Een eiland in de oceaan van weblogs

Auteur: Oskar (pagina 1 van 156)

Afantasie

Afantasie is het onvermogen tot visuele verbeelding, waarmee de toestand wordt bedoeld waarin een persoon geen mentale beelden kan visualiseren. Met andere woorden, dat iemand die wel met de zintuigen kan waarnemen, niet uit zichzelf beelden in gedachten kan creëren. Dingen of mensen dienen hier werkelijk voor aanwezig te zijn.

Ik ben er dus sinds kort achtergekomen dat ik afantasie heb … of eigenlijk zou ik moeten zeggen: dat ik een afantasist bèn, want het is niet een of andere aandoening ofzo.

Wat is het precies, hoort ik u zeggen. Nou, even kort testje dan.

Sluit je ogen (of niet, geen idee of dat nodig is), maar denk aan een appel. Zie je een appel? Hoe ziet het eruit? Welke kleur heeft het? Heeft het een steeltje? En misschien zit er wel een blaadje aan het steeltje ofzo? Of een rotte plek? En zweeft het in het luchtledige of ligt het ergens op?

Het visualiseren is (blijkbaar) een spectrum. Van heel levendig, tot beetje plat, tot zwart wit, alleen grove omlijning … tot niks.

Voor afantasten blijft het dus donker in hun hoofd. En dat laatste heb ik dus. Ik weet conceptueel hoe een appel eruit ziet, dat het rond is, steeltje heeft, blaadje, beetje “kuiltje” bovenin. Maar ik zie geen appel voor me. Helemaal niks. Of tenminste … misschien heel ver weg, alsof het net buiten de rand van je peripheral vision zit … en dan ook nog alsof het beetje in de schemer is … en je kijkt door 7 lagen horrengaas. Heel vaag dus. Heel vluchtig.

Meer gedetaïlleerdde beschrijving / uitleg vind je hier: https://tjitze.nl/aphantasia/

De afgelopen weken ben ik dus regelmatig meer me aan het verdiepen in afantasie. Ik praat er regelmatig over met vrienden, elke keer sla ik weer stijl achterover van verbazing. Zo leerde ik al snel dat mensen ook geluiden horen (dus bijvoorbeeld je favoriete nummer), smaken kunnen “proeven” of tast kunnen “voelen”. En even voor de duidelijkheid, dit kan ik allemaal niet.

Tuurlijk weet ik wel hoe pindakaas smaakt of hoe een leren bank voelt … maar kan de smaak of dat gevoel niet terughalen. Net zoals ik niets kan visualiseren.

En kom dus om de haverklap achter dingen, dat mensen ècht schaapjes probeerden te tellen, dat m’n kinderen niet kunnen slapen omdat ze na een dagje kermis gewoon echt al het geflits voor zich zien … en al dat getoeter en herrie horen. En ik ga liggen, sluit m’n ogen en ga slapen.

Nog veel te leren dus.

Kraftisan

Zo heet m’n bedrijf. Na een paar sessies samen met (oud-collega) Floris, van het namenbureau Namarama, bedacht ik een paar weken geleden de perfecte combinatie.

Ik zocht namelijk een naam die zowel m’n technische skills als creatieve skills konden “samenvatten”. Ik wil dan wel meer de creatieve kant op, meer illustreren, maar blijf ook nog werkzaam in de web development hoek.

We waren al vrij snel eruit dat de descriptor een combinatie met beide
“petten” moest worden: coding & illustrations

Maar ja, toen de naam. Dat heeft toch wel een paar brainstorm-sessies gekost.

Maar op een ochtend (of misschien was het een avond), schreef ik Kraftisan neer – als combinatie van craft / kraft en artisan (vakman) … en die bleef hangen en was eigenlijk sindsdien raak.

Dus gelijk de domeinnaam(en) geregistreerd, paar dagen later begonnen aan het logo en afgelopen week officieel m’n handelsnaam bij de KvK aangepast naar Kraftisan.

Eergister de eerste versie van de website live gegooid: www.kraftisan.nl (of .com)

eerste versie van de website

En nu de volgende stap van het game-plan … illustraties erop plaatsen en webshop erop zetten.

3 jaar zzp

Precies 3 jaar geleden schreef ik mij in bij de KvK als ZZPer (aka freelancer).

M’n idee was dat ik meer kon focussen op andere technieken, meer m’n eigen pad kon kiezen, meer ruimte had voor m’n creatieve ontplooiingen.

Gelijk vanaf dag 1 (of eigenlijk dag 6, maar ok) had ik een langlopende opdracht. Tussendoor kwamen er soms nog wat kleinere opdrachten, maar had het vooral druk met deze grote opdracht. Ik werkte in meerdere teams, deel verschillende projecten en had het naar m’n zin. Maar afgelopen juni liep de opdracht af – geen budget meer (lees: het bedrijf besloot om alle freelancers eruit te gooien).

