Tag: bloodborne (pagina 1 van 3)

zondag 11 maart 2018 / 0 reacties

Let there be Blooooood(borne)

Yes! Ik ben weer terug.

Afgelopen dinsdag was het zover, Bloodborne werd gratis beschikbaar via PSN Plus. Direct gedownload en eventjes (5 minuten) gespeeld. Ik begon hele-helemaal aan het begin. Kon wel m’n oude save-game gebruiken, maar aangezien ik de laatste keer gestopt was bij de New Game + … stond ik dus weer gewoon helemaal bij het beginpunt.

Had nog wel al m’n wapens, items en levels… maar moest wel weer alle deuren openen en bosses verslaan. De afgelopen dagen dat dus langzaam paar avondjes gedaan. En waar ik helemaal in het begin nog vele uren over het eerste stuk gedaan heb, liep ik er nu vrij eenvoudig doorheen. Dit komt mede doordat ik – voor m’n gevoel – nu beetje overleveld ben en de enemies zo 1-2-3 neerhak.

Uiteindelijk de Cleric Beast verslagen (wel met hulp van een tweetal andere spelers, ben nog steeds geen fan van boss-fights) en weer verder de boel verkend. Moest eventjes weer nadenken hoe je ook alweer verder kon, maar vond al gauw de route (en de lift) weer en kwam uiteindelijk weer bij Father Gascoigne. Die versloeg ik ook met hulp van een medespeler en toen was ik weer eventjes klaar.

De volgende keer gaan we weer verder naar de kerk en daar de boel verkennen. Zin an!

En vond nog in het archief een filmpje (van 3 jaar geleden) waarin ik liep te kutten in m’n gevecht tegen de Cleric Beast.

zaterdag 03 maart 2018 / 0 reacties

Stuiter stuiter

Even kort, snel tussendoor.

Ik riep een paar dagen geleden nog dat ik zin had om Bloodborne te spelen, maar dat dat niet kon. En nu kwam er het bericht dat we bij Playstation Plus gratis Bloodborne (en Ratchet & Clank) krijgen. Echt heel gaaf. Kan ik alsnog weer Bloodborne spelen en zelfs gratis ^^

Heb nu al zin in aanstaande dinsdag. Maar ben ook lekker bezig met Dark Souls (1) … al denk ik eerder dat ik daar gewoon nog paar maandjes mee wacht, totdat de remake uitkomt op de PS4 en hem daar lekker ga spelen.

zondag 28 augustus 2016 / 0 reacties

Wat de Souls-serie mij leerde

In maart pakte ik Bloodborne (weer) op en begon langzaam het speltype te leren waarderen. Ik was altijd heel erg van de hapsnap / hak-op-de-tak gamen. Ik speelde het ene spel, deed een stukje van een ander spel en meestal speelde ik lichte entertainment. Iets als een shooter (zoals Call of Duty of Battlefield) of iets kleiners (als Journey, The Witness of iets anders korts/kleins). Ik wilde het kunnen oppakken en weer kunnen switchen zonder moeite.

Maar gelukkig raakte ik gegrepen door Bloodborne. Ik wilde hem verder spelen en toen ik er eenmaal in zat, wilde ik hem uitspelen. Gewoon omdat ik wist dat ik dat kon. Om het aan mezelf te bewijzen en omdat het gewoon heel leuk speelde.

Ik werd gegrepen door het gevoel dat zolang je niet opgeeft, je alles kan bereiken. Bloodborne (en later ook Dark Souls) is heel goed in het steeds-klein-stukje-verder kunnen komen. Je begint, komt een obstakel tegen en uiteindelijk – als je maar volhoudt – overwin je het obstakel. De ene keer is het de layout van het level wat je moet leren kennen of het is een vijand die je niet verslagen krijgt. En op een gegeven moment klikt het. Je krijgt door hoe de layout in elkaar zit of door meerdere keren proberen heb je ineens door hoe de vijands aanvalpatronen werken.

Heb het meerdere keren gehad, dat ik moeite had met een vijand en na een tijdje het zo vaak geprobeerd had, waardoor ik precies wist hoe ik de vijand moest verslaan. Heerlijk. Soms was het zelfs dat een vijand waar ik eerst geen antwoord op wist, nu me niet een keer wist te raken. Echt fantastisch gevoel geeft dat.

En dat heeft Bloodborne (en eigenlijk Dark Souls 3 nog meer) mij geleerd – dat als ik maar volhoud, dat het dan uiteindelijk wel goedkomt.

