Rakso

Een eiland in de oceaan van weblogs

Archieven (pagina 2 van 155)

What’s up

De laatste weken is dit beetje on-top-of-my-mind:

  • Hunt Showdown weer opgepakt, begon toch weer te kriebelen en ben weer beetje begonnen met het spelen. Misschien komt het door de tijd van het jaar ofzo. Toevallig jaar geleden met dit spel begonnen.
  • Beetje m’n geluids-instellingen lopen rommelen zodat ik dingen wat beter hoor en zelfs een boom-arm gekocht voor m’n microfoon … binnenkort maar uitproberen.
  • Vorige week keer Memoir’44 opgepakt en gespeeld met de achterbuurman, super leuk weer om te doen. Misschien eens kijken of ik de miniaturen kan verven, beetje meer sfeer geven.
  • En ook (vrijwel) elke week met klein groepje (3-4 mensen) bordspelletjes aan het doen. Momenteel zijn we bezig met Arcadia Quest, maar hebben ook Bardsung, Mansion of Madness, Valeria en SubTerra gespeeld.
  • Het begon ook beetje te kriebelen met Go, en heb me dus aangemeld voor een online cursus waarbij ik om de week een les krijg en de andere week in een competitie speel. Ben benieuwd, vanavond de eerste les.
  • Daarnaast voetbal ik nog wekelijks heerlijk, zelfs 2 weken geleden meegedaan met een toernooitje. Twee wedstrijden van elk 30 minuten, heel pittig, maar ging lekker.
  • Hardlopen doe ik nu ook sinds paar weken weer wekelijks en merk de voortgang duidelijk tijdens het voetballen, dat was ook waar ik het voor deed.
  • En daarnaast gaat het thuiswerken en alles nog steeds prima.
  • Voor de rest waren de katten (en Tobias) de afgelopen weken ziek … een-voor-een werd er eentje ziek, kreeg koorts, ging naar de dierenarts (niet Tobias) en uiteindelijk werden ze allemaal weer beter. Hopen dat het zo blijft.

plek 17

Afgelopen weekend kwam dan de uitslag van de Godot Wild Jam (game-jam) en mijn spelletje, MoonR, is geëindigd op plek 17.

Op zich prima plek, 17 van de 61 inzendingen. Dus op 27% … maar was er wel beetje door teleurgesteld. Eerlijk gezegd had ik zelfs beetje gehoopt op een 1e plek … zo vol zelfvertrouwen was ik van de kwaliteit en fun die mijn spelletje bood. Heb veel van de ingezonden spellen gespeeld en vaak dacht ik: “ja leuk, maar niet super tof” of “ziet er mooi uit, maar is qua gameplay beetje saai” etc.

Dus toen de eindscore gepresenteerd werd en een ander spel op 1 stond, dacht ik nog even: “oh, misschien ben ik dan top 3″… maar nee, ik moest een stuk naar beneden scrollen. Totdat ik MoonR op plek 17 tegenkwam.

Accessibility#43.5523.552
Controls#63.7593.759
Theme#94.2074.207
Originality#104.0004.000
Fun#133.4143.414
Overall#173.4483.448
Graphics#213.7243.724
Audio#551.4831.483
de scores voor MoonR

En boven mijn inzending stonden andere spellen, waarvan sommigen echt wel leuk waren of kwalitatief goed in elkaar zaten … maar er zaten er ook bij die een stuk minder origineel / grappig / leuk qua gameplay waren. Een old-school racer bijvoorbeeld – met een grote maan op de achtergrond … that’s it. Speelde super basic en was (vond ik althans) totaal niet leuk om te spelen… enige was dat het er wel nice uitzag.

Maar merkte tijdens het spelen en waarderen sowieso al een groot verschil, op bijvoorbeeld sommige spellen werd super enthousiast gereageerd – terwijl ik het niet echt bijzonder vond.

Maar ok. Zag ook wat spellen helemaal onderaan de ranking staan, waarvan ik dacht: “wow, dat is wel heel gaaf gemaakt”. Dus blijkbaar is mijn mening niet eentje die veelvuldig gedeeld wordt.

