Het avontuur begon vandaag in de Impalers Catacombs – de optionele dungeon waar ik gister gestopt was. Ik daalde de dungeon in, werd aantal keer verrast door heel vervelende stenen gargoyles die bloodloss damage deden. Eentje was niet erg, twee ook niet, maar als het er meer waren werd het wel vervelend. En uiteraard kwamen er na een tijdje meer.

Toen ik die had verslagen, daalde ik verder de dungeon in. Kwam bij een soort van bewegende vloer, die – als je er niet vanaf stapte – je spieste op het plafond. Heel nasty.

Bleek dat je dus op-af de vloer moest gaan en als hij dan naar boven was, moest je eronder rollen om verder te gaan.

Daar liep ik in enkel-hoog water en verderop liepen weer wat van die langzaamlopende “zombies” (die ook op het strand liepen) die heel graag je bloed drinken. Werd een keer gegrepen, maar daarna kon ik ze gewoon weghakken … en toen waren ze dood. Of toch niet, want er kwamen er weer nieuwe uit het water omhoog. En toen ik die had doodgehakt, kwamen er weer meer.

Toen besefte ik dat het waarschijnlijk oneindig door zou blijven gaan. Dus ben maar verder gerend, langs steeds meer-en-meer van die zombies. Uiteindelijk kwam ik bij een ladder en bovenaan vond ik een hendel, waarmee de boss-room geopend kon worden.

De boss bleek weer zo’n kat te zijn (genaamd Erdtree Burial Watchdog – dus eigenlijk is het een hond, maar wel met een kattengezicht ofzo). Maar ditmaal waren er ook nog eens heel veel van die gargoils met bloodloss damage. En terwijl ik bezig was die gargoyles te killen, hakte de boss ook vrolijk op mij in. Dus na 2 pogingen had ik er alweer genoeg van en een medespeler om hulp geroepen.

Samen versloegen we de boss – eerst de gargoyles en daarna samen op de boss inhakken. Zo zonder al die gargoyles was het eigenlijk wel super makkelijk.

Na de boss ge-fast-traveled naar Castle Morne. Was daar een vorige keer maar omgekeerd, toen ik overspoeld werd met die snelle gasten met vleugels. Nu sloop ik naar binnen, killde wat honden en versloeg weer zo’n grote gast met een gouden pot als hoofd. Verder het kasteel in – en nog steeds had die hele groep me niet gezien!

Via een ladder naar boven, wat snelle gasten met vleugels verslagen en toen vond ik weer een site. Weer verder en kwam uiteindelijk bij een muur met kantelen, maar die waren deels kapot. Ik kon eraf springen, op een groot rond dak en via daar naar wat rotsen en kliffen.

Uiteindelijk kwam ik via een hangbrug bij een eilandje, waar ik – door het water – een nieuwe mistdeur bereikt, waar ik tegenover Leonine Misbegotten kwam te staan. Deze menselijke leeuw (ofzo) had een groot zwaard en was wel ff leuk om te bevechten … maar samen met m’n kwal bevochten we hem en toen was hij verslagen.

Nu heb ik wel beetje heel Weeping Penensula gezien – dus gaan volgende keer maar eens richting het Noord-Oosten… voordat we verder gaan in Stormveil Castle.

{ level 38, 19:19 uur gespeeld }

Eventjes half uurtje Elden Ring – na een lange dag naar een conferentie geweest te zijn.

Eerst even de boss vlakbij de hoge boom eens bekijken. Was er elke keer met een boog omheen gelopen, maar wilde hem toch ff zien voordat ik verder ging kijken. Het bleek een boss te zijn die Erdtree Avatar heette. De eerste poging kwam ik heeeel dichtbij hem te verslaan, denk dat hij nog 5 health had – kon het rode balkje niet eens meer zien. Maar ik was te eager en liet me door hem verrassen – en ging dood.

De tweede poging iets rustiger gedaan en toen was hij dood. Kreeg er “iets” voor terug – geloof iets waarmee ik m’n Flask of Wondrous Physick weer iets kon customizen.

Toen naar de laatste hoek van de Weeping Penensula waar ik nog niet geweest was. Daar even rondgelopen, vond weer een kromme-mevrouw-beeld die verwees naar een grot, een grote vent die een magisch zwaard had die me naar hem toetrok en een roedel wolven.

Uiteindelijk kwam ik bij een toren, alleen zat de deur verzegeld. Moest 3 wijze dieren vinden – wat uiteindelijk een onzichtbare schildpad was … en toen kwamen er nog 2 andere ‘geestige’ schildpadden. Nadat ik die had neergehakt, ging de verzegeling van de deur en kon ik naar binnen.

Naar boven geklommen en vond daar een extra memory-slot (denk voor toverspreuken, dus heb ik weinig aan).

Daarna nog even via de kliffen op zoek naar de grot waar de mevrouw naar verwees en die vond ik.

