Zoals ik al eerder hier schreef, speel ik de afgelopen tijd regelmatig Rainbow Six Siege (R6). Dit spel is gebouwd rondom teamwork, vooral veel communicatie onderling. Ieder teamlid doet zogenaamde callouts, dus het roepen waar je vijanden ziet, waar je verwacht dat ze gaan komen, wat jij gaat doen etc.

Helaas ben ik nog te nieuw en weet dus niet alle plekken binnen een map goed te benoemen en weet ik (ook) nog niet goed hoe ik bepaalde informatie heel compact en kort kan overbrengen.

De afgelopen maand speelde ik voornamelijk solo, dus in een team met 4 random andere spelers. En meestal hield iedereen daar z’n mond. Hetzij geen microfoon tot hun beschikking, hetzij gewoon geen zin om te praten.

Dat ging prima, maar begon toch wel het gevoel te hebben dat ik een deel van de ervaring miste. Een paar weken geleden had ik er dan ook genoeg van, ik wilde meer samenwerken. Had al eerder hetzelfde gehad ooit met Battlefield 4 – toen wilde ik ook veel meer samenwerken. Maar bij R6 is het niet alleen gezelliger, het is ook crusiaal voor wanneer je enige kans wilt maken.

Dus ik meldde me aan bij een Nederlandse clan en zocht nog wat verder en kwam uit bij een internationale groep Siege-spelers, georganiseerd op Discord. Via dit ‘chat’-platform meld iedereen wanneer hij/zij gaat spelen en wordt er gevraagd of er mensen willen joinen. Dit werkt heel laagdrempelig en werkt tegelijkertijd heel prettig.

Al-met-al had ik me vorige week dus aangemeld, maar had nog niet ‘durven’ afspreken. Nu afgelopen weekend toch maar de stap gewaagd en aantal mensen geinvite voor een potje.

En het was welgeteld 20 seconden ongemakkelijk … maar ja, we hebben allemaal hetzelfde doel – beter communiceren binnen Siege. Dus na een korte introductie ging het direct over Siege en allerlei verwantte zaken.

Gisteravond speelde ik weer met dezelfde jongens samen. Er werden er zelfs nog 1 meer bijgehaald, we waren bijna een volledige 5-stack. Helaas verloren we onze eerste potje, heel erg dik zelfs. Maar gelukkig wonnen we dan wel weer super makkelijk het tweede potje.

En in dat tweede potje won ik zelfs het beslissende eindgevecht. De situatie was als volgt: wij waren de verdedigers, na eerst 3 rondes als aanvallers te hebben gewonnen. Ik sloop door de gangen van het gebouw, maar 4 van m’n teamgenoten werden uitgeschakeld. Dus ik liep daar rond in m’n eentje, tegenover 3 tegenstanders. Die plantten uiteindelijk de bom, waarna ik dan 45 seconden voor heb om hem onschadelijk te maken.

En toen gebeurde het volgende: