Een eiland in de oceaan van weblogs

Categorie: Games (pagina 4 van 32)

Lente kriebels

Als ik zou moeten kiezen, denk ik dat de lente toch wel m’n favoriete seizoen is. Het is het seizoen met de verwachting, met de opbouw, met de frisheid van een nieuw begin.

Heb altijd gedacht dat ik herfst/winter het leukst vond, maar merk dat ik toch altijd blijer wordt wanneer het lente is of bijna wordt.

En het maffe is dat ik dat gevoel dus laatst had, tijdens het lezen van een preview van een game. Deze zou in de lente gaan uitkomen en de gedachte daaraan deed me meteen het gevoel krijgen van hoe de lente zou voelen. Beetje warmer, maar nog niet zo bloedheet. Iets langere avonden, maar geen zomeravonden.

Ook het gefluit van de vogeltjes maakt me altijd vrolijk voelen. Vrolijk gekwetter in de bomen, een voorzichtig lentezonnetje op m’n gezicht op het perron – allemaal dingen waar ik vrolijk van wordt.

Dat wilde ik dus even delen met u.

Dag hoor.

Jaarlijks beginnetje

Het nieuwe jaar is weer begonnen. Sterker nog, een nieuw decennium is begonnen.

Vol goede voornemens weer van start gegaan. Meer de focus zoeken op de dingen waar ik energie uit haal. Dus meer focus op het spelen van (bord)spellen en ook weer het maken van spellen weer verder in verdiepen.

Afgelopen weken in de trein van/naar m’n werk loop ik beetje in de trein te rommelen, ben weer verder gegaan met m’n Unity-cursus. Inmiddels aangekomen bij de Plants vs Zombies kloon. Leer er aardig wat dingen van, al begint het vermoeden wel te komen dat ik ooit – lang lang geleden – meer leerde toen ik zelf bezig was met m’n Asteroids-kloon.

Door de cursus zit er wel meer drive achter – probeer hem wel vol te houden. Maar krijg steeds meer het gevoel dat ik nu wel de basis te pakken heb en dat ik grotere stappen zou maken wanneer ik zelf weer een project ga doen.

Daarnaast speel ik elke week nu wel een keer bordspelletjes, ben met iemand uit de buurt begonnen met Arkham Horror LCG en staan nog meer spellen op de planning. En paar weekenden geleden samen met Jasper een avondje Memoir’44 gespeeld.

Ook wordt er (uiteraard) nog steeds regelmatig op de digitale platformen wat gespeeld, waarbij nu Slay the Spire weer eventjes veel langskomt en Rainbow Six Siege komt ook geregeld weer eventjes langs. Halverwege volgende maand begint er weer een tournooitje, dus daar doe ik weer 1-2 wedstrijden in mee.

Dat is voor nu eventjes de stand van zaken.

Tot snel!

Drukke maanden

November en december zijn altijd drukke maanden. Eerst ben ik jarig, dan is de meneer met de meiter jarig en daarna Lies. En dan heel eventjes pauze en daarna is het alweer kerst en oud-en-nieuw.

Begrijp alleen nooit waarom het zo druk is tijdens deze maanden. In principe zijn er maar een paar speciale dagen en daar omheen is er weinig. Wellicht is het meer een gevoel, geen idee.

Maar mijn weken staan – naast de bovengenoemde feestdagen – in het teken van spelletjes spelen. Laatste week weer lekker met Rainbow Six Siege bezig, blijft toch een geweldig spel. Daarnaast vaak ’s avonds ook paar uurtjes samen met Lies ‘even schieten’ (Call of Duty: Modern Warfare).

En ik probeer beetje regelmaat te vinden met het spelen van bordspellen. Thuis spelen we ze voornamelijk in het weekend, zowel met als zonder de kids. Maar heb nog een aantal spellen liggen die ik met Lies niet gespeeld krijg, zoals Ruthless of Valhalla. Heb daarom nu een aantal afspraken staan om met andere spelers of spellengroepen te gaan spelen. Eens kijken hoe dat bevalt en of we daar iets regelmatigs van kunnen maken.

