Maand: februari 2017 (pagina 2 van 2)

zondag 12 februari 2017 / 0 reacties

Vissersdorpje

Ik begon m’n avontuur op het strandje waar ik de vorige keer geëindigd was. De vorige keer had ik alleen maar dit kleine strandje met een paar huizen gezien, maar vanavond ging ik verder. Eerst op het strand nog wat geesten van gekillde spelers bevochten. Die zijn soms best wel pittig, maar als je ze verslaat, krijg je iets van hun gear. En zo had ik na een paar gevechten al een beter zwaard en een sterke speer.

Toen was het tijd om verder te lopen. Door een kloof ging ik verder. Langs een mannetje met een speer, naar een open stukje waar nog een ander mannetje wachtte. Daarna via een pad weer door naar een dorpje, waar ik verrast werd door een mannetje wat uit een huisje kwam aanstormen. Daarna verder, nog hoger de heuvel op. Daar wachtte nog 1-2-3 mannetjes en aangezien die en masse op me afkwamen was dat best wel pittig. Nadat ik hier 2-3 keer dood ging, werd het tijd voor een andere aanpak.

Ik besloot om om te lopen, via een ander pad. Daar kwam ik een paar mannetjes tegen en uiteindelijk m’n eerste monster-mannetje. Eentje die gewoon kwam aanstrompelen, maar eenmaal dichterbij sprong hij op m’n borst, gooide me op de grond en begon op me in te maaien met z’n armen. Freaky! Maar ook deze enemies versloeg ik en ik opende een shortcut naar het strand.

Ik levelde wat (waardoor weer alle vijanden respawnden) en waadde weer door nog meer van dezelfde (net ook al verslagen) vijanden. Langs het pad naar boven was nog een Shrine (de bonfires van Nioh) te vinden, daar even uitgerust en toen begon de volgende queeste.

Via een richel kon ik achterlangs het pleintje op, de paar enemies bovenaan de heuvel kon ik nu een-voor-een weglokken en dus redelijk eenvoudig verslaan.

Hier vond ik ook de geest van een level 17 speler (ik ben inmiddels level 8 ofzo) en ik besluit hem te verslaan met m’n Gardian Spirit. Dat werkt en ik vind m’n eerste paarse wapen, een Kusarigama (chain-sickle). Heel gaaf, snel wapen en nu net zo krachtig als m’n zwaard.

In het huis midden op het plein kom ik m’n eerste Yokai (Japanse demoon) tegen. Deze fungeert als een soort van tussenboss en is behoorlijk lastig. Na een paar pogingen versla ik hem (was zeker niet zo eenvoudig als hoe ik het nu beschrijf) en ik open de poort naar het volgende stukje van het dorpje.

Daar staan de straten in brand, er dwalen demoon-mannetjes door de straten en ik kom meerdere Yokai-wolken tegen. De eerste Yokai is enorm snel en krachtig – met 1 haal van z’n zwaarden lig ik dood aan z’n voeten.

Langzaam verken ik de straten, versla wat menselijke vijanden en wat demonen. Ik kom steeds iets verder, maar merk ook wel dat de opzet van het dorpje is een doolhof. Overal straatjes, sommigen afgesloten door vuur en anderen weer afgesloten door een Yokai-wolk. Ik ga meerdere keren dood (uiteraard), de ene keer doordat ik te eager ben en door blijf hakken op een Yokai en daardoor dus m’n Ki (stamina) vergeet te managen. En een andere keer gewoon door een harde klap van een Yokai. Maar ik kom wel steeds iets verder, leer steeds meer de layout en enemy posities kennen.

En toen was het tijd om te gaan slapen (0:15).

Ik denk: 3u gespeeld en level 9

{04:37 uur gespeeld en level 14}

zondag 12 februari 2017 / 0 reacties

Meh Great Wall

Matt Damon speelt erin. Dus dan kan het niet zo bizar slecht zijn. Viel ook best wel mee, maar was geen topfilm.

