Categorie: Personal (pagina 1 van 2)

Sinds een week ben ik weer aan het voetballen.

Bij de veteranen.

Anders gezegd, bij het ouwe-lullen-team dus.

Maar het is heel relaxed. Gewoon net als “vroeger”. Geen trainingen, geen verplichte wekelijkse wedstrijden of competitie. Gewoon eens per week (donderdags) een potje voetballen.

Soms komen er 15 man, soms komen er minder.

Gisteravond waren we initieel met z’n tienen (kwamen er later nog 2 bij). Dus deden we 5-tegen-5, klein veldje, kleine doeltjes.

Maar het is dus net zoals vroeger op het pleintje. Mensen die iets later komen vragen “bij wie hoor ik?” en sluiten aan. That’s it.

En er wordt gegeint en lekker balletje gespeeld. Fanatiek, maar niet te fanatiek. Heerlijk.

Vorige week voor het eerst meegedaan, toen deden m’n voeten na afloop zeer (vooral door slechte kicksen), maar gisteravond waren het m’n bovenbenen.

Ik trok een sprintje en had toen direct hele strakke bovenbeen-spieren. Weet niet of het kwam door een mindere warming up of dat ik gewoon nog meer moet wennen. Denk een combinatie van beiden.

Vannacht heel ongemakkelijk geslapen, want ze waren helemaal strak van de spierpijn. En vandaag maar eventjes rustig aan doen.

Maar ja, mooie motivatie om mezelf weer beetje meer in shape te krijgen en houden. Dit is wel iets wat ik wil blijven doen.

Afgelopen zondagmiddag begon het. Lies en ik waren – als cadeau voor Lies d’r verjaardag nog – wezen floaten in Scheveningen. Lies heeft heerlijk genoten en ik iets minder (kon m’n draai niet vinden cq kreeg m’n nek niet ontspannen). Maar na het floaten begon er langzaam een hoofdpijn op te komen. Deze hoofdpijn bleef aanhouden, zelfs ’s nachts (wat vrij uniek is bij mij) en maandags dus ook thuisgebleven. Kon nauwelijks licht verdragen en vrijwel heel de dag in bed gebleven.

Dinsdags was de hoofdpijn stukken minder, maar daarvoor in de plaats was spierpijn en rillerigheid gekomen. Griep. Of tenminste, daar leek het op. Woensdags ook nog thuisgebleven en vandaag maar weer gaan werken. Was nog niet helemaal van harte – zat rillerig, met spierpijn en met een schorre keel te werken. Dat ging wel, maar voelde me toch nog niet helemaal je-van-het.

De afgelopen dagen wel veel films gekeken. Snowpiercer (6), Kong: Skull Island (7), The Hatefull Eight (9) en nog een aantal afleveringen van Black Mirror. Ook bedacht ik me dat ik toch het tekenen begon te missen en het (weer) wilde oppakken. Ik besloot om verder te gaan met de tekencursus die ik afgelopen zomer was begonnen. Eerst weer wat cirkeltjes tekenen en daarna verder met blokjes in perspectief.

Dat voelde goed (behalve in m’n rug, waar ik nog steeds spierpijn krijg als ik te lang zit – door de griep). Enige wat ik nu moet doen is volhouden, dat is altijd het lastigste deel ^^

Het afgelopen jaar soms weer wat aan het lezen over Unity en game-development in het algemeen. Ik kocht wat boeken (A Theory of Fun, The theory of Game Design en Game Programming Patterns) en begon weer wat te studeren. Dat voelde weer goed. Daarnaast ook soms wat lezen over C# en Unity in het algemeen.

En een paar weken geleden bezocht ik – samen met een aantal collega’s – ReactConf. Zoals de naam misschien al verraadde, een conferentie over React. Hierdoor geinspireerd ging ik weer wat meer lezen en rommelen over/met React. Heel leuk en hield me weer wat avondjes bezig.

En nu onlangs beetje met Python aan de slag gegaan, ook een hele leuke taal. Ziet er eerste instantie maar maf uit, met alles wat ingesprongen is, maar het werkt eigenlijk verbazingwekkend relaxed.

Dus tja… nieuwe dingen leren is leuk ^^

Al ongeveer 10 jaar lang begin ik met hardlopen. Ben er waarschijnlijk heel goed in, want ben waarschijnlijk al een keer of 15-20 begonnen. Soms hou ik het een paar maanden vol en gaat het allemaal heel lekker. En soms blijft het bij een paar keer. 5-6 jaar geleden liep ik met gemak 5km. 4 jaar geleden liep ik met gemak een half uur. En eind vorig jaar deed ik mee aan Start2Run en liep ik m’n PR op de 3km (geloof iets van 13:49). En toen zakte het weer weg.

Na een tijdje begon het toch wel weer te kriebelen, maar de stap om weer te gaan beginnen was te lastig. Kon ook best morgen, dus waarom vandaag? En toen begon begin maart Liesbeth met Start2Run. Ze heeft afgelopen weekend succesvol de 3km gelopen (met een hele mooie tijd van 21:01) en is nu enthousiaster dan ik ooit geweest ben. Heel leuk om te zien en motiveert mij ook weer heel erg om te gaan lopen.

Dus zaterdagavond weer begonnen. In m’n hoofd kan ik nog steeds de 3km lopen onder de 15 minuten, maar heb dat toch maar niet geprobeerd. Ben weer rustig aan begonnen. Gebruik de app GetRunning op m’n iPhone en ben toch beetje eigenwijs in de 2e week begonnen. Met totaal 6 setjes van 1,5 minuut hardlopen en dan 2 minuten wandelen. Ging me gemakkelijk af, had geen druppel zweet achteraf, maar merkte wel dat m’n benen weer beetje moesten wennen.

Dus nu morgenavond weer een rondje. Gewoon weer het schema oppakken en dan over een tijdje dezelfde hardloopclub  als L. joinen.

Een kleine 4 jaar geleden – in een tijd waarin ik hier nog vol enthousiasme stukjes schreef – begon ik bij dpdk. Ze zaten in Dordt, het bedrijf heette nog officieel de Pannekoek en de Kale en er zat totaal maar een mannetje of 20. In de afgelopen bijna-4-jaar- maakten we mooie dingen, we verhuisden naar Rotterdam en we beleefden leuke tijden. Maar toch begon het weer een beetje te kriebelen. En heel langzaam realiseerde ik me dat ik weer toe was aan iets nieuws. Een nieuwe uitdaging. Nieuwe collega’s. Een nieuwe omgeving. Gewoon, iets nieuws. Tja, zo ben ik soms.

Ik schreef wat brieven (waren eigenlijk 2 emailtjes, maar ok). Had gesprekje hier en een gesprekje daar en uiteindelijk is het resultaat dat ik per 1 februari bij m’n nieuwe collega’s zit. Bij Zicht. Nog steeds in Rotterdam, maar een klein stukje dichterbij het station – op loopafstand zelfs. Heb er super veel zin in. Al zal ik al m’n dpdk-collega’s toch ook wel heel erg gaan missen hoor 🙁

Katten en dozen zijn een perfecte combinatie. Katten vinden het heerlijk om in dozen te zitten en dozen vinden het heerlijk om stil te staan, zodat katten erin kunnen zitten.

Om een of andere reden hebben dozen een gigantische aantrekkingskracht op de harige mormels. Er hoeft maar een doos in de woonkamer gezet te worden (van een bestelling of boodschappen) en er kruipen drie poezen nieuwsgierig snuffelend omheen.

En toen kwam het ultieme paradijs, ik ging verhuizen en trok bij Lies in. Sindsdien is ons huis dus een waar kattenparadijs. Er staan geregeld dozen midden in de kamer, soms is het beetje een chaos omdat er wat spullen uitgezocht worden – en wie banjeren daar dan dwars doorheen? Juist; de katten!

In de werkkamer-slash-rommelhok-slash-mijn kamer staat nu ook nog eens een grote ‘hokjeskast’, dus de katten kunnen hun lol niet meer op.

Gister met hulp van vriend Craggie, m’n moeder en Bart en Sandra (de nieuwe bewoners van mijn oude huis) al m’n spullen verhuisd. Eerst alles inpakken en inladen. Toen nogmaals het huis doorlopen en uiteindelijk reden Craggie en ik begin van de middag richting Dordt.

Daar aangekomen eerst de box/berging leeggeruimd, toen alle dozen daarin, het bed en de kast meteen naar boven. Toen weer alle troep die uit de berging kwam naar de stort gebracht. En toen nog even het bed in elkaar geknoopt. Avond afgesloten met pizza.

En vandaag dus de kast in elkaar gezet, allerlei gaten lopen boren en dingen bevestigd en opgehangen. En buiten sneeuwt het – gelukkig vandaag en niet gister 😉

De komende 1-2 weken zal ik dus langzaam m’n dozen gaan uitpakken, spullen uitzoeken (en veel ook weggooien) en dan ben ik klaar. Maar ben dus nu al wel verhuisd en woon nu nog echterder in Dordt.

Samen met Liessie!

Jeuwj! o/