Volhouden en het komt allemaal goed.

maandag 09 mei 2016 / 0 reacties

Samen Bloodborne en stukje verder

Vanavond begon met meekijken (via SharePlay) hoe Mathijs Bloodborne speelde. Na een tijdje mocht ik ook even de controller overnemen en probeerde ik nog een keer de Blood Starved Beast (een boss) te killen. Kwamen allebei niet verder dan dat er nog 30% van z’n health over was. En toen was de tijd voorbij en werd ik eruit gegooid. Blijkbaar kan je maar maximaal een uur SharePlay-en.

Dus toen ging ik nog even verder Dark Souls 3 doen. Wilde toch eens m’n nieuw ontdekte gebied exploren. En Mathijs kwam nog even meekijken. Gezellig.

Uiteindelijk via een smal gangetje (meer een kloof) langs vage kronkel-beesten. En daar kreeg ik constant Blood-Loss om m’n oren. Geen idee wat het veroorzaakt, maar moest dus constant healen.

Gelukkig heb ik inmiddels 9 Estus Flasks (welke +5 aan kracht hebben) en kon ik dus genoeg healen om verder te komen.

Ik liep langs allerlei ondoden, welke constant weer tot leven kwamen en me massaal aanvielen. Toen verder over een kasteelmuur, langs allemaal suïcidale mannetjes die zichzelf in vuur zetten en dan op je af kwamen rennen.

Ging paar keer dood, maar kwam redelijk makkelijk verder. Denk echt dat ik beetje overleveld ben voor dit gebied.

Maar ok. Uiteindelijk kwam ik in een grote kerk, met iets wat op me ligt te wachten. Lijkt op een soort slak/draak/gedrocht. We zullen zien. Want heb eerst even een deur (shortcut) geopend en toen nog even 1-2 keer gelevelt, weer nieuwe Estus Flask erbij (dus zit nu op 10) en ook nog zelfs m’n flasks een tandje sterker.

Toen was het bedtijd. Maar ging nog niet slapen. Nog paar potjes Overwatch gedaan. En dacht ik eerst dat ik het toch niet ging kopen, nu denk ik toch maar weer van wel. Is toch wel leuke afwisseling op singleplayer games als Dark Souls 3 enzo.

(30:40 uur – level 53)

woensdag 13 april 2016 / 0 reacties

Klaaaaar

Na bijna 63 uur (op 8 minuten na) gespeeld te hebben, heb ik Bloodborne (èn de DLC) uitgespeeld.

Gisteravond was ik lang (paar uur!) bezig met meerdere pogingen om de laatste boss (van de DLC) te verslaan.

Vandaag begon ik vol goede moed weer en deed vele vele pogingen.

Elke keer na m’n dood rende ik weer door een deur, versloeg 4 vijanden (ging soms hier al dood, omdat ik te nonchalant deed) en rende dan langs allerlei andere vijanden, totdat ik bij de boss aankwam. Daar wachtte ik meestal totdat een coop-partner gevonden was en dan gingen we samen naar binnen.

En ineens – tijdens een van m’n runs – realiseerde ik me dat ik onder m’n beginpunt stond. En dat er een lift zat naast het beginpunt. Een afgesloten lift. En ineens zag ik dat de stop (van een afvoerputje), tenminste daar leek het op, dus eigenlijk gewoon een lift was. Doh! Dus plotsklaps had ik (na uuuuuren om lopen rennen via allerlei gangen en vijanden) een hele korte weg naar de eindbaas.

Ik besloot om dus ook om niet meer lang te wachten op coop-partners, maar even halt te houden, kijken of er iemand gevonden kon worden en daarna gewoon maar te gaan beginnen. Dan leerde ik in ieder geval de boss beter lezen. En na een tijdje merkte ik dat ik de aanvalspatronen een beetje leerde kennen. Ik kon langer stand houden en kwam soms (met of zonder partner) best ver.

Uiteindelijk versloeg ik Orphan of Kos samen met 2 coop-partners (Vincent en Keiara). Na een vrij korte battle, waarbij ik meer ervoor zorgde dat ik in leven bleef en m’n 2 mede-spelers de boss aanvielen, versloegen we hem. Ging eigenlijk best eenvoudig ^^

Dus ik was super blij. Nu restte me alleen nog maar nòg een boss-fight – die van de main-game eindbaas, Gehrman the First Hunter.

Kort gezegd deed ik die 1 keer, ging dood, riep hulp in van een coop-partner en we versloegen hem samen. Dat was binnen 10 minuten na het verslaan van Orphan of Kos.

Denk dat de oefening en ervaring van de Old Hunters (en zeker van Orphan of Kos) me hier het voordeel gaf. Eigenlijk was deze boss niet eens zo heel lastig.

