Rakso

Een eiland in de oceaan van weblogs

Eenpersoons parel

Ik hups over kleurrijke pixelige blokjes, sprietjes gras, onder hangende lianen door, spring over water poeltjes en zoek m’n weg in deze super wereld vol eigen stijl en visuele pracht.

De wereld is opgebouwd uit een pixelige stijl, doet bijna denken aan de jaren 80 games … maar het heeft een verrassende twist, elke keer als er een effect gebeurd, dan schieten de kleuren over het scherm. Echt super gaaf om te zien, elke keer weer.

En dan heb ik het dus nog alleen nog maar gehad over de visuele weelde van Animal Well, de gameplay is ook echt fantastisch. Het springen voelt zo heerlijk aan, je navigeert zonder enige moeite door de wereld.

Vaak als ik een spel speel, doe ik dat voor een paar dagen/avondjes en ga dan weer een volgende spel spelen. Zo had ik laatst weer even een Hunt:Showdown weekje, speelde ik daarvoor weer weekje Elden Ring en ergens ook deed ik paar dagen Tactical Breach Wizards spelen.

Ik moet dan wel eerlijk zeggen dat ik niet meer zo vaak zit te gamen als “vroeger” – vaak ’s avonds nog bezig met wat tekenen of serietje kijken. Laatst de serie Brothers Sun in een paar dagen uitgekeken, stond op Netflix en had maar 8 afleveringen – ideaal dus om in een week tijd te kijken.

Maar nu met Animal Well begon ik ook iets van 1,5 week geleden … gewoon eventjes proberen. En sindsdien kan ik er niet over ophouden, ik denk er regelmatig aan, ik ben benieuwd wat ik nog meer ga ontdekken, ik voel (bijna) de urge om m’n werk stil te leggen om te spelen … maar kan me inhouden. Maar bijna elke avond gaat de Playstation aan en ga ik weer verder puzzelen / rondhoppen.

Ok, denk dat het tijd wordt voor een aanbeveling en waarschuwing.
Als je het spel nog niet gespeeld hebt, please do … in mijn optiek is het een van de beste spellen die ik in lange tijd gespeeld heb. Kan niks anders zeggen.

Wil graag nog wat meer vertellen, maar dat betekend dat ik wat dingen ga spoilen … en die verrassingen maken juist wat Animal Well zo geweldig maakt.

Dus lees verder op eigen risico!


Laatste spoiler waarschuwing!

Stop met lezen en ga het spel spelen … en kom dan terug!

De developer zegt het zelf ook:

Animal Well is being made with attention paid to every detail. Great care is being taken to ensure it remains interesting and giving back far into the future, without the need for updates. The main game is just the beginning; players will be discovering secrets for years.

I encourage people to find a small group of friends to play along with, and refrain from looking secrets up on the internet.

~ Billy Basso 

.

.

.

.

.

.

Ok, genoeg voorzichtigheid geïntroduceerd … als je nu nog leest, neem ik aan dat je het spel hebt gespeeld … of niet zelf wilt spelen.

Om te beginnen zijn het dus geen levels, maar is het een grote wereld. Wanneer je start is het nog vrij simpel en rechtlijnig, maar maar al kan je meerdere kanten op. En niet lang daarna ontdek je geheimpjes. Je vindt een schatkistje en nog eentje, je unlocked steeds meer tools waar je weer verder mee kan ronddwalen. Een van de belangrijkste is de kaart, die is super gedetailleerd en tegelijkertijd heel erg abstract – je kan dus niet alles precies zien, maar wel heel gedetailleerd de structuur van de wereld.

En na een tijdje krijg je een tool om bijvoorbeeld bubbels te blazen, waarmee je hoger kan springen (door op de bubbel te springen), of een stempel waarmee je de kaart iets kan “decoreren” om voor jezelf hints aan te geven.

En zo kan ik nog wel verder gaan. Alles wat je doet heeft gevolgen of enige interactie. Alles voelt alsof het er met enig nut is neergezet en niet “zomaar ter decoratie”.

Hieronder toch echt wat spoilers … vooral over late-game dingen. Als je het echt-echt wilt lezen, prima … maar het is zo geweldig om dit zelf te ontdekken.

En toen ik na iets van 11u spelen het “einde” had bereikt, voelde ik toch zelfs een beetje teleurstelling – dat het afgelopen was. Maar (uiteraard) dat was het niet, want direct na de credits kon ik verder hobbelen. Ik ontdekte een gigantische koekoeksklok, die elk uur (van je speeltijd!) een koekoeks-roep laat horen door de wereld. Had dat geluid al constant gehoord, klonk heel intrigerend, maar kon het niet plaatsen … maar nu heb ik een stopwatch unlocked, dus ik zie in m’n pauze-scherm m’n speeltijd … en zie dus precies wanneer de koekoek weer gaat roepen.

En toen dacht ik dat ik alle tools had unlocked … kreeg ik een afstandsbediening, waarmee ik muurtjes aan/uit kon zetten … en toen ik dat gewoon random begon te doen ergens, blies ik ineens een hele wand op. Geweldig!

Ik zit serieus elke keer bijna te stuiteren op m’n stoel, roep elke avond wel 1-2 keer uit hoe geweldig ik dit spel vind. De ontdekkingen, de vernieuwingen, de stijl … alles is gewoon bijna tot tranen toe ontroerend.

Dus dat was Animal Well … hoop nog veel te blijven ontdekken. Merk wel dat het steeds lastiger wordt te bedenken wat ik nog kan doen. Ik speur de kaart af, dwaal rond in de wereld en probeer hier/daar wat dingen uit. Heb nog een paar grotere dingen die ik nog moet uitvinden:

Hieronder een lijstje vol met spoilers van dingen die ik nog wil doen in Animal Well:
Ok, ik ga dit echt-echt even spoiler-beschermend noteren.
  • Hoe versla ik de kolibries? Ze prikken de bubbels kapot en ik heb die bubbels nodig om op een platformpje te komen.
  • Hoe kom ik over de spikes, want er zitten op een paar plekken schatkistjes
  • Hoe open ik de kooien, want de poezen zitten erin … maar ook ergens (bij de grote Lynx) een schatkistje
  • Ergens moet ik nog een circular-ding weer vinden, want heb een nieuw “altaar” gevonden. De vorige kreeg ik … uhm … na het verslaan van … uhm … vergeten.
  • En dan nog die muren met die dobbelstenen erop … echt, hoe gaan we die ooit laten openen.
  • En dan zijn er nog iets van 10-15 eieren die ik moet vinden, voordat de laatste deur bij de pauw open gaat…

Hoop echt dat niemand die het spel nog niet gespeeld heeft dit gelezen heeft … want dan heb je nu spijt. Maar ja, ik heb je gewaarschuwd.

Nog groter

De laatste dagen ren ik regelmatig ’s avonds weer even door Elden Ring, alleen. Middenin het grote meer vond ik toevallig een klein tempeltje, met daarin een warp-gate (om het maar even zo te noemen). Dit is een soort van teleporteer-kolk waarmee je ineens naar een heel ander gebied gaat.

Deze keer ging ik niet eens zover weg, maar eindigde aan de linkerzijde van het grote meer, bovenop de heuvels langs de rand. Ik wist niet eens dat er aan die kant nog meer te ontdekken was. Heel grappig, ik dacht dat dit water het laatste stukje was.

Daar werd ik direct naast een grace èn de kaart van dit gebied neergezet, dus stond ik veilig en had direct de hele linkerkant in kaart gebracht (pun zeker te weten, intended).

Toen beetje rondgelopen en kwam uiteindelijk – via het volgen van weer een gouden geest – bij een grot, waarin allerlei mannen met soort van blauwe-vlam-speren in de muren stonden te boren.

Omdat ik de vorige keer beetje teleurgesteld was dat mij het verkennen werd ontnomen, besloot ik om deze keer er alleen doorheen te gaan.

Dus ik sloop me een weg, voorzichtig de monsters afmakend, voorzichtig lopend over de (te) smalle balkjes, en uiteindelijk kon ik de lift activeren en daarmee dus de shortcut tot vlakbij de boss unlocken.

Toen besloot ik om hulp in te roepen, haalde er een cooperation-partner bij … die ging als een malle te keer, rende rond, hakte elke vijand die hij maar kon zien … en uiteindelijk ging hij dood al voordat we bij de boss kwamen.

Toen dus nogmaals iemand oproepen – deze keer besloot ik om zelfs 2 partners in te schakelen. En rustig liepen we door de grotten, hakten ons een weg door de vijanden en uiteindelijk kwamen we bij de boss aan.

Dat bleek een of andere schim te zijn met een groot cirkelvormig wapen in d’r hand. Maar ze had eigenlijk weinig tijd om daar iets mee te doen, want nadat we met z’n 3en op d’r in begonnen te hakken, viel ze al snel ter aarde.

Toen nog even terug gegaan naar een eerdere grot, daar tegen wat skeletten gevochten – maar ik werd iets te eager en ging dood.

Morgen weer verder proberen.

{ level 59 en 32 uur gespeeld }

Samen met vreemden

Het liefst speel ik Elden Ring samen met Edgar, maar aangezien hij het druk heeft en ik toch wil spelen, roep ik steeds vaker de hulp in van vreemden. Vanavond wilde ik een heel specifieke katana ergens ophalen, de Moonveil katana. Die krijg je als je een mini-boss verslaat, ergens in een grot.

Dus ik reisde af naar die grot, besloot om niet de grot te gaan verkennen, maar direct een coop-partner op te roepen. En dat heb ik geweten. Want die partner was zo sterk, hij rende meteen voor me uit de grot in, begon op alle vijanden in te hakken, ik slofde achter hem aan en raapte alle loot op, en voordat ik het wist, stonden we bij de boss … die we ook in onze eerste poging versloegen.

Niet heel gezellig, wel heel effectief.

Nu heb ik dus de Moonveil katanan. Maar helaas, m’n specs zijn nog niet goed genoeg hiervoor – dus daar moet ik nog iets voor verzinnen.

Daarnaast ook nog even beetje verder rondgedwaald, uiteindelijk zag ik ergens langs de kliffen een kampvuurtje. Daar dus via een rotsen-route naartoe geklommen (sprintend langs grote hersen-kwal-achtige monsters) en dat bleek de Highroad Cave te zijn.

Daar langzaam doorheen verkend, kwam uiteindelijk bij een grote grot uit met allemaal vleermuis-vijanden. Die langzaam verslagen en kwam uiteindelijk dus bij een fog-gate uit … een gele muur van mist.

Had er eigenlijk geen zin in om die alleen te gaan bevechten, maar kon niet eenvoudig meer terug om hulp in te schakelen. Dus besloot om het maar alleen te doen.

Was wel eventjes pittig, maar versloeg de grote Reuzen Golem (bleek de Guardian Golem te zijn) wel in 1 keer. En kreeg een mooie talisman ervoor terug.

En nog wat andere locaties bezocht, die ik al bezocht dacht te hebben … maar dat was blijkbaar ook alleen eerder op de PC, maar nog niet op de PS5. Dus vocht soms tegen heel simpele vijanden en kreeg dan ook eigenlijk heel weinig/simpele loot daarvoor terug.

{ level 57 en 30 uur gespeeld }

Ontdekt verder

Nadat ik samen met Edgar door Elden Ring had gelopen, heb ik het virus weer te pakken. Ik besloot om vanavond nog “heel even” wat dingen te doen. Had de afgelopen dagen wat build-guides opgezocht en daar dus iets meer richting uit gehaald qua wapens en stats die goed aansluiten op m’n speelstijl.

Uiteindelijk niet heel veel gedaan, maar vooral de gebieden bezocht, welke ik op de PS5 nog niet had verkend, maar al wel herinnerden van m’n PC-tijd.

Is toch lastig, want soms denk ik dat ik al ergens geweest ben, dus ook alle loot enzo daar al heb opgepikt, maar dat is dan niet zo. Of ik denk dat ik een bepaalde boss nog niet had verslagen, maar dan kom ik daar aan en blijk ik dat dus al wèl gedaan te hebben.

Vanavond vooral beetje rondgelopen in Weeping Peninsula en daar beetje makkelijke vijandjes gehakt en uiteindelijk weer uitgekomen in Caelid – een smerig/rood gebied vol met “rot”. Doet me heel erg denken aan een soort van mix tussen Dark Souls en Bloodborne.

En toen ik daar was, had ik wel weer genoeg gezien. Was inmiddels ook al wel iets van 1:00, dus tijd voor bed.