En dat gooide eventjes de boel op de kop. Maar bood me gelijk ook de ruimte om na te gaan denken over de volgende stap. Wilde ik dit (lange tijd bij 1 klant werken) blijven doen? Of toch meer wat meer m’n creatieve kant ontwikkelen?

Dus ik besloot een paar maanden geleden om wat stappen te gaan zetten. Het is bijna teveel om op te noemen, maar hieronder even kort opgesomd:

  • ik kocht een iPad om beter digitaal te kunnen gaan tekenen (dit resulteert nu al in meer illustraties dan voorheen)
  • ging coaching volgen (super interessant!)
  • ik liet m’n eerste tattoo zetten (ter ondersteuning van m’n creatieve richting wens)
  • besloot een naam te bedenken voor m’n bedrijf (kom ik later nog op terug)
  • besloot ook dat ik een meer hybride bedrijf (ZZP) wilde gaan zijn; techniek èn creatief

Dus het gaat allemaal in een hele prettige richting. Blijf nog steeds wel programmeren, maar ontwikkel mezelf steeds meer op het creatieve vlak.

Tattoo

Ten eerste: vandaag is m’n vader 80 jaar oud geworden; gefeliciteerd paps! 🥳

Maar naast dat heugelijke feit, gebeurde er nog iets anders vandaag wat ik met u wil delen: ik heb namelijk m’n eerste (uh-oh …) tattoo laten zetten!

Ik liep er al aantal jaar mee rond, ik wilde een motiverende “spreuk”, wilde mezelf herinneren aan wat ik belangrijk vond.

En na een tijdje bleef dit toch wel de kern te zijn van waar ik gelukkig van wordt: het creeëren van mooie dingen.
Niet alleen het bouwen dus, maar echt iets maken vanuit niets.

Zoals m’n comics, of game-dev avonturen. Als ik daarnaar kijk, dan voel ik me trots en ben ik heel blij dat ik dat heb gemaakt.

Dus de afgelopen weken ben ik bezig geweest met schetsen, uitschrijven, en uittekenen van het uiteindelijke ontwerp. Ik wilde heel graag een tattoo met het chromatic aberration effect – wat dus het effect is dat iets net niet helemaal scherp is.

Heeft me wel tijd gekost om precies het juiste lettertype te vinden en toen nog om het effect zo te krijgen dat het leesbaar bleef, maar toch het effect had.

Dus vanmiddag zat ik bij de tattoo-artiest, moest nog eventjes (ongeveer een uur) het ontwerp aanpassen, want dat was overgetrokken, maar miste hier/daar toch de juiste nuances. Dus bijna tot grote vervelends toe lopen tweaken … maar uiteindelijk wel heel blij met het eindresultaat.

Nu is het de komende tijd goed onderhouden, schoonmaken, vet houden… en dan over 1-2 maandjes nog even terug om (indien nodig) nog wat recht te trekken.

Vind hem nu al helemaal geweldig … dus we gaan zien of het nodig is

(ja, het is nodig, want er mist een klein stukje geel aan het eind van de laatste “e”)

Eenpersoons parel

Ik hups over kleurrijke pixelige blokjes, sprietjes gras, onder hangende lianen door, spring over water poeltjes en zoek m’n weg in deze super wereld vol eigen stijl en visuele pracht.

De wereld is opgebouwd uit een pixelige stijl, doet bijna denken aan de jaren 80 games … maar het heeft een verrassende twist, elke keer als er een effect gebeurd, dan schieten de kleuren over het scherm. Echt super gaaf om te zien, elke keer weer.

En dan heb ik het dus nog alleen nog maar gehad over de visuele weelde van Animal Well, de gameplay is ook echt fantastisch. Het springen voelt zo heerlijk aan, je navigeert zonder enige moeite door de wereld.

Vaak als ik een spel speel, doe ik dat voor een paar dagen/avondjes en ga dan weer een volgende spel spelen. Zo had ik laatst weer even een Hunt:Showdown weekje, speelde ik daarvoor weer weekje Elden Ring en ergens ook deed ik paar dagen Tactical Breach Wizards spelen.

Ik moet dan wel eerlijk zeggen dat ik niet meer zo vaak zit te gamen als “vroeger” – vaak ’s avonds nog bezig met wat tekenen of serietje kijken. Laatst de serie Brothers Sun in een paar dagen uitgekeken, stond op Netflix en had maar 8 afleveringen – ideaal dus om in een week tijd te kijken.

Maar nu met Animal Well begon ik ook iets van 1,5 week geleden … gewoon eventjes proberen. En sindsdien kan ik er niet over ophouden, ik denk er regelmatig aan, ik ben benieuwd wat ik nog meer ga ontdekken, ik voel (bijna) de urge om m’n werk stil te leggen om te spelen … maar kan me inhouden. Maar bijna elke avond gaat de Playstation aan en ga ik weer verder puzzelen / rondhoppen.

Ok, denk dat het tijd wordt voor een aanbeveling en waarschuwing.
Als je het spel nog niet gespeeld hebt, please do … in mijn optiek is het een van de beste spellen die ik in lange tijd gespeeld heb. Kan niks anders zeggen.

