Een eiland in de oceaan van weblogs

Categorie: Games (pagina 30 van 32)

Twee keer opnieuw

Heb nu ruim anderhalve week m’n Xbox360 en ben elke keer meer-en-meer blij ermee. De online-mogelijkheden zijn echt briljant, de spellen spelen heerlijk en alles wat dat ding te bieden heeft is van het kwijl-niveau.

Gister kwam vriend Craggie even langs, even chillaxen. Eerst even samen een potje Gears of War gespeeld, maar was niet echt Craggie’s type spel. Kwam er alleen na het spelen achter dat – doordat we samen een nieuw potje waren begonnen – mijn oude savegame was overschreven en dat ik dus alles opnieuw kan doen. Vind ik niet erg, kan ik het allemaal beter doen en speelt sowieso al heerlijk.

Na het schieten, even geraced en toen nog wat simpele arcade-games uitgeprobeerd. Toen ging Craggie naar huis (was al laat) en ben ik nog even doorgegaan met beetje puzzelen (Hexic HD), beetje schieten (Gears of War) en beetje zombies killen (Dead Rising).

Over zombies gesproken, daar moet ik toch nog even wat kwijt. Gisteravond nog even Dead Rising laten zien aan Craggie. Lekker zombies in elkaar meppen, beetje rondrennen in een groot winkelcentrum en slashen maar. Ging lekker, totdat ik dood ging. Had inmiddels al meer dan 100 zombies in elkaar gemept, had daarvoor zelfs al paar achievements gekregen, maar doordat ik niet tussentijds gesaved had, mocht ik weer opnieuw beginnen – met maar 17 kills op de teller.

Dus toen nogmaals de route afgelegd, wederom meer dan 100 zombie-kills op de teller en toen ik weer dood ging, de optie save and quit aangeklikt. Maar dat was dus een beetje boel stom. Want dat betekende dus – kwam ik 10 seconden later achter – dat ik helemaal opnieuw mocht beginnen. Helemaal het spel opnieuw dus. Niet het level opnieuw, maar gewoon de hele verhaallijn opnieuw. Gewoon een compleet nieuw potje starten dus.

Heb wel mijn vorderingen qua score en ontwikkeling opgeslagen, maar het spel was game-over. Het karakter waar ik nu mee begin is dus nu wel sterker dan eerst en heb ook al wel 100 zombies op de teller staan, maar mag dus weer helemaal terug bij af beginnen in het verhaal. Alle suffe intro’s bekijken, alle introductie gesprekken aanhoren, aaaargh!
Beetje zoals Monopoly, ‘Ga door naar Start, u krijgt geen 20.000‘.

Als er iets m’n game-experience verpest, zijn het wel dit soort ongelovelijk slecht opgezette schijt save-systemen. Verd*mme… het is dat zombies in elkaar meppen zo leuk is en dat ik toch al niet heel ver was in het spel, maar toch. Als dat save-systeem iets beter was opgezet… dan was het spel super veel beter geweest.

Ach ja. Vermaak me wel. Maar beetje gaar dat ik dus nu twee spellen gewoon vanaf start weer mag gaan spelen 😛

Heel rondje

Vorig weekend – op koopzondag – ben ik naar Amsterdam gegaan en heb een Xbox360 gekocht (360, vandaar de titel van deze post – ben soms zo gevat, niet te geloven).

Met de Xbox360 kreeg ik meteen het spel Gears of War erbij – was ook heel toepasselijk het Gears of War-pack genoemd. En de afgelopen week nog 3 andere spellen gekocht:

Crackdown, een zogenaamd free-roaming spel.
The Outfit, op Jaspers verzoek gekocht – maar wat een kutspel.
Dead Rising, zombie-bashen… met alles wat je maar kan gebruiken als wapen, heel stoer.

Het is een mooi ding, die Xbox360… want naast de spellen die je gewoon koopt in de winkel, zit er ook nog eens een hele online-wereld bij in. Kost niet zoveel (de eerste maand gratis en daarna iets van 5 euro per maand ofzo) en dus is het inpluggen met je kabeltje en je zit op Xbox Live.

En daar gaat er een hele wereld voor je open. Je kan demo’s downloaden (net zoals op de PC), spelletjes tegen elkaar spelen (zou beetje gaar zijn als dat niet kon), met vrienden (die ook een Xbox hebben) chatten en je hebt ook de speciale ‘Live Arcade’ spelletjes. Dat zijn de simpele-maar-oh-zo-leuke-spelletjes.

Zo kan je suffe dingen doen als tegen elkaar gaan kaarten, maar ook spelletjes zoals pacman, tetris en meer van die standaard eenvoudigere spelletjes doen. Binnenkort komt bijvoorbeeld Worms ook… echt lachen wordt dat dus.