{ level 55 en 29 uur gespeeld – ongeveer }

Terug van weggeweest

Twee jaar geleden kwam Elden Ring uit. Ik had geen PS5 nog, dus speelde het de eerste tijd op de PC. Hield hier op Rakso het ook soms beetje bij, maar na een maand of 2 zakte het enthousiasme beetje in.

Toen kocht ik in augustus 2022 een PS5 en in november 2022 kocht ik Elden Ring op de PS5, zodat ik hem samen kon spelen met Edgar. Met wie ik eerder de complete Bloodborne had doorlopen. We hebben ook nog wel eens pogingen ondernomen om DarkSouls1 en beetje DarkSouls3 te doen, maar dat beviel iets minder.

Maar Edgar had inmiddels al heel wat Elden Ring gespeeld, ik begon eigenlijk dus weer beetje opnieuw op de PS5. Ik verkende de gebieden die ik al kende van de PC, deed sommige stukjes opnieuw, maar sloeg ook veel over – want dat kende ik toch al.

Langzaam gingen we richting een aantal bosses, die we samen versloegen. En zo trokken we door de game. Het was heel gezellig, maar na een tijdje werd de aandacht (van beiden) weer getrokken door andere games en speelden we steeds minder samen.

En merk dat ik van al die avonturen helemaal niks geblogd heb. Heel jammer.

We zijn inmiddels alweer ruim 1 jaar later, ondertussen is er alweer veel gebeurd en soms riep Elden Ring nog wel eens. Ik wist dat ik het leuk vond, maar ja, er waren zoveel leuke spellen.

Laatste weken was ik weer eens verder gegaan met Diablo4 – ook weer leuk om op te pakken. En toen kwam er onlangs de eerste DLC uit voor Elden Ring … dat boeide mij op zich nog niet zoveel, want ik was nog pas net begonnen met het basisspel. Maar het triggerde wel dat ik de game weer eens opstartte. En de dag erna kwam Edgar ook weer eventjes gezellig langs. We verkenden weer allerlei stukjes, vooral rondom het grote meer boven het kasteel. Daar was ik ongeveer aangekomen.

In principe was ik dus bijna net zo ver als tot waar ik geblogd had hier op Rakso. Inmiddels ook al iets van level 53 (en 25-30 uur gespeeld), had de boss in het kasteel (Margit) al ruim eerder verslagen, we hadden het kasteel al verkend, we waren al beetje boven het kasteel verder gegaan in het grote meer (Liurnia of the Lakes).

Dus we verkenden een of andere Academy, versloegen een grote vos-boss met een zwaard in z’n bek, moest zelfs twee keer, want moesten het zowel in Edgars wereld en in de mijne doen. En toen gingen we weer verder.

We kwamen bij een pleintje met daarop een grote vrouw met zeisen, die een soort van kastje heeft waarin ze je wil opsluiten. Die versloegen we, we versloegen de grote krab aan de zijkant (en kregen daarvoor een mooie gezichten-helm) en gingen toen via een pad (waar een gigantische bal op rolde) naar de echte-echte eindbaas.

Toen was het wel beetje tijd om te stoppen voor Edgar, dus ik liep nog eventjes alleen rond, openden een shortcut en toen was het weer voorbij.

{ ongeveer level 54 en 27 uur gespeeld }

Visits Zeeland

Afgelopen weekend was het dan eindelijk zover, de Dutch Open 2024. Het tiende keer dat dit Memoir ’44 toernooi werd georganiseerd, en (helaas pas) de 2e keer dat ik erbij was. Heb weer gigantisch genoten.

Het begon vrijdag met ’s middags helpen de locatie op te bouwen. Na eerst wat gelunched te hebben in Zevenbergen, vertrokken we naar Klundert. Daar begon het uitladen van de autos, dozen vol met plastic, dozen vol met kaarten-decks, pakketten vol met scenarios en nog heel veel meer “zooi”. Dat werd allemaal naar het zaaltje gebracht en daar verder uitgeladen. En toen begon het slepen met tafels, podiumdelen (die als tafels op de gangen dienden), stoelen en nog meer meubelair.

Vorig jaar was het deelnemer-aantal 90, nu kwam daar 1/3e bij en hadden er zich 120 mensen aangemeld. Dus er moesten nog 15 tafels meer bij in het zaaltje.

Dat was uiteindelijk flink puzzelen, uberhaupt om aan de tafels te komen, maar ik denk dat we wel bijna 2 uur bezig zijn geweest totdat we een opstelling hadden wat werkte; waarbij je als deelnemer niet rug-aan-rug zat, er genoeg ruimte voor de scheidsrechters was om rond te lopen en het ook nog gewoon uberhaupt paste in de ruimte.

Toen de tafels iets verder aangekleed, beetje schoongemaakt en ik heb nog een vijftal decks lopen ontsleeven en weer hersleeven. En ondertussen waren anderen op de gang bezig met posters, banners, doosjes vouwen en nog meer “geneuzel”.

En toen we dan rond 18:00 klaar waren, eventjes gezellig samen een patatje gegeten, beetje bijgepraat en toen ben ik lekker huiswaarts gekeerd. Gelukkig ligt Klundert echt hier om de hoek (ong 20 min rijden), dus had geen lange reis voor de boeg.

Zaterdag vroeg opgestaan en nog beetje meegeholpen met wat last-minute voorbereidingen. Zat uiteindelijk bij de ingang, de namen en nummers van de deelnemers af te vinken. Nog even m’n eigen nummertje trekken, wat je begintafel bepaalde. Dat werd nummer 76 (bijna die van vorig jaar, toen trok ik 72). En toen om 10:00 begon dan echt het toernooi en kon ik m’n rol als speler gaan vervullen.

Het thema dit jaar was de Slag om de Schelde, dus vooral gevechten rondom Antwerpen, de Wester-Schelde, Walcheren en Zuid-Beveland.

De eerste pot speelde ik tegen Schwerer Gustav, een jongeman die vorig jaar nog aan de 1e tafel had gespeeld en met wie ik gister (tijdens het opbouwen) vrolijk heb zitten babbelen. Was dus beetje angstig voor de eerste pot, maar op zich qua gezelschap was het prima. De map was ook lekker overzichtelijk. Ik startte als de Duitsers en we gingen eigenlijk redelijk gelijk op, eindstand was 5-6. De return ging ook lekker, ik bouwde rustig m’n aanval op en kon toen genadeloos toeslaan – en won dan ook met 6-5.