Wat er de laatste weken ook speelt – sinds de klimpartij met Tobias – is dat m’n knie zeer doet. Ik loop mank, voel een ‘knikje’ net onder m’n knie tijdens het lopen en doet bij het bewegen pijn. Duurt nu inmiddels alweer 2-3 weken, dus ga maar eens naar de huisarts.

Wel heel jammer, want heb dus nu ook al paar weken niet meer sportief op de dijk door de modder kunnen ploegen. En ook jammer, want vond het klimmen echt heel erg leuk en hoop ook zeker dat ik dat weer eens kan gaan doen.

Spellenspektakel 2019

Vandaag gingen we met z’n viertjes naar het Spellenspektakel in de Jaarbeurs (Utrecht).

We zijn 2 keer in Eindhoven geweest (2 jaar geleden met de kids en vorig jaar zonder, toen waren we samen met Mathijs, Rashida en Tanja)
En vandaag weer gezellig met het hele gezin.

Hebben een heerlijke dag gehad. Aantal spelletjes kunnen spelen met z’n viertjes, 3 spelletjes gekocht (eigenlijk 2 gekocht en eentje gratis gekregen) en veel nieuwe indrukken rijker.

Beetje een verslagje van onze dag:

We liepen direct toevallig tegen Menara aan, kenden het allemaal niet, gelijk gaan zitten. Speelde leuk, deden het een beetje volgens 70% van de regels, meer om de kinderen het te laten ervaren. Heel leuk spel, uiteindelijk ook gekocht.

Daarna voor wat meer kinderspelletjes gaan kijken. Het Magische Labyrint geprobeerd. Het idee sprak ons heel erg aan, maar dit was voor onze 5-jarige beetje te lastig om te volgen. Renske wilde daarna graag De Betoverde Toren spelen, maar daar was helaas maar 1 exemplaar van te spelen… en we stonden iets te bescheiden te wachten, waardoor er iemand voorkroop en wij maar afdropen.

Toen een beetje over de beursvloer gedwaald. We speelden Slide Quest en vonden het allemaal heel erg leuk. En toen via de sjoelbakken naar het kinderplein. Renske daar even achter de knutseltafel geparkeerd en wij (Lies, Tobias en ik) probeerden Avonturenland. Door de uitstekende uitleg van ene Jimmy konden we het spel prima uitproberen, leuk gespeeld en uiteindelijk op 80% maar afgehaakt ivm de tijd. Hebben er wel een goede indruk van gekregen.

Vervolgens onze dochter weer opgehaald, broodje (zelf meegebracht) genuttigd. Helaas waren toen alle picknick-tafels bezet, dus maar even tussen de Haba- en de Smart-games stands gestaan.

Aangezien we om de hoek van de Smart-games stonden, daar eventjes gekeken. Maar daar was het wel heel erg chaotisch. De speluitleg stond niet bij de juiste spellen en uiteindelijk hebben we daar weinig nieuws/leuks gezien. Jammer, voorgaande jaren was de stand iets ruimer opgezet en hebben we daar vaak wel nieuwe spelletjes opgepikt.

Renske wilde nog steeds graag de prinses bevrijden (De Betoverde Toren), dus daarnaar teruggelopen en toen maar iets opzichtiger gaan staan wachten op onze beurt. Gelukkig was het potje bijna afgelopen en konden we snel de prinses gaan bevrijden. De kinderen vonden het een leuk spel, Lies en ik iets minder bijzonder.

De volgende stop was Dennis de Draak, met allerlei schatten in z’n buik. Groot succes bij de 5-jarige, de rest vond het wel mwa/ok. Naast de stand met de draak lag een grote berg met LaQ (bouwsteentjes), waar onze kinderen mee aan de slag gingen. Was nieuw voor ons, maar zeker iets meer mee te gaan doen.
Lies en Tobias keken nog even bij Team3, maar vonden het te ingewikkeld uitzien.
Ik liet me nog Hive Pocket uitleggen (samen met Lies), direct een van m’n favorieten van de dag. Daarna schoof Tobias aan en heb ik het hem uitgelegd en 2 potjes gespeeld. Fantastisch spel!

Direct naast Hive lag Bandido, welke we met z’n 4tjes speelden. Uiteindelijk waren de meningen verdeeld. Tobias en ik vonden het super leuk, Renske was halverwege alweer ergens anders met d’r aandacht en Lies vond het domino-aspect niet heel aansprekend.

Toen weer verder. Maar ja, waar naartoe?
“Mogen we dat spel met die ridder op rolschaatsen weer doen?!” vroegen de kinderen beide ongeveer in koor. Dus ja, terug naar de Asmodee stand, weer Renske op een (speciaal voor haar gehaalde) stoel gezet en wederom een paar ‘levels’ Slide Quest gespeeld. De grote favoriete van de kinderen, dat was wel zeker.

De dag (en voornamelijk dan de energie van de kinderen) zat er een beetje op, dus we besloten om nog even bij de winkel van 4YourGames te gaan kijken voor wat moois. Na wat gespeur en uitstekend advies van het winkelpersoneel vertrokken we even later met Menara, SlideQuest en MineDeeper.

Santa Is weder onder ons

Afgelopen week is de inschrijving voor Secret Santa bij BoardGameGeek weer begonnen.

Heb me direct aangemeld, is altijd super leuke tijd met je target plagen, uitvragen wat ze willen hebben en uiteindelijk de keuze maken met welke spellen je besteld.

En tegelijkertijd is het ook super leuk om in spanning te zitten welke games jij gaat ontvangen.

Herontdekte de liefde voor de bordspelletjes ongeveer 2 jaar geleden en sindsdien ben ik op-en-af bezig met bordspelletjes. Soms speel ik bij de lokale gamewinkel, soms speel ik samen met wat vrienden, soms met Lies en soms alleen.

En Secret Santa hoort daar ook bij. Kom meestal niet zo vaak op BGG, maar nu sinds 2 jaar kom ik vanaf eind oktober elke dag op BGG om met Secret Santa mee te doen ^^

Heb er weer zin in!

1 vs 3

Zoals ik al eerder hier schreef, speel ik de afgelopen tijd regelmatig Rainbow Six Siege (R6). Dit spel is gebouwd rondom teamwork, vooral veel communicatie onderling. Ieder teamlid doet zogenaamde callouts, dus het roepen waar je vijanden ziet, waar je verwacht dat ze gaan komen, wat jij gaat doen etc.

Helaas ben ik nog te nieuw en weet dus niet alle plekken binnen een map goed te benoemen en weet ik (ook) nog niet goed hoe ik bepaalde informatie heel compact en kort kan overbrengen.

De afgelopen maand speelde ik voornamelijk solo, dus in een team met 4 random andere spelers. En meestal hield iedereen daar z’n mond. Hetzij geen microfoon tot hun beschikking, hetzij gewoon geen zin om te praten.

Dat ging prima, maar begon toch wel het gevoel te hebben dat ik een deel van de ervaring miste. Een paar weken geleden had ik er dan ook genoeg van, ik wilde meer samenwerken. Had al eerder hetzelfde gehad ooit met Battlefield 4 – toen wilde ik ook veel meer samenwerken. Maar bij R6 is het niet alleen gezelliger, het is ook crusiaal voor wanneer je enige kans wilt maken.

Dus ik meldde me aan bij een Nederlandse clan en zocht nog wat verder en kwam uit bij een internationale groep Siege-spelers, georganiseerd op Discord. Via dit ‘chat’-platform meld iedereen wanneer hij/zij gaat spelen en wordt er gevraagd of er mensen willen joinen. Dit werkt heel laagdrempelig en werkt tegelijkertijd heel prettig.

Al-met-al had ik me vorige week dus aangemeld, maar had nog niet ‘durven’ afspreken. Nu afgelopen weekend toch maar de stap gewaagd en aantal mensen geinvite voor een potje.

En het was welgeteld 20 seconden ongemakkelijk … maar ja, we hebben allemaal hetzelfde doel – beter communiceren binnen Siege. Dus na een korte introductie ging het direct over Siege en allerlei verwantte zaken.

