Jaar: 2019 (pagina 6 van 6)

zaterdag 02 februari 2019 / 0 reacties

Op de helft

Vanavond was het weer tijd voor de volgende maand in Pandemic Legacy (seizoen 1). Het vorige potje hadden we gewonnen, dus nu was juni aan de beurt.

Nu speelde ik (weer) met Cheng (de logistieke gast, die iedereen kan verplaatsen enzo), Lies speelde met Dr Hank McHunky (onze medic), Rashida speelde met Barrack (de militaire bouwer) en Mathijs speelde met Carol (de wetenschapper).

We mochten 4 financiële events toevoegen, dus kozen er allemaal 1 en het spel kon beginnen.

Het verliep eigenlijk wonderlijk voortvarend. Het zwarte gebied had nagenoeg geen ziektes en we hadden eigenlijk al genoeg kaarten voor het zwarte medicijn. Dus binnen iets van 2-3 rondes hadden we zwart al opgelost en helemaal uitgeroeid.

1 doel behaald, nog 2 te gaan.

Daarna haalden we vrij snel en eenvoudig ook het rode medicijn en kon Lies (aka Hank McHunky) alle ziektes vrij eenvoudig uitroeien.

En toen we daarna – ook vrij eenvoudig – ook het 3e (gele) medicijn vonden, hadden we het 2e doel ook binnen.

Het enige wat nog restte was het bouwen van de laatste militaire basis, wat uiteindelijk ik deed. En toen hadden we gewonnen \0/

Al met al hadden we best wat mazzel, maar hebben we ook meerder malen heel uitvoerig lopen ‘beredeneren / discussieren’ wat de beste aanpak zou zijn, wie welke stapjes zou gaan doen en wat we dan als focus hadden.
We speelden veel strategischer dan voorheen en denk dat dat ons ook nog wel extra geholpen heeft.

Nu kunnen we door naar juli … met nog maar 2 financiële middelen. We houden ons hart vast dus … want het wordt steeds weer lastiger en lastiger.

zondag 27 januari 2019 / 0 reacties

Titeloos

// Nadat ik vorige week het verhaal van Celeste had afgerond, zakte ook meteen de drang om hem/haar verder te spelen. Dus ik speelde soms nog even wat Fortnite (jaja, I know … maar soms is het best eventjes grappig) en toen stopte ik weer eens Dark Souls in m’n Playstation. En dat speelde ik de afgelopen avonden.

// En gisteravond weer eens Red Dead Redemption 2 gespeeld. Nadat ik het ergens voor het laatst ergens eind november had gespeeld, was ik nog steeds aan het eind van chapter 2 in het verhaal. Maar ik ging verder met het verhaal, moest een oliewagen stelen … wat me na een paar pogingen ineens heel gemakkelijk lukte. Ineens waren alle vijanden nergens meer te bekennen – geen idee wat er gebeurd was, maar prima.

Was wel weer eens grappig om dat te spelen. Ga binnenkort wel weer verder. En tussendoor ook weer wat Dark Souls spelen, heeft me toch ook weer gegrepen.

// En tussendoor – vooral in de trein naar/van m’n werk – volg ik m’n cursus Unity en leer ik steeds weer meer dingetjes. Heel leuk. Nu bezig met een Breakout spel, zo’n spel waarbij je met zo’n plankje een bal moet schieten tegen blokjes en punten moet verzamelen.

Als hij klaar is, deel ik hem uiteraard hier weer.

zaterdag 19 januari 2019 / 0 reacties

Legacy – mei

Vanavond was het – na een hiatus van 6 maanden! – weer tijd om ons avontuur met Pandemic Legacy voort te zetten.

In deze post zullen wellicht spoilers komen, dus mocht je het spel zelf nog willen ervaren. Stop dan nu met lezen.

Ok, niet gestopt? Prima, ga ik weer verder. De vorige keer waren we in mei aangekomen, maar verloren we gigantisch. De verbleekten (wij noemen het gewoon ‘zombies’, maar ok) waren in teveel getalen dat we ze niet konden verslaan.

