Gisteravond speelde ik wat anders. Even een keer geen Nioh. Ik begon met Diablo3. Dat al vaker samen met Lies gespeeld, maar die had geen zin. Dus ik ging alleen verder met het verhaal. Geen idee meer hoe het in elkaar zit, maar even beetje mindless hakken-slashen voelde goed. Tot na een uurtje ik geen zin meer had. Wilde schieten.
Dus startte Battlefield 1 op. Hier hield ik het welgeteld 1 potje vol. Nog niet eens eigenlijk, maar heb hem wel afgemaakt.
Toen Ratchet & Clank weer opgepakt. Had – voor m’n gevoel – bijna-bijna het einde gehaald. Liep dus nog een klein stukje door het ruimtestation, versloeg hier-en-daar flinke hoeveelheden vijanden en kwam bij Captain Quark – een boss. Deze bossfight was best annoying, hij (de boss) was best eenvoudig te bevechten, maar er lag nergens health en hij deed soms plots golven die schade deden op me afsturen. Duurde dus even, maar werd er uiteindelijk best handig in. Leerde welke wapens de meeste schade deden en uiteindelijk versloeg ik hem. Maar helaas, daar was de kous niet mee af. Er kwam nòg een boss, de echte echte eindbaas. Na een paar pogingen gaf ik het maar op. Beleef er eigenlijk totaal geen lol aan en overweeg dus nu sterk om het spel maar te verkopen. Het druist heel erg in tegen m’n gevoel, maar heb helemaal geen zin om nog lang deze boss-fight te blijven proberen… alleen maar zodat ik kan zeggen dat ik hem uitgespeeld heb.
Na R&C was ik eventjes lost… dus toen maar Let It Die opgestart. Dit is een gratis game, maar krijgt wel veel lof. Dus wilde toch eens zien wat het precies was. Het begon een beetje (boel) weird. Maar al snel begon het een beetje te voelen als een Souls-like game… al verlies je wel alles wanneer je dood gaat. Zelfs je levels en alles, dus soort mix van Roguelike en Souls-like. Kon er dan ook lastig mee stoppen en uiteindelijk kroop ik om 0:30 pas m’n bed in.