Gisteravond speelde ik weer met dezelfde jongens samen. Er werden er zelfs nog 1 meer bijgehaald, we waren bijna een volledige 5-stack. Helaas verloren we onze eerste potje, heel erg dik zelfs. Maar gelukkig wonnen we dan wel weer super makkelijk het tweede potje.

En in dat tweede potje won ik zelfs het beslissende eindgevecht. De situatie was als volgt: wij waren de verdedigers, na eerst 3 rondes als aanvallers te hebben gewonnen. Ik sloop door de gangen van het gebouw, maar 4 van m’n teamgenoten werden uitgeschakeld. Dus ik liep daar rond in m’n eentje, tegenover 3 tegenstanders. Die plantten uiteindelijk de bom, waarna ik dan 45 seconden voor heb om hem onschadelijk te maken.

En toen gebeurde het volgende:

Geluid in Games

Ik speel regelmatig games. Dat is wel duidelijk. Maar wat ik me onlangs realiseerde is hoe belangrijk geluid voor mij in een game is. En dan doel ik op zowel de muziek als de effecten.

Neem bijvoorbeeld de soundtrack van NieR Automata – dat spel heb ik 2,5 jaar geleden gespeeld, maar heb nog steeds enkele nummers als wekker ingesteld staan. In het bijzonder een nummer wat in een bepaald dorp gespeeld werd.

Toen ik dat nummer eenmaal gehoord had, ging ik soms tijdens het spelen gewoon even langs bij dat dorpje, speciaal omdat ik dit nummer wilde horen.

Bleef er soms ff stilstaan en daarna ging ik weer verder met het spel ^^

De soundtrack van een ander spel heb ik al jaren op m’n Spotify staan en luister ik nog vaak. Dit spel is FTL, jaren geleden gespeeld en niet eens zo heel lang. Maar de soundtrack komt regelmatig weer even langs. Vind het een heerlijke soundtrack om bij te werken:

En dat is dan voornamelijk de muziek waar ik het over heb, de effecten en dergelijke hebben voor die twee spellen minder indruk gemaakt.

Maar er zijn spellen waar ik nu nog steeds kan herinneren dat ik een bepaald effect voor het eerst hoorde.

Zo speelde ik een paar jaar geleden tijdens Firstlook een paar potjes Call of Duty: Black Ops 2. En wat me daar nog het meest van bijgebleven is is hoe krachtig en zwaar de snipergeweer klonk:

En nu bij de nieuwe Call of Duty: Modern Warfare klinkt het schiettuig helemaal geweldig goed. Maar het onderdeel wat mij eigenlijk inspireerde om deze post te schrijven, is het geluid wat ze geintroduceerd hebben wanneer er kogels langs je hoofd vliegen.

Het gesuis van de kogels is vooral indrukwekkend in de nieuwe Gunfight modus, in deze 2 tegen 2 strijd je op een kleine map, waarbij er dus weinig anders gebeurd dan het schieten van de 4 spelers. Aan het begin van elke ronde vliegen de kogels van beide kanten over de map, waarbij snerpende geluid van de kogels super gaaf klinkt.

Beste voorbeeld wat ik nu kan vinden is dit:

En als laatste indrukwekkende voorbeeld zal ik toch m’n andere net ontdekte verslaving moeten aanhalen, Rainbow Six Siege. Dat spel is gebouwd op het geluid. Zodra je het geluid goed beheerst, kan je heel goed achterhalen waar een vijand zich bevind.

Het geluid is dusdanig indrukwekkend, dat ik vaak tijdens het spelen zit te genieten als er geschoten wordt of vooral wanneer er ergens iets opgeblazen wordt en dat geluid – heel loom en zwaar – door het gebouw resoneert.

Bijvoorbeeld onderstaande clip, net nadat hij de prikkeldraad heeft neergelegd hoor je een tweetal hele lage explosies. Die zijn zo goed gedaan, elke keer geniet ik weer van de ervaring.

