Rakso

Afgelopen weekend was het dan eindelijk zover, de Dutch Open 2024. Het tiende keer dat dit Memoir ’44 toernooi werd georganiseerd, en (helaas pas) de 2e keer dat ik erbij was. Heb weer gigantisch genoten.

Het begon vrijdag met ’s middags helpen de locatie op te bouwen. Na eerst wat gelunched te hebben in Zevenbergen, vertrokken we naar Klundert. Daar begon het uitladen van de autos, dozen vol met plastic, dozen vol met kaarten-decks, pakketten vol met scenarios en nog heel veel meer “zooi”. Dat werd allemaal naar het zaaltje gebracht en daar verder uitgeladen. En toen begon het slepen met tafels, podiumdelen (die als tafels op de gangen dienden), stoelen en nog meer meubelair.

Vorig jaar was het deelnemer-aantal 90, nu kwam daar 1/3e bij en hadden er zich 120 mensen aangemeld. Dus er moesten nog 15 tafels meer bij in het zaaltje.

Dat was uiteindelijk flink puzzelen, uberhaupt om aan de tafels te komen, maar ik denk dat we wel bijna 2 uur bezig zijn geweest totdat we een opstelling hadden wat werkte; waarbij je als deelnemer niet rug-aan-rug zat, er genoeg ruimte voor de scheidsrechters was om rond te lopen en het ook nog gewoon uberhaupt paste in de ruimte.

Toen de tafels iets verder aangekleed, beetje schoongemaakt en ik heb nog een vijftal decks lopen ontsleeven en weer hersleeven. En ondertussen waren anderen op de gang bezig met posters, banners, doosjes vouwen en nog meer “geneuzel”.

En toen we dan rond 18:00 klaar waren, eventjes gezellig samen een patatje gegeten, beetje bijgepraat en toen ben ik lekker huiswaarts gekeerd. Gelukkig ligt Klundert echt hier om de hoek (ong 20 min rijden), dus had geen lange reis voor de boeg.

Zaterdag vroeg opgestaan en nog beetje meegeholpen met wat last-minute voorbereidingen. Zat uiteindelijk bij de ingang, de namen en nummers van de deelnemers af te vinken. Nog even m’n eigen nummertje trekken, wat je begintafel bepaalde. Dat werd nummer 76 (bijna die van vorig jaar, toen trok ik 72). En toen om 10:00 begon dan echt het toernooi en kon ik m’n rol als speler gaan vervullen.

Het thema dit jaar was de Slag om de Schelde, dus vooral gevechten rondom Antwerpen, de Wester-Schelde, Walcheren en Zuid-Beveland.

De eerste pot speelde ik tegen Schwerer Gustav, een jongeman die vorig jaar nog aan de 1e tafel had gespeeld en met wie ik gister (tijdens het opbouwen) vrolijk heb zitten babbelen. Was dus beetje angstig voor de eerste pot, maar op zich qua gezelschap was het prima. De map was ook lekker overzichtelijk. Ik startte als de Duitsers en we gingen eigenlijk redelijk gelijk op, eindstand was 5-6. De return ging ook lekker, ik bouwde rustig m’n aanval op en kon toen genadeloos toeslaan – en won dan ook met 6-5.

In beide rondes kwam het aan op de laatste dobbel, beide keren had het ook nèt andersom kunnen zijn qua uitslag. Sterker nog, in de tweede ronde had het niet veel gescheeld of ik had wederom verloren met 6-5 … maar gelukkig gooide hij met 2 dobbelstenen op 1 mannetje … een vlag 😀

Met deze eindscore belandde ik op plek 38 (van de 120 deelnemers).

De tweede pot werden de LVT-units geintroduceerd. Dit waren speciaal voor die toernooi bedachte units, die geen last hadden van alle overstroomde gebieden, en dus moeiteloos door water konden lopen. Had nog wel beetje moeite met deze kennis toepassen op dit scenario en werd dus van het bord afgespeeld (door Huzaar I). Eerste ronde verloor ik met 4-6 en toen ik dus dacht dat ik dan de tweede ronde wel eventjes de score zou omdraaien, werd ik daar helemaal gigantisch van het bord geveegd met 6-3. Ook grotendeel door m’n eigen domme schuld, had me teveel laten leiden door m’n eerste hand kaarten.