{ level 37 – 18:25 }

Begon bij de uitgang van de grot waarin ik gister de boss had verslagen. Stond beetje te twijfelen waar ik nu naartoe wilde gaan. Zou ik nu maar richting Stormveil Castle gaan en daar gaan verkennen?

Even een blik op de kaart toonde me dat ik om de hoek nog wat dingen gemarkeerd had die ik nog wilde bekijken. Zo stond er verderop een grote roze bloem (welke ik eerder ook al was tegengekomen, maar toen maar had genegeerd – hij schoot namelijk magic bliksem).

Dus maar richting de grote bloem. Er omheen stonden wat andere kleinere bloemetjes, die giftige wolken bliezen. Ik bleef erbuiten en toen was eigenlijk het heel simpel – beetje bliksem dodgen en hakken maar.

Daarna de rotsen af, naar de ruine van een kasteeltje in de vallei. Daar was een groot monster, die magische blauwe stralen op me af stuurde – terwijl er ook nog eens een berg kleine vervelende rakkers op me aan het inhakken was. Maar ik overleefde het en kreeg de mooie blauwe spells als beloning.

In deze ruine vond ik ook weer een trap naar een kistje, waarin weer een nieuwe spreuk zat.

Toen weer verder door vallei. Zag een drietal grote giftige bloemen staan, dus wilde er niet eens in de buurt komen. Dus iets verder gelopen en kwam toen aan bij de grace waar ik voor in dit gebied kwam – vlakbij de toren met de ballista. Maar had nog niet genoeg runes om te levelen. Dus weer eventjes terug de vallei in.

Via een paard-wind-sprong naar boven en vond daar (naast de hangbrug) een berichtje over een grot die iets verderop te vinden was. Had nu genoeg runes, dus even level omhoog gegaan en toen – via de rotsen – naar de grot.

Dit was weer een grot net als die bij het meer in het begin, met een berg aan smithing stones. Maar ook met een berg meer vervelende vijanden. Weer vijanden met grote rugzakken, die heel gevoelig zijn voor vuur – maar zelf ook heel hard uit kunnen halen.

En super vervelende snelle gasten met vleugels. Bij toeval versloeg ik de eerste heel makkelijk en ging toen langzaam verder door de grot. Ik versloeg ze een voor een, beetje sluipen, beetje hakken.

En toen werd ik overweldigd door een groep van 3-4 van die vleugel-gasten … en ik ging dood.

Dus weer de grot in, weer een voor een verslaan, voorzichtig m’n runes oppakken en toen rustig de rest bevechten. En ik versloeg ze. Yes!

Daarna stukje verder door de grot en zag daar berichtjes dat er verderop een boss zat. Ik ben maar omgedraaid en teruggegaan. Had al best wat runes verzameld en wilde niet zomaar tegenover een boss staan. Maar bedacht me halverwege de terugweg. Als ik namelijk later terugkwam, moest ik wèèr al die gevleugelde pest-mannetjes verslaan. Dus toch maar de boss proberen te doen dan.

En was eigenlijk een eitje. Gok dat ik echt overleveld ben voor dit stuk, want de boss had ik na 4-5 meppen dood. Toen dus met alle verkregen smithing stones wat wapens geupgrade. Nu wel beetje klaar hier in de Penensula. Ohnee, het fort moest ik ook nog bekijken.

Dus naar de grace bij het fort gefast-traveled. Via de spikes-en-ballista gerend en toen kwam ik op een open plek. Daar stond een Golden Seed boom – dus daarmee kan ik m’n flask weer upgraden (later bleek van niet, want moet er nu 2 hebben om te upgraden).

Versloeg wat ridders en een hele grote gast met een hoofd als een gietijzeren pot?

Daarna naar binnen, wat ratten verslagen terwijl er wat andere mannetjes allemaal potten vuur gooiden.

En door naar boven. Daar liep een grote ridder (net zoeen als in het eerste dorpje), alleen doet deze ook nog eens bloodloss damage. Auch.

Ging hier bijna dood, maar kon nog net op tijd healen. Dodgen en rol in de rondte, hak-hier, hak-daar en uiteindelijk versla ik hem.

Het fort is bevrijdt. Moet nog ff langs die nobelman verderop om te kijken of ik er iets voor terugkrijg.

En dan alleen nog de boss onderaan de grote hoge boom. En iets in de rivier-vallei bij de eerste brug.

En DAN gaan we naar het kasteel. Denk ik.

{ level 36 en 17:45 uur gespeeld }

Vandaag einde middag had ik heel eventjes de tijd om wat Elden Ring te spelen. Begon in de Fourth Church of Marika en besloot om maar de dungeon in te gaan die recht voor die kerk ligt.

Daarbinnen waren er vooral skeletten te vinden, die soms bijzonder irritant konden uithalen. En er was weer een vuurspuwende toren.

En na het overhalen van een hendel ging er ergens weer een grote deur open.

En achter die deur zat een boss. Had eigenlijk geen zin om een boss te bevechten, maar dacht: “moet hem wel ff een keer gezien hebben.”