In beide rondes kwam het aan op de laatste dobbel, beide keren had het ook nèt andersom kunnen zijn qua uitslag. Sterker nog, in de tweede ronde had het niet veel gescheeld of ik had wederom verloren met 6-5 … maar gelukkig gooide hij met 2 dobbelstenen op 1 mannetje … een vlag 😀

Met deze eindscore belandde ik op plek 38 (van de 120 deelnemers).

De tweede pot werden de LVT-units geintroduceerd. Dit waren speciaal voor die toernooi bedachte units, die geen last hadden van alle overstroomde gebieden, en dus moeiteloos door water konden lopen. Had nog wel beetje moeite met deze kennis toepassen op dit scenario en werd dus van het bord afgespeeld (door Huzaar I). Eerste ronde verloor ik met 4-6 en toen ik dus dacht dat ik dan de tweede ronde wel eventjes de score zou omdraaien, werd ik daar helemaal gigantisch van het bord geveegd met 6-3. Ook grotendeel door m’n eigen domme schuld, had me teveel laten leiden door m’n eerste hand kaarten.

Hierdoor zakte ik gigantisch terug, naar plek 79.

De derde pot speelde ik tegen MasterTomNL, een super vriendelijke vent en we zaten allebei vrolijk te kletsen en soms elkaar beetje advies te geven – had de indruk dat hij vooral voor de fun speelde en niet heel competitief bezig was. Helemaal prima, alleen werd ik in de eerste ronde met 6-2 van het bord geveegd. Maakte eigenlijk beetje dezelfde fout als in de vorige ronde, dat ik me initieel teveel door m’n openingshand liet leiden qua tactiek. Terwijl ik nog wel – tijdens de briefing – had geprobeerd een plan te maken en die te willen gaan uitvoeren.

De tweede ronde ging dan weer voor mij juist heel lekker. Ik deed het iets rustiger aan, liet hem meer in de buurt komen en we sloten de partij af met eenzelfde resultaat als in de eerste ronde: 6-2, maar deze keer was ik de winnaar.

Toen was de eerste dag alweer voorbij. Nog eventjes lekker avond-gegeten (van een lopend buffet) en toen rond 20:00 maar naar huis gegaan, hoofd deed al flink zeer van alle drukte en indrukken.

Op zondag begonnen we om 9:30 met de volgende briefing en rond 10:00 met de volgende ronde. In deze vierde pot speelde ik tegen Soesano, ook iemand van de M44Brigade en die ik ook al kende, maar (volgens mij) nog nooit tegen gespeeld.

Het scenario ging over de Sloedam met (uiteraard) veel ondergelopen gebieden en een aantal dijkjes. Maar het ging eigenlijk wel lekker, ik speelde met de Duitsers en moest de Geallieerde aanval afslaan. In het begin gingen we redelijk gelijk op en uiteindelijk kon ik hem verslaan met 6-3 (met nog 1:30 op de klok). Ik vond het een leuk potje en benoemde dat ook even, vooral doordat ik het een leuke tegenstander vond, was gezellig, beetje gelijkwaardig qua niveau, was gewoon gezellig en sportief. M’n tegenstander bromde nog dat hij het iets minder leuk vond (door de tussenstand), daar grinnikten we even om, hij schreef de score op, en toen moesten we direct weer verder met het opzetten voor de volgende pot. En aangezien de tijd voorbij was, hadden we alleen even tijd om naar het toilet te rennen, om daarna direct weer aan de tafel te gaan zitten.

Toen de return, dus deze keer moest ik de aanval inzetten met de Geallieerden. Merkte dat ik steeds beter m’n kaarten ging gebruiken, bepaalde zetten ging voorbereiden, units van de rechter naar linker flank verplaatsen, zodat ik ze later allemaal vanaf links naar voren kon laten opstomen. En dat werkte.

Ik drukte hem tegen de achterkant aan, stond zelfs naast hem op de dijk, en uiteindelijk werd het 5-3 en was de tijd voorbij. Helaas, want had ik nog 1 minuut meer gehad, dan had ik nog m’n laatste units kunnen activeren en daarmee de 6e medaille kunnen pakken.

En toen kwam er een foutje. Ik zeg foutje, maar bleek uiteindelijk best een grote misstap te zijn.

Je vult namelijk de score in op een “scoreformulier”, dus je noteert voor elke pot wie welke kant speelde en hoeveel medailles (en objectieven) ieder had gehaald. En als dat dan voor beide potten is ingevuld, onderteken je het allebei, en lever je het formulier in bij de jury.

Dus terwijl we aan het opruimen waren, noteerde ik (vrolijk napratend) de score van de 2e pot (5-3), ondertekende het briefje, liet m’n tegenstander het ook ondertekenen en we leverden het in. Maar terwijl we naar de jury-tafel liepen, knaagde er iets… de score voelde gek, maar ik kon het even niet plaatsen … dus ook niks verder mee gedaan.

Toen we de volgende briefing hadden gehad, en daarmee ook de volgende tafelindeling, toen ineens viel het kwartje. Ik herinnerde me het gesprek na de 1e pot, dat ik het gezellig vond, en m’n tegenstander beetje liep te brommen. Dus dat herinnerde me eraan dat ik de eerste pot had gewonnen. Maar op het scoreformulier hadden we 6-3 voor m’n tegenstander geschreven!
Dus mijn onoplettendheid had me 3 punten gekost (en m’n tegenstander 3 punten bonus gegeven).

Maar het was al te laat, ten eerste had ik het formulier ondertekend, en daarnaast worden met alle scores de nieuwe ranglijst bepaald, en daarmee ook weer de tafelindeling. Dus als ik er op dit moment moeilijk over zou gaan doen, dan zouden ze het moeten gaan aanpassen, aantal mensen moesten ergens anders gaan zitten etc. En tja, ik had de score zelf ondertekend, dus gok dat als ik het had aangegeven, dat ik dan de logische response zou hebben gekregen dat het m’n eigen verantwoording was. En dat klopt ook.