Gelukkig mochten we bij afloop een doosje (#8) openmaken en daarin zat wat hulp. Een nieuwe karakter die verbleekten kan weghalen (lees: zombies kan killen dus) en een drietal – eenmalig te gebruiken – event-kaartjes.

Mathijs speelde als KruPuk, de kolonel die de zombies kon killen, Rashida was Barack, de militair die overal en nergens gebouwtjes kon plaatsen, Lies speelse als Carol, de wetenschapper die sneller medicijnen kan vinden en ik speelde met Dr Hank McHunky, de dokter die snel ziekten kan wegnemen.

We behaalden als vrij snel het doel met de 6 militaire basisen, daarna volgde vrij snel ook het uitroeien van 1 ziekte (de zwarte) en toen restte ons alleen nog maar het vinden van 3 medicijnen. Uiteindelijk verliep dat ook heel erg eenvoudig. Met een beetje hulp van een aantal event-kaarten slaagden we er vrij makkelijk in – we redden helaas nèt niet om ook nog rood uit te roeien.

Dus tja, volgende keer weer verder in juni.

dinsdag 15 januari 2019 / 0 reacties

De Top gehaald

Vanavond weer verder gegaan met Celeste. Man oh man, wat een lekker spel. Uiteindelijk paar hele tricky stukjes nog gehad, maar toen was ik toch echt bij de top beland.

Finished Celeste – really enjoyed it. Loved the difficulty, reminded me of Dark Souls. But quicker ^^ #PS4share pic.twitter.com/DGeZXwsN6X
— Oskar van Velden (@skar) January 15, 2019

En zoals je hierboven kunt zien, heb ik er 9 uur en 22 minuten (en 40 seconden) over gedaan. En ben ik 1891 keer doodgegaan ^^

Hele gave ervaring. En ga hem zeker nog eens oppakken, al was het alleen maar om de nog-moeilijkere B-sides te doen. Dit zijn levels die je unlocked als je cassettebandjes oppakt – die op lastig te bereiken plekken liggen.

Speelde na het spel te hebben uitgespeeld nog eventjes wat van de eerdere levels en die zijn eigenlijk ineens een stuk makkelijker. Grappig hoe dat werkt met skills en kunde.

maandag 14 januari 2019 / 0 reacties

En nog een spelletje

Vanavond rondde ik weer een (simpel) spelletje van m’n Unity-cursus af. Een spelletje waarin je simpel een getal in gedachten neemt en dat ‘het spel’ dat getal gaat raden. Qua programmeren was het echt te simpel voor woorden, maar heb er wel weer een-en-ander van geleerd. Het inladen van verschillende scenes, de knoppen werkend maken etc.

Let wel, visueel is het echt een draak. Had geen zin om er iets moois van te maken, wilde door met de volgende lessen ^^

Bekijk het spelletje hier dus: Number Wizard UI

zondag 13 januari 2019 / 0 reacties

Emotioneel gespring

Januari 2018. Celeste, een indie platform-spel met pixel graphics, komt uit en een week later koop ik hem. De reden dat ik hem koop is omdat iedereen er vol lof over spreekt en het eruit ziet als een leuke game.

Helaas. Na een week besluit ik m’n geld terug te vragen. Een van de voordelen van je spellen op Steam kopen ^^

Het is een hele pittige platformer en ik heb er de rust niet voor. Ook voelt het alsof het net niet helemaal lekker werkt op m’n laptop. Die is inmiddels ook al wel wat (5-6) jaartjes oud, dus doet soms wat trager. En dat is niet zo handig tijdens minutieuze sprongen.

En nu, een jaar later, heb ik Celeste weer gekocht. Nu niet op de PC, maar op de Playstation. De lof die men erover sprak werd alleen maar meer en groter. Dus ik wilde het spel een tweede kans geven, maar nu op de Playstation – aangezien ik het gevoel had dat het daar lekkerder speelde.