Ter ere nog van Jasper z’n verjaardag nam ik hem mee naar de film en hij had The Great Wall (in 3D ook nog eens) uitgekozen. Eerst even wat gegeten bij Hudson (in Almere), was echt heel (heel!) erg lekker.

En daarna door naar de film. Was op zich wel een vermakelijke film. En daarmee is ook eigenlijk alles gezegd. Vaak lopen we na afloop nog over de film na te discussiëren, maar deze keer liepen we eigenlijk naar buiten en viel er weinig nog na te babbelen. Jammer, maar ja. Was wel een gezellige avond ^^

zaterdag 11 februari 2017 / 0 reacties

Oh Nioh

Gisteravond kwam Mathijs langs voor een gamedev-avondje. Maar we waren beiden beetje gaar – einde van de werkweek en ik ook nog omdat ik de avond ervoor tot laat heb zitten DnD-en ^^

Dus we besloten om er gewoon een lekker relaxed gameavondje van te maken, maar ja … wat gaan we dan spelen?

Eerst even de open beta van For Honor geprobeerd. Dit was wel leuk, om-en-om speelden we wat tegen de AI om uiteindelijk online nog wat tegen andere spelers te proberen. Dat viel beetje tegen en denk dat m’n conclusie verschoven is naar: interessant concept, maar vind de gameplay niet helemaal mijn ding.

Daarna even Starwhal gedaan. Wat wel grappig was, stuk leuker om tegen elkaar te spelen dan alleen. Maar werd toch al snel beetje eentonig.

Toen startte ik de DOOM demo op en kreeg Mathijs de controller in z’n handen gedrukt. Hij had hem nog niet gespeeld en ik was benieuwd naar zijn mening.

Uiteindelijk was het leuk om te zien hoe hij de game speelde, vooral omdat hij het weer helemaal anders deed dan ik het 2-3 keer gedaan had.

En toen was het de beurt aan Nioh, de hoofdreden van deze post. Deze game had ik donderdag vrij impulsief gekocht, vooral getriggered door de laaiend enthousiaste reviews overal. En aangezien het heftig door Dark Souls geinspireerd is, was ik wel benieuwd naar de game.

Ik startte dus – voor het eerst – het spel op terwijl Mathijs naast me zat. Ik begon in de kerkers in Londen, daar kreeg ik langzaam de verschillende controls onder de knie, ontdekte ik een aantal wapens (zwaard, speer en een grote bijl) en verzamelde ik steeds meer kleding (laarsen, broek, een shirt, een hoed en later een helm). En zo dwaalde ik langzaam door de torens en gangen van een engels kasteel. Ik ging een paar keer dood en leerde zo dat het managen van m’n stamina heel belangrijk is. Dit is wel een groot verschil met Dark Souls, daar moet je ook je stamina managen, maar als het op is, kan je nog wel bewegen. Bij Nioh sta je dan echt uit te hijgen en kan je niet bewegen of verdedigen. Dus de keren dat ik voornamelijk dood ging, was als ik niet oplette en iets te eager aan het aanvallen (lees: hakken) was.

Na een tijdje versloeg ik een paar ridders met zwaarden en bijlen en kwam uiteindelijk bovenaan een toren terecht. Daar werd ik geconfronteerd met m’n eerste boss, Derrick the Executioner

Wat bleek was dat deze boss eigenlijk best simpel was, hij mepte wel heel hard, maar was ook wel duidelijk te zien wanneer hij iets ging doen. Versloeg hem dan dus ook meteen de eerste keer. Daarna kwam nog een soort demonen-variant van dezelfde boss, maar dat was meer van hetzelfde en halverwege ging het over in een cutscene en was het afgelopen. De proloog gehaald, toen onderweg naar Japan.

Er kwamen toen een aantal vragen, welke voorkeurswapen ik wilde en welke guardian spirit. Nog even de tutorial doorlopen (wat een beetje gek voelde, aangezien ik net al uurtje had gespeeld) en toen landde ik bij een strandje in Japan, in 1600-nog-iets.