Wil graag nog wat meer vertellen, maar dat betekend dat ik wat dingen ga spoilen … en die verrassingen maken juist wat Animal Well zo geweldig maakt.

Dus lees verder op eigen risico!


Laatste spoiler waarschuwing!

Stop met lezen en ga het spel spelen … en kom dan terug!

De developer zegt het zelf ook:

Animal Well is being made with attention paid to every detail. Great care is being taken to ensure it remains interesting and giving back far into the future, without the need for updates. The main game is just the beginning; players will be discovering secrets for years.

I encourage people to find a small group of friends to play along with, and refrain from looking secrets up on the internet.

~ Billy Basso 

.

.

.

.

.

.

Ok, genoeg voorzichtigheid geïntroduceerd … als je nu nog leest, neem ik aan dat je het spel hebt gespeeld … of niet zelf wilt spelen.

Om te beginnen zijn het dus geen levels, maar is het een grote wereld. Wanneer je start is het nog vrij simpel en rechtlijnig, maar maar al kan je meerdere kanten op. En niet lang daarna ontdek je geheimpjes. Je vindt een schatkistje en nog eentje, je unlocked steeds meer tools waar je weer verder mee kan ronddwalen. Een van de belangrijkste is de kaart, die is super gedetailleerd en tegelijkertijd heel erg abstract – je kan dus niet alles precies zien, maar wel heel gedetailleerd de structuur van de wereld.

En na een tijdje krijg je een tool om bijvoorbeeld bubbels te blazen, waarmee je hoger kan springen (door op de bubbel te springen), of een stempel waarmee je de kaart iets kan “decoreren” om voor jezelf hints aan te geven.

En zo kan ik nog wel verder gaan. Alles wat je doet heeft gevolgen of enige interactie. Alles voelt alsof het er met enig nut is neergezet en niet “zomaar ter decoratie”.

Hieronder toch echt wat spoilers … vooral over late-game dingen. Als je het echt-echt wilt lezen, prima … maar het is zo geweldig om dit zelf te ontdekken.

En toen ik na iets van 11u spelen het “einde” had bereikt, voelde ik toch zelfs een beetje teleurstelling – dat het afgelopen was. Maar (uiteraard) dat was het niet, want direct na de credits kon ik verder hobbelen. Ik ontdekte een gigantische koekoeksklok, die elk uur (van je speeltijd!) een koekoeks-roep laat horen door de wereld. Had dat geluid al constant gehoord, klonk heel intrigerend, maar kon het niet plaatsen … maar nu heb ik een stopwatch unlocked, dus ik zie in m’n pauze-scherm m’n speeltijd … en zie dus precies wanneer de koekoek weer gaat roepen.

En toen dacht ik dat ik alle tools had unlocked … kreeg ik een afstandsbediening, waarmee ik muurtjes aan/uit kon zetten … en toen ik dat gewoon random begon te doen ergens, blies ik ineens een hele wand op. Geweldig!

Ik zit serieus elke keer bijna te stuiteren op m’n stoel, roep elke avond wel 1-2 keer uit hoe geweldig ik dit spel vind. De ontdekkingen, de vernieuwingen, de stijl … alles is gewoon bijna tot tranen toe ontroerend.

Dus dat was Animal Well … hoop nog veel te blijven ontdekken. Merk wel dat het steeds lastiger wordt te bedenken wat ik nog kan doen. Ik speur de kaart af, dwaal rond in de wereld en probeer hier/daar wat dingen uit. Heb nog een paar grotere dingen die ik nog moet uitvinden:

Hieronder een lijstje vol met spoilers van dingen die ik nog wil doen in Animal Well:
Ok, ik ga dit echt-echt even spoiler-beschermend noteren.
  • Hoe versla ik de kolibries? Ze prikken de bubbels kapot en ik heb die bubbels nodig om op een platformpje te komen.
  • Hoe kom ik over de spikes, want er zitten op een paar plekken schatkistjes
  • Hoe open ik de kooien, want de poezen zitten erin … maar ook ergens (bij de grote Lynx) een schatkistje
  • Ergens moet ik nog een circular-ding weer vinden, want heb een nieuw “altaar” gevonden. De vorige kreeg ik … uhm … na het verslaan van … uhm … vergeten.
  • En dan nog die muren met die dobbelstenen erop … echt, hoe gaan we die ooit laten openen.
  • En dan zijn er nog iets van 10-15 eieren die ik moet vinden, voordat de laatste deur bij de pauw open gaat…

Hoop echt dat niemand die het spel nog niet gespeeld heeft dit gelezen heeft … want dan heb je nu spijt. Maar ja, ik heb je gewaarschuwd.

Nog groter

De laatste dagen ren ik regelmatig ’s avonds weer even door Elden Ring, alleen. Middenin het grote meer vond ik toevallig een klein tempeltje, met daarin een warp-gate (om het maar even zo te noemen). Dit is een soort van teleporteer-kolk waarmee je ineens naar een heel ander gebied gaat.