Hierdoor zakte ik gigantisch terug, naar plek 79.

De derde pot speelde ik tegen MasterTomNL, een super vriendelijke vent en we zaten allebei vrolijk te kletsen en soms elkaar beetje advies te geven – had de indruk dat hij vooral voor de fun speelde en niet heel competitief bezig was. Helemaal prima, alleen werd ik in de eerste ronde met 6-2 van het bord geveegd. Maakte eigenlijk beetje dezelfde fout als in de vorige ronde, dat ik me initieel teveel door m’n openingshand liet leiden qua tactiek. Terwijl ik nog wel – tijdens de briefing – had geprobeerd een plan te maken en die te willen gaan uitvoeren.

De tweede ronde ging dan weer voor mij juist heel lekker. Ik deed het iets rustiger aan, liet hem meer in de buurt komen en we sloten de partij af met eenzelfde resultaat als in de eerste ronde: 6-2, maar deze keer was ik de winnaar.

Toen was de eerste dag alweer voorbij. Nog eventjes lekker avond-gegeten (van een lopend buffet) en toen rond 20:00 maar naar huis gegaan, hoofd deed al flink zeer van alle drukte en indrukken.

Op zondag begonnen we om 9:30 met de volgende briefing en rond 10:00 met de volgende ronde. In deze vierde pot speelde ik tegen Soesano, ook iemand van de M44Brigade en die ik ook al kende, maar (volgens mij) nog nooit tegen gespeeld.

Het scenario ging over de Sloedam met (uiteraard) veel ondergelopen gebieden en een aantal dijkjes. Maar het ging eigenlijk wel lekker, ik speelde met de Duitsers en moest de Geallieerde aanval afslaan. In het begin gingen we redelijk gelijk op en uiteindelijk kon ik hem verslaan met 6-3 (met nog 1:30 op de klok). Ik vond het een leuk potje en benoemde dat ook even, vooral doordat ik het een leuke tegenstander vond, was gezellig, beetje gelijkwaardig qua niveau, was gewoon gezellig en sportief. M’n tegenstander bromde nog dat hij het iets minder leuk vond (door de tussenstand), daar grinnikten we even om, hij schreef de score op, en toen moesten we direct weer verder met het opzetten voor de volgende pot. En aangezien de tijd voorbij was, hadden we alleen even tijd om naar het toilet te rennen, om daarna direct weer aan de tafel te gaan zitten.

Toen de return, dus deze keer moest ik de aanval inzetten met de Geallieerden. Merkte dat ik steeds beter m’n kaarten ging gebruiken, bepaalde zetten ging voorbereiden, units van de rechter naar linker flank verplaatsen, zodat ik ze later allemaal vanaf links naar voren kon laten opstomen. En dat werkte.

Ik drukte hem tegen de achterkant aan, stond zelfs naast hem op de dijk, en uiteindelijk werd het 5-3 en was de tijd voorbij. Helaas, want had ik nog 1 minuut meer gehad, dan had ik nog m’n laatste units kunnen activeren en daarmee de 6e medaille kunnen pakken.

En toen kwam er een foutje. Ik zeg foutje, maar bleek uiteindelijk best een grote misstap te zijn.

Je vult namelijk de score in op een “scoreformulier”, dus je noteert voor elke pot wie welke kant speelde en hoeveel medailles (en objectieven) ieder had gehaald. En als dat dan voor beide potten is ingevuld, onderteken je het allebei, en lever je het formulier in bij de jury.

Dus terwijl we aan het opruimen waren, noteerde ik (vrolijk napratend) de score van de 2e pot (5-3), ondertekende het briefje, liet m’n tegenstander het ook ondertekenen en we leverden het in. Maar terwijl we naar de jury-tafel liepen, knaagde er iets… de score voelde gek, maar ik kon het even niet plaatsen … dus ook niks verder mee gedaan.