En dat blijkt. Sinds ik het spel afgelopen zondag (precies 1 week geleden) kocht, heb ik er nu 7+ uur inzitten en geniet er echt van. De gameplay is lekker uitdagend, doet me heel erg denken aan Dark Souls. Constant doodgaan, maar toch elke keer iets verder komen. En dan uiteindelijk het level halen en de opluchting / bevrijding. Geweldig! En ook de flow waar je inkomt. De eerste levels waren lastig, de latere levels zijn nog 10 keer lastiger – maar doordat je inmiddels al zo vaak bent doodgegaan.

Maar ook qua verhaal is het sterk. De kern van het verhaal gaat over een meisje, Madeline, die de top van een berg wil bereiken. Maar onderweg wordt ze geplaagd door d’r eigen angsten en paniekaanvallen. Dit wordt heel goed vormgegeven en uiteindelijk vecht je tegen jezelf.

Dit wordt heel goed verwoord, dat d’r andere-ik bang is om te falen en daarom haar tegenwerkt etc. Heel goed gedaan en heb paar keer even stil zitten nadenken na een verhalend stukje.

Mooie combi dus van goed platform-werk, heel responsief en ook nog eens een emotioneel geladen verhaal.

zaterdag 12 januari 2019 / 0 reacties

Spiderverse

Spiderman: Into The Spider-verse is de beste film die ik ooit gezien heb.

Zo, ik heb het gezegd. Het staat hier zwart op wit. Dus het is zo. Punt.

Vanavond gingen Lies en ik ter ere van onze maandelijkse date (cadeautje gekregen van Lies voor kerst, een twaalftal enveloppen met voor elke maand van dit jaar een date). En deze eerste date gingen we saampjes naar de bioscoop.

We hadden besloten om naar Spider-man: Into The Spider-verse te gaan en meteen bij de opening, het tonen van de logo’s van de bedrijven (Marvel, Sony etc) was ik verkocht. Direct wist ik het: deze film is awesome!

Krijg weer de kriebels als ik dit zie. De animaties, de glitches, de opbouwende muziek/geluid. Heerlijk.

De laatste keer dat ik zoiets had was toen ik in de bioscoop zat en het begin van Sherlock Holmes, het begon met deze intro en direct gevolgd door deze vechtscene. En direct wist ik het: deze film was awesome. En ik kreeg gelijk, Sherlock Holmes is een gave film (twee gave films zelfs).

En nu met Spider-man was het zelfs nog erger. Ik heb werkelijk van elke seconde genoten. Er zaten zoveel gave effecten in, de humor was echt geweldig – heb meerdere keren hardop zitten lachen en ook Lies vond het een hele leuke film.

Zou zo weer naar de film gaan. Mmmm, misschien doe ik dat ook nog wel een keer. Vond hem echt zo super f#cking gaaf goed. 11 op de schaal van 10.

Dus… als je hem nog niet gezien hebt: kijken dus!

vrijdag 11 januari 2019 / 0 reacties

Spielerij

Vorige week begon ik met een online Unity cursus, op het platform Udemy.

Als eerste kwamen de kleine simpele tutorials. Meestal sla ik die over, ik wil meteen door naar het echte werk. En loop dan tegen allemaal dingen aan die ik niet weet en haak dan af. Dat is ongeveer het patroon van de afgelopen jaren.

Maar ik word ouder… en wijzer. Ik begin in te zien dat ook (lees: juist) de kleine beginstapjes heel erg waardevol en leerzaam zijn. Deze beginselen vormen de basis van de rest van wat je gaat leren.

Dus ik bekeek alle filmpjes (op 1,5x de snelheid, soms zelfs 2x) en deed mee op m’n laptop. En ik leerde. Soms was het heel logisch en soms zelfs dan leerde ik nog kleine dingetjes. Handigheidjes en truukjes die ik niet kende.

En zo begon ik aan m’n eerste echte spelletje. Een textbased choose-your-own-adventure. Ik besloot om het voor Tobias en Renske te schrijven, dat maakte het nog veel leuker en makkelijker.

Eerst dus een setting kiezen, daarna de flow/stapjes uitwerken. Ik tekende op draw.io een flow-diagram en vulde die in een avondje met allemaal stapjes en teksten.