Deze keer ging ik niet eens zover weg, maar eindigde aan de linkerzijde van het grote meer, bovenop de heuvels langs de rand. Ik wist niet eens dat er aan die kant nog meer te ontdekken was. Heel grappig, ik dacht dat dit water het laatste stukje was.

Daar werd ik direct naast een grace èn de kaart van dit gebied neergezet, dus stond ik veilig en had direct de hele linkerkant in kaart gebracht (pun zeker te weten, intended).

Toen beetje rondgelopen en kwam uiteindelijk – via het volgen van weer een gouden geest – bij een grot, waarin allerlei mannen met soort van blauwe-vlam-speren in de muren stonden te boren.

Omdat ik de vorige keer beetje teleurgesteld was dat mij het verkennen werd ontnomen, besloot ik om deze keer er alleen doorheen te gaan.

Dus ik sloop me een weg, voorzichtig de monsters afmakend, voorzichtig lopend over de (te) smalle balkjes, en uiteindelijk kon ik de lift activeren en daarmee dus de shortcut tot vlakbij de boss unlocken.

Toen besloot ik om hulp in te roepen, haalde er een cooperation-partner bij … die ging als een malle te keer, rende rond, hakte elke vijand die hij maar kon zien … en uiteindelijk ging hij dood al voordat we bij de boss kwamen.

Toen dus nogmaals iemand oproepen – deze keer besloot ik om zelfs 2 partners in te schakelen. En rustig liepen we door de grotten, hakten ons een weg door de vijanden en uiteindelijk kwamen we bij de boss aan.

Dat bleek een of andere schim te zijn met een groot cirkelvormig wapen in d’r hand. Maar ze had eigenlijk weinig tijd om daar iets mee te doen, want nadat we met z’n 3en op d’r in begonnen te hakken, viel ze al snel ter aarde.

Toen nog even terug gegaan naar een eerdere grot, daar tegen wat skeletten gevochten – maar ik werd iets te eager en ging dood.

Morgen weer verder proberen.

{ level 59 en 32 uur gespeeld }

Samen met vreemden

Het liefst speel ik Elden Ring samen met Edgar, maar aangezien hij het druk heeft en ik toch wil spelen, roep ik steeds vaker de hulp in van vreemden. Vanavond wilde ik een heel specifieke katana ergens ophalen, de Moonveil katana. Die krijg je als je een mini-boss verslaat, ergens in een grot.

Dus ik reisde af naar die grot, besloot om niet de grot te gaan verkennen, maar direct een coop-partner op te roepen. En dat heb ik geweten. Want die partner was zo sterk, hij rende meteen voor me uit de grot in, begon op alle vijanden in te hakken, ik slofde achter hem aan en raapte alle loot op, en voordat ik het wist, stonden we bij de boss … die we ook in onze eerste poging versloegen.

Niet heel gezellig, wel heel effectief.

Nu heb ik dus de Moonveil katanan. Maar helaas, m’n specs zijn nog niet goed genoeg hiervoor – dus daar moet ik nog iets voor verzinnen.

Daarnaast ook nog even beetje verder rondgedwaald, uiteindelijk zag ik ergens langs de kliffen een kampvuurtje. Daar dus via een rotsen-route naartoe geklommen (sprintend langs grote hersen-kwal-achtige monsters) en dat bleek de Highroad Cave te zijn.

Daar langzaam doorheen verkend, kwam uiteindelijk bij een grote grot uit met allemaal vleermuis-vijanden. Die langzaam verslagen en kwam uiteindelijk dus bij een fog-gate uit … een gele muur van mist.

Had er eigenlijk geen zin in om die alleen te gaan bevechten, maar kon niet eenvoudig meer terug om hulp in te schakelen. Dus besloot om het maar alleen te doen.

Was wel eventjes pittig, maar versloeg de grote Reuzen Golem (bleek de Guardian Golem te zijn) wel in 1 keer. En kreeg een mooie talisman ervoor terug.

En nog wat andere locaties bezocht, die ik al bezocht dacht te hebben … maar dat was blijkbaar ook alleen eerder op de PC, maar nog niet op de PS5. Dus vocht soms tegen heel simpele vijanden en kreeg dan ook eigenlijk heel weinig/simpele loot daarvoor terug.

{ level 57 en 30 uur gespeeld }

Ontdekt verder

Nadat ik samen met Edgar door Elden Ring had gelopen, heb ik het virus weer te pakken. Ik besloot om vanavond nog “heel even” wat dingen te doen. Had de afgelopen dagen wat build-guides opgezocht en daar dus iets meer richting uit gehaald qua wapens en stats die goed aansluiten op m’n speelstijl.

Uiteindelijk niet heel veel gedaan, maar vooral de gebieden bezocht, welke ik op de PS5 nog niet had verkend, maar al wel herinnerden van m’n PC-tijd.