Denk ook zeker niet dat m’n tegenstander het bewust heeft gedaan, het formulier kan soms ook wel beetje “apart” zijn om in te moeten vullen. Het was een foutje, maar niet opgemerkt en uiteindelijk kostte me dat dus iets van 20 plekken op de ranglijst, na ronde 4. In plaats van op plek 71, stond ik nu op plek 90.

En dan weet ik ook niet hoe het anders zou zijn uitgepakt. Want doordat ik op plek 90 stond, speelde ik tegen plek 89 ipv tegen plek 70. En mogelijk heb ik (daardoor) ook meer medailles kunnen halen in de 5e pot … dus het is niet te bepalen hoe anders de eindscore anders was geweest.

Maar stom was het wel. En zeker iets waar ik de potjes erna heel erg goed op heb gelet 🫣

Pot nummer 5 dan, tegen Pupski. Een heel vriendelijke, sportieve Nederlander die soms beetje warrig kon overkomen. Maar super aardig en gezellig, hele leuke pot gehad.

De eerste ronde speelde ik als Geallieerden en moest Vlissingen binnenvallen. Dat ging zo soepeltjes, dat ik na 3-4 beurten al met 2-3 medailles voor stond, tegen 0 van hem. Uiteindelijk naderde ik hem heel dichtbij, adviseerde hij me nog om nog een beurt te wachten, zodat ik ook nog een objectief kon pakken ipv gewoon een normale medaille (objectieven leveren namelijk nog 0,7 bonuspunten op). En dat gaf hem ook nog de kans om 1-2 medailles te pakken, dus we sloten de eerste pot af met 6-3 (en ik had dan ook nog 2 objectieven).

Weet niet of het door het scenario kwam dat ik zo ruim had kunnen winnen, maar hoorde later dat hij ook heel slechte kaarten had. Hij nam zelfs onderstaande foto om het later te kunnen laten zien:

Alleen maar kaarten om in het midden iets te doen, terwijl ik via de (lees: zijn) linkerflank oprukte.

Toen de volgende ronde, nu moest ik dus verdedigen als de Duitsers. Was een beetje huiverig of ik nou net zo weggevaagd zou worden als ik net had gedaan, maar al snel was dat gevoel weg. Ik had degelijke kaarten, trok me in het midden iets terug, en besloot om aan de linkerflank juist de gok te wagen en op te rukken met m’n troepen.

Uiteindelijk hebben die 2 soldaten-units wel 3-4 units van m’n tegenstander kunnen uitschakelen. En ook deze keer kwam het aan op de laatste minuten. Een van de scheidsrechters kwam er zelfs naast zitten, want de tijd was bijna voorbij. Gelukkig (voor mij) was hij de eerste speler en probeerde hij driftig om ook nog medailles te vergaren. Maar aangezien je allebei net zoveel beurten krijgt, mocht ik dus ook nog een keer. Dus ik kon nog een extra medaille krijgen en nog een poging wagen om hem uit de kerk te krijgen. Ik had iets van 50-60% kans dat het zou lukken en dan had ik een extra medaille èn een objectief erbij. Maar helaas, het lukte niet. Ik won uiteindelijk wel met 5-4, maar had mooier geweest als het 6-4 (+ extra objectief) was geweest, had me 1,7 punten meer opgeleverd. Maar ok. Leuke pot en uiteindelijk schoof ik dus een paar tafels op, van tafel 44 ging ik naar tafel 38 ( = plek 75, denk ik).

De laatste pot speelde ik tegen een Amerikaan, CompassEagle89. Heel aardige gast en later kwamen we erachter dat we al een keertje op BoardGameArena tegen elkaar gespeeld hadden in een online toernooi. Het scenario was wel heel pittig, het was de aanval op West-Kapelle, nadat de dijken waren gebombadeerd door de Geallieerden. Dus de Geallieerden kwamen aan land met commando-troepen en tanks en de Duitsers zaten te wachten in bunkers, met machine geweren en snipers.

En het werd net zo’n slachtpartij als het klinkt. Nog nauwelijks aan land werden m’n troepen al weggemaaid, het was vreselijk. Ik verloor de eerste ronde dan ook met 7-2. Maar m’n tegenstander was ook een stukje handiger met z’n kaarten, dus lag niet alleen aan het scenario.

In de pauze hoorde ik ook dat er wel meer mensen verloren hadden als Geallieerden, maar dat er toch ook zeker wel een aantal waren die er wel in geslaagd waren er doorheen te komen en met de Geallieerden hadden gewonnen.

Dus toen de rollen waren omgedraaid, zette ik me schrap voor nogmaals een flinke afstraffing. Hij begon ook voortvarend, kwam vrij snel aan land met een aantal units en lange tijd stond het 2-2. En toen langzaam pakte ik het initiatief terug, ik bewoog de troepen van m’n linkerflank naar het midden en deed een sterke tegenaanval … en dat resulteerde uiteindelijk erin dat ik won met 7-4.

Helemaal prima, hij de meeste medailles, wat terecht was, maar vond wel dat ik me in de tweede ronde goed had verweerd en daar terecht de winnaar was.

Leuke was dat halverwege de laatste pot Jasper ook nog even een kijkje kwam nemen. Die was helemaal vanuit Almere naar Klundert gereisd om nog even wat te kunnen meekrijgen van het toernooi. En hij was dus getuige van mijn overwinning. Dat maakte het helemaal af.

Toen kwam nog een stukje formaliteiten met alle spullen opruimen, plastic in de juiste doosjes stoppen, en heb nog even geholpen met nog wat tafels verslepen.

En toen de einduitslag. Ik was geeindigd op plek 85 (van de 120). Dus dat is echt stukken beter dan vorig jaar, toen werd ik 82e van de 90. Dus verhoudingsgewijs ga ik langzaam omhoog:

Dutch Open 2023maart 202382 / 9091%
Belgium Open 2023nov 202347 / 6275%
Dutch Open 2024maart 202485 / 12071%

( en dan neem ik het foutieve scoreformulier-incident maar even niet mee, mogelijk had ik dan misschien zelfs nog wel een stukje hoger geëindigd, ongeveer rond plek 65-70 … wat dan zou betekenen dat ik op 58% zou zitten … )

Merk dat het vuur weer flink is aangewakkerd, Memoir ’44 is echt super gaaf en kan het wel dagelijks spelen. Inmiddels alweer flink aan het studeren in m’n Tactics&Strategy Guide, online weer meer aan het spelen, en wil eerdaags wel weer even langs Klundert om daar wat “echte” potjes te spelen. Even kijken hoe dat past in de planning.