Als vanouds

Jaren geleden speelden Paul en ik regelmatig ’s avonds online Call of Duty samen.

Soms speelden we samen een potje multiplayer terwijl we beetje random aan het kletsen waren. Elkaar vertelden hoe/wat er gebeurde enzo. Pogingen tot tactisch gebrabbel liepen altijd op gewoon willekeurig rondrennen uit. Dus dat deden we maar nooit.

En soms gingen we eventjes 1 tegen 1, beetje rommelen. Ene keer op een super kleine map (Shipment of Killhouse in Modern Warfare) en andere keer was het een andere map, zoals de map Trailer Park in Modern Warfare 2.

En elke keer hadden we super veel lol. Maar aan al die lol kwam een einde toen we allebei meer gingen werken, Paul minder ging gamen en ik uiteindelijk overstapte op de PS4.

Maar afgelopen vrijdag was die lol weer terug in huize Rakso. Paul kwam langs en we speelden meerdere games.

We begonnen met Red Dead Redemption 2, die wilde Paul even graag zien. En nadat we overal allemaal mensen hadden lopen uitmoorden, liet ik hem eventjes Rainbow Six Siege zien.

En daarna kwam ik aan bij het spel waar ik al dagen naartoe aan het leven was: de beta van Call of Duty: Modern Warfare.

Ik had bedacht om het eventjes rustig op te bouwen. Dus eerst speelden we een potje Domination, daarna een potje Night Vision en toen kwam de klapper: Gunfight. De 2v2 mode welke me direct vanaf het begin al had doen terugdenken aan onze 1v1 potjes van vroegah.

Maar wat schetste onze verbazing, juist die dag was de Gunfight mode vervangen voor een andere mode, de Night Vision mode die we net ervoor gespeeld hadden.

Ik baalde dus eventjes heel erg.

En baal nog steeds, want had er echt zo naar uitgekeken om die mode samen met Paul te spelen.

Maar nadat we waren bijgekomen van de schrik, besloten we om CoD4: Modern Warfare Remastered te gaan doen. Het spel waar het voor ons mee begonnen is. En daar dus lekker lopen rellen. Eerst potje tegen elkaar, toen potje tegen bots (die beetje tè goed waren en ons keihard in de pan hakten) en daarna zijn we weer lekker 1 tegen 1 gaan doen. Voornamelijk de mode Gungame gespeeld, waarbij je bij elke kill een nieuw wapen krijgt – totdat je alle wapens gehad hebt.

We maakten het zelfs nog een tikkeltje uitdagender door in te stellen dat wanneer je een knife-kill maakte, dat je slachtoffer 3 stappen terug ging op de ladder. Uiteindelijk ons super goed vermaakt, veel lol gehad, zitten gieren van het lachen. En toen Paul uiteindelijk om 1:00 huiswaarts ging, waren we alweer (bijna) vergeten dat we de 2v2-mode niet hebben kunnen spelen.

Ach, over een maandje is Modern Warfare uit en kunnen we het altijd samen spelen. Dus de volgende game-avond staat alweer (theoretisch) in de planning.

Geniet van de Beta

Eind vorige week moest ik even m’n dagelijkse portie Rainbow Six Siege aan de kant zetten, want vanaf donderdag was de beta van Call of Duty: Modern Warfare te spelen. De eerste dag alleen Team Deathmatch en Domination, maar wel op 2-3 verschillende mappen.

De mappen zien er geweldig uit, doen me echt weer nostalgisch terugdenken aan COD4. Net zo willekeurig, rommelig, realistisch opgezet. Heerlijk.

Alles voelt goed aan. De wapens schieten fijn, voelen zwaar en het customizen van de wapens is heel gaaf. Al vind ik het nog wel lastig om te bepalen welke combinatie . van attachments precies welke uitkomst heeft. Maar dat zal wel gewenning zijn, gok ik.

