Gisteravond kwam Mathijs langs voor een gamedev-avondje. Maar we waren beiden beetje gaar – einde van de werkweek en ik ook nog omdat ik de avond ervoor tot laat heb zitten DnD-en ^^
Dus we besloten om er gewoon een lekker relaxed gameavondje van te maken, maar ja … wat gaan we dan spelen?
Eerst even de open beta van For Honor geprobeerd. Dit was wel leuk, om-en-om speelden we wat tegen de AI om uiteindelijk online nog wat tegen andere spelers te proberen. Dat viel beetje tegen en denk dat m’n conclusie verschoven is naar: interessant concept, maar vind de gameplay niet helemaal mijn ding.
Daarna even Starwhal gedaan. Wat wel grappig was, stuk leuker om tegen elkaar te spelen dan alleen. Maar werd toch al snel beetje eentonig.
Toen startte ik de DOOM demo op en kreeg Mathijs de controller in z’n handen gedrukt. Hij had hem nog niet gespeeld en ik was benieuwd naar zijn mening.
Uiteindelijk was het leuk om te zien hoe hij de game speelde, vooral omdat hij het weer helemaal anders deed dan ik het 2-3 keer gedaan had.
En toen was het de beurt aan Nioh, de hoofdreden van deze post. Deze game had ik donderdag vrij impulsief gekocht, vooral getriggered door de laaiend enthousiaste reviews overal. En aangezien het heftig door Dark Souls geinspireerd is, was ik wel benieuwd naar de game.
Ik startte dus – voor het eerst – het spel op terwijl Mathijs naast me zat. Ik begon in de kerkers in Londen, daar kreeg ik langzaam de verschillende controls onder de knie, ontdekte ik een aantal wapens (zwaard, speer en een grote bijl) en verzamelde ik steeds meer kleding (laarsen, broek, een shirt, een hoed en later een helm). En zo dwaalde ik langzaam door de torens en gangen van een engels kasteel. Ik ging een paar keer dood en leerde zo dat het managen van m’n stamina heel belangrijk is. Dit is wel een groot verschil met Dark Souls, daar moet je ook je stamina managen, maar als het op is, kan je nog wel bewegen. Bij Nioh sta je dan echt uit te hijgen en kan je niet bewegen of verdedigen. Dus de keren dat ik voornamelijk dood ging, was als ik niet oplette en iets te eager aan het aanvallen (lees: hakken) was.
Na een tijdje versloeg ik een paar ridders met zwaarden en bijlen en kwam uiteindelijk bovenaan een toren terecht. Daar werd ik geconfronteerd met m’n eerste boss, Derrick the Executioner
Wat bleek was dat deze boss eigenlijk best simpel was, hij mepte wel heel hard, maar was ook wel duidelijk te zien wanneer hij iets ging doen. Versloeg hem dan dus ook meteen de eerste keer. Daarna kwam nog een soort demonen-variant van dezelfde boss, maar dat was meer van hetzelfde en halverwege ging het over in een cutscene en was het afgelopen. De proloog gehaald, toen onderweg naar Japan.
Er kwamen toen een aantal vragen, welke voorkeurswapen ik wilde en welke guardian spirit. Nog even de tutorial doorlopen (wat een beetje gek voelde, aangezien ik net al uurtje had gespeeld) en toen landde ik bij een strandje in Japan, in 1600-nog-iets.
Daar een klein stukje rondgelopen, paar enemies verslagen, maar toen was het alweer hoog tijd om naar bed te gaan. Was inmiddels 0:30 ^^
Al-met-al speelt Nioh echt super lekker, misschien nog wel fijner dan Dark Souls. Het is allemaal net iets sneller en vloeiender, speelt echt smooth as butter. Ik ben nu al blij met m’n nieuwe aanwinst en kan nu al verklappen dat ik het hier nog vaak over ga hebben.