En misschien volgend weekend helpen met demo’en bij de M44Brigade op Zuiderspel, is voor het eerst dat ik demo – ben benieuwd.

Goes Belgium

Na een maandje even weinig gepost, toch even verslagje van m’n uitje naar de zuiderburen.

Begin dit jaar deed ik mee met het Dutch Open van Memoir ’44. Sindsdien zit ik in een Memoir-speelgroep en daar werd een tijdje geleden gevraagd of er mensen mee wilden naar het Belgian Open – yup, hetzelfde idee, maar dan in Belgie.

En dat vond plaats afgelopen weekend. Na eind vorige maand nog even een oefenavondje te hebben gedaan met een aantal, vertrokken we afgelopen vrijdag met 4 man richting Melle (vlakbij Gent) – met de auto.

Bij het hotel aangekomen nog even de regels doorgenomen, zelfs voor de ervaren rotten was het soms nog wel even nuttig om hier-of-daar een aantekening te maken. En toen speelden we nog een potje, om op te warmen voor zaterdag.

Zaterdag was dan het daadwerkelijke toernooi. Het thema van deze Belgian Open was de Pacific, dus spelen met de Japanners tegen de US Marine Corp.

Het eerste scenario speelde ik tegen een Belg, heel vriendelijk en was daardoor ook een leuke potje om in te komen. Direct wel iets lastiger, met jungle-terrein en Japanners enzo. Maar gelukkig had ik dus paar weken geleden al geoefend en was me het niet allemaal vreemd. Uiteindelijk eindigde m’n eerste pot (2 rondes, heen-en-terug) redelijk gelijk – eerste verloren met 4-6 en tweede gewonnen met 6-5. En stond ongeveer op plek 34 v/d 62 deelnemers – dus mooi in het midden.

Tweede scenario was direct een zogenaamde Breakthrough, dan is de map 2-3 keer zo lang en heb je dus ook langer de tijd om je positie in te nemen etc.

Was voor mij voor het eerst dat ik dat speelde en verloor de eerste ronde dan ook gigantisch. De tweede ronde begon ik net zo slecht, maar uiteindelijk heb ik me iets teruggetrokken en kon daardoor alsnog flink wat medailles verdienen. Won uiteindelijk niet, maar was een hele leuke pot. Maar eindige dus flink aan de onderkant van de ranking, op plek 53.

De derde pot ging redelijk, ik speelde tegen een Fransoos genaamd Dave D. en had zelfs het gevoel dat hij soms wat gekke moves deed. Uiteindelijk ging de eerste rond best prima, maar uiteindelijk toch flink verloren. Zakte daardoor behoorlijk wat, tot plek 55 (v/d 62).

’s Avonds in het hotel nog met de Nederlandse delegatie (totaal iets van 10 man) wat spelletjes gedaan, ik deed mee met Bang! – was heel gezellig, maar toch ook wel beetje bijtijds naar bed gegaan.

De volgende dag (zondag) gingen we weer vrolijk verder. Grappige was dat de winnaar van vorig jaar (Jeroen, tevens een van de organisatie van de Dutch Open en met wie ik ook was meegereden vanuit Nederland), die had het op de eerste dag nog slechter gedaan dan ik – hij zat in de 3e ronde zelfs aan de laagste tafel… maar had nog steeds alle hoop en heel veel plezier. En uitgerekend hem trof ik tijdens m’n 4e pot.

Was er al beetje bang voor, maar de afstraffing viel nog best mee. Hier-en-daar wees hij me zelfs nog op wat foutjes en was al-in-al een hele leuke pot. Uiteraard won hij beide rondes, maar gelukkig had ik me weerbaar kunnen verdedigen – dacht dat de eindstand zelfs 6-4 en 6-5 was of iets in die trant.

Maar ik zakte nog iets verder en stond op plek 60 (van de 62 deelnemers). Dit betekende dat ik m’n 5e pot tegen Jules D. speelde, een Franse jongen van 8 jaar oud (en zoon van Dave, wie ik in 3e ronde trof). Vol enthousiasme en vrolijk gekwebbel speelden we onze pot. Ik stond eventjes voor met 4-2, maar daarna vielen de dobbelstenen niet meer in mijn voordeel en werd ik overlopen door zijn Japanse soldaten. De eerste ronde eindigde dus in een 6-5 verlies. De tweede ronde ging het een stuk beter, het enthousiasme van Jules benadeelde hem eigenlijk een beetje, waardoor ik meer kon afwachten en hem uiteindelijk eenvoudig met 6-1 kon verslaan.

Door deze overwinning, klom ik beetje omhoog tot ergens rond plek 50/51. En speelde m’n laatste pot tegen Nuts! (z’n echte naam weet ik niet meer). Een zeer vriendelijke Vlaamse meneer, maar kon hem uiteindelijk in beide rondes verslaan. Eerste ronde met 7-5 en de tweede zelfs met 7-3. Ging allemaal heel lekker en voelde ook wel alsof ik (eindelijk) beetje bepaalde nuances begon door te krijgen.

Uiteindelijk eindigde ik op de 47e plek, van de 62 deelnemers. Als je dat dus vergelijkt met de 82 / 90 bij de Dutch Open ( = 91% vs 76% ) dan ben ik wel wat gegroeid het afgelopen jaar.

Eindstand van de Belgium Open 2023

Na het toernooi nog met de hele Nederlandse delegatie in Breda (Loetjes) een hapje gegeten en toen werd ik netjes thuis afgezet.

Al met al heb ik een heerlijk weekend gehad. En weer veel zin gekregen om Memoir ’44 te blijven spelen, zelfs om me weer te verdiepen in de Tactical&Strategy Guide (die ik kort na de Dutch Open had aangeschaft).

Als ik die nog “even” goed bestudeer, maak ik begin volgend jaar (op de Dutch Open 2024) misschien wel weer nog meer kans.

Dag Schone Moeder

Vroeger schreef ik hier vaak ter gelegenheid van verjaardagen van familie. Laatste jaren schrijf ik vooral over de (bord)spelletjes die er gespeeld worden. Maar wil nu toch even iets van me afschrijven.