Daar een klein stukje rondgelopen, paar enemies verslagen, maar toen was het alweer hoog tijd om naar bed te gaan. Was inmiddels 0:30 ^^

Al-met-al speelt Nioh echt super lekker, misschien nog wel fijner dan Dark Souls. Het is allemaal net iets sneller en vloeiender, speelt echt smooth as butter. Ik ben nu al blij met m’n nieuwe aanwinst en kan nu al verklappen dat ik het hier nog vaak over ga hebben.

woensdag 08 februari 2017 / 0 reacties

Spellengehussel

Gisteravond even wat spelletjes opgestart en weer afgesloten. De laatste tijd veel aan het rondzoeken naar m’n nieuwe master-game (zelfverzonnen term voor de game waar ik op een gegeven moment hooked aan ben, wat constant in m’n hoofd zit en me bezig houdt). Vorig jaar was dat Bloodborne en daarna Dark Souls 3. Het jaar ervoor was het Metal Gear Solid 5. En de afgelopen tijd is het beetje The Witcher 3, beetje The Witness, beetje Battlefield en nog vele anderen.

Had tijdje geleden maar eens besloten om eerst eens wat spellen uit te spelen alvorens nieuwe te kopen. Zo schreef ik laatst dat ik Limbo (eindelijk) had uitgespeeld en ook Her Story had ik afgerond. Maar dat voelt nog beetje als cheaten. Dat waren spellen die ik al langere tijd had liggen en eigenlijk vrij snel mee klaar kon zijn. Dus ik vind dat ik eerst nog een groter spel moet afronden voordat ik iets nieuws mag kopen. Beetje zelfbescherming is ook niet verkeerd.

Ik heb ook wel een aantal spellen weggedaan, The Nathan Drake Collection bijvoorbeeld. Heb dat spel vorig jaar gekocht en mezelf beetje door de campaign geworsteld, in de hoop dat het later leuk(er) zou worden. Maar aan het begin van deel 3 was ik er echt klaar mee. Er is weinig uitdaging, of tenminste, je rent vaak 1 kant op en oeh en ah, je moet wel op tijd springen, anders ben je af. En dat soort gameplay is niet mijn ding. Dus dat spel verkocht. En ook The Witcher 3 maar weggedaan. Daar had ik – als ik erop terugkijk – dezelfde issue. Ik worstelde me door de verhaallijn, in de hoop dat het later leuk(er) zou worden. De combat was totaal niet uitdagend, het verhaal kon me eigenlijk ook niet boeien en er waren zoveel stukken waar het gewoon voelde alsof je door zuigende modder lopen, in de hoop dat het later gewone grond wordt. Dus ook blij dat ik daar vanaf ben.

En weer terug naar gisteravond; ik wilde een spelletje doen (what else is new), maar geen idee wat. Op Playstation Plus waren weer paar games gratis beschikbaar. Die dus allemaal even geprobeerd.

LittleBigPlanet3 – niet mijn ding
Starwhal – weird
Not A Hero – nice, zal ik nog wel keertje oppakken
TorqueL – weer een typische indie-game, maar wel leuk. Best wel simpel qua concept, maar des te lastiger om te masteren. Zeker lol mee gehad

En toen was de avond alweer voorbij. Denk nu dat ik Ratchet & Clank wil gaan uitspelen en als ik dat gedaan heb, dan Nioh kopen. Of ik ga verder met Dark Souls (1) op m’n laptop. Maar had er wat stotterende gameplay issues mee. Dat voelde niet fijn.

donderdag 02 februari 2017 / 0 reacties

Voortgang met asteroides

Laatste tijd weer meer bezig met Unity leren en dan voornamelijk door aan m’n Asteroids kloon te werken. Al is het eigenlijk geen Asteroids meer, maar eigenlijk een spin-off. En vanavond weer een heel eind verder gekomen. Je kan nu schieten, de asteroids doen damage, er worden health-packs gedropt en je health loopt automatisch terug. Je hebt dus (eindelijk!) een doel.

donderdag 02 februari 2017 / 0 reacties

Donkere games

De laatste tijd probeer ik wat vaker ‘oude’ games weer op te pakken, zodat ik eens wat openstaande game-threads kan sluiten. Eindjes afsluiten om weer ruimte te maken voor nieuwe games.

