Een eiland in de oceaan van weblogs

Jaar: 2016 (pagina 2 van 11)

Regelmatig

Vorig jaar had ik last van m’n pols (en knieën). Dacht dat dit kwam door het klussen en uiteindelijk gaf de fysio me één oplossing: “Ga meer bewegen / sporten” 

Dus ik ging zwemmen en al snel had ik geen last meer. Voelde me ook wat sterker worden en ging allemaal voortvarend. 
Tot het zomervakantie werd en ik op een ochtend voor een dichte deur stond. 

Sindsdien niet meer gezwommen. En een tijd lang ging het goed. Nergens last van. Ja, soms wat van mn knieën, soms mn pols, maar ging allemaal snel weer over. 

Maar voelde toch niet fijn. Ik voelde m’n lichaam dichtslibben. Dus ik besloot om weer te gaan zwemmen. En dit keer gewoon elke week, regelmaat en zo. 

En ik weet dat het werkt. Een paar maanden geleden werd ik door de tandarts aangesproken dat ik m’n tanden niet goed poetste. Dus toen besloten om er regelmaat in aan te brengen. Vaak was ik ’s avonds lax en kroop ik liever snel in bed. En vergat het’ s ochtends ook wel eens. 

Totdat ik dus na m’n tandarts bezoek besloot dat het nu anders moest. Ik ging de app HabitBull gebruiken. Daarin kan je instellen wat je hoe vaak wilt doen. En je geeft dus zelf aan of het gelukt is of niet. En die streaks volhouden werkt voor mij. Ik heb nu al 88 dagen ’s avonds m’n tanden gepoetst en 36 dagen’ s ochtends (jaja, een keer vergeten en dan verlies je je streak). Ook elke avond even planken doe ik al 71 dagen. En al 86 dagen gebruik ik alleen maar de trap ipv de lift op m’n werk. 

En deze regelmaat werkt. Ik denk er steeds minder over na en doe het gewoon. En als ik erover nadenk, dan herinner ik mezelf even aan de lange streak die ik heb en dan ga ik. 

Dus het zwemmen gaan we met dezelfde regelmaat doen. Elke dinsdagochtend ga ik zwemmen. Vanochtend voor het eerst geweest en merk het nu meteen – m’n pols doet geen pijn meer ^^

Tricky Towers (en meer) 

Gisteravond was er weer een gamenight. Dan spreken we met een aantal vrienden af bij iemand thuis en spelen dan games terwijl we slap ouwehoeren. Deze keer was het bij Mathijs thuis.

Na het eten en de kids op bed te hebben gelegd, vertrok ik naar Mathijs. Met in de auto onze slaapkamer-tv, m’n PS4, m’n laptop, 2 controllers en een shitload aan kabels.

Bij Mathijs speelden we eerst wat Battlefield 1, maar aangezien ik zijn game niet kon joinen, speelden we eventjes apart en zijn toen maar iets gaan spelen wat we met z’n allen kunnen doen.

Eerst Alienation, deze topdown shooter speelde lekker, maar was door de vele effecten beetje onoverzichtelijk. Met 4 spelers verloren we constant onszelf en na 1,5 uur wilden we toch iets anders gaan doen.

Sport Friends was het volgende. We speelden alle verschillende minigames, sommige wat langer dan anderen. Vooral iets met Super Pole . . .  was weer lachen. En het was ook wel even leuk, maar toch was dit ook niet wat we zochten. Dit kwam ook omdat we wisten dat het volgende spel op ons lag te wachten…

Tricky Towers. Een spel waarin je met Tetris-blokjes een toren bouwt of puzzels oplost, maar wel in combinatie met zwaartekracht. Dus je toren moet stabiel zijn en niet omflikkeren.

En dat laatste gebeurde veelvuldig. TT hebben we uuuren gespeeld, beetje zelfs tegen onze verwachtingen in. We speelden en speelden, totdat we ons rond 1:30 (!) los konden trekken. Als dat niet gelukt was, denk ik dat we nog wel paar uur (!) hadden doorgespeeld.

Het is zo simpel, maar daardoor dus ook zo toegankelijk en leuk om te spelen. Elk potje begint ieder weer met een schone lei en gelijke kansen. Enige invloed is of je hetzelf verprutst. Heerlijk. Iedereen zat constant in zichzelf te mompelen, opmerkingen te maken en binnensmonds (of iets harder) te vloeken (of hardop te lachen) als het niet lukte.

En wanneer iemand af was, werd er heel cooperatief meegedacht met de anderen. Overal hoorde je steeds opmerkingen van “probeer hem links ertussen te doen” of “draai-draai-draai en daar past hij precies naast”.

Nog een leuk aspect was dat hoewel het competitief was, iedereen toch ook heel collegiaal was en vol bewondering als iemand een hoog aantal blokjes wist te plaatsen. Al-met-al was het een perfect party-game. Super gelachen en gezellig.

