Ik werp m’n wapen met een boog richting de vijanden. De zoevende bijl haalt twee vijanden neer en blijft steken in het hoofd van de derde. Met een handgebaar komt de Leviathan Axe weer teruggevlogen om met een passende ‘pats’ weer in m’n hand te landen.
Ik speel God of War – een PS4 exlusive. Een heerlijk spel, een combinatie van super mooie graphics en fantastische gameplay. De gevechten met de vijanden vervelen nooit, je voelt je altijd super sterk en tegelijkertijd moet je toch ook goed blijven prioritiseren welke vijand je eerst neerhaalt, om te voorkomen dat je overwelmd raakt.
Ergens eind april kwam God of War uit, voor op de PS4. Dit ‘vervolg’ op God of War III had ik eigenlijk totaal niet op m’n radar staan. Had wat trailers voorbij zien komen, had hier-en-daar wat berichtjes gezien, maar ja… sinds een paar jaar geleden was ik samen met Mathijs gigantisch afgeknapt op God of WarIII, dus deed me eigenlijk weinig, deze nieuwe release in de serie.
Vroeger – lang lang geleden, toen ik nog een PS2 had, heb ik wel met veel plezier God of War (1) en deel 2 gespeeld. Heerlijk beetje hakken en slaan, vooral met die mooie Blades of Chaos. Maar die zijn niet meer in deze reboot. Dit keer speelt het verhaal zich af in het hoge (koude) noorden en niet meer in het zonnige Griekse zonnetje.
Ergens eind mei kocht ik het spel, was nooit heel erg erdoor gegrepen, maar de recenties waren zo lovend, dat wilde ik zelf ervaren. En ben blij dat ik dat gedaan heb, want wat een heerlijk spel. De verhaallijn is boeiend, de gesprekken die Kratos (de hoofdpersoon) heeft met z’n zoon zijn leuk om te volgen en het ziet er gewoon allemaal zo heerlijk mooi/leuk uit.
Ook de structuur van het spel zit heel goed in elkaar. Ik heb altijd een beetje moeite met open-wereld spellen. Vind het idee heel leuk, maar uiteindelijk struikel ik door alle keuzestress die ik krijg door de vele mogelijkheden. Maar gelukkig is God of War (GoW voor vrienden) iets meer afgebakend. Ja, je kan alle kanten uit – maar er staan niet 83.000 icoontjes op je scherm om aandacht te vragen. En de side-quests zijn dusdanig goed, dat ik me regelmatig halverwege heb afgevraagd of dit nou een main-story-missie was, of ‘maar’ een sidemissie.
En uiteindelijk – na enkele maanden te hebben gespeeld – speelde ik hem laatst uit. Tenminste, ik haalde het einde van de mainstory. Nu kan ik nog sidemissies doen, andere dingen verzamelen en zoeken en zelfs het spel opnieuw spelen met de New Game Plus variant – wat dus betekend dat je alles reset, behalve je eigen voortgang. Dus je begint opnieuw met het verhaal, maar wel met alle wapens en skills die je al had.
Mmm. Misschien dat ik dat ooit nog wel eens doe. Maar voorlopig ben ik even klaar met GoW, tijd voor iets anders. Maar wat? Ja, de beta van Battlefield V komt er volgende week aan. En Spider-man komt er ook aan, 7 september. Benieuwd hoelang ik mezelf kan inhouden ^^