Dus ik ben klaar met Bloodborne. Verwacht eerlijk gezegd niet dat ik hem nogmaals ga doorlopen. Kan wel, want je wordt – na de eindcredits – meteen in een New Game+ gedropt. Dat is exact hetzelfde spel, alleen een tandje lastiger en je begint met je al ervaren en gelevelde karakter.

Heb super veel lol gehad en ga nu – mede dankzij die ervaring – met heel veel plezier en enthousiasme aan Dark Souls 3 beginnen.

(level 100 en 62:52 uur gespeeld)

woensdag 13 april 2016 / 0 reacties

Ben er biiiiijna

De afgelopen 3-4 uur ben ik bezig geweest om een boss te verslaan. Orphan of Kos heet hij en hij is f#cking annoying.

Hij is snel, slaat als een malle en ik ga constant dood. Heb al meerdere coop-partners versleten – weet al hun namen niet eens meer. Soms was ik binnen no-time dood, soms de partner.

Een keer haalden we het gewoon tot de boss nog maar 5% health had. Bijna dus. Maar niet helemaal.

Had zelfs een keer twee coop-partners. Tegelijk. Toen dacht ik dat we het wel even zouden doen – volgens mij dachten zij (m’n partners) dat ook. Want we speelden allemaal een beetje onvoorzichtig. En kwamen net tot de helft.

Dus tja. Nu wacht ik elke keer maar op een coop-partner, want zonder is al helemaal niet te doen. Ben al paar keer geholpen door dezelfde speler, genaamd Rylan Wenn. Hij komt ook steeds weer terug – dus dat is heel prettig. Helaas laat de coop functie van Bloodborne ook nog wat te wensen over. Het duurt steeds (heel) lang voordat er iemand gevonden wordt… en zelfs dus als we net al samen hebben gespeeld.

Maar ben er dus bijna (had uiteindelijk maar ff gezocht naar tips en dit is blijkbaar de laatste boss van de DLC). Vandaag ook Dark Souls 3 gekocht. Alvast, zodat als ik straks de Orphan heb verslagen EN de final boss van de main-game… dan kan ik verder (lees: opnieuw beginnen) in Dark Souls 3.

Maar ja. Eerst de boss maar verslaan. Ga niet opgeven zo vlak-vlak-vlak voor het einde. Zucht.

(61 uur en level 99)

maandag 11 april 2016 / 0 reacties

De grotten in

Vanavond dook ik de grotten in. Om de hoek van de lamp stonden eerst een aantal vissers-huisjes op palen. Uiteraard liepen daar (genoeg) vijanden rond en ben ik meerdere keren dood gegaan. Soms door een speer-dragende zeepokken vijand, dan wel door een opgeroepen AI-hunter, dan wel door bliksem afgeschoten door een vijand met een staf, dan wel doordat ik van grote hoogte naar beneden flikkerde, dan wel door een frenzy-veroorzakende ogen-met-monden vijand. Kort gezegd, ik ging veelvuldig dood.

Maar ja, dat hoort bij het spel. Daar heb ik me inmiddels wel bij neergelegd. Maar ik verkende dus het vissers-dorp en kwam daarna bij een grot.

Daar binnen liepen ook weer veel vijanden. Ik verkende langzaam de stellages en de gangen. En wat ik net ook al beschreef, ik ging vaak dood, maar kwam elke keer weer stapje verder. En uiteindelijk kwam ik (uiteraard) weer bij een boss uit. Een of andere Orphan of Kos, een vent die uit een of andere grote placenta kroop en begon te zwaaien met z’n darmen alsof het een grote knuppel was. Heel bizar weer, maar ja, dat ben ik nu inmiddels ook wel gewend ^^

Heb alleen wel de Doll in de Hunters Dream per ongeluk gedood. Dat gebeurde terwijl ik enthousiast m’n wapens aan het uitproberen was. Hoop echt dat ze er straks weer vrolijk staat, want anders ben ik m’n upgrade-punt kwijt. Auch.

(57:45 uur gespeeld en level 98)

zondag 10 april 2016 / 0 reacties

Snelle rakkers

Ik begon m’n Bloodborne sessie met een lange wandeling naar een nieuw gebied. Een soort waterig stadje met – zo bleek wat later – allemaal schubbige, visachtige vijanden met speren en overal zeepokken.

Na een tijdje kwam ik bij een plein en daar zat een vervelend mannetje die paarse doodshoofd-wolken op me af liet vliegen. Gelukkig was hij met 1 hauw dood, want die doodshoofd-wolkjes waren een biatch voor m’n gezondheid.