Is toch lastig, want soms denk ik dat ik al ergens geweest ben, dus ook alle loot enzo daar al heb opgepikt, maar dat is dan niet zo. Of ik denk dat ik een bepaalde boss nog niet had verslagen, maar dan kom ik daar aan en blijk ik dat dus al wèl gedaan te hebben.

Vanavond vooral beetje rondgelopen in Weeping Peninsula en daar beetje makkelijke vijandjes gehakt en uiteindelijk weer uitgekomen in Caelid – een smerig/rood gebied vol met “rot”. Doet me heel erg denken aan een soort van mix tussen Dark Souls en Bloodborne.

En toen ik daar was, had ik wel weer genoeg gezien. Was inmiddels ook al wel iets van 1:00, dus tijd voor bed.

{ level 55 en 29 uur gespeeld – ongeveer }

Terug van weggeweest

Twee jaar geleden kwam Elden Ring uit. Ik had geen PS5 nog, dus speelde het de eerste tijd op de PC. Hield hier op Rakso het ook soms beetje bij, maar na een maand of 2 zakte het enthousiasme beetje in.

Toen kocht ik in augustus 2022 een PS5 en in november 2022 kocht ik Elden Ring op de PS5, zodat ik hem samen kon spelen met Edgar. Met wie ik eerder de complete Bloodborne had doorlopen. We hebben ook nog wel eens pogingen ondernomen om DarkSouls1 en beetje DarkSouls3 te doen, maar dat beviel iets minder.

Maar Edgar had inmiddels al heel wat Elden Ring gespeeld, ik begon eigenlijk dus weer beetje opnieuw op de PS5. Ik verkende de gebieden die ik al kende van de PC, deed sommige stukjes opnieuw, maar sloeg ook veel over – want dat kende ik toch al.

Langzaam gingen we richting een aantal bosses, die we samen versloegen. En zo trokken we door de game. Het was heel gezellig, maar na een tijdje werd de aandacht (van beiden) weer getrokken door andere games en speelden we steeds minder samen.

En merk dat ik van al die avonturen helemaal niks geblogd heb. Heel jammer.

We zijn inmiddels alweer ruim 1 jaar later, ondertussen is er alweer veel gebeurd en soms riep Elden Ring nog wel eens. Ik wist dat ik het leuk vond, maar ja, er waren zoveel leuke spellen.

Laatste weken was ik weer eens verder gegaan met Diablo4 – ook weer leuk om op te pakken. En toen kwam er onlangs de eerste DLC uit voor Elden Ring … dat boeide mij op zich nog niet zoveel, want ik was nog pas net begonnen met het basisspel. Maar het triggerde wel dat ik de game weer eens opstartte. En de dag erna kwam Edgar ook weer eventjes gezellig langs. We verkenden weer allerlei stukjes, vooral rondom het grote meer boven het kasteel. Daar was ik ongeveer aangekomen.

In principe was ik dus bijna net zo ver als tot waar ik geblogd had hier op Rakso. Inmiddels ook al iets van level 53 (en 25-30 uur gespeeld), had de boss in het kasteel (Margit) al ruim eerder verslagen, we hadden het kasteel al verkend, we waren al beetje boven het kasteel verder gegaan in het grote meer (Liurnia of the Lakes).

Dus we verkenden een of andere Academy, versloegen een grote vos-boss met een zwaard in z’n bek, moest zelfs twee keer, want moesten het zowel in Edgars wereld en in de mijne doen. En toen gingen we weer verder.

We kwamen bij een pleintje met daarop een grote vrouw met zeisen, die een soort van kastje heeft waarin ze je wil opsluiten. Die versloegen we, we versloegen de grote krab aan de zijkant (en kregen daarvoor een mooie gezichten-helm) en gingen toen via een pad (waar een gigantische bal op rolde) naar de echte-echte eindbaas.

Toen was het wel beetje tijd om te stoppen voor Edgar, dus ik liep nog eventjes alleen rond, openden een shortcut en toen was het weer voorbij.

{ ongeveer level 54 en 27 uur gespeeld }

Visits Zeeland

Afgelopen weekend was het dan eindelijk zover, de Dutch Open 2024. Het tiende keer dat dit Memoir ’44 toernooi werd georganiseerd, en (helaas pas) de 2e keer dat ik erbij was. Heb weer gigantisch genoten.

Het begon vrijdag met ’s middags helpen de locatie op te bouwen. Na eerst wat gelunched te hebben in Zevenbergen, vertrokken we naar Klundert. Daar begon het uitladen van de autos, dozen vol met plastic, dozen vol met kaarten-decks, pakketten vol met scenarios en nog heel veel meer “zooi”. Dat werd allemaal naar het zaaltje gebracht en daar verder uitgeladen. En toen begon het slepen met tafels, podiumdelen (die als tafels op de gangen dienden), stoelen en nog meer meubelair.

Vorig jaar was het deelnemer-aantal 90, nu kwam daar 1/3e bij en hadden er zich 120 mensen aangemeld. Dus er moesten nog 15 tafels meer bij in het zaaltje.