Dus ik was ergens een tijdje geleden weer begonnen met Limbo. Ooit al eens stukje gespeeld (op de PC), maar toen niet meer verder gegaan. En later weer op de PS4 begonnen en stuk verder gekomen. Maar had hem nog niet uitgespeeld. Vorige week – geloof ik – dus maar weer verder gespeeld. Paar stukjes gedaan en toen van het weekend nog wat gespeeld. En nu gisteravond weer verder.

Had besloten dat als ik Limbo klaar had, dan mocht ik (van mezelf) een nieuwe game kopen – als ik dat wilde. Dus beetje puzzelen en beetje zoeken. En een half uur later was ik klaar. Had het einde gehaald. Done. Uhm, ok. Dat was snel – ik hoefde uiteindelijk dus nog maar paar puzzels te doen en toen had ik het uitgespeeld.

Het was nice, niet mind-blowing, maar heb me zeker wel vermaakt.

Na Limbo nog even Dark Souls (1) op m’n laptop opgestart. Ik begon weer bij de Firelink Shrine. M’n laatste keer was ik geeindigd bij een kerkhof met twee skeleten waar ik lastig voorbij kwam. Nu besloot ik een andere kant op te lopen en blijkbaar was dat de way to go – want daar kwam ik eenvoudige vijandjes tegen en beklom ik langzaam een hoge trap, kwam bij een muur en versloeg daar steeds meer ‘gewone’ mannetjes. Sommige met een bijl, sommige met een zwaard, later kwamen er nog schilden en speren bij. En nog later begonnen ze met vuur-potten te gooien.

Al met al kreeg ik steeds meer het Dark Souls gevoel, ik levelde paar keer, kwam weer bij een bonfire en verkende langzaam de wereld. Uiteindelijk liep ik ook wel beetje te prutsen, maar heb wel de boel verkend. En toen was het eigenlijk alweer tijd om te stoppen. Andere keer weer verder.

En (uiteraard) for the record: [01:07 uur gespeeld en level 9]

woensdag 01 februari 2017 / 0 reacties

Speelt Her Story

Halverwege vorig jaar (2016) speelde ik een van de hits van 2015, Her Story. Dit spel plaatst je in de rol van een politieonderzoeker die politie-interviews (ondervragingen) moet bekijken. Deze interviews zijn echte videos met een echte (goede) actrice. Klinkt eenvoudig, alleen zijn er een paar kanttekeningen:

de interviews zijn opgehakt in kleine fragmenten van enkele seconden tot maximaal een minuut.
je hebt niet direct toegang tot alle interviews. Of tenminste, dat heb je wel, als je ze kan vinden.
je kan interviews vinden door te zoeken op keywords, alleen zijn je zoekresultaten gelimiteerd tot 5 resultaten.

Dit resulteert in dat je constant aan het puzzelen bent naar welke zoekwoorden moet je gebruiken. Welke keywoorden zei Hannah (de geïnterviewde) en daarop gaan zoeken.

Dit wordt heel goed gestructureerd waardoor je constant het gevoel hebt slim bezig te zijn, belangrijke clues te ontdekken en zo verder te komen.

Uiteindelijk had ik (blijkbaar) vorig jaar al vrijwel alle belangrijke ontwikkelingen gevonden en had ik de sessie van gisteravond nodig om dat alles te realiseren en tot een eindoordeel te komen.

Het spel heeft namelijk geen echt einde-einde. Op een geven moment wordt je wel gevraagd of je denkt te weten hoe de vork in de steel zit, maar dat is dan ook alles. Uiteindelijk heb ik gisteravond dus Her Story uitgespeeld. Ik had genoeg videos bekeken om de verschillende links te kunnen leggen en het plot te kunnen achterhalen. Heb achteraf nog even een uitleg-video gekeken, welke alles netjes aan elkaar praatte. Bleek dat ik voor 90% in de goede richting zat en een paar puntjes gemist had.

Mocht je deze game gespeeld hebben, dan is deze video ook zeker interessant. Niet kijken als je hem nog zelf wilt spelen!