Ach ja. Ik heb weer iets gemaakt, dat was het belangrijkste doel van deze game-jam. Nu weer snel de game-dev-pen oppakken … voordat het allemaal weer wegzakt.

Opgeleverd

De afgelopen week was ik een beetje druk met m’n game-jam. De kids hadden nog vakantie, dus we deden wat leuke dingen (naar de Eemhof wezen zwemmen en m’n nichtje kwam logeren). Maar in de tijd die ik nog wel had werkte ik aan m’n game-jam inzending, genaamd MoonR.

Uiteindelijk vooral 2 dagen druk aan gewerkt, donderdagavond tot 1:30 ’s nachts en zondag de hele avond bezig geweest. Donderdags was vooral veel bezig geweest met de basis gameplay-loop, het kijken, het starten en stoppen van het moonen en de logica achter het berekenen (en groeien) van de punten.

Clip van de gameplay in versie 0.4.0 (donderdag)

Toen zaterdagavond kleine beetjes gedaan, maar was de hele dag in Almere – Elvis samen gekeken met m’n moeder en daarna daar lekker blijven mee-eten.

En toen zondagavond vooral bezig geweest met visuele aanpassingen, kleuren toegevoegd en wat kleine animaties. Uiteindelijk nèt op tijd de game ingediend en toen was ik klaar.

Het eindresultaat

Of tenminste, toen begon het “marketing-gedeelte”. Dus ik promootte de game op verschillende kanalen, liet andere game-jam deelnemers het spelen en een waardering geven en ik speelde ook veel andere spellen. Zitten wel leuke spellen bij, maar vind m’n eigen toch wel het leukst / grappigst / eigensts.

Deze week is dus nog vooral veel andermans spellen spelen en die een waardering geven en dan ergens begin volgende week komt de uitslag, ben benieuwd op welke plek MoonR eindigt.

Speel het zelf hier: https://skar.itch.io/moonr

Blote billen

Sinds ik twee jaar geleden m’n eerste gamejam joinde, heb ik paar keer iets gemaakt. Laatste keer was vorig jaar zomer en daarna is het beetje verloren gegaan in kom-er-niet-aan-toe-excuses.

Prioriteiten, heet dat.

Gelukkig zijn er zat game-jams om te joinen, maar ik hou toch vooral de Godot Wild Jam in de gaten. Die is elke maand en gaat om het werken met Godot, m’n preferred engine.

In maart besloot ik om weer eens een game-jam te joinen, maar kwam niet helemaal uit over het idee en haakte af voordat ik ook maar iets kon produceren.

Maar elke keer als ik terugkeek op m’n gemaakte games, herinnerde ik me het plezier wat ik had tijdens het maken en werd ik helemaal enthousiast.

Dus afgelopen zaterdag joinde ik de GWJ game-jam van deze maand, met als thema:

Ik wilde het heel simpel aanpakken. Gewoon een game maken om af te kunnen ronden, om m’n enthousiasme weer aan te wakkeren.

Dus ik maakte een heel simpel concept, soort van infinite runner waarbij je de positie van de maan moest veranderen om je mannetje te laten springen (aka zwaartekracht aan te passen).

Had het technisch beetje in elkaar zitten, de grond werd gegenereerd op basis van verschillende onderdelen … maar had wat moeite met de hoogte te bepalen voor de runner. En merkte dat m’n enthousiasme alweer afnam.

Ik begon beetje Twitter te bladeren op zoek naar inspiratie, las m’n halve Mojo-archief en wilde eigenlijk afhaken om weer eens een comic te tekenen.

Maar ik had mezelf voorgenomen om deze game-jam af te maken en daar herinnerde Lies me aan. Dus ik zette nog een keer m’n game-jam pet op en krabbelde wat andere ideeën. Eentje zat al in m’n achterhoofd vanaf het zien van het thema, mooning.