Maar vooral het online spelen is zo super gaaf. Je zet je Xbox360 aan, geeft aan dat je online wilt spelen en je bent aan het spelen – zonder moeite, zonder installeren, zonder zoeken. Hup 1-2-3 en je speelt tegen andere mensen. Een kind kan letterlijk de was doen.

Vanavond was het zelfs nog kewler. Ik speelde Dead Rising (singleplayer zombies in elkaar rammen) en kreeg ineens een uitnodiging om mee te spelen in een online potje Gears of War. Dat dus geaccepteerd, de schijf van GoW erin gestopt en ik kon spelen. Wordt dan nog wel vet in de pan gehakt, maar leuk blijft het toch.

Vorige week woensdag kwam brother Jasper ff langs… en hebben zitten gieren van het lachen, omdat we dik ingemaakt werden. We renden rond als een kip zonder kop en kregen het toch voor elkaar – op een of andere maffe manier – om bovenaan de rankinglijst te belanden. Heel apart. En zeker voor herhaling vatbaar.

Maar naast de briljante online mogelijkheden zit het hele Xbox360-gebeuren gewoon goed in elkaar. Over alles is (goed) nagedacht en alles werkt super lekker en slick. Het menu navigeert soepel en snel, alles is duidelijk, je hebt een eigen gamertag waar al je vordering in worden opgeslagen en die iedereen kan bekijken, er worden automatisch updates gedownload voor het spel wat je speelt, het downloaden (van demos, patches, arcade-spelletjes, alles) gaat gewoon op de achtergrond door, zodat je lekker kan blijven gamen, elk spel heeft bepaalde achievements waarmee je dus weer je persoonlijke score kan ophogen en – ook niet onbelangrijk – waardoor je soms een spel nogmaals gaat spelen, maar dan om bepaalde andere doelen (achievements) te behalen.

Zo staat hier dus mijn gametag, waarin je kan zien welke spellen ik het laatst gespeeld heb, welke achievements ik gehaald heb etc:

 

 

Heel slim gedaan van de Xbox-mensen.

Ben gewoon helemaal lyrisch over dat ding. Hij werkt lekker, alles loopt goed, ziet er schitterend uit en Xbox Live is gewoon briljant uitgedacht. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de draadloze controllers. Wat een uitkomt. Hangend op de bank, geen kabeltjes meer die je beperken in je afstand en super lekkere controllers.

En dan te bedenken dat ik hiervoor een Playstation2 had en het online-gebeuren daarmee niet eens uitgeprobeerd heb omdat het scheen te sucken.

En nu – het is inmiddels 1 uur ’s nachts zit ik te twijfelen: lekker naar bedje toe? Of nog heeeel even een potje spelen? Mmm. Toch wel verleidelijk.

Maar het is al laat, laat ik verstandig doen. Morgen gewoon weer werken, dus vroeg op. Ga morgenavond wel weer lekker gamen 🙂

En hebbes

Gisteravond even ‘snel’ wat gegeten bij Kwalitaria (lunchroom/eetding) en daarna naar de MediaMarkt gegaan. Daar nog even gedubbel-checkt, maar ik kan hem gewoon binnen 14 dagen omruilen. Maakt niet uit wat er aan de hand is, of er nou ‘maar’ 1 pixel verkeerd was of wat dan ook.

Dus toen liepen we even later met een doos (met daarin de nieuwe platte monitor) de deur uit. Thuis eerst de twee grote bakken weggesjouwd. Sjeez, wat zijn dat zware dingen. En groot.

Na de nieuwe monitor in elkaar gezet te hebben, bleek er een zee van ruimte over te blijven. Ineens had ik een bureau. Kon ineens nog meer rommel kwijt.

Heb inmiddels de monitor een beetje ingesteld en uitgeprobeerd. Het gamed heerlijk. Veel scherper beeld en ook de kleuren zijn veel mooier – volgens mij, want kan nu niet makkelijk vergelijken – ga die oude bakken niet meer terugslepen en aansluiten. 🙂

Heb ook geen kapote pixels kunnen ontdekken, dus dat is mooi. Het enige waar ik nog even naar moet kijken is dat het lijkt alsof hij een beetje last heeft van ‘backlight bleeding’ (beetje licht langs de randjes wanneer scherm helemaal donker is). Zie het alleen als ik een compleet zwart scherm heb, maar toch beetje irritant / hoort niet.

Dus nog maar ff kijken of we nog teruggaan naar de winkel, maar vooralsnog is het een prachtding.