Ik kon donderdag helaas niet tot heel laat spelen, want moest vrijdag weer vroeg uit bed. Ging een dagje naar een conferentie in Amsterdam, ReactLive geheten. Dus was ook pas laat weer thuis (al kon ik het niet laten om toen nog ff 1-2 potjes te schieten ^^)

Zaterdagavond weer lekker gespeeld, er waren weer nieuwe mappen toegevoegd en ook de nieuwe gamemode Cyber Attack. Dit is een soort van Search & Destroy, maar de teams strijden om één EMP-bom en moeten die plaatsen bij de server van het andere team.

De grootste verandering ten opzichte van S&D is dat de teamgenoten elkaar kunnen reviven. Dus soms zijn er nog 2 van het ene team en 1 van het andere over … en even later is het ineens weer 2 tegen 5 ofzo. Heeft echt zoveel spannende momenten opgeleverd, heel leuk.

En toen werd het zondag nog leuker, want toen werd de Gunfight modus toegevoegd aan de beta. Hier berichtte ik eerder al over, dat is de mode dat je 2 tegen 2 speelt.

Fantastisch!

Heerlijk!

Geweldig!

Kan er gewoon niet over uit hoe gaaf ik deze mode vind. Het speelt lekker, maar vooral door de korte potjes (iets van 5 minuten ofzo) geeft het niet als je een keer tegen hele goede/slechte spelers speelt. Gisteravond ook, begon ik een potje en besloot m’n teamgenoot om eruit te stappen (de eikel!) … dus toen was het 2 tegen 1. Maar ja, besloot maar om gewoon vol te houden en uiteindelijk was het hoogtepunt zelfs dat ik (bij een stand van 4 – 0) ineens een ronde won… zat gewoon hardop te juichen op m’n stoel. En daarna won ik de ronde daarna nog eens … Uiteindelijk verloor ik wel met 6 – 2 … maar dat geeft niet, want het was over binnen 5 minuten. En daarna kon ik gewoon weer fijn met iemand samen spelen.

Ik hoop dat ze deze gamemode er volgend weekend er ook nog inhouden – dan is namelijk het 2e beta-weekend.

En ik verwacht dat eind oktober – wanneer COD:MW uitkomt – dat ik dan veel Gunfight zal gaan spelen. Het is zo verslavend, zo leuk, vermaak me er zoveel mee. Briljant gewoon!

Geweldig

Ik speel het pas een week, maar vind het nu al geweldig. Rainbow Six Siege is gewoon heel gaaf. Heb het paar jaar geleden ooit eens gespeeld op Firstlook, maar toen pakte het me niet zo. Was toen niet helemaal ingesteld op de langzamere tactische gameplay.

Maar nu wel. Ik merk dat – ondanks dat ik het pas 1 week speel – het nu al beetje bij beetje beter gaat. Ik beweeg me langzamer door de mappen, ik kijk veel meer om hoekjes in plaats van de hoek om te rennen en haal meer kills dan de vorige week.

Soms is het ook wel lastig, want dan doe ik weer iets stoms – zoals te lang in dezelfde deur/raam blijven hangen… of dat ik soms geen idee heb waar de tegenstanders zich bevinden.

Maar zeker het samenspelen is gaaf. Had afgelopen week een paar potjes waarbij er ook andere mensen een mic hadden en dan wordt er al direct meer overlegd.

Had zelfs (woensdag) een potje waarbij er twee Engelse gasten in mijn team zaten, ik was als enige nog overgebleven en die gasten bleven me heel enthousiast aanwijzingen roepen, me supporten en toen ik uiteindelijk de winnende kill maakte, reageerde er eentje met: “Wow mate, that was exciting!”

Dat was een heel gaaf moment, dat andere mensen met je meeleven en dat we echt als team samenwerkten. Die twee Engelse spelers (vrienden van elkaar) speelden het spel ook pas sinds een paar dagen, dus we waren met z’n drieën beetje alles aan het leren en elkaar dingen uitleggen.

Gisteravond voor de verandering eventjes solo (in een Custom game) door een level heengelopen, beetje de ins-and-outs leren kennen. Proberen meer bekend te raken met de layout van de map – maar dat bleek nog wel lastiger dan gedacht. Maar ja, meer spelen dus, zodat ik steeds beter de layout van de mappen leer kennen.