Mooning is the act of displaying one’s bare buttocks by removing clothing, e.g., by lowering the backside of one’s trousers and underpants, usually bending over, and also potentially exposing the genitals.

Wikipedia

Dus zondag (dag 2) schetste ik een auto met daarin een jongetje die vanaf de achterbank “stiekem” de voorbijgangers mooned, terwijl je moet oppassen dat je moeder je niet betrapt.

En merkte gelijk dat het enthousiasme weer terugkwam. Haalde meer energie uit het tekenen en hoefde iets minder te programmeren, alhoewel ik ook dingen als een Finite State Machine kon toepassen – wat ook wel weer gaaf was.

Ondertussen zijn we paar dagen verder, de voortgang is beetje stroef – niet zoveel meer kunnen doen en (daardoor?) ’s avonds ook niet zoveel zin om eraan te werken. Merk dat ik vooral overdag de drive heb, maar ja, dan ben aan het werk.

Misschien maar weer eens dagje omdraaien, overdag game-jam en ’s avonds nog beetje werken. Dat is op zich wel het voordeel van freelancen en thuiswerken.

Deadline voor deze game-jam is aanstaande zondag, maar aangezien het de laatste vakantieweek is hebben we nog zat plannen om te gaan doen. Dus waarschijnlijk krijg ik er hoofdzakelijk nog de minimale dingen erin, zoals punten-telling en (hopelijk) wat kleur.

We gaan het zien en ga het hier wel roepen alssie klaar is.

3,5 maand

Grappig. Zolang ik over m’n game-belevenissen post, gaat het gestaag. Net zoals de eerste maanden van dit jaar, ik speelde Elden Ring en logde m’n avonturen hier netjes.

Toen stopte ik eventjes met Elden Ring … en hielden de posts hier ook weer op. Terwijl er heus wel dingen gebeurden.

Zoals wat?

Nou, ik voetbal nog steeds – inmiddels alweer 3-4 maanden en nog steeds kijk ik elke week weer uit naar de donderdag. Het is heerlijk en super gaaf om te doen. Ben ook weer (beetje) begonnen met hardlopen om de conditie (voor het voetballen) te verbeteren.

Daarnaast gingen we op vakantie, met de tent, naar de Beerse Bulten (in Ommen, Overijssel). Twee weekjes heerlijk weer, de kids vermaakten zich uitstekend, er werd gezwommen, geklommen in de indoor-speeltuin, allerlei activiteiten werden er gedaan en vooral de laatste week zat vol met spelen met vriendjes en vriendinnetjes.

Qua gaming heb ik Elden Ring nu alweer paar maanden niet aangeraakt, maar wel veel andere spellen gespeeld. Een tijdje was Noita m’n nieuwe favoriete game.

En laatste weken weer avondjes aan het spelen op m’n nieuwe PS5.

PS5?

Jawel, heb tijdens de kampeer-vakantie (beetje impulsief) een PS5 gekocht. Helaas werkte de eerste (via Amazon.co.uk gekocht) niet goed en moest hij teruggestuurd worden. Maar gelukkig kon ik via een oud-collega er eentje (nieuw) kopen.

Dus sinds paar weken zijn we hier thuis de gelukkige bezitters van een Playstation5. En daarop spelen we vooral nog veel previous-gen titels, zoals Battlefield V en COD: Modern Warfare. Maar heb ook al wel Spiderman Remastered en Miles Morales gespeeld en kijk vol enthousiasme uit naar Modern Warfare 2 (oktober).

Qua werken gaat het ook nog steeds prima. Werk inmiddels meer dan een half jaar als freelancer en nog steeds bevalt het prima. Het werken is hoofdzakelijk thuiswerken, dus valt perfect te combineren met het gezin en andere activiteiten.

En tussendoor doen we soms nog wat game-dev, bordspelletjes of wat ander geknutsel.

Zere benen

Sinds een week ben ik weer aan het voetballen.

Bij de veteranen.

Anders gezegd, bij het ouwe-lullen-team dus.