Toen we de volgende briefing hadden gehad, en daarmee ook de volgende tafelindeling, toen ineens viel het kwartje. Ik herinnerde me het gesprek na de 1e pot, dat ik het gezellig vond, en m’n tegenstander beetje liep te brommen. Dus dat herinnerde me eraan dat ik de eerste pot had gewonnen. Maar op het scoreformulier hadden we 6-3 voor m’n tegenstander geschreven!
Dus mijn onoplettendheid had me 3 punten gekost (en m’n tegenstander 3 punten bonus gegeven).

Maar het was al te laat, ten eerste had ik het formulier ondertekend, en daarnaast worden met alle scores de nieuwe ranglijst bepaald, en daarmee ook weer de tafelindeling. Dus als ik er op dit moment moeilijk over zou gaan doen, dan zouden ze het moeten gaan aanpassen, aantal mensen moesten ergens anders gaan zitten etc. En tja, ik had de score zelf ondertekend, dus gok dat als ik het had aangegeven, dat ik dan de logische response zou hebben gekregen dat het m’n eigen verantwoording was. En dat klopt ook.

Denk ook zeker niet dat m’n tegenstander het bewust heeft gedaan, het formulier kan soms ook wel beetje “apart” zijn om in te moeten vullen. Het was een foutje, maar niet opgemerkt en uiteindelijk kostte me dat dus iets van 20 plekken op de ranglijst, na ronde 4. In plaats van op plek 71, stond ik nu op plek 90.

En dan weet ik ook niet hoe het anders zou zijn uitgepakt. Want doordat ik op plek 90 stond, speelde ik tegen plek 89 ipv tegen plek 70. En mogelijk heb ik (daardoor) ook meer medailles kunnen halen in de 5e pot … dus het is niet te bepalen hoe anders de eindscore anders was geweest.

Maar stom was het wel. En zeker iets waar ik de potjes erna heel erg goed op heb gelet 🫣

Pot nummer 5 dan, tegen Pupski. Een heel vriendelijke, sportieve Nederlander die soms beetje warrig kon overkomen. Maar super aardig en gezellig, hele leuke pot gehad.

De eerste ronde speelde ik als Geallieerden en moest Vlissingen binnenvallen. Dat ging zo soepeltjes, dat ik na 3-4 beurten al met 2-3 medailles voor stond, tegen 0 van hem. Uiteindelijk naderde ik hem heel dichtbij, adviseerde hij me nog om nog een beurt te wachten, zodat ik ook nog een objectief kon pakken ipv gewoon een normale medaille (objectieven leveren namelijk nog 0,7 bonuspunten op). En dat gaf hem ook nog de kans om 1-2 medailles te pakken, dus we sloten de eerste pot af met 6-3 (en ik had dan ook nog 2 objectieven).

Weet niet of het door het scenario kwam dat ik zo ruim had kunnen winnen, maar hoorde later dat hij ook heel slechte kaarten had. Hij nam zelfs onderstaande foto om het later te kunnen laten zien:

Toen de volgende ronde, nu moest ik dus verdedigen als de Duitsers. Was een beetje huiverig of ik nou net zo weggevaagd zou worden als ik net had gedaan, maar al snel was dat gevoel weg. Ik had degelijke kaarten, trok me in het midden iets terug, en besloot om aan de linkerflank juist de gok te wagen en op te rukken met m’n troepen.

