Een eiland in de oceaan van weblogs

Tag: battlefield (pagina 1 van 2)

Vliegende bijlen en hoofden

Ik werp m’n wapen met een boog richting de vijanden. De zoevende bijl haalt twee vijanden neer en blijft steken in het hoofd van de derde. Met een handgebaar komt de Leviathan Axe weer teruggevlogen om met een passende ‘pats’ weer in m’n hand te landen.

Ik speel God of War – een PS4 exlusive. Een heerlijk spel, een combinatie van super mooie graphics en fantastische gameplay. De gevechten met de vijanden vervelen nooit, je voelt je altijd super sterk en tegelijkertijd moet je toch ook goed blijven prioritiseren welke vijand je eerst neerhaalt, om te voorkomen dat je overwelmd raakt.

Ergens eind april kwam God of War uit, voor op de PS4. Dit ‘vervolg’ op God of War III had ik eigenlijk totaal niet op m’n radar staan. Had wat trailers voorbij zien komen, had hier-en-daar wat berichtjes gezien, maar ja… sinds een paar jaar geleden was ik samen met Mathijs gigantisch afgeknapt op God of WarIII, dus deed me eigenlijk weinig, deze nieuwe release in de serie.

Vroeger – lang lang geleden, toen ik nog een PS2 had, heb ik wel met veel plezier God of War (1) en deel 2 gespeeld. Heerlijk beetje hakken en slaan, vooral met die mooie Blades of Chaos. Maar die zijn niet meer in deze reboot. Dit keer speelt het verhaal zich af in het hoge (koude) noorden en niet meer in het zonnige Griekse zonnetje.

Ergens eind mei kocht ik het spel, was nooit heel erg erdoor gegrepen, maar de recenties waren zo lovend, dat wilde ik zelf ervaren. En ben blij dat ik dat gedaan heb, want wat een heerlijk spel. De verhaallijn is boeiend, de gesprekken die Kratos (de hoofdpersoon) heeft met z’n zoon zijn leuk om te volgen en het ziet er gewoon allemaal zo heerlijk mooi/leuk uit.

Ook de structuur van het spel zit heel goed in elkaar. Ik heb altijd een beetje moeite met open-wereld spellen. Vind het idee heel leuk, maar uiteindelijk struikel ik door alle keuzestress die ik krijg door de vele mogelijkheden. Maar gelukkig is God of War (GoW voor vrienden) iets meer afgebakend. Ja, je kan alle kanten uit – maar er staan niet 83.000 icoontjes op je scherm om aandacht te vragen. En de side-quests zijn dusdanig goed, dat ik me regelmatig halverwege heb afgevraagd of dit nou een main-story-missie was, of ‘maar’ een sidemissie.

En uiteindelijk – na enkele maanden te hebben gespeeld – speelde ik hem laatst uit. Tenminste, ik haalde het einde van de mainstory. Nu kan ik nog sidemissies doen, andere dingen verzamelen en zoeken en zelfs het spel opnieuw spelen met de New Game Plus variant – wat dus betekend dat je alles reset,  behalve je eigen voortgang. Dus je begint opnieuw met het verhaal, maar wel met alle wapens en skills die je al had.

Mmm. Misschien dat ik dat ooit nog wel eens doe. Maar voorlopig ben ik even klaar met GoW, tijd voor iets anders. Maar wat? Ja, de beta van Battlefield V komt er volgende week aan. En Spider-man komt er ook aan, 7 september. Benieuwd hoelang ik mezelf kan inhouden ^^

Gameberg

Soms weet ik niet wat ik moet spelen. Omdat ik dan bijvoorbeeld m’n game heb uitgespeeld en even niet weet wat ik dan wil doen. En soms is het omdat ik teveel keus heb. Of eigenlijk, mezelf teveel keus geef.

Ik heb altijd al bergen met games gehad, eigenlijk teveel om te kunnen spelen. M’n Steam-library zit bomvol, tijd geleden nog helemaal lopen ordenen, maar speel er nog steeds maar weinig van. 

Afgelopen tijd was ik voornamelijk met Battlefield 1 bezig. Soms deed ik een avondje DOOM, maar de laatste tijd voelde ik steeds minder de drang om die weer op te  pakken – terwijl ik (denk ik) bijna bij het einde ben.

En toen kreeg ik vorige week ineens Destiny 2 van Lies. Begon als grapje en ineens lag hij op m’n schoot. Super lief, maar merk dat het nog steeds best veel hetzelfde is als deel 1… en dat ik na een avondje spelen me beetje leeg voel. Heel apart – geen idee wat het is.

En dan komen we aan bij m’n topgame van 2017 – of in ieder geval zeker van de 2e helft. Dead Cells. De game is nog niet eens uit, is nog in Early Access, maar omfg wat is die game heerlijk. Hij speelt zo super lekker en het ziet er allemaal zo nice (pixelgraphics) uit. Mmmmm goddelijk – kan het gewoon niet anders noemen.

En zeker het gevoel van springen, rollen en slaan voelt zo fantastisch. Ik kan er gewoon niet mee stoppen als ik ermee bezig ben. Als Destiny 2 het schiet-gevoel heeft neergezet, dan doet Dead Cells het voor de 2D platform slasher. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de verslavende gameplay. Verzamelen van ‘orbs’ en daarmee unlock je weer nieuwe gear. De formule is bekend, maar het is zo goed geïmplementeerd – sjonge sjonge, wil het nu weer spelen.

En kom ook steeds ietsje verder, de levels zijn random en ik ontdek steeds meer mogelijkheden. Als ik eind dit jaar een lijstje maak, zal ik gek opkijken als hij niet minstens op plek 2 staat. Maar ik denk zelfs gewoon keihard op 1.

Geweldige game, spelen/kopen dus! 

Gangetje

Tja, zo gaat het soms.

Z’n gangetje

Ik werk inmiddels al bijna 2 maanden bij IN10 en nog steeds naar volle tevredenheid. Voel me er steeds meer thuis en allemaal mooie dingen aan het maken.

Daarnaast thuis voornamelijk bezig met Battlefield 1 en laatst weer DOOM opgepakt, blijft ook wel een hele fijne game hoor.

En eens per week – de woensdag – werk ik me helemaal in het zweet bij Wing Chun. Heerlijk en dat gaat ook steeds beter. Minder spierpijn of blauwe plekken ^^

Laatste tijd weer beetje aan het kijken om m’n tekenskills op te vijzelen, maar twijfel ook nog steeds of ik wellicht liever m’n game-ontwikkel-skills wil gaan aanscherpen. Voelt beetje alsof ik moet kiezen welke skill/hobby ik me op ga focussen. En daar ben ik nog niet over uit. Dus tot die tijd doe ik niks op beide vlakken  TT

Terug naar nummer 1

Na enige tijd props te hebben gezocht, is het nieuwe er wel weer een beetje af. Dus ik ging weer op zoek naar wat ik nu weer wilde spelen. En na enkele pogingen kwam ik uit bij Battlefield 1.

Had het al een tijd niet gespeeld en had dus weer wat nieuwe maps om te ontdekken. De DLC (Downloadable Content) met het Franse thema was enige tijd geleden uitgekomen en die boodt allerlei nieuwe toevoegingen. 

Naast een aantal nieuwe maps (altijd leuk) werd er ook een nieuwe gamemode geïntroduceerd; genaamd Frontlines. Het doel hierbij is een soort mix tussen Conquest (vlaggen innemen) en Rush (aanvallen of verdedigen van 2 doelen). Bij Frontlines moet je eerst een aantal vlaggen innemen en daarna oprukken naar de basis van de vijand en daar de doelen uitschakelen. Deze mode is heel gefocust en biedt heel veel afwisseling qua aanval en verdediging. Ik vermaak me er uitstekend mee. 

Kocht ook nog Undertale, geïntrigeerd door alle verhalen. En na 20 minuten spelen had ik spijt. Het spel is echt heel traag en (momenteel) niet wat ik zoek. Dus helaas, misschien dat ik hem ooit nog oppak… maar voorlopig is het 15 euro weggegooid geld. 

Schiet niet op

Tja, als ik niks schrijf, schiet het ook niet echt op he. Afgelopen week was nog steeds dezelfde mix van The Witness en Battlefield 1.

Had het ook wat drukker op werk, mede doordat we vrijdag een lang weekend weg gingen. 

Op werk deden we donderdag ook nog eens niet echt werken, maar hadden een Zicht Labs – wat zoveel wil betekenen als dat we eerst gingen brainstormen en daarna ik samen met twee collega’s een Raspberry Pi heb lopen koppelen aan de sleutel/afstandsbediening van de garagedeur. Super gaaf om te doen.

Ook afgelopen week een (klein) beetje getekend. Begint toch te kriebelen. Maar vind het lastig of ik gehoor moet geven aan m’n teken/comic-kriebels of aan m’n gamedev-kriebels.

En in de avonden – voornamelijk ’s avonds in bed, als ik eigenlijk moet gaan slapen – kijk ik weer Dexter. Heb na Fargo even lopen zoeken, kwam uiteindelijk bij Black Mirror terecht, heb die serie ook helemaal vol enthousiasme  gekeken en toen ik klaar was met seizoen 3, toen weer Dexter opgepakt. Heb ooit (2007) het eerste seizoen gekeken en daarna eigenlijk nooit meer. Terwijl het eigenlijk best een vette serie is ^^

Wat speelt er

Afgelopen week werd er een mix van Hitman, The Witness en Battlefield 1 en een beetje Diablo3 gespeeld.

Speelde voornamelijk even een paar puzzels in The Witness en verwonder me er elke keer weer over hoe gaaf de puzzels verwoven zijn met de omgeving. De ene keer moest ik heel abstracte puzzels oplossen en de keer erna moest ik de schaduw op het scherm (van de bomen rondom het scherm) gebruiken als input/gids. Echt heel gaaf, maar ook wel weer heel pittig. Tot nu toe heb ik alle puzzels (behalve 1 en toen voelde ik me heel vies) zelfstandig uitgevogeld en ben daar ook best trots op. En als ik nu na een tijdje vast zit, dan switch ik gewoon naar iets anders… vaak is eat Battlefield 1.

Die speelt ook nog steeds lekker, heeft minder diepgang dan The Witness of soortgelijke spellen, maar is heel prima vermaak. 

En afgelopen avond samen met Lies weer Diablo3 van de (digitale) plank getrokken. Tijd niet gespeeld, maar blijft toch een heerlijk couch co-op game. Gewoon samen naast en met elkaar samen spelen. Beetje hakken, beetje rondlopen, beetje loot rapen en soms even  vergelijken en weer blij worden als je een sterker wapen hebt gevonden. We zijn halverwege Act V en daarna hebben we dan (eindelijk) de Adventure mode unlocked. Ben heel benieuwd. 

Weekend puntjes

Heb afgelopen week niks geschreven. Was dan ook niet heel veel om te beschrijven. Heb paar avondjes wat Hitman (de tweede episode) gedaan. Speelt leuk, al mis ik soms wel de grootsheid van Parijs. Hoorde van velen dat ze dit level (Sapienza) de leukste vonden, maar merk dat ik het te weids vind. Merk al wel dat mn gevoel al iets bijtrekt, nu ik de layout leer kennen en patronen begin te zien. We zullen zien. Heb hierna nog 3-4 andere episodes om te spelen. Dus genoeg te doen. 

Daarnaast weer vele uren in Battlefield 1 gestopt. Wordt er steeds beter in en eindig steeds vaker in de top 5. Vooral tanks omleggen doe ik graag. En van de week de Support klasse met z’n Lumpy Charge ontdekt. Heerlijk en grappig. Tanks, maar ook gewoon vijanden in huizen leggen het loodje. 

Ook Sinterklaas kwam voorbij en wel afgelopen zaterdag. Dus de kinderen helemaal door het dolle heen en twee zakken cadeautjes werden als zoete koek verslonden. Het leukste vind Renske d’r stokpaard en Tobias z’n Duplo knikkerbaan. Mooi ding is dat ook zeker.

Nou, denk dat dat hem wel weer eventjes was. Eens kijken of ik deze week nog iets kan tieperen. 

Twee weken Battlefield 1

Afgelopen twee weken zaten bomvol Battlefield 1 (BF1) . Vaak speelde ik ’s avonds wat potjes . Maar aangezien een potje vaak 20-30 minuten duurt, resulteert dat al vaak in dat ik laat (lees: 23:30 is vroeg) naar bed ga. 

