Sinds paar weken is er een nieuwe Soulsborne spel van FromSoft uit, dit is van de makers van Bloodborne en Dark Souls – waar ik hier al eerder (uitvoerig) over geblogged heb.
Deze keer was de formule beetje omgegooid en was er een open-wereld spel gemaakt, genaamd Elden Ring.
Om eerlijk te zijn, had ik er eigenlijk weinig naaruit gekeken – had de trailer gezien en dacht: “mwa, ik kijk ooit wel eens of het wat is”
En sinds de lancering van het spel kwamen er overal lovende recenties en overal allemaal verhalen. En aangezien ik best (heel) gevoelig ben voor hype, raakte ik toch geintrigeerd.
Maar ja, een Playstation5 is nog lastig aan te komen en op de PC waren er allerlei issues met de performance. Dus ik besloot om maar even af te wachten.
Totdat Edgar voorstelde dat ik via zijn Steam account het spel op mijn PC kon testen, om te bekijken of ik ook performance-issues had. Dus zo gezegd, zo gedaan en gister Elden Ring geinstalleerd en ’s avonds eventjes uitgeprobeerd.
Het ging op zich wel, maar had toch soms wat last van gestotter – zoals velen online al gemeld hadden. Er werden overal ‘oplossingen’ gedeeld en bij iedereen werkte weer wat anders.
Dus vanavond weer wat andere mogelijke oplossingen geprobeerd, videokaart-drivers updaten, aantal Windows services uitzetten en andere instellingen die het spel soepeler moesten gaan laten draaien. En uiteindelijk werkte het.
De oplossing – in mijn geval – is echt heel suf, een of andere Windows-service die altijd standaard op de achtergrond draait om verbinding tussen wireless-apparaaten mogelijk te maken, zorgt voor het gestotter.
Dus die service uitgezet en het spel draait als een zonnetje. Nu kon het avontuur beginnen. En kunnen we weer vrolijk gaan loggen hoe/wat/waar we meemaken.
Had gister de tutorial al doorlopen en was uiteindelijk naar buiten gelopen, de openwereld in. Dus daar gingen we verder.
Er stond een mannetje keurig op me te wachten en meldde me dat ik naar het kasteel – een stuk verderop – moest gaan, daar wachtte m’n eerste doel.
Onderweg daarheen kwam ik direct een grote ridder tegen die me in 1 hak weer liet respawnen. Uiteindelijk deze ridder (de Tree Sentinel) paar keer geprobeerd en toen maar er omheen geslopen.
Ja, dat is nieuw in Elden Ring, nu kan je ook optionele bosses gewoon skippen en verder gaan met je verkenningstocht. Heerlijk om dat zelf in eigen hand te hebben. In Bloodborne of Dark Souls (en zeker Sekiro) was dat altijd het punt waarop ik afhaakte – als ik na een paar pogingen niet langs een boss kwam.
Ik besloot eerst aan de linkerkant van het gebied te gaan kijken. Daar hoorde ik dreunende voetstappen in de verte en er kwam een of andere gigantische “trol” aanwandelen. Dus daar maar eventjes – via de bosjes en rotsen – omheen geslopen en ik kwam uit bij een strand.
Op het strand was het rustig en in de verte zag ik een mannetje zitten bij een kampvuur. Misschien was het wel een NPC of een verkoper ofzo, dus ik besloot om rustig hem te benaderen… en werd toen in 2-3 klappen in mootjes gehakt.
Geen NPC dus.
Dus na het respawnen weer diezelfde kant op, langs de reus, naar het kampvuur en toen die vijand bevochten. En daarna was er eigenlijk niks meer te doen in dit hoekje van het strand. Dus maar teruggegaan en kwam uit bij een kerkje, waarin een soort kerstman zat. Dat bleek een verkoper te zijn, waar ik een crafting kit kon kopen.
Toen ik me omdraaide, zag ik een of andere vaag gebogen standbeeld op een rots en bij nadere inspectie bleek dat deze “verwees” naar een geheime grot een stukje verderop.
In de grot bevocht ik een aantal ‘goblins’, rende ik langs wat vuurspuwende torens en uiteindelijk opende ik een deur naar een boss. Deze Erdtree Burial Watchdog is een optionele boss, maar wilde hem graag bevechten – eigenlijk m’n eerste echte boss. Dus paar keer alleen geprobeerd, kwam best ver – maar uiteindelijk strandde ik dan op nog iets van 20-25% ofzo.
Dus na paar pogingen de hulp ingeroepen van een mede-speler. Deze kwam me helpen, wist precies hoe/wanneer hij kon inhakken op de boss – dus ik stond er maar beetje bij en keek ernaar. En toen was de boss verslagen. En kreeg ik een of ander prulletje – niet heel boeiend eigenlijk.
Dus tja… toen weer verder naar buiten. Nog even – vanaf de kerk gezien – ook via de andere kant gewandeld, wat vleermuizen bevochten en ook nog even het bos verderop verkend. Klein stukje verder gekomen dus. Morgen weer verder.