Maar het is heel relaxed. Gewoon net als “vroeger”. Geen trainingen, geen verplichte wekelijkse wedstrijden of competitie. Gewoon eens per week (donderdags) een potje voetballen.

Soms komen er 15 man, soms komen er minder.

Gisteravond waren we initieel met z’n tienen (kwamen er later nog 2 bij). Dus deden we 5-tegen-5, klein veldje, kleine doeltjes.

Maar het is dus net zoals vroeger op het pleintje. Mensen die iets later komen vragen “bij wie hoor ik?” en sluiten aan. That’s it.

En er wordt gegeint en lekker balletje gespeeld. Fanatiek, maar niet te fanatiek. Heerlijk.

Vorige week voor het eerst meegedaan, toen deden m’n voeten na afloop zeer (vooral door slechte kicksen), maar gisteravond waren het m’n bovenbenen.

Ik trok een sprintje en had toen direct hele strakke bovenbeen-spieren. Weet niet of het kwam door een mindere warming up of dat ik gewoon nog meer moet wennen. Denk een combinatie van beiden.

Vannacht heel ongemakkelijk geslapen, want ze waren helemaal strak van de spierpijn. En vandaag maar eventjes rustig aan doen.

Maar ja, mooie motivatie om mezelf weer beetje meer in shape te krijgen en houden. Dit is wel iets wat ik wil blijven doen.

Blauwe dudes

Koningsdag vandaag, dus nadat we eerst in de stad geweest waren, ’s middags nog eventjes Elden Ring gespeeld (half uurtje maar).

Begon weer bij de Artist Shack, vlakbij de bliksem-ridder die ik de vorige keer verslagen had. Hij liep nu weer vrolijk rond, dus maar er omheen getrokken.

Verderop – in het bos – zat de bos met z’n bootje, die ik de vorige keer niet kon verslaan. Daar ook maar even langs gespurt.

Toen via een Spirit Spring (een grote lucht-schacht waarin je zonder schade ver naar beneden kan springen) naar het beneden gelegen gebied gesprongen. Wilde de kaart van het gebied vinden, maar die lag nog een stukje verderop … en lette niet op en viel naar beneden van een klif.

Dan maar via de andere kant proberen – via de site net achter Stormveil Castle, kwam bij een bandieten-kamp, wat bandieten verslagen (eitje) en verder gelopen. Vond een site en kwam daarna in een moeras met kruipende skeletten … en vond de kaart van dit gebied. Eindelijk!

Verder door het moeras geraced, niet heel veel verkend, haat moerassen! Snel langs gigantische kreeften (niet bevochten, had ik geen zin in) en toen richting een torentje verderop. Ik weet inmiddels dat er bovenin altijd een of andere kistje ligt met iets leuks.

Voor de toren liepen aantal blauwe ridders, soort geesten. Ze waren niet zo lastig, behalve dat er vanaf de toren keiharde toverstralen kwamen … die me binnen 2-3 keer doodde.

Dus nog een keer proberen. Uiteindelijk maar snel-snel naar de toren geraced, de stralen proberen te ontwijken (wat half lukte) … en toen kwamen alle blauwe geest-ridders me achterna. Dus snel de toren opgeklommen, terwijl m’n demi-human spirit helpers m’n achtervolgers bezig hielden.

Bovenin de toren stond een of andere bebaarde (met een soort van masker) tovenaar die de toverstralen stuurde. Hem afgemaakt en toen vond ik “iets”, geloof een kookboek.

Daarna weer de heuvel afgelopen en zag verderop wat blauwe ridders vechten tegen een groepje “normale” ridders. Dus van een afstandje er omheen geslopen … en toen spawnde er ineens een gigantische blauwe reus, die ging meevechten. Heb ze maar lekker laten vechten en ben doorgelopen.

Verderop kwam ik weer onderaan de kliffen, waarvanaf ik eerder gesprongen was (op de Spirit Spring) en vond waarempel een nieuwe site. Toen vanaf die site langs de kliffen gelopen en kwam uiteindelijk weer onderaan de Artist Shack uit.