Plat

Sinds den beginne van de computers draait het altijd om het innerlijk. Wat voor processor heb je? Hoeveel geheugen? Hoe snel is je videokaart en meer. Maar eigenlijk is wat er aan de buitenkant zit toch wel net zo belangrijk.

En dan heb ik het niet om de kleur van je kast of wat voor foto’s je op je bureau hebt staan. Met wat er aan de buitenkant zit, bedoel ik je toetsenbord, muis en in dit geval je monitor. Want dat is namelijk waarmee je alles bekijkt. Dat is je venster naar de computerwereld. Je oog naar het internet. Hoe je het ook wil noemen, welke metafoor je ook wil gebruiken, hoe goed je computer ook is, als je monitor slecht werkt, baal je.

Nu wil ik niet zeggen dat mijn monitor slecht is, maar kan altijd beter. Begon ooit met een klein 15″ scherm en heb nu sinds 4-5 jaar een 19″ scherm. Maar dit was dan nog wel zo’n grote loeizware CRT-bak (zo’n echte beeldbuis-monitor).

Omdat zo’n grote bak toch heel wat ruimte inneemt – half m’n bureau wordt opgevuld door m’n monitor – en omdat de nieuwste monitoren een stuk zuiniger zijn qua energie, ben ik nu toch aan het kijken voor een TFT-scherm.

Heb inmiddels m’n keuze gemaakt, de LG L204WT-SF:

tft_screen_1_1_1.jpg

tft_screen_2_1.jpg

tft_screen_3_1.jpg

tft_screen_4_1.jpg

En zie ook eens hoeveel het uitmaakt met gamen. Je ziet meer en mogelijk nog helderder. Echt super gaaf 🙂

Dus binnenkort staat dit scherm ook mooi op mijn bureau. Weer lekker veel ruimte (voor nog meer rommel) en uiteraard mooi schermpje 😛

Probeer gratis

Sinds ik in juli tijdens een Free Weekend het spel Day of Defeat (kortweg DoD genoemd) onder ogen kreeg, ben ik eraan verslaafd. Soms even wat minder, maar het blijft leuk en verslavend om te spelen.

De afgelopen weken ben ik er weer druk mee. Vaak ’s avonds ‘nog even’ een potje spelen, wat vaak uitdraait op uren spelen en totaal de tijd vergeten.

Bedacht me laatst hoe gaaf het zou zijn om iemand te laten mee-ervaren hoe leuk DoD is. En nu kan dat.

Steam – de online dienst waarop DoD draait – biedt vanaf volgende week de mogelijkheid om vrienden een spel te laten proberen via zogenaamde Guest Passes.

Dus binnenkort kan ik een van u uitnodigen om Day of Defeat uit te proberen. Dus wie wil?

Nostalgisch gamen

Soms dan krijg je ineens de need om een oud spel weer uit de kast te trekken en hem weer eens te gaan spelen. Kan komen door een plaatje, een bepaalde muziekje, een film of gewoon doordat je er ineens aan denkt. Je moet en zal dan dat ene spel spelen.

Vele van die spellen heb ik nog wel op CD in m’n kast liggen, dus dan zijn ze zo geinstalleerd en word ik weer even ondergedompeld in nostalgie.

Zo heb ik laatst – tussen de potjes HalfLife2:DM, Quake4 en Company of Heroes door – kans gezien om ook nog even Monkey Island (deel 3, de cartoony versie) te installeren. Monkey Island heb ik welgeteld 10 minuten volgehouden, toen had ik geen geduld meer en heb ik hem weer uitgezet.

Maar heb ook Abe’s Oddysee geinstalleerd en ben weer helemaal into. Ben alweer halverwege en het al-oude gevoel is er weer. Lekker verlekkerd genieten van de mooie sfeer en mooie grafix. Zelfs voor deze tijd van mooie 3D-grafix zijn de handgetekende achtergronden en animaties nog schitterend.

Hieronder – even voor de mensen die Abe niet kennen – een introductie:

http://www.youtube.com/watch?v=TL_j9MTOPXQ

Lieve woordjes hebben nut [u]

Laatst kwam ik een actie op een blog tegen. 10 mensen konden 2 kaartjes winnen voor het game-event van het jaar, Gameplay.

Onder de mommen ‘niet-geschoten-is-altijd-mis’, ‘proberen-kan-geen-kwaad’ en ‘baat-het-niet-schaadt-het-niet’ heb ik gereageerd; een mailtje gestuurd met daarin (op hun verzoek) veel lieve woordjes en dat bleek nut te hebben.