Begin juni werd er bij Alien (m’n schoonmoeder) kanker ontdekt, bleek uiteindelijk longkanker te zijn. Na de eerste (gigantische) schok te hebben verwerkt, kwam het “goede” nieuws dat het goed onder controle te houden bleek, met immunotherapie.

Daar begon ze dus begin augustus mee en in eerste instantie leek het allemaal heel voorspoedig. De immunotherapie sloeg goed aan, ze kreeg wat minder klachten en voelde zich eigenlijk wel prima. Had vooral last van wat vermoeidheid door andere medicatie.

Maar na de 3e behandeling veranderde dat, ze werd heel veel meer vermoeid en kon uiteindelijk vrijwel niet uit bed meer komen. Toen bleek dat haar hart was “beschadigd” (vermoedelijk) door de immunotherapie. En het was dusdanig beschadigd, dat uiteindelijk – na een paar dagen op de hartbewaking te hebben gelegen – ze (na overleg met de cardioloog) besloot om de hartmedicatie te stoppen .

En zo is ze vorige week maandag op dinsdagnacht in d’r slaap overleden. Heel rustig, wat wel fijn is. En gister hebben we de uitvaart gehad, heel mooi, heel klein en intiem en heel emotioneel.

Maar de afgelopen weken is alles dus heel snel gegaan. Minder dan een maand geleden (eind augustus) hebben we nog gezellig met z’n 6en zitten eten in een restaurant.

Maar ok. Dat wilde ik dus even kwijt. Ik baal. Ik mis d’r en het gat wat ze achterlaat zal altijd zeer doen.

Tekening van Alien, getekend door Renske. En gebruikt op de voorkant van de rouwkaart.

Silence

Ondanks alle goede voornemens, werd er weer weinig geschreven hier op Rakso.

Maar er gebeurde toch wel wat sinds de laatste post (maart). Renske was jarig, Tobias nam afscheid van z’n basisschool-periode, we vierden ons 12,5 jarig huwelijk, we gingen op vakantie (voor de 2e keer naar Beerze Bulten).

En ondertussen werkte ik gestaag door bij dezelfde klant, voornamelijk thuis met af-en-toe een uitstapje naar kantoor of elders (Villa Augustus).

Voornemen om meer te game-dev’en komt nog niet helemaal van de grond, soms wel eventjes wat voortgang, maar vooral de avonden worden gevuld met gamen en films. Energie is beetje op na de werkdag.

Dat laatste merk ik sowieso de laatste tijd, zit iets minder lekker in m’n vel. Misschien ook omdat ik al 2-3 maanden niet meer voetbal, last van m’n enkel. Dat is inmiddels wel beetje voorbij (hoop ik), dus eerdaags maar weer eens proberen. Wellicht dat me dat weer iets beter terugstopt in m’n vel. We’ll see.

Momenteel bezig met de zomervakantie voor de kinderen, vanaf eind augustus begint alles weer – voor Tobias (en ons) een nieuwe stap naar de middelbare (school).

We gaan het allemaal wel meemaken.

tournoi de mémoire

Een paar jaar geleden ( 2 maanden voor de Corona-pandemie begon ) speelde ik voor het eerst Memoir’44. Vond het super leuk, maar daarna kwamen alle lockdowns en werd het een stuk minder gespeeld.

Tussendoor nog wel eens gespeeld, keertje met Tobias, keertje met Jochem en paar keer met Marc (de achterbuurman). Heel leuk en elke keer werd ik weer verrast over hoe zeer ik het spel waardeer.

En toen kwam in november de aankondiging van de Dutch Open. Dit is een toernooi georganiseerd door de Memoir’44 Brigade, de Nederlandse Memoir’44 Spelersgroep.

De Memoir’44 Brigade is een spelclub die zich richt op het spel Memoir’44. Ons doel is niet om van oorlog een spelletje te maken. Wat wij wel willen is om op een ontspannende manier samen een spel te spelen met een historisch thema. Hierbij hopen we op een toegankelijke manier meer interesse te wekken in de gebeurtenissen van de tweede  wereldoorlog.

Dus me ingeschreven voor het toernooi en afgelopen weekend was het zover.

Ik heb de mazzel dat het toernooi bij mij om de hoek werd gehouden, in Klundert – maar 20 minuten met de auto. Dus zaterdags vroeg daarheen gereden, me aangemeld, kreeg een mooie naam-badge en een envelopje met daarin 2 custom geprintte Churchill Crocodile tanks, nummertje getrokken (74) en toen begon om 10:00 de briefing.

Was heel goed georganiseerd. Voor elke ronde was er een briefing waarin de achtergrond van het scenario werd verteld en daarna werd in detail het scenario toegelicht. Ik had (nog) te weinig ervaring om daar direct strategieen uit te kunnen onttrekken, ik was vooral aan het genieten van alles.

Dan speelde je steeds 2 partijen tegen dezelfde tegenstander, zodat je beide kanten (Alies en Axis) van het scenario kon spelen, dan telde je alle verkregen medailles bij elkaar op en dat was dan de eindscore van die ronde.

En daarna werd er (het zogenaamde Zwitserse systeem) een nieuwe ranglijst gemaakt, zodat iedereen tegen gelijke sterkte spelers bleef spelen. Werkte echt heel goed, al had ik halverwege wel een heel pittige tegenstander, die uiteindelijk als 13e eindigde.

Maar m’n eerste potje begon aan tafel 37 (de helft van 74), tegen Trammelander en begon best aardig. Was al wel lange tijd geleden dat ik Memoir had gespeeld, maar aan het einde van de eerste partij had ik zelfs het idee dat ik gewonnen had (en m’n tegenstander dacht hetzelfde). Maar toen we het scoreformulier wilden invullen, zagen we dat ik (onbewust) van een objective was afgestapt en daarmee dus 1 medaille te weinig had om te kunnen winnen. Dus we moesten doorspelen. Toen stond ik dus voor met 6,7 tegen 3 en ik kon daarna m’n fout niet meer terugdraaien (had bijv geen enkele rechterflank-kaart en kon dus m’n unit niet meer terugzetten op de medaille). Ik had beetje de hoop opgegeven, bleef maar beetje pot-shots doen naar m’n tegenstander, maar m’n tegenstander bleef wel doorknokken en won uiteindelijk met 6,7 – 5.

Baalde er wel even flink van, was gewoon een onoplettendheid en had niks met kaarten of dobbelstenen te maken.

Tweede partij (de rollen werden omgedraaid) verliep een stuk lastiger en verloor dan ook met 6,7 – 2.

Ik kwam terecht op de 75e plek (van de 90 spelers).

De tweede ronde was tegen Gijs, een jongen van jaar of 10-11, maar al heel ervaren met Memoir. Hij was heel sportief, wees me regelmatig op dingen die ik vergat of zelfs betere alternatieven voor bepaalde doelwitten en ik won uiteindelijk de eerste partij met 6 – 3.

De tweede partij ging meer gelijk op en uiteindelijk kwam het neer op hoe de dobbelstenen de laatste paar beurten vielen. Na een paar beurten dobbelen waarin we allebei misten, waren de dobbelstenen mij wel gunstig en haalde ik de winst met 6 – 5.

Daarmee stond ik nu op plek 52.

De ronde daarna speelde ik tegen Robert53, een wat oudere Franstalige man. De taalbarriere maakte het allemaal wel iets lastiger, hij begreep soms wat Engels, maar was vooral heel serieus en eventuele foutjes werden flink afgestraft.

De eerste partij ging redelijk gelijk op, maar uiteindelijk verloor ik met 6 – 3. In de tweede partij (had tussen de partijen door even beetje geluisterd hoe anderen het hadden gedaan), besloot ik om mijn troepen meer richting het strand te bewegen en kon hem uiteindelijk vastzetten en grotendeels afmaken.

Tot dusver had ik elk potje nog binnen de tijdslimiet van 45 minuten kunnen beeindigen, maar nu kropen de minuten voorbij (Robert was een echte denker) en ik had stiekeme hoop dat ik daar gebruik van kon maken. Ik stond namelijk voor met 5 – 3 en er waren nog maar 4 minuten op de klok.

Maar net als in m’n eerste partij kreeg ik de laatste medaille maar niet te pakken en m’n tegenstander besloot om een soort van wanhoopssprong te maken, hij stormde vooruit met 3-4 units, omsingelde een paar van mijn units en in 1-2 beurten had ik zo 1-2-3 medailles en had hij gewonnen met 6 – 5. Op zich wel terechte winnaar, hij was tactisch sterker, maar had toch wel graag van hem gewonnen.

Deze eerste toernooidag eindigde voor mij dus op plek 60.

Had me ook aangemeld voor het avondprogramma, dus at een hapje mee en daarna speelden we nog een potje Overlord. Was helemaal versleten toen ik om 23:30 huiswaarts reed. Plofte om 0:10 in bed en sliep als een blok tot de wekker om 8:00 ging.

Even snel gedouched en toen vertrok ik voor de tweede toernooidag. Na de briefing speelde ik m’n 4e ronde tegen Auguste, een Franstalig jongetje van 9-10. En werd keihard ingemaakt met 6 – 1, stond na 20 minuten al in de lobby. Deels door de taalbarriere, maar hoofdzakelijk omdat hij zoveel beter was dan ik.

De tweede partij tegen Auguste ging al wel ietsje beter, maar uiteindelijk verloor ik wederom, deze keer met 6 – 2.

Daardoor zakte ik gigantisch in de ranglijst, naar plek 87. De volgende ronde speelde ik tegen Frank, waarbij ik de eerste partij won doordat de tijd op was – met 4 – 1.
Dat was ook het moment dat Jasper even langs kwam om te kijken. Even gezellig bijkletsen tijdens de lunch en toen zaten de broeders schouder-aan-schouder naast elkaar aan tafel 44. Helaas verloor ik die partij met 6 – 2.

De laatste ronde, ik stond nu op plek 84 … dus had nog steeds alle hoop niet als allerlaatste te hoeven eindigen. Deze ronde speelde ik tegen HarleySXM, wie volgens mij de vrouw was van Frank 😁

De eerste partij ging heel lekker en ondanks een aantal heel “domme” beslissingen kon ik toch vrij eenvoudig winnen met 6 – 2.

De tweede (en tevens laatste van het weekend) ging ook heel lekker, had een hele lucky dobbel waarbij ik met 1 rol (3 dobbelstenen) een hele tank-unit (3 sterk) uitschakelde. En begon ook steeds meer wat van de nuances te begrijpen.

Had halverwege de partij had ik de kaart Behind Enemy Lines getrokken en nadat ik even de neiging had onderdrukt om hem ergens tussendoor te gebruiken, bedacht ik ineens het plan om hem te gaan gebruiken als laatste “offensief”. Met deze kaart kon je namelijk een infanterie-unit 3 stappen laten zetten – zonder restricties – dan te laten vechten en dan weer 3 stappen verplaatsen. Meestal gebruikte ik deze kaart als soort van run-and-gun, snel naar een zwakkere unit rennen, schieten en dan weer terug de dekking in. Maar bedacht me dus dat ik hem deze keer kon gebruiken om 6 stappen naar een objective te kunnen zetten.

Maar de tijd begon te dringen, er stonden nog maar 4 minuten op de klok en m’n tegenspeelster nam rustig d’r tijd met wat ze wilde doen. Uiteindelijk was het moment dan echt zover, ik checkte nog even bij de scheidsrechter of ik m’n kaart ook anders kon spelen – maar helaas.

Ik stond voor met 4 – 2, kon met 100% zekerheid 5 – 2 winnen, maar deed toch een poging de 6 – 2 te pakken.

Dus toen besloot ik om eerst 3 stappen te bewegen, toen met 2 dobbelstenen naar 2 units te werpen en warempel, 2 keer raak en daar had ik m’n 5e medaille. En toen met 3 stappen door naar het station, waarmee ik een 6e medaille kreeg en de partij direct won. En dat met nog 1:30 minuut op de klok.

Uiteindelijk eindigde ik dit toernooi op de 82e plek, van de 90 deelnemers.

En dit heeft me direct weer een impuls gegeven om vaker/meer Memoir te spelen. Speel regelmatig bordspelletjes, maar denk toch dat ik Memoir zeker wel tot m’n favoriete spellen behoort.

Dus direct me aangesloten bij de WhatsApp groep en online Memoir gaan spelen. Er is een tactiek-boek onderweg en in november ben ik van plan om naar de Belgische Open te gaan – het equivalent van de Dutch Open, maar dan in Melle (vlakbij Gent).