, ik checkte nog even bij de scheidsrechter of ik m’n kaart ook anders kon spelen – maar helaas.
Ik stond voor met 4 – 2, kon met 100% zekerheid 5 – 2 winnen, maar deed toch een poging de 6 – 2 te pakken.
Dus toen besloot ik om eerst 3 stappen te bewegen, toen met 2 dobbelstenen naar 2 units te werpen en warempel, 2 keer raak en daar had ik m’n 5e medaille. En toen met 3 stappen door naar het station, waarmee ik een 6e medaille kreeg en de partij direct won. En dat met nog 1:30 minuut op de klok.
Uiteindelijk eindigde ik dit toernooi op de 82e plek, van de 90 deelnemers.
En dit heeft me direct weer een impuls gegeven om vaker/meer Memoir te spelen. Speel regelmatig bordspelletjes, maar denk toch dat ik Memoir zeker wel tot m’n favoriete spellen behoort.
Dus direct me aangesloten bij de WhatsApp groep en online Memoir gaan spelen. Er is een tactiek-boek onderweg en in november ben ik van plan om naar de Belgische Open te gaan – het equivalent van de Dutch Open, maar dan in Melle (vlakbij Gent).