Dat was uiteindelijk flink puzzelen, uberhaupt om aan de tafels te komen, maar ik denk dat we wel bijna 2 uur bezig zijn geweest totdat we een opstelling hadden wat werkte; waarbij je als deelnemer niet rug-aan-rug zat, er genoeg ruimte voor de scheidsrechters was om rond te lopen en het ook nog gewoon uberhaupt paste in de ruimte.

Toen de tafels iets verder aangekleed, beetje schoongemaakt en ik heb nog een vijftal decks lopen ontsleeven en weer hersleeven. En ondertussen waren anderen op de gang bezig met posters, banners, doosjes vouwen en nog meer “geneuzel”.

En toen we dan rond 18:00 klaar waren, eventjes gezellig samen een patatje gegeten, beetje bijgepraat en toen ben ik lekker huiswaarts gekeerd. Gelukkig ligt Klundert echt hier om de hoek (ong 20 min rijden), dus had geen lange reis voor de boeg.

Zaterdag vroeg opgestaan en nog beetje meegeholpen met wat last-minute voorbereidingen. Zat uiteindelijk bij de ingang, de namen en nummers van de deelnemers af te vinken. Nog even m’n eigen nummertje trekken, wat je begintafel bepaalde. Dat werd nummer 76 (bijna die van vorig jaar, toen trok ik 72). En toen om 10:00 begon dan echt het toernooi en kon ik m’n rol als speler gaan vervullen.

Het thema dit jaar was de Slag om de Schelde, dus vooral gevechten rondom Antwerpen, de Wester-Schelde, Walcheren en Zuid-Beveland.

De eerste pot speelde ik tegen Schwerer Gustav, een jongeman die vorig jaar nog aan de 1e tafel had gespeeld en met wie ik gister (tijdens het opbouwen) vrolijk heb zitten babbelen. Was dus beetje angstig voor de eerste pot, maar op zich qua gezelschap was het prima. De map was ook lekker overzichtelijk. Ik startte als de Duitsers en we gingen eigenlijk redelijk gelijk op, eindstand was 5-6. De return ging ook lekker, ik bouwde rustig m’n aanval op en kon toen genadeloos toeslaan – en won dan ook met 6-5.

In beide rondes kwam het aan op de laatste dobbel, beide keren had het ook nèt andersom kunnen zijn qua uitslag. Sterker nog, in de tweede ronde had het niet veel gescheeld of ik had wederom verloren met 6-5 … maar gelukkig gooide hij met 2 dobbelstenen op 1 mannetje … een vlag 😀

Met deze eindscore belandde ik op plek 38 (van de 120 deelnemers).

De tweede pot werden de LVT-units geintroduceerd. Dit waren speciaal voor die toernooi bedachte units, die geen last hadden van alle overstroomde gebieden, en dus moeiteloos door water konden lopen. Had nog wel beetje moeite met deze kennis toepassen op dit scenario en werd dus van het bord afgespeeld (door Huzaar I). Eerste ronde verloor ik met 4-6 en toen ik dus dacht dat ik dan de tweede ronde wel eventjes de score zou omdraaien, werd ik daar helemaal gigantisch van het bord geveegd met 6-3. Ook grotendeel door m’n eigen domme schuld, had me teveel laten leiden door m’n eerste hand kaarten.

Hierdoor zakte ik gigantisch terug, naar plek 79.

De derde pot speelde ik tegen MasterTomNL, een super vriendelijke vent en we zaten allebei vrolijk te kletsen en soms elkaar beetje advies te geven – had de indruk dat hij vooral voor de fun speelde en niet heel competitief bezig was. Helemaal prima, alleen werd ik in de eerste ronde met 6-2 van het bord geveegd. Maakte eigenlijk beetje dezelfde fout als in de vorige ronde, dat ik me initieel teveel door m’n openingshand liet leiden qua tactiek. Terwijl ik nog wel – tijdens de briefing – had geprobeerd een plan te maken en die te willen gaan uitvoeren.

De tweede ronde ging dan weer voor mij juist heel lekker. Ik deed het iets rustiger aan, liet hem meer in de buurt komen en we sloten de partij af met eenzelfde resultaat als in de eerste ronde: 6-2, maar deze keer was ik de winnaar.

Toen was de eerste dag alweer voorbij. Nog eventjes lekker avond-gegeten (van een lopend buffet) en toen rond 20:00 maar naar huis gegaan, hoofd deed al flink zeer van alle drukte en indrukken.

Op zondag begonnen we om 9:30 met de volgende briefing en rond 10:00 met de volgende ronde. In deze vierde pot speelde ik tegen Soesano, ook iemand van de M44Brigade en die ik ook al kende, maar (volgens mij) nog nooit tegen gespeeld.