Uiteindelijk hebben die 2 soldaten-units wel 3-4 units van m’n tegenstander kunnen uitschakelen. En ook deze keer kwam het aan op de laatste minuten. Een van de scheidsrechters kwam er zelfs naast zitten, want de tijd was bijna voorbij. Gelukkig (voor mij) was hij de eerste speler en probeerde hij driftig om ook nog medailles te vergaren. Maar aangezien je allebei net zoveel beurten krijgt, mocht ik dus ook nog een keer. Dus ik kon nog een extra medaille krijgen en nog een poging wagen om hem uit de kerk te krijgen. Ik had iets van 50-60% kans dat het zou lukken en dan had ik een extra medaille èn een objectief erbij. Maar helaas, het lukte niet. Ik won uiteindelijk wel met 5-4, maar had mooier geweest als het 6-4 (+ extra objectief) was geweest, had me 1,7 punten meer opgeleverd. Maar ok. Leuke pot en uiteindelijk schoof ik dus een paar tafels op, van tafel 44 ging ik naar tafel 38 ( = plek 75, denk ik).

De laatste pot speelde ik tegen een Amerikaan, CompassEagle89. Heel aardige gast en later kwamen we erachter dat we al een keertje op BoardGameArena tegen elkaar gespeeld hadden in een online toernooi. Het scenario was wel heel pittig, het was de aanval op West-Kapelle, nadat de dijken waren gebombadeerd door de Geallieerden. Dus de Geallieerden kwamen aan land met commando-troepen en tanks en de Duitsers zaten te wachten in bunkers, met machine geweren en snipers.

En het werd net zo’n slachtpartij als het klinkt. Nog nauwelijks aan land werden m’n troepen al weggemaaid, het was vreselijk. Ik verloor de eerste ronde dan ook met 7-2. Maar m’n tegenstander was ook een stukje handiger met z’n kaarten, dus lag niet alleen aan het scenario.

In de pauze hoorde ik ook dat er wel meer mensen verloren hadden als Geallieerden, maar dat er toch ook zeker wel een aantal waren die er wel in geslaagd waren er doorheen te komen en met de Geallieerden hadden gewonnen.

Dus toen de rollen waren omgedraaid, zette ik me schrap voor nogmaals een flinke afstraffing. Hij begon ook voortvarend, kwam vrij snel aan land met een aantal units en lange tijd stond het 2-2. En toen langzaam pakte ik het initiatief terug, ik bewoog de troepen van m’n linkerflank naar het midden en deed een sterke tegenaanval … en dat resulteerde uiteindelijk erin dat ik won met 7-4.

Helemaal prima, hij de meeste medailles, wat terecht was, maar vond wel dat ik me in de tweede ronde goed had verweerd en daar terecht de winnaar was.

Leuke was dat halverwege de laatste pot Jasper ook nog even een kijkje kwam nemen. Die was helemaal vanuit Almere naar Klundert gereisd om nog even wat te kunnen meekrijgen van het toernooi. En hij was dus getuige van mijn overwinning. Dat maakte het helemaal af.

Toen kwam nog een stukje formaliteiten met alle spullen opruimen, plastic in de juiste doosjes stoppen, en heb nog even geholpen met nog wat tafels verslepen.

En toen de einduitslag. Ik was geeindigd op plek 85 (van de 120). Dus dat is echt stukken beter dan vorig jaar, toen werd ik 82e van de 90. Dus verhoudingsgewijs ga ik langzaam omhoog:

Dutch Open 2023	maart 2023	82 / 90	91%
Belgium Open 2023	nov 2023	47 / 62	75%
Dutch Open 2024	maart 2024	85 / 120	71%

( en dan neem ik het foutieve scoreformulier-incident maar even niet mee, mogelijk had ik dan misschien zelfs nog wel een stukje hoger geëindigd, ongeveer rond plek 65-70 … wat dan zou betekenen dat ik op 58% zou zitten … )

Merk dat het vuur weer flink is aangewakkerd, Memoir ’44 is echt super gaaf en kan het wel dagelijks spelen. Inmiddels alweer flink aan het studeren in m’n Tactics&Strategy Guide, online weer meer aan het spelen, en wil eerdaags wel weer even langs Klundert om daar wat “echte” potjes te spelen. Even kijken hoe dat past in de planning.

En misschien volgend weekend helpen met demo’en bij de M44Brigade op Zuiderspel, is voor het eerst dat ik demo – ben benieuwd.