Voor de mist-deur lag een berichtje die waarschuwde “beware of holy” – dus ik verwachtte best wat. En toen ik door de mist-deur heenliep, zag ik een berichtje: “here comes the storm”. Dus ik riep nog maar even de hulp in van m’n vliegende kwal-spirit en zag in de verte al een schim op me aflopen.

Deze gestalte verscheen en verdween – maar ik kon een paar keer goed uithalen. En toen hij op m’n kwal aan het schieten was, stond ik toevallig recht achter hem en kon dus een backstab uitvoeren.

Toen pas keek ik naar z’n healthbar en die was al meer dan halverwege. Ging echt bizar hard. En ikzelf was nauwelijk geraakt.

Dus nog een paar keer flink uithalen en toen was hij al dood.

Denk dat het niet langer dan 2 minuten geduurd heeft. En denk dat ik voor deze boss misschien beetje te overleveld was.

Toen nog eventjes buiten verder rondgelopen, beetje de boel nog verkend. Nog eventjes bij een aantal kasteeltjes geweest, maar was tijd om te gaan eten – dus weer gestopt.

’s Avonds nog eventjes naar het kasteeltje met de transporterende kist gegaan – naar de nieuwe locatie en daar een aantal keer de grote reus bevochten. Uiteindelijk maar langsgesprint en de talisman (die in een kistje lag achter de reus) opgepakt en weer weggespurt.

{ level 35 en 16:30 uur gespeeld }

Het lastige van het beschrijven van m’n Elden Ring avonturen is dat het niet zo rechtlijnig is als bijvoorbeeld Bloodborne of Dark Souls. Ik kan me fragmenten herinneren, maar de volgorde gaat soms beetje door elkaar.

Zo dus ook nu. Ben net klaar met spelen, het is inmiddels 0:48 en moet eigenlijk naar bed, maar wil eigenlijk ook wel vastleggen wat ik vandaag beleefd heb.

Vind het echt een heerlijk spel. De wereld is fantastisch om te verkennen en constant kom je wel weer nieuwe dingen tegen om te doen.

Ik begin weer in Weeping Peninsula, bij de site vlakbij de toren met de balista erop. Heb het westelijke deel van dit gebied nog niet verkend, dus dat is het plan voor vanavond – of tenminste, in die richting gaan we beginnen.

Via een hangbrug ga ik naar de overkant en kom wat poison-gasten-met-speren tegen. Iets verderop zie ik berichtjes over iets waardevols en besluit om die te volgen. Langs kliffen en hoge rotsranden loop ik verder, maar ontdek helemaal niks bijzonders. Totdat ik bovenop de kliffen een verlaten kerk met een site vind. Had hier dus ook gewoon direct naartoe kunnen gaan, gok dat die berichtjes ook eigenlijk hierheen verwezen, maar dat ik het verkeerd geinterpreteerd heb. Ook vind ik hier een Sacred Tear – wat m’n flasks sterker maakt (ik heal meer bij elke slok).

Ik zie verderop een gebogen-mevrouw-beeld staan, welke – zo weet ik nog van de vorige keer – een hint geeft in de richting van een grot met een boss. Dus ik besluit die te markeren op m’n kaart en later eens te onderzoeken. Nu geen zin in een dungeon, ik wil nog ff door hier buiten.

Via de rotsen klauter ik verder, versla wat poison-speren-gasten en vind een of andere boss-area. Daar ga ik maar even omheen en zie in de verte een grote vlakte met een wandelende toren met een grote bel eronder.

Via de zijkant van de vlakte om de toren heengeslopen (waarbij het harde geluid van de bel steeds harder klinkt, wel heel sfeervol) en kom uiteindelijk bij een ander kasteeltje. Bovenop het kasteel staat weer een ballista, dus nadat ik beneden eerst de soldaten en een ridder te paard heb verslagen, klim ik naar boven.

Bovenaan staat de ballista en daarnaast een kistje – met een stapel berichtjes. Maar ik ben ongeduldig, bang dat ik naar beneden val en open dus snel eerst het kistje.

Maar… het is een valstrik! Er komt een soort van mist uit het kistje en ik word getransporteerd naar een nieuw gebied, een of ander kasteel met een slapende reus. Heb daar nu nog geen zin in, dus activeer de site en reis dan weer terug naar de site vlakbij de wandelende tempel.

Weer terug, nu via een andere bocht. Ik kom bij een strand met sloom wandelende skeletten – die wel heel gretig kunnen bloedzuigen als ze me te pakken krijgen, zo merk ik.

In een hut vlakbij vind ik weer een andere site en een koopman met hele waardevolle spullen – heel prettig.

Via het strand verder, pak wat items op en kom uiteindelijk bij een poison-meertje met in het midden een ruine. Vanuit die ruine schiet een of ander zwevend-hoofd-heks allemaal magische stralen de lucht in – die naar beneden komen denderen en me bijna doodmaken. Maar ik krijg het hoofd kapot en kan de kelder in. Daar vind ik een of andere mevrouw met het hoofd als een soort gekke bloemkool. Kan er verder weinig, ze raaskalt wat, maar voor de rest niks. Gok dat ik wellicht ooit nog eens terugkomen … of even Googlen wat ik hier verder mee moet doen.

Dan maar weer verder de klif op – nog steeds voel ik er weinig voor om de wandelende tempel aan een nader onderzoek te onderwerpen. Ik versla een aantal hoofdloze geest-ridders en kom bovenaan de heuvel bij weer een kerk, de Fourth Church of Marika. Daar vind ik nog een Sacred Tear en weer een site

Via de zijkant weer naar buiten en verderop is een grote open plek met een soort van “drukknop” in het midden. Gok dat dat een lift is of een boss-fight triggered – dus die skip ik nog eventjes. Ik hak wel alle kruipende bol-slangen stuk voor stuk kapot en loop verder.

Iets verderop versla ik wat wolven, vind nog een kerker met een tweetal boogschutters en een nieuw wapen, en besluit dan dat ik klaar ben voor de grote open-plek-boss. Of tenminste, ik verwacht dat daar een boss zit.

En inderdaad. Ik activeer de “drukknop”, ga naar een soort schemerwereld en kom tegenover de Ancient Hero of Zamor te staan. Deze mini-boss komt langzaam op me af, hakt soms in het rond en blaast ijs naar me.

De eerste poging ga ik dood terwijl hij nog maar iets van 20% over heeft, maar de tweede poging slaag ik heel gemakkelijk. Vooral door m’n guarded counters – dat is dat je met je schild blokkeert en direct daarna een klap uitdeelt.

Nu naar de grote wandelende tempel. Eerst lees ik wat informatie en zie daarin staan dat deze grote wandelende tempel een massoleum is.

Om hem te kunnen stoppen met lopen moet je alles onder hem weghalen, staat er. Dus ik maak een rondje om de massoleum, hak alle hoofdeloze geest-ridders kapot … maar hij wandelt gewoon door.

Dan maar iets dichterbij kijken. Hij loopt rustig door, terwijl ik tussen z’n benen zoek naar wat ik moet doen. Vind uiteindelijk wel wat berichtjes van mede-spelers en eentje zegt (heel cryptisch) “find skeleton and hack it down”

Dus nog eens kijken … zie nergens een skelet liggen. Dan maar een keer op een van z’n benen hakken met m’n zwaard. En jawel, er gebeurd iets! En dan zie ik het ineens – op de benen van de massoleum zitten allemaal schedels. En die kan ik er vanaf hakken.

Dus nadat ik uiteindelijk iets van 80% van de schedels eraf heb gehakt, stort het massoleum ter aarde en kan ik de deur openen.

Binnen vind ik een soort tombe met erop een soort liggend beeld. Hier kan ik een Remembrance plaatsen om te dupliceren. Maar ik heb dat helemaal niet en geen idee wat het is.

Dus ik vertrek maar weer en besluit dat het weer eventjes genoeg is – is inmiddels al 0:45

{ Level 34 en 15:45 uur gespeeld }

Had gehoord van een of andere beer die je in het begin-stukje moest verslaan, dus ging daarnaar op zoek … en eindige in een heel nieuw gebied.

Begon in het stukje land net onder waar je begint. Liep een stukje door een bos naar het zuiden, sprong met m’n paard over een kloof en kwam in Weeping Peninsula. Ging op zoek naar een site, maar vond eigenlijk een of andere geestachtige “kandelaar-boom”. Toen ik die boom inspecteerde, kwam er een gouden geest uitgestrompeld. En toen ik hem volgde, kwam ik bij een grot uit – waar ook allerlei berichten eerder al naar verwezen hadden (aan de overkant van de kloof).

In de grot vond ik een site (jeej!), later kwamen er wat ratten en uiteindelijk kwam ik bij een grote beer-boss. Deze boss 1-2 keer geprobeerd en toen maar ff hulp ingeroepen van een mede-speler. Samen versloegen we de boss en kon ik weer verder met verkennen van het gebied.

Een stukje verder vond ik nog een site, beklom een toren – waar omheen allemaal giftige planten stonden en bovenin vond ik een schatkist met een hand-balista.

Ik had nog geen kaart van dit gebied, maar zag wel dat er verder op de weg een monoliet stond – daar ligt altijd de kaart. Dus maar die kant op.

Toen ik vlakbij de monoliet was, kwam ik aantal berichten tegen over “watch out, sneak attack”. Dus ik was op m’n hoede. Maar het was een open veld, dus kon me weinig gebeuren.

Maar toen zeilde daar plots een grote pijl richting mij – met veel gesuis. Kon hem nog maar net ontwijken.

Ik pakte snel de kaart en slalomde tussen de rotsen door, richting de oorsprong van de pijlen – die constant in mijn richting geschoten werden.

