Ik kijk om me heen en zie niks anders dan een lege planeet. In de verte zie ik een tonnetje liggen. Hierin zit wat geld en XP. En ik zie ook wat vreemde restanten van gebouwen.
Ik begin te rennen, in de richting van het tonnetje en dan hoor ik achter me de eerste vijand spawnen, het is een uit de kluiten gewassen tor. Ik schiet met m’n twee pistolen en al snel is hij dood.
Maar er komen alweer meer-en-meer vijanden op me af. Vliegende vlammende maskers, grote stenen lopende golems en een soort van hagedis-mannetjes.
Ik speel Risk of Rain. Dit spel is inmiddels al meer dan 5 jaar oud, maar heb het niet lang geleden herondekt.
Kocht het een paar jaar geleden – weet eigenlijk niet meer wat de aanleiding was. Misschien wilde ik m’n horizon verbreden wat betreft roguelikes? Of misschien had ik ergens een positieve review gelezen? Geen idee, maar ik weet nog dat ik hem kocht … en heb hem daarna maar heel kort gespeeld.
Had destijds het gevoel dat dit niet echt mijn soort spel was. De instap was namelijk een beetje ruw. Je wordt namelijk op een planeet (een level) geplaatst en zoek het maar uit. Er komen enemies op je afgerend en ga de teleporter maar zoeken. Ik vond het heel pittig, ging snel dood en had er weinig lol in.
Maar een tijdje geleden pakte ik het spel weer op en toen klikte het. Ik kreeg het door en zag ik hoe geweldig gaaf dit spel in elkaar zit.
Elke run is anders, elke keer had ik weer andere items tot m’n beschikking en ik unlockte ook (vaak toevallig) weer nieuwe items, nieuwe karakters om mee te spelen en kwam zo steeds verder en verder.
Tot ik laatst zelfs – voor het eerst – het spel uitspeelde. En moet eerlijk bekennen dat ik het einde niet eens zo heel bijzonder vond. Het was leuker om gewoon de levels door te spelen en vijanden te verslaan. De eindbaas was beetje annoying en duurde eigenlijk te lang om te verslaan. Juist het korte, snelle verslaan van vijanden en weer verder maakt het zo leuk.
Dat in combinatie met dat je constant random loot vind – willekeurige items die je kunnen helpen. De ene keer is dat iets waardoor je jezelf healtht als je vijanden schade toedoet. En dan weer is het dat je kan dubbel-jumpen. Of misschien juist dat elke keer als je een kill maakt, dat de grond even van vuur wordt en je dus andere vijanden schade toebrengt.
De combinaties die alle verschillende items maken is wat het zo afwisselend en leuk maakt.
En dus kocht ik afgelopen week ook de opvolger, Risk of Rain 2. Deze zit nu nog in Early Access – wat een mooi woord is voor dat het spel nog lang niet klaar is, nog heel erg in ontwikkeling, maar dat je het wel alvast kan spelen.
En het speelt leuk, het is heel anders in 3D, maar tegelijkertijd ook weer hetzelfde. Je ziet veel van dezelfde items, dezelfde vijanden en alles is heel herkenbaar. Maar ook weer zo anders, omdat het in 3D is.
Neig nu toch nog meer naar het eerste deel, maar misschien dat het tweede deel ook op een gegeven moment meer klikt en dat ik die dan nog weer meer ga spelen.
(En in m’n enthousiasme heb ik Risk of Rain ook nóg een keer gekocht, deze keer voor de Switch)