Zag verderop de ingang van een of andere toren, dus daarheen gegaan en vond weer een nieuwe site en een lift. Via de lift kwam ik in een soort van bibliotheek (deed me erg denken aan een bibliotheek in Bloodborne, met wenteltrappen) en bovenaan de trap stond een tovenaar met een gigantische blauwe boog te schieten. Hij miste me 1-2 keer … maar ik miste hem ook net zo hard met m’n slagen … en toen waren de zwakkere helper-vijandjes bij me en versloegen me.

En toen was het eten klaar en moest ik stoppen. Volgende keer weer verder.

{ level 42 – 24:51 uur gespeeld }

Achter het kasteel

Vanmiddag even met Edgar zitten babbelen over Elden Ring en begon toch weer te kriebelen. Dus vanavond weer naar the Land Between getrokken. Eerst nog kleine poging gewaagd in de Calid, ik vocht tegen giftige-speer-mannen en een Erdtree Avatar – maar deze spoot allemaal Scarlet Rot om zich heen … en na een paar pogingen besloot ik om elders te gaan kijken.

Elders was vlakbij het kasteel. Ik begon in de Stormveil Shack, liep het pad naar boven en vond in de bosjes een berichtje (van een andere speler) wat zei: “hidden path ahead”.

Dus die kant opgewandeld en waarempel, ik kwam bij een afgebroken brug met een of ander vage waarzegster erop. Ze vertelde me wat vage lore en ik dacht eigenlijk dat het hier ophield. Maar toch nog “even” verder kijken. Langs de rotsen zoekend vond ik een doorgang, wat uiteindelijk een heel lang pad rondom de buitenkant van het kasteel bleek te zijn. En (na wat wolven te hebben verslagen) uiteindelijk kwam ik aan de achterkant van het kasteel bij een nieuwe site.

En ik vond een nieuw gebied, Lake of Liurnia.

Ik verkende de kliffen, bevocht wat skeletten – waarvan eentje heel pittig was, met een grote bijl. Daarna wilde ik verder naar beneden gaan, maar zag toevallig dat er verderop allemaal grafstenen aan de zijkant van de kliffen zaten. Deze kan je gebruiken om af te dalen van steile kliffen – dus daarheen gegaan, want dat gebied zag er “minder eng” uit dan waar ik hier kon afdalen.

De eerste poging strandde met een grote smak op de grond, maar de tweede was succesvol en ik vond beneden al snel een nieuwe site.

Weer stukje verder.

Daar verder verkend, kwam wat meer-armige-kruisboogschutters tegen. Die waren eigenlijk zelfs best grappig; ze schoten 1-2 keer op je en dan gingen ze ineens heel panisch wild om zich heen schieten.

Ik versloeg er twee en liep toen het pad terug richting de kapotte brug. Versloeg wat riddertjes en een grote trol en vond een nieuw wapen (een of andere speer) in een lijkkoets.

Weer verder en werd toen plots verslagen door een drietal meer-armige-ridders/boogschutters. Als ze zo samen waren, waren ze toch iets minder grappig.

Nogmaals (iets minder overmoedig) geprobeerd en blijkt dat de meer-armige-soldaten niet zo goed tegen vuur kunnen – dat is fijn.

Daarna een aantal roedel wolven verslagen en toen naar een hut geraced op m’n paard. Daar vond ik een site en zag in de verte een grote(re) ridder lopen. Die zijn altijd wel ff een kluif.

De eerste keer werd ik beetje verrast door z’n bliksem-aanval … maar de tweede keer hield ik goed afstand, viel hem constant aan en kon hem uiteindelijk vrij eenvoudig verslaan … en kreeg weer een nieuw kookboek. Geen idee wat ik ermee moet doen, had niet de indruk dat ik nu meer crafting mogelijkheden heb ofzo.

Toen nog stukje verder gewandeld, richting een grote toren. Daarnaast voer een mini-boss, die constant skeletten spawned. De vorige keer versloeg ik hem vrij eenvoudig, maar nu kreeg ik hem maar niet te pakken. En uiteindelijk waren m’n healting flasks op en had ik geen zin meer.