Uiteindelijk bleek dat een reusachtige boogschutter te zijn, die onderaan de trappen van een hoge trap stond – voor een gigantisch kasteel. Ik kon hem eenvoudig verslaan door – gezetten op m’n paard – rond hem heen te draaien en constant in z’n benen te hakken.

Na nog even de omgeving van het kasteel te hebben verkend, maar naar binnen gegaan – daar vond ik weer een site en kwam ik uiteindelijk op de binnenplaats. Er stonden een grote groep met vijanden te wachten en tja … het waren er teveel, dus ik werd omsingeld en ging dood.

Via fast-travel naar een andere site gegaan en toen richting het Noord-Oosten gegaan. Al snel kwam ik bij een kerk uit, de Third Church of Marika. Daar lag een item wie iedereen overal al had aangeraden om te gaan zoeken, de Flask of Wondrous Physick. Dit item kan je zelf soort van customizen en daarmee zogenaamde buffs krijgen. Super nuttig dus.

Toen via de rotsen naar boven gegaan en kwam uiteindelijk in Summonwaters. Daar een mini-boss bevochten, die in een bootje gezeten allemaal skeletten spawnde. Maar had hem in 1 keer dood. Uiteindelijk maar weer ff terug gegaan de eerste kerk, Church of Elleh. Daar kon ik een aantal wapens upgraden en besloot dat het maar eens tijd werd dat ik de Tree Sentinel ging bevechten.

Deze grote ridder is ongeveer het eerste wat je tegenkomt zodra je een voet buiten in de wereld zet. Heb hem paar keer geprobeerd, maar hij was elke keer zo razend snel.

Nu heb ik hem dus meerdere keren geprobeerd. Eerst alleen en uiteindelijk toch maar de hulp ingeroepen van m’n spirit helpers. Uiteindelijk merkte ik dat ik steeds beter z’n aanvallen kon lezen en daarop reageren… en uiteindelijk (met zelf nog maar 77 health over) had ik hem verslagen.

Eindelijk.

Als beloning kreeg ik een grote gouden speer-ding.

Toen opende ik m’n kaart, zag dat er stukje verderop een grot zat die ik nog niet kende – dus daar ook nog even doorheen gewandeld – kon daar fijn wat smithing stones oppikken.

Nog even wat ridders bevochten met m’n nieuwe kromzwaarden en toen was het klaar voor vandaag.

{ level 31 en 12:53 uur gespeeld }

Yes, de exploit is verholpen. FromSoftware heeft snel een fix gedaan, dus ik kan weer online gamen. Dat wil zeggen, vooral de berichten van m’n mede-spelers lezen.

Ik begon vanavond weer bij de zijmuur van het kasteel (Stormveil Castle), liep omhoog via wat steigers, vocht tegen wat vijanden met kappen (die met storm-zwaarden aanvielen) en kwam uiteindelijk binnenin het kasteel.

Daar dwaalde ik een beetje steeds verder omhoog, via allerlei planken en steigers. Totdat ik uiteindelijk door een deur een kamer binnenging.

De deur werd achter me dichtgegooid, ik hoorde wat “gegrinnik” in het duister en werd in m’n rug aangevallen door een grote ridder met eenn groot zwaard en groot schild. Na 3 klappen was ik dood.

Dus ik begon weer bij de zijmuur van het kasteel, vocht tegen wat vijanden met kappen, ging omhoog via de steigers en zette me schrap voor het gevecht tegen die ridder.

Maar toen ik de kamer binnenliep, werd deze keer de deur niet dichtgegooid. Dus ik kon snel nog even m’n runes oppakken, maar de ridder kwam al aanlopen, dus ik rende snel weer de kamer uit. Hoopte in de open kamer iets meer bewegingsruimte te hebben om de ridder te kunnen bevechten. Maar hij bleef “hangen” achter de deur en kon me niet achterna.

Dus toen kon ik de ridder cheesen – hij kon mij niet bereiken en ik kon wel op hem inhakken – dwars door een stukje muur heen. Dus tja, beetje vals, maar had toen dus de ridder verslagen.

Als resultaat vond ik een sleutel in de kamer en kon daarmee de deur iets verderop openmaken.

In de kamer was een ladder, maar onderaan de ladder lag een berichtje met de tekst “snake?”

Dat vond ik toch wel beetje tricky, met m’n broekzak vol met runes – dus ik besloot om te draaien en gewoon buiten het kasteel nog wat meer te gaan verkennen. Helemaal omdat ik overal gelezen had dat je – voordat je Margit ging bevechten – minstens level X moest zijn en bepaald aantal items moest hebben gevonden. Ik had die nog niet allemaal gevonden, dus ik draaide me voor nu nog maar ff om.

Vanaf de Site of Grace van de Artist Shack ging ik verder de map verkenning richting het noord-oosten. Ik kwam een verwaande edelman tegen die me vroeg of ik z’n kasteel wilde bevrijden. En liep nog een stukje verder, zag een aantal (hele grote) beren rondlopen.