Het scenario ging over de Sloedam met (uiteraard) veel ondergelopen gebieden en een aantal dijkjes. Maar het ging eigenlijk wel lekker, ik speelde met de Duitsers en moest de Geallieerde aanval afslaan. In het begin gingen we redelijk gelijk op en uiteindelijk kon ik hem verslaan met 6-3 (met nog 1:30 op de klok). Ik vond het een leuk potje en benoemde dat ook even, vooral doordat ik het een leuke tegenstander vond, was gezellig, beetje gelijkwaardig qua niveau, was gewoon gezellig en sportief. M’n tegenstander bromde nog dat hij het iets minder leuk vond (door de tussenstand), daar grinnikten we even om, hij schreef de score op, en toen moesten we direct weer verder met het opzetten voor de volgende pot. En aangezien de tijd voorbij was, hadden we alleen even tijd om naar het toilet te rennen, om daarna direct weer aan de tafel te gaan zitten.

Toen de return, dus deze keer moest ik de aanval inzetten met de Geallieerden. Merkte dat ik steeds beter m’n kaarten ging gebruiken, bepaalde zetten ging voorbereiden, units van de rechter naar linker flank verplaatsen, zodat ik ze later allemaal vanaf links naar voren kon laten opstomen. En dat werkte.

Ik drukte hem tegen de achterkant aan, stond zelfs naast hem op de dijk, en uiteindelijk werd het 5-3 en was de tijd voorbij. Helaas, want had ik nog 1 minuut meer gehad, dan had ik nog m’n laatste units kunnen activeren en daarmee de 6e medaille kunnen pakken.

En toen kwam er een foutje. Ik zeg foutje, maar bleek uiteindelijk best een grote misstap te zijn.

Je vult namelijk de score in op een “scoreformulier”, dus je noteert voor elke pot wie welke kant speelde en hoeveel medailles (en objectieven) ieder had gehaald. En als dat dan voor beide potten is ingevuld, onderteken je het allebei, en lever je het formulier in bij de jury.

Dus terwijl we aan het opruimen waren, noteerde ik (vrolijk napratend) de score van de 2e pot (5-3), ondertekende het briefje, liet m’n tegenstander het ook ondertekenen en we leverden het in. Maar terwijl we naar de jury-tafel liepen, knaagde er iets… de score voelde gek, maar ik kon het even niet plaatsen … dus ook niks verder mee gedaan.

Toen we de volgende briefing hadden gehad, en daarmee ook de volgende tafelindeling, toen ineens viel het kwartje. Ik herinnerde me het gesprek na de 1e pot, dat ik het gezellig vond, en m’n tegenstander beetje liep te brommen. Dus dat herinnerde me eraan dat ik de eerste pot had gewonnen. Maar op het scoreformulier hadden we 6-3 voor m’n tegenstander geschreven!
Dus mijn onoplettendheid had me 3 punten gekost (en m’n tegenstander 3 punten bonus gegeven).

Maar het was al te laat, ten eerste had ik het formulier ondertekend, en daarnaast worden met alle scores de nieuwe ranglijst bepaald, en daarmee ook weer de tafelindeling. Dus als ik er op dit moment moeilijk over zou gaan doen, dan zouden ze het moeten gaan aanpassen, aantal mensen moesten ergens anders gaan zitten etc. En tja, ik had de score zelf ondertekend, dus gok dat als ik het had aangegeven, dat ik dan de logische response zou hebben gekregen dat het m’n eigen verantwoording was. En dat klopt ook.

Denk ook zeker niet dat m’n tegenstander het bewust heeft gedaan, het formulier kan soms ook wel beetje “apart” zijn om in te moeten vullen. Het was een foutje, maar niet opgemerkt en uiteindelijk kostte me dat dus iets van 20 plekken op de ranglijst, na ronde 4. In plaats van op plek 71, stond ik nu op plek 90.

En dan weet ik ook niet hoe het anders zou zijn uitgepakt. Want doordat ik op plek 90 stond, speelde ik tegen plek 89 ipv tegen plek 70. En mogelijk heb ik (daardoor) ook meer medailles kunnen halen in de 5e pot … dus het is niet te bepalen hoe anders de eindscore anders was geweest.

Maar stom was het wel. En zeker iets waar ik de potjes erna heel erg goed op heb gelet 🫣

Pot nummer 5 dan, tegen Pupski. Een heel vriendelijke, sportieve Nederlander die soms beetje warrig kon overkomen. Maar super aardig en gezellig, hele leuke pot gehad.

De eerste ronde speelde ik als Geallieerden en moest Vlissingen binnenvallen. Dat ging zo soepeltjes, dat ik na 3-4 beurten al met 2-3 medailles voor stond, tegen 0 van hem. Uiteindelijk naderde ik hem heel dichtbij, adviseerde hij me nog om nog een beurt te wachten, zodat ik ook nog een objectief kon pakken ipv gewoon een normale medaille (objectieven leveren namelijk nog 0,7 bonuspunten op). En dat gaf hem ook nog de kans om 1-2 medailles te pakken, dus we sloten de eerste pot af met 6-3 (en ik had dan ook nog 2 objectieven).