Dus weggerend, ander keertje beter.

Al met al is dit gebied een stuk leuker dan Calid. Meer bossen, meer “normale” enemies en minder gedoe met vage effecten. Dit voelt als de route die ik “moest” opgaan. Wil nog wel ff keer terug het kasteel in, maar opties genoeg dus.

{ level 42 en 24:21 uur gespeeld }

1:15 uur creepiness

Ik begon weer bovenaan het nieuwe gebied (Calid), verderop zaten de grote “kraaien” me aan te staren. Maar had nu toch niet zoveel runes op zak, dus ik voelde me vrij genoeg om naar ze toe te gaan.

Maar ze waren super pittig – er kwamen er twee op me af, haalden keihard uit en ik was dood.

Dus besloot om maar iets andere route te gaan. Via wat rotsen kwam ik bij een koets, met daar omheen soort van T-rex honden. Grote honden met gigantische koppen – beetje bizar.

Die kon ik wel verslaan – iets makkelijker dan de kraaien, maar nog steeds wel even aanpoten. En nadat ik er een bergje verslagen had, zag ik verderop een reusachtige boogschutter staan – dus daar gaan we later nog maar eens naartoe.

Eerst even terug via een soort van kamp, maar daar zat weer zo’n “kraai” en na een kort gevecht was ik weer dood.

De tweede poging riep ik de hulp in van m’n spirit wolven-troep, die leidden de kraai af en zo kon ik even snel de treasure pakken die er lag. Had weinig behoefte om de kraai te blijven bevechten.

Dus toen weer verder gereden op m’n paard. Kwam bij wat ruines, waar weer “zombies” liepen – maar deze waren in vuur-en-vlam … en bliezen zichzelf op als je in de buurt kwam. Niet heel lastig dus, maar gewoon even opletten.

In die ruine reed ook een of ander vaag groot hoofd (op wielen) rond, met achterin de bestuurder. Dit hoofd blies grote vlammen in mijn richting, maar na enige tijd wist ik hem wel te verslaan. Toen verder langs een ravijn gelopen en er toen overheen gesprongen met m’n paard.

Ik liep stukje verder, maar keek toen neer op een meertje waarin twee draken rondliepen – dus maar even omgedraaid. In de verte zag ik – bovenop een klif – een huisje, dus verwachtte daar eigenlijk een site te vinden en inderdaad, er was een site en ook nog een merchant.

Toen nog paar pogingen gedaan om bij een grote toren te komen – maar werd steeds door een T-rex-hond verslagen, dus toen had ik het wel gezien in dit gebied … voor nu althans.

Via fast-travel naar de Third Church of Marika gegaan en daar even gesproken met Kenneth (de verwaande gast voor wie ik het fort moest leegruimen). Hij bedankte me en zei dat ik hem maar moest komen opzoeken in het fort. Zo gezegd zo gedaan, ik trok richting het fort, versloeg onderweg nog wat beren, kwam zelfs nog in een nieuwe ruine met een (slapende) beer, een treasure kistje en een ondergrondse treasure (met een nieuw wapen) … en toen was ik bij het fort.

Maar in het fort liepen alleen wat demi-humans, die ik super eenvoudig kon verslaan. En Kenneth was er ook, maar die vertelde me dat hij niks meer voor me kon betekenen.

En toen was ik weer even klaar. Denk dat ik de volgende keer toch maar weer richting het kasteel ga – die vage beesten in Calid trekken me nog ff niet om te verslaan.

{ level 41 en 22:35 uur gespeeld }

Creepy

Vanavond eventjes gespeeld. Had alweer bijna 1,5 week niet gespeeld, voornamelijk doordat ik ’s avonds andere dingen deed (vooral veel Suits kijken – m’n nieuw ontdekte serie).

Maar toch kriebelde het wel weer beetje, dus eventjes naar de Lands Between gegaan.