Maar was eigenlijk op zoek naar de kaart van dit gebied, het was namelijk nog steeds grijs op m’n kaart. Had een marker gezet en onderweg daarnaar kwam ik bij een groot rond gebouw – een soort van tempel, zo leek het. Voor het gebouw lag een berichtje: “prepare for something unique” – dus was wel nieuwsgierig wat dat zou zijn.

Ik stapte op een lift en zakte een hele lange tijd – misschien wel 1-2 minuten lang. Was echt super diep. En het werd steeds mooier en gaver. Uiteindelijk kwam ik in een soort van “grot” met aan het plafond een soort paarse sterrenhemel – echt super mooi.

Hier bevocht ik een paar keer een groepje langzame, maar wel sterke “vissers met speren”. Maar uiteindelijk liep ik via de andere kant, zag een berichtje van een mede-speler die zei: “occupied, so therefor try stealth”. En zag inderdaad dat alle vissers hard met hun speren in de grond aan het porren waren. Dus ik hurkte en kon er zo tussendoor sneaken – zonder dat iemand me zag.

Toen kwam ik bij een andere lift en dacht eigenlijk dat dit het alweer was. Soort van kort/klein side-gebiedje, soort van dungeon. Maar de lift bracht me niet helemaal omhoog, alleen maar een klein stukje. Daar liep een riviertje met wat krabben (en 1 hele grote) en verderop, om de hoek, vond ik weer een Site of Grace.

Ik verkende nog iets meer rondom, versloeg (in de 2e poging) wat “wraiths” en een grote krab. En ik liep richting soort van elektrische vliegende bollen. Maar kon er niet op ’target-locken’. En toen ik te dichtbij kwam, werd ik overspoeld door 1 grote bliksem-waterval en was dood. En ik kon m’n Site nog zien zelfs.

Volgende poging ging ik richting de hele grote trap en vond daar de kaart van dit gebied, wat trouwens iets van Sophies River heet ofzo.

In de tempel lag een of ander grote dode hond/dier/hert ofzo. En berichtjes dat je vuue moest brengen. Ik denk dat je het vuur bij een aantal zuilen moet aansteken en dat je dan een boss ontwaakt ofzo.

Maar ok, had ik niet echt behoefte aan. Dus ging nog even kijken bij het eilandje waar die elektrische bollen omheen zweefden. Daar stond een soort van teleporteer-ding, waarmee ik ergens anders uitkwam.

Daar liepen overal weer “wraiths”, maar ze stonden allemaal te stampen. En toen ik stukje verder sloop / liep, werd ik opgemerkt door een of andere boogschutter-wraith en kreeg 2-3 super grote pijlen in me … en was dood.

Toen had ik genoeg van deze onderwereld en ging weer terug naar boven. Daar nog stukje door het bos verkend, vond de kaart van deze hoek en kwam uiteindelijk bij een kasteel/fort. Daar nog niet naar binnen gegaan – maar denk dat dit het fort is wat die verwaande kwast bedoelde.

Ging nog even een stukje verkennen vlakbij waar ik ooit begon, kwam op het strand en kwam uiteindelijk bij een grot. In die grot lag het verklede mannetje (die eerst als boom betoverd was en die een beloning voor me ging ophalen in de grot van z’n clan). Verder de grot in liepen wat ratten, storte ik door de grond (een valstrik net voor een schatkistje) en kwam ik uiteindelijk bij de Demi-Human Chiefs boss. De eerste keer werd ik beetje overvallen, maar de tweede poging riep ik de hulp in van een NPC-partner en m’n wolven. En toen versloeg ik ze eigenlijk best gemakkelijk.

Maar net voordat ik terug wilde keren naar het begin, zag ik overal berichtjes liggen die zeiden: “don’t you dare”. Dus ik besloot om verder de grot in te gaan, door de lange gang.

Versloeg hier/daar nog wat simpele vijanden en kwam aan het eind van de gang weer bovengronds.

En wat bleek – dit was een sneaky weg naar een eilandje middenin de zee. Op dat eiland waren geen vijanden, alleen een of andere dode draak waar je heel speciale spreuken kan kopen. Maar ja, ben geen tovenaar – dus daar heb ik niet zoveel aan.

{ Level 28 en 9:20 gespeeld }

Nieuwe avond, nieuwe avonturen in het Land Between.

Maar aangezien er op de PC een exploit rondwaard, moest ik het spel in offline-modus gaan spelen. Normaal zie je overal schimmen van mede-spelers en berichtjes liggen die je tips geven (of soms voor de gek houden). Dat is echt geweldig, maar nu kon dat niet.

Deze exploit kan er namelijk voor zorgen dat je save-game corrupt raakt. Dan joined een hacker je game (invade het spel, wat een officieel mechanisme is), maar die hacker zorgt er dan voor dat je dood gaat en blijft respawnen terwijl je een diepte invalt.

Om dat te voorkomen, werd aangeraden om voorlopig even offline te spelen. Helaas.

Maar had dus besloten om nu maar eens richting het kasteel bovenop de berg te gaan. Ik begon vlakbij de grote poort en besloot om maar eens die grote “trol” te verslaan. Gister ook al z’n broer bij het strand verslagen, dus dit moest ook wel lukken.

En direct bij m’n eerste poging versloeg ik hem. Maar ik had helaas nog zo weinig health, dat ik de overige (simpelere) manschappen – die voorbij de poort met kruisbogen op me stonden te schieten – niet kon verslaan. Dus toen maar ff gehealed bij de Site of Grace en mocht dus nogmaals de grote “trol” verslaan.

Dit lukte me nu nog beter en met nog genoeg health over, kon ik ook de mannetjes eenvoudig verslaan.

Daarna verder door naar boven gegaan. Daar langzaam het pad naar boven, richting het kasteel, opgelopen. Onderweg een groep ridders verslagen en toen kwam ik aan bij de eerste grote boss, Margit – the Fell Omen

Deze eerst een paar keer alleen geprobeerd, maar al snel de hulp ingeroepen van een NPC en daarna ook nog eens m’n spirit guide (een grote kwal) erbij geroepen.

Na m’n eerste poging wordt ik door Melina (mijn maiden) meegenomen naar de Roundtable Hold – een soort van hub waar ik meer dingen kan unlocken en upgraden, zit zelfs een smid die m’n wapens sterker kan maken. Dus wel nuttige plek om naartoe te kunnen.

Maar ik wil verder met Margit bevechten, want wil het kasteel in.

Na nog een aantal pogingen met de NPC en kwal, denk iets van 5-7 … toch maar besloten om de online-modus aan te zetten en hulp in te roepen van echte spelers. Bij Bloodborne en Dark Souls 3 was dat altijd de sleutel tot succes – daar kon ik de bosses altijd snel verslaan – meestal na 1-2 pogingen.

Maar hier bleek het nog een stuk lastiger dan verwacht. De eerste paar pogingen riep ik 1 mede-speler op en probeerden we het met z’n 2en.

Maar toen dat 2-3 keer niet lukte, maar besloten om elke keer 2 mede-spelers op te roepen. En ook dat kostte me iets van 6-7 pogingen, totdat het dan toch uiteindelijk lukte.

Daarna nog een klein stukje verder het kasteel verkend – maar was al te laat (en gisteravond helemaal super laat geweest …) en dus maar gestopt.

{ 8:20 uur – level 27 }

Halverwege Stormhill (naast de hut) begonnen we vanavond ons avontuur. De Site of Grace wees me richting het grote kasteel bovenop de berg, maar ik durfde het nog niet aan.

Eerst wilde ik even een andere hoek van de kaart verkennen. En aangezien ik nu een paard had, dacht ik dat ik dat wel aandurfde.

Dus teruggegaan naar de ruïne vlakbij de grote poort en toen de andere kant op gegaan. Eerst maar eens die vijanden te paard proberen. Dat ging eigenlijk wonderbaarlijk goed, versloeg de eerste en sloop toen verder naar een kamp is verderop. Daar versloeg ik ook alle vijanden en besloot nog verder te kijken.

Verderop zie ik een open veld, maar wanneer ik dat veld nader komen er allemaal bliksemschichten naar beneden. En ik hoor “iemand” bulderen uit de verte, dus dat laten we maar even zitten.

Ik besluit om de groep wolven – die over het veld dwalen – te lokken, maar uiteindelijk komen ze en masse op me afgerend en moet ik zelf vluchten voor m’n leven. Nadat ik enige afstand heb gepakt, komen ze nu wel 1-voor-1 de rotsen opgesprongen en kan ik ze eenvoudig afmaken.

Als ik daarna verder loop, zie ik een of andere kruipende hersens-monsters. Hele grote trage blobbers met tentakels aan de voorkant. Ik spring op m’n paard (Torrent) en storm er op af. Dankzij m’n wendbaarheid kan ik een paar flinke klappen uitdelen voordat het monster ineens opvliegt en me bijna plet. Ik spring achteruit, maar had niet goed op m’n omgeving gelet … en ik stort van een hoge klif af.

You Died

Ok, dat was zonde – want ik had meer dan 3000 runes – genoeg om weer een keer te kunnen levelen.

Maar niet getreurd, zo lastig was de weg ernaartoe niet. Besloot alleen om nu niet weer alle wolven te gaan bevechten, kon er wel even omheen lopen.

Maar onderweg naar m’n verloren runes, zag ik weer die vijanden te paard … die waren easy. Dus die kon ik wel ff meepakken.

Maar daar verkeek ik me op – typische Soulsborne-gedachte … m’n aanvallen miste de ruiter en hij raakte mij wel. Ik kon nog net op tijd wegkomen, de berg op. Maar hij achtervolgde me en na een kort gevecht (waarin ook nog eens een andere vijand mee ging doen, omdat ik daar te dicht bij in de buurt kwam) waren m’n healing-flasks op en kreeg ik de laatste klap.

You Died

Alweer.