Er liepen ook een paar grote neven van de speermannen rond. En ondanks hun grootte, waren ze water-vlug. Echt bizar. Werd meerdere keren van m’n sokken gebla… geslagen. Soms binnen 2 seconden nadat ik ze aanviel. Heb meerdere keren hardop zitten grinniken, omdat ik ze toch beetje onderschat had. Uiteindelijk besloot ik om de grote neef even te negeren en liep ik er maar snel voorbij, tja… wilde toch weten wat er verderop te zien was.

Daar (verderop) kwam ik nog paar speermannen tegen, vage vishonden
en toen weer (!) een grote neef – terwijl er ook weer zo’n paars doodshoofd verstuurder mannetje bij zat. De ultieme annoying mix aan vijanden.

Na paar keer besloot ik dat ik even verderop wilde kijken. Dus ik loodste de grote neef naar een hoek, kon daar via een klein gangetje lopen (waar die grote kerel niet achter me aan kon komen), toen weer omlopen en die paarse doodshoofd verstuurder killen en toen snel verder.

En daar om de hoek was al een nieuwe lamp. Dus ik was er mooi veilig langs geraakt.

(56 uur gespeeld en level 97)

vrijdag 08 april 2016 / 0 reacties

Vage creatures en Maria

Ik begon weer waar ik gister geëindigd was, onderaan het Laboratorium (bleek dus geen bibliotheek te zijn, maar een laboratorium).

Nu stonden de trappen anders, dus had ik weer andere ruimtes om te verkennen. Uiteindelijk vond ik een trap die leidde naar een grote deur. Achter die deur stonden de Living Failures – yup, weer een boss. Probeerde het een paar keer, maar had er al snel genoeg van. Dus ik rinkelde met m’n Beckoning Bell om hulp te vragen. En ik wachtte voor de deur van de boss.

Maar er kwam niemand. En na 10 minuten te hebben gewacht, besloot ik dat ik – nog één keer voor het slapen gaan – het zelf nog maar een keer ging proberen.

Geconcentreerd liep ik naar binnen en voordat ik het wist had ik ze verslagen. Puh, was eigenlijk niet eens zo lastig – als je maar oplette en niet te eager was. Rustig aan, op tijd weer afstand nemen en dan kom je er wel.

Daarna liep ik door de volgende grote deur en daar was nòg een boss, Lady Maria of the Astral Clocktower. En die was echt super pittig.
Had d’r 2-3 keer geprobeerd en toen maar hulp ingeroepen. Gelukkig kwam er snel iemand (een speler genaamd Howar_07) en samen hebben we d’r kunnen verslaan.

Maar poeh, ze was echt een taaie tante. In het begin was ze heel fel, maar kon ik nog wel wegduiken. Maar halverwege trok ze allerlei verschillende aanvallen uit de kast, van wervelwinden tot grote bloed-zweep-zwaard-uithalen. Was echt een pittig gevecht, maar uiteindelijk hebben we d’r verslagen. Ik heel blij.

En nu is het inmiddels alweer 23:40, dus tijd om naar bed te gaan.

(55u gespeeld en level 96)

vrijdag 08 april 2016 / 0 reacties

Blob-hoofden in de bieb

Gisteravond ging ik verder in de DLC. De vorige keer dat ik een boss verslagen en was toen gestopt.

Ik besloot eerst om de nieuwe wapens even uit te proberen, zodat ik duidelijk kon voelen welk wapen het fijnste aanvoelde. Na een paar te hebben geprobeerd (terwijl ik in coop andere spelers hielp), had ik genoeg insight verzameld en kon ik m’n favoriete wapen voor de laatste keer upgraden (naar +10 dus).

Toen weer verder in de DLC.

Ik begon onderaan een lange donkere trap naar boven. Bovenaan liepen twee bewakers in een donkere gang en uiteindelijk kwam ik 2 hunters tegen bij een altaar. Na 2 pogingen versloeg ik ze en kon ik naar de volgende lamp.

Daar liep ik een grote open trappenhuis/zaal binnen, deed me heel erg denken aan een oude bibliotheek. Er liepen blob-hoofd-mensen rond, die ik met 2 meppen dood had… maar andersom goldt ongeveer hetzelfde – 2-3 fanatieke meppen en m’n health was nagenoeg weg. Dus snel toeslaan, was het defies.

Na een paar trappen te hebben gelopen kwam ik helemaal in de top aan en kon ik de trappen verschuiven. Toen opende weer nieuwe mogelijkheden. En dus ook weer nieuwe vijanden.

Uiteindelijk kwam ik bij een hunter, die ik op een haar na (!) versloeg… maar daarna toch zelf het loodje legde.

Volgende keer beter.

(53:45u en level 93)