Ik kreeg vanochtend een mailtje dat ik een van de 10 winnaars ben. Heb dus 2 kaartjes gewonnen en kan dus vrijdag, zaterdag of zondag naar Gameplay. Gratis en voor niks. En er kan zelfs iemand mee. Bedankt Useloos.com!

Wil eigenlijk morgen (vrijdag) gaan, maar moet even kijken of ik vrij kan krijgen en of ik iemand vind die met me mee wil. Anders wordt het waarschijnlijk zondag pas.

Er is dus nog één plaats over… wie biedt zich aan? Wie wil er mee? Roept u maar!

[update]

En de plaats is al vergeven. Ga morgen samen met Ruben (collega van Qi) erheen. Lekker tussen de nerds en pubers de nieuwste games checken. Lachen.

Woei!

Even een korte update over de hele operatie waar ik jullie gister van berichtte. Het is gelukt! Eindelijk.

Gisteravond nog een beetje lopen rommelen en uiteindelijk weer m’n beide installaties van Windows erop staan, werkend en goed. Vind het nog wel een beetje eng, want ben elke keer bang dat hij eruit knalt. Maar time will tell. Nu gaan we de draad weer oppakken.

Games installeren en dan ff wat vergelijkingsmateriaal erop plaatsen.

Zoekend naar een onderwerp

Even een stukje plaatsen. Om u als bezoekers bij te praten en gewoon om iets te plaatsen. Het lastige is dan wel weer waar ‘moet’ je over schrijven.
Vaak is het onderwerp er eerder dan het stukje, maar nu doen we het eens andersom. Eerst het stukje beginnen en we zien wel waar het schip strandt.

Lees meer

Tot in de nachtelijke uurtjes

Was ik eerst al enthousiast over een spel wat zich in de Tweede Wereldoorlog afspeelde, nu weer enthousiast over een ander spel – in dezelfde setting. Deze keer is het geen shooter maar een RTS genaamd ‘Company of Heroes‘.

Company of Heroes


Een week geleden ontdekte ik bij toeval de demo en uit nieuwsgierigheid even geprobeerd. Sinds dat moment zit ik er helemaal in. De sfeer is zo mooi neergezet en het ‘realisme’ en de intelligentie van de tegenstander/computer zijn ook super uitgewerkt.

Company of Heroes

Het zijn de kleine dingen die het maken. Het geluid bijvoorbeeld; als je een unit selecteert en dan wegscrollt… hoor je hem alsof hij over de radio komt – ver weg dus, met beetje gekraak en ruis ertussen. En je kan bijvoorbeeld ook inzoomen tot op een niveau, waarop het net lijkt alsof je een shooter aan het spelen bent. Zo mooi en gedetailleerd. En alles kan kapot. Een huis kan instorten, een muur kan omvergereden worden door een tank en een explosie laat een krater achter – waarin je manschappen weer dekking kunnen zoeken.

Company of Heroes

De strategische kant is dus ook goed aangepakt. Je manschappen zoeken ook dekking en je kan ze dus strategisch neerzetten; dekking zoekend achter een muurtje of juist geen dekking in het open veld.
En in plaats van standaard geld verzamelen en tankjes uitspugen, krijg je nu je resources door gebieden te veroveren. En dat beperkt je in je mogelijkheden, want je zal al snel aan je limiet zitten. Dan wordt je dus gedwongen om het vijandige gebied in te gaan om daar meer gebied (=resources) te veroveren. En zo zijn de tankrushes verleden tijd.

Je bent constant aan het aanvallen – om nieuw gebied te veroveren – en aan het verdedigen – je bestaande gebied. De AI (de computer) blijft aanvallen op je zwakke plekken waardoor je constant overal op het slagveld bezig met het managen van je eenheden. Heel intensief dus, geen moment kan je achterover hangen.
Conclusie, heel indrukwekkend en verslavend spel. Laatst zat ik – onder het mom van “nog eventjes een kwartiertje spelen” – weer tot diep in de nacht te spelen. Was totaal de tijd vergeten. En dat was nog maar één missie. Ben benieuwd naar de volgende.

Company of Heroes

Al-met-al dus zeker een aanrader als je van een goede sfeer, verslavende gameplay of WO2-spellen houdt. Alleen zal je wel over een behoorlijke systeem moeten beschikken om dit moois vloeiend te kunnen draaien.
Ik merkte bij de cutscenes soms wat pixeligheid en bij grote gevechten – met veel eenheden – wilde hij nog wel eens beetje schokken. Wordt weer eens tijd voor een upgrade dus. Is ook wel weer eens tijd. Inmiddels alweer meer dan twee jaar geleden de laatste grote upgrade gehad.

Voor meer informatie over Company of Heroes, check deze of deze review