Ik sta aan de rand van een grote open ruimte, in een grot. Wanneer ik van de rand naar beneden spring, komt er direct een vrouwelijke vampier op me afstormen. Ze haalt uit met flinke klappen, stuurt verlammende golven op me af en duikt soms bovenop me en bijt in m’n nek.
Ik doe nog wel een paar pogingen om d’r af te houden, ik duik naar links, ik duik naar rechts en gebruik veel verschillende potions/poedertjes/andere dingen. Maar het mag niet baten. Helaas.
Gelukkig respawn ik redelijk dichtbij weer en kan ik dan weer naar deze grot spurten. Ik ren langs alle overige vijanden en begin het ritueel van wegduiken en analyseren weer opnieuw. En langzaam begin ik d’r beetje te leren lezen. Ik zie vaak (dus niet elke keer) net op tijd wanneer ze een verlammende golf op me af gaat sturen – dus kan dan wegduiken. En doe d’r zelfs steeds vaker schade, voordat ik dood ga.
Totdat ik – na iets van 10 pogingen – er genoeg van heb. Het duurt me te lang, ik merk te weinig vooruitgang en het begint me te vervelen. Dus ik besluit om de hulp in te roepen van een medespeler. En al vrij snel komt er iemand (<naam speler>) om me te helpen.
Ik wacht op hem aan de rand van de arena (de grote open ruimte in de grot). We groeten elkaar door te buigen, dan voegt hij nog iets van vuur aan z’n wapen toe en dan kunnen we beginnen.
De boss rent op ons af, ik duik weg en m’n compagnon begint op d’r in te hakken. Daardoor (denk ik) richt ze d’r aandacht volledig op hem. Hij kan hakken en heeft duidelijk beter door hoe ze aanvalt. Soms spring ik er ook even in en doe ik wat damage. Is beetje dubbel, ik wil graag bijdragen, maar moet ook oppassen dat ik niet dood ga.
Uiteindelijk is ze verslagen. Ik bedank m’n hulptroep en hij verdwijnt weer (wst standaard is na een boss-battle). Ik raap de verkregen loot op, bekijk een aantal cutscenes en kan weer een nieuwe missie kiezen.
Ik kies ervoor om in het eerste gebied een side-missie te doen. Ik moet in tegengestelde richting door het level lopen en alle bandieten killen. Er zijn geen Yokai, maar ook geen shrines. Gelukkig zijn de menselijke vijanden niet bijster lastig… maar toch voel ik aan het eind wel de druk dat als het mis mocht gaan, dat ik dan helemaal opnieuw moet beginnen.
Aan het eind bevecht ik een bandieten-baas, die eigenlijk best wel simpel is. En daarna nog een side-missie waarbij ik een soort van treasure-goblin moet verslaan. En dat was dan ook meteen alles.
Volgende keer weer verder met de main-story. Wel blij dat ik nu langs de boss ben, blijft toch niet mijn favoriete onderdeel.
{12:16 uur gespeeld en level 31}