En nu was ik m’n 3000 runes kwijt. Voor altijd.

Ach ja, zo gaat dat in dit soort spellen. Kan er altijd wel (beetje) om grinniken.

Dus toen maar eventjes bij het meer gaan kijken, daar aangekomen een stukje door een kloof gelopen, wat skeletten verslagen die constant respawnden – totdat ik ze goed-goed kapot hakte. En door de kloof verder gelopen … totdat de meldingen van de mede-spelers begonnen te roepen: “strong enemy ahead” – toen ben ik maar even omgekeerd. Ga daar ander keertje wel weer kijkje nemen.

Toen besloot ik om nog iets verder in de hoek te gaan verkennen. Alleen liep er op de brug een hele grote ridder te paard. Heb hem een keer geprobeerd, maar werd keihard de grond in gehakt. Maar ontdekte iets later dat ik “stiekem” via een omgevallen gebouw over de grote kloof kon springen en zo toch aan de overkant kon komen.

Daar tijdje rondgelopen. Een of andere grote bloem gevonden, die allemaal magic op me afvuurde en kwam bij wat verschillende ruïnes met allemaal items en vijanden.

Ga hier later nog wel eens ff verder verkennen – voelt beetje alsof ik nu te ver van de main-path afdwaal. Ga nu eerst wel weer ff verder met het “normale” pad, naar het kasteel en dan hier wel keertje verder rondkijken.

Besloot om nog eventjes terug te gaan naar de eerste kerk en daar zat ineens een soort van “heks”, genaamd Ranni. Ze geeft me een bell waarmee ik spirit guides kan oproepen – hulptroepen die aan mijn zijde vechten. Ik besluit om in de donkere grot bij het bos nog even de boss daar te checken. Dat blijkt een of andere wolf-man te zijn, welke ik na 2 pogingen versla – waarbij de tweede poging ik m’n geesten-wolven-roedel inzet en eigenlijk super-easy de boss versla.

Ik bevecht ook nog de grote “trol” op het pad richting het strand. Had het gevoel dat ik hem wel kon verslaan, wat ook lukte na 2-3 pogingen. Kreeg er niet veel bijzonders voor terug, maar was wel een leerzame ervaring.

En toen was het echt tijd om te gaan slapen, was inmiddels al 1:30 (’s nachts, ja) … dus hoog tijd voor bed.

Begon vandaag weer in de kerk, sloop door het bos en kwam uiteindelijk bij een dorpje uit (meer een ruïne, maar ok). Daar liepen overal ridders rond – deed me beetje denken aan Metal Gear Solid 5 😂

Dus rustig door het dorpje rondgeslopen, een-voor-een de ridders verslagen, totdat uiteindelijk het hele dorpje leeg was. Daarna bij een vuurtje site of grace even “gesaved” en toen de rechterhoek eens gaan verkennen.

Daar reed in de verte een vijand op een paard, dus die maar even ontlopen. In een bosje vond ik een vermomd iemand die me naar een grot bij het strand verwees en overal lagen berichten dat je een paard nodig had.

Maar ja, die had ik nog niet.

Dus maar teruggegaan naar het dorpje en weer bij de site even uitrusten. En ineens startte er een filmpje waarbij er een maiden genaamd Melina naast me kwam zitten. Ze vraagt of ik haar wil helpen en als ik toezeg, krijg ik een ring/fluitje/iets om een ‘geest’-paard op te kunnen roepen, genaamd Torrent.

Dus nu heb ik een paard!

Ik besluit om door de hoge poort te gaan en zie allerlei berichtjes over “strong enemy ahead”, “try to lure” etc. Dus ik ben al op m’n hoede.

Uiteindelijk springt er na een paar meter zo’n grote “trol” voor me neer en komt op me afgestormd. Ik probeer het nog eventjes en besluit dan om terug te rennen naar het open veld (aan de andere kant van de poort).

Maar de grote trol komt me achterna gerend. Tja, dit is open-wereld … dus vijanden volgen je (langer) blijkbaar.

Ik probeer hem dan maar te bevechten en het gaat eigenlijk verbazingwekkend goed. Een paar keer zakt hij neer op z’n handen en knieen en kan ik hem paar flinke klappen geven.

Uiteindelijk is hij op 15-20% van z’n health, wanneer ik dood ga.

De volgende poging besluit ik maar om iets anders te doen. Ik spring op m’n paard en race de berg op – langs de trol en alle andere riddertjes. Daar aangekomen word ik nog een tijdje achtervolgt, maar uiteindelijk geven ze de jacht op en kan ik het nieuwe gebied verkennen.

In de verte zie ik een heel veld vol “trollen”, dus daar gaan we nog maar even niet naartoe. De andere kant op loop ik over een veld met heeeeel veel wind (gebied heet ook “Storm iets”), pak hier-en-daar wat items op en kom stukje verder op de weg uiteindelijk bij een nieuwe site terecht.

Het is weer genoeg geweest voor vandaag – morgen weer verder.