Weet niet of het door het scenario kwam dat ik zo ruim had kunnen winnen, maar hoorde later dat hij ook heel slechte kaarten had. Hij nam zelfs onderstaande foto om het later te kunnen laten zien:

Alleen maar kaarten om in het midden iets te doen, terwijl ik via de (lees: zijn) linkerflank oprukte.

Toen de volgende ronde, nu moest ik dus verdedigen als de Duitsers. Was een beetje huiverig of ik nou net zo weggevaagd zou worden als ik net had gedaan, maar al snel was dat gevoel weg. Ik had degelijke kaarten, trok me in het midden iets terug, en besloot om aan de linkerflank juist de gok te wagen en op te rukken met m’n troepen.

Uiteindelijk hebben die 2 soldaten-units wel 3-4 units van m’n tegenstander kunnen uitschakelen. En ook deze keer kwam het aan op de laatste minuten. Een van de scheidsrechters kwam er zelfs naast zitten, want de tijd was bijna voorbij. Gelukkig (voor mij) was hij de eerste speler en probeerde hij driftig om ook nog medailles te vergaren. Maar aangezien je allebei net zoveel beurten krijgt, mocht ik dus ook nog een keer. Dus ik kon nog een extra medaille krijgen en nog een poging wagen om hem uit de kerk te krijgen. Ik had iets van 50-60% kans dat het zou lukken en dan had ik een extra medaille èn een objectief erbij. Maar helaas, het lukte niet. Ik won uiteindelijk wel met 5-4, maar had mooier geweest als het 6-4 (+ extra objectief) was geweest, had me 1,7 punten meer opgeleverd. Maar ok. Leuke pot en uiteindelijk schoof ik dus een paar tafels op, van tafel 44 ging ik naar tafel 38 ( = plek 75, denk ik).

De laatste pot speelde ik tegen een Amerikaan, CompassEagle89. Heel aardige gast en later kwamen we erachter dat we al een keertje op BoardGameArena tegen elkaar gespeeld hadden in een online toernooi. Het scenario was wel heel pittig, het was de aanval op West-Kapelle, nadat de dijken waren gebombadeerd door de Geallieerden. Dus de Geallieerden kwamen aan land met commando-troepen en tanks en de Duitsers zaten te wachten in bunkers, met machine geweren en snipers.

En het werd net zo’n slachtpartij als het klinkt. Nog nauwelijks aan land werden m’n troepen al weggemaaid, het was vreselijk. Ik verloor de eerste ronde dan ook met 7-2. Maar m’n tegenstander was ook een stukje handiger met z’n kaarten, dus lag niet alleen aan het scenario.

In de pauze hoorde ik ook dat er wel meer mensen verloren hadden als Geallieerden, maar dat er toch ook zeker wel een aantal waren die er wel in geslaagd waren er doorheen te komen en met de Geallieerden hadden gewonnen.

Dus toen de rollen waren omgedraaid, zette ik me schrap voor nogmaals een flinke afstraffing. Hij begon ook voortvarend, kwam vrij snel aan land met een aantal units en lange tijd stond het 2-2. En toen langzaam pakte ik het initiatief terug, ik bewoog de troepen van m’n linkerflank naar het midden en deed een sterke tegenaanval … en dat resulteerde uiteindelijk erin dat ik won met 7-4.

Helemaal prima, hij de meeste medailles, wat terecht was, maar vond wel dat ik me in de tweede ronde goed had verweerd en daar terecht de winnaar was.

Leuke was dat halverwege de laatste pot Jasper ook nog even een kijkje kwam nemen. Die was helemaal vanuit Almere naar Klundert gereisd om nog even wat te kunnen meekrijgen van het toernooi. En hij was dus getuige van mijn overwinning. Dat maakte het helemaal af.

Toen kwam nog een stukje formaliteiten met alle spullen opruimen, plastic in de juiste doosjes stoppen, en heb nog even geholpen met nog wat tafels verslepen.

En toen de einduitslag. Ik was geeindigd op plek 85 (van de 120). Dus dat is echt stukken beter dan vorig jaar, toen werd ik 82e van de 90. Dus verhoudingsgewijs ga ik langzaam omhoog:

Dutch Open 2023maart 202382 / 9091%
Belgium Open 2023nov 202347 / 6275%
Dutch Open 2024maart 202485 / 12071%

( en dan neem ik het foutieve scoreformulier-incident maar even niet mee, mogelijk had ik dan misschien zelfs nog wel een stukje hoger geëindigd, ongeveer rond plek 65-70 … wat dan zou betekenen dat ik op 58% zou zitten … )

Merk dat het vuur weer flink is aangewakkerd, Memoir ’44 is echt super gaaf en kan het wel dagelijks spelen. Inmiddels alweer flink aan het studeren in m’n Tactics&Strategy Guide, online weer meer aan het spelen, en wil eerdaags wel weer even langs Klundert om daar wat “echte” potjes te spelen. Even kijken hoe dat past in de planning.

En misschien volgend weekend helpen met demo’en bij de M44Brigade op Zuiderspel, is voor het eerst dat ik demo – ben benieuwd.