En schreef het daarna in C# en Unity. Ik voegde zelfs nog wat kleine extra dingetjes toe, zoals keuzes die onthouden werden, keuze-afhankelijke teksten (die getoond werden op basis van je gemaakte keuzes) en moest hiervoor nog wat dieper rommelen met C# en regular expressions. Heel leuk. En dat bleek ook wel, want uiteindelijk ging ik weer veels te laat naar bed.

Maar hij was wel af. M’n eerste spelletje. Of eigenlijk m’n tweede, want anderhalf jaar geleden maakte ik er ook al eentje.

Bekijk hier m’n eerste baksel: een lekker ontbijtje.

En hier staan – voor archief-doeleinden – nog even m’n Asteroids-kloon

donderdag 10 januari 2019 / 0 reacties

Tekenles

Anderhalf jaar geleden was ik beetje aan het rondkijken om m’n tekenskills weer beetje op te vijzelen. Tijdens die zoektocht kwam ik bij een tekenles hier in Dordt, gegeven door Zaza.

Ik vroeg om informatie, bleek dat er op dat moment geen les was, maar ze zou me op een wachtlijst zetten. En nu anderhalf jaar later is het zover.

Gisteravond was m’n eerste les, samen met nog 5 anderen. We kregen een aantal simpele oefeningen zoals het natekenen van basisvormen, zoals een kubus, cilinder, bol, piramide en een op-zn-kop-ijshoorntjes-vorm.

En nadat we die basisvormen hadden getekend, gingen we door naar onderdelen van het menselijke gezicht: oog, neus en mond.

Uiteindelijk kwam ik niet verder dan het oog en toen ik er daar mee bezig was, werd ik er niet heel enthousiast over. Maar al ik nu – een dag later – ernaar terugkijk zijn ze eigenlijk best goed gelukt.

dinsdag 08 januari 2019 / 0 reacties

Al doende leert men

De afgelopen tijd zat vol leuke dingen, waarvan (bord)spelletjes spelen het grootste deel was. Maar merkte dat ik steeds meer een creatieve uitlaatklep miste.

Elke keer als ik ergens een mooie illustratie zag of door m’n oude tekeningen bladerde, wilde ik weer verder met tekenen.

Elke keer als ik ergens een gaaf stukje van een (indie)game zag, wilde ik weer verder met leren bouwen van games.

Heb beide al wel (beetje) gedaan. Heb uiteraard ooit een paar jaar Mojo getekend. Nog steeds terug te lezen op: www.mojocomic.com
En in diezelfde periode ook best wel wat kaarten en uitnodigingen getekend voor vrienden. Bruiloftaankondigingen, kerstkaarten en felicitaties werden regelmatig van m’n tekenkunsten voorzien.

En in 2,5 jaar geleden (in 2016) begon ik beetje te rommelen met een spelletje, liet het toen weer paar maanden liggen en pakte het begin 2017 weer op. Om het later dat jaar ‘af te maken‘ .
Daarna was het weer beetje stil eigenlijk.

Het afgelopen jaar heeft het wel vaak gekriebeld, maar kon maar niet kiezen tussen tekenen of game-dev’en. Totdat ik me tijdens de afgelopen kerstvakantie ineens realiseerde dat ik voor game-dev’en moest gaan.

En wel om meerdere redenen:

Ik merk dat ik veel enthousiaster ben om weer game-dev’en op te pakken. Voelt als een mooie combinatie van creatief bezig zijn + games + programmeren. Drie passies van mij.
Daarnaast bedacht ik me dat ik m’n tekenskills ook kon toepassen bij het maken van games. Dus dan werd ik daar toch – op een iets andere manier – beter in.

Dus ik ging weer beetje Unity tutorials doen, beetje online naar resources kijken. En kocht een online Unity-cursus op Udemy (een online platform). Daar de afgelopen week al een aantal onderdelen van gedaan, gewoon ook de simpele dingen doorgelopen (op dubbele snelheid – super grappig). En al veel (kleine) dingen geleerd. Heel interessant en leuk om te doen dus.

Zal nog wel even een aparte post schrijven over m’n eerste projectje. Heel leuk om te doen.