Moest wel even wennen. Denk dat ik de eerste 1,5 week echt mn draai nog niet gevonden had. Het speelde leuk, ik had echt weer typische Battlefield-momenten en had heel veel plezier met spelen. Maar toch voelde er iets nog niet helemaal goed. 

Tot ik van de week aan m’n settings ben gaan sleutelen. Heb m’n FOV (Field Of View) hoger gezet, waardoor ik iets meer om me heen kan kijken en beetje met m’n sensitivity lopen spelen totdat het goed voelde. Al-met-al speelt het nu stukken fijner.

Denk ook wel dat het komt omdat ik nu beetje de maps, gameplay, flow, classes, wapens etc door heb.

Afgelopen avonden samen met Mathijs gespeeld en dat maakt het helemaal af. Teamwork,  zogenaamde call-outs (roepen waar de vijand is) en gewoon iemand om je ervaringen en bizare momenten mee te delen. Echt geweldig. 

Meer stapjes in Battlefield

Ik klim uit de tank, grijp m’n wrench en repareer m’n tank, waarna ik er weer inklim en verder rijdt. Door het modderige, met prikkeldraad overspannen slagveld. 

Ik speel de singleplayer van Battlefield 1. Een stuk leuker… nee boeiender… nee pakkender dan z’n voorgangers. Je speelt meerdere kleine campaigns. Eentje als een nomade in de woestijn van Turkije/Arabië. En vanavond speelde ik als een bestuurder van een tank, door dorpjes, huizen kapot geschoten en van verschillende kanten kwamen vijandige tanks. 

Elke campaign bestaat uit 3-4-5 verschillende missies en vormen daarmee een verhaal. En that’s it. Totaal iets van 5 of 6 van dit soort mini campaigns, maar daarmee een stuk pakkender dan de uitgerekte saaie singleplayers van andere shooters. 

Er is misschien iets minder spectakel, maar daar valt zelfs over te twisten. Maar het voelt allemaal anders, je wordt met andere aspecten van het spel (en uiteindelijk dus de multiplayer) bekend gemaakt en er zitten nog best aangrijpende verhaallijnen in.

Als laatste speelde ik de piloten-campaign. Je leert vliegen in een tweezitter en uiteindelijk haal je vijandige vliegtuigen, AA-trucks, bommenwerpers en zelfs hele grote zeppelins neer. Voelt allemaal heel machtig en heb nu ook zeker het gevoel dat ik beter kan vliegen in de multiplayer. 

Moet het nog wel even uittesten, deze aanname. Maar daar kwam het vanavond niet van. Ik was van plan om even een uurtje te spelen en uiteindelijk werden dat er bijna 2 ^^

Eerste Battlefield stapjes

Vrijdag kwam Battlefield 1 uit. Dit is – ondanks de naam – de nieuwste game in de Battlefield serie. De 1 in de naam slaat op dat het zich afspeelt tijdens de Eerste Wereldoorlog.

Vrijdagavond kon ik in eerste instantie niet spelen – of tenminste niet online. Het Playstation Netwerk had problemen (met nog heel veel andere sites), waarschijnlijk veroorzaakt door DDOS-aanvallen.

Dus eerst een paar uur de singleplayer gespeeld. Dit speelde verrassend lekker en je werd langzaam bekend gemaakt met de gameplay van de multiplayer.
Uiteindelijk (rond 23.30) werkte het online  gebeuren weer en kon ik even online spelen. Dit duurde tot 1:30 en toen kroop ik maar in bed.

Gisteravond en vanavond weer heel de  avond gespeeld. Heb voornamelijk de nieuwe Opertions mode uitgeprobeerd. En ook beetje Conquest (standaard vlaggen veroveren). Operations daarentegen is meer gefocust. Je moet 2-3 vlaggen verdedigen of veroveren. Wanneer de aanvallende partij alle vlaggen in z’n bezit heeft, schuift het gebied door. Het lijkt heel erg op een mix tussen Rush en Conquest. Speelt heel leuk en het is soms tot op het laatste moment spannend wie er gaat winnen.

Merk wel dat ik nog best moet wennen. De gameplay is dan wel redelijk bekend, maar moet wennen aan de mappen, langzamere gameplay, de wapens etc. Voelt allemaal goed aan hoor, maar in BF4 voelde ik me thuis… hier moet ik nog even thuis raken.