Ik begon m’n reis vlakbij de ruines, naast het meertje met de (nu) draak. Ik wist dat ik onder de brug door nog een gevecht had geskipped, dus die wilde ik nog eventjes doen, voordat ik oostwaarts trok.

Ik rende – te paard – langs de skeletten onder de brug en in de kloof en kwam uiteindelijk bij een grot met een mist-deur.

“Ah, een boss dus” – dacht ik nog. Ik las de berichtjes op de grond die zeiden: “friend ahead” (met heel veel approvals) … dus was eventjes verward. En toen kwam er ineens een melding onderin het scherm:

Bloody Finger Nerijus has invaded your world

Ik stond even stil van schrik, “Hoe kan iemand mijn game nou invaden? Moet ik daar niet een of andere item voor gebruiken? Of was het omdat ik een bepaalde boss had verslagen laatst ofzo?”

En toen kwam er een rode speler de hoek om rennen en begon op me in te hakken. Uiteindelijk bleek Nerijus een NPC te zijn, maar hij deed wel behoorlijke bloodloss-damage … dus ik overleefde de aanval niet.

En dat was wel jammer, want ik had iets van 4000 runes (had er 9500 nodig om te kunnen levelen). Dus tja – weer terug – te paard – naar dezelfde plek, langs alle skeletten, runes oppakken en toen zag ik verderop al de rode “speler” spawnen.

Dus nu iets meer afstand gehouden, iets meer weggerold en halverwege kwam er zelfs nog een ander NPC “speler” me helpen, genaamd Bloody Finger Hunter Yura. Samen versloegen we Nerijus vrij gemakkelijk.

Daarna ging ik de grot (met de friendly) in … daar stond een kistje, maar toen ik hem opende, kwam er een mini-boss genaamd Patches. Halverwege het gevecht dook hij ineens in elkaar en gaf zich over. En toen had ik er een handelaar bij.

De grot uit en verder door de kloof. Aan het eind sprak ik nog eventjes met Yura en vond om de hoek nog een legendary dungeon (Murkwater Catacombs). Binnen bevocht ik wat stenen gargoyles (officieel heten ze Fanged Imps) … die gastjes zijn razend snel en doen ook nog eens bloodloss-damage … dus best wel vervelend. Maar ik versloeg ze en kon verder.

Uiteindelijk verkeek ik me op de laatste imps, werd omsingeld en ging dood. Daar lagen dus m’n 7500 runes. Rustig weer teruggegaan, imps verslagen en uiteindelijk kwam ik bij de boss-room. Die boss was eigenlijk heel simpel (misschien omdat ik overleveld ben, maar ok). Kon hem prima aan, samen met m’n kwal. Hij sloeg met z’n twee hamers aan kettingen, maar had hem al snel verslagen.

Buiten fast-travelde ik naar de Third church of Marika en vanaf daar ging ik oostwaarts. Daar was ik nog niet geweest, was gewoon nog grijs op de kaart.

Langzaam trok ik de heuvel verder op en kwam al snel bij een grote reus/trol die rollend de berg afkwam. Na een kort gevecht ging ik verder en kwam bij de Smoldering Church.

Maar nèt toen ik daar naar binnen wilde gaan, kwam er weer een NPC invader, genaamd Anastasia, Tarnished-Eater. Zij hakte woest op me in met een groot kromzwaard en deed (ook weer) bloodloss-damage… maar uiteindelijk wist ik haar nipt te verslaan.

Hierna kon ik verder de heuvel op en kwam uiteindelijk in het gebied Caelid. Daar speelde een onheilspellend muziekje en zag ik allemaal vage “kraaien” zitten. Ze deden me heel erg denken aan de vijanden die in Bloodborne zaten.

Ik liep beetje rond, versloeg wat “zombies” en werd ook nog een keer overvallen door een grote groep “zombies”. En toen had ik het wel weer ff gehad – dit gebied spreekt me stuk minder aan dan Lindgrave en Weeping Penensula – dat waren mooie bossen, dit is een of ander rood-zandig-gebied.

{ level 41 en 21:20 uur gespeeld }