Twee weken Battlefield 1

Afgelopen twee weken zaten bomvol Battlefield 1 (BF1) . Vaak speelde ik ’s avonds wat potjes . Maar aangezien een potje vaak 20-30 minuten duurt, resulteert dat al vaak in dat ik laat (lees: 23:30 is vroeg) naar bed ga. 

Moest wel even wennen. Denk dat ik de eerste 1,5 week echt mn draai nog niet gevonden had. Het speelde leuk, ik had echt weer typische Battlefield-momenten en had heel veel plezier met spelen. Maar toch voelde er iets nog niet helemaal goed. 

Tot ik van de week aan m’n settings ben gaan sleutelen. Heb m’n FOV (Field Of View) hoger gezet, waardoor ik iets meer om me heen kan kijken en beetje met m’n sensitivity lopen spelen totdat het goed voelde. Al-met-al speelt het nu stukken fijner.

Denk ook wel dat het komt omdat ik nu beetje de maps, gameplay, flow, classes, wapens etc door heb.

Afgelopen avonden samen met Mathijs gespeeld en dat maakt het helemaal af. Teamwork,  zogenaamde call-outs (roepen waar de vijand is) en gewoon iemand om je ervaringen en bizare momenten mee te delen. Echt geweldig. 

Meer stapjes in Battlefield

Ik klim uit de tank, grijp m’n wrench en repareer m’n tank, waarna ik er weer inklim en verder rijdt. Door het modderige, met prikkeldraad overspannen slagveld. 

Ik speel de singleplayer van Battlefield 1. Een stuk leuker… nee boeiender… nee pakkender dan z’n voorgangers. Je speelt meerdere kleine campaigns. Eentje als een nomade in de woestijn van Turkije/Arabië. En vanavond speelde ik als een bestuurder van een tank, door dorpjes, huizen kapot geschoten en van verschillende kanten kwamen vijandige tanks. 

Elke campaign bestaat uit 3-4-5 verschillende missies en vormen daarmee een verhaal. En that’s it. Totaal iets van 5 of 6 van dit soort mini campaigns, maar daarmee een stuk pakkender dan de uitgerekte saaie singleplayers van andere shooters. 

Er is misschien iets minder spectakel, maar daar valt zelfs over te twisten. Maar het voelt allemaal anders, je wordt met andere aspecten van het spel (en uiteindelijk dus de multiplayer) bekend gemaakt en er zitten nog best aangrijpende verhaallijnen in.

Als laatste speelde ik de piloten-campaign. Je leert vliegen in een tweezitter en uiteindelijk haal je vijandige vliegtuigen, AA-trucks, bommenwerpers en zelfs hele grote zeppelins neer. Voelt allemaal heel machtig en heb nu ook zeker het gevoel dat ik beter kan vliegen in de multiplayer. 

Moet het nog wel even uittesten, deze aanname. Maar daar kwam het vanavond niet van. Ik was van plan om even een uurtje te spelen en uiteindelijk werden dat er bijna 2 ^^

Eerste Battlefield stapjes

Vrijdag kwam Battlefield 1 uit. Dit is – ondanks de naam – de nieuwste game in de Battlefield serie. De 1 in de naam slaat op dat het zich afspeelt tijdens de Eerste Wereldoorlog.

Vrijdagavond kon ik in eerste instantie niet spelen – of tenminste niet online. Het Playstation Netwerk had problemen (met nog heel veel andere sites), waarschijnlijk veroorzaakt door DDOS-aanvallen.

Dus eerst een paar uur de singleplayer gespeeld. Dit speelde verrassend lekker en je werd langzaam bekend gemaakt met de gameplay van de multiplayer.
Uiteindelijk (rond 23.30) werkte het online  gebeuren weer en kon ik even online spelen. Dit duurde tot 1:30 en toen kroop ik maar in bed.

Gisteravond en vanavond weer heel de  avond gespeeld. Heb voornamelijk de nieuwe Opertions mode uitgeprobeerd. En ook beetje Conquest (standaard vlaggen veroveren). Operations daarentegen is meer gefocust. Je moet 2-3 vlaggen verdedigen of veroveren. Wanneer de aanvallende partij alle vlaggen in z’n bezit heeft, schuift het gebied door. Het lijkt heel erg op een mix tussen Rush en Conquest. Speelt heel leuk en het is soms tot op het laatste moment spannend wie er gaat winnen.

Merk wel dat ik nog best moet wennen. De gameplay is dan wel redelijk bekend, maar moet wennen aan de mappen, langzamere gameplay, de wapens etc. Voelt allemaal goed aan hoor, maar in BF4 voelde ik me thuis… hier moet ik nog even thuis raken.

Dungeons en Draken

Een jaar geleden speelde ik met een aantal collega’s ons eerste avond Dungeon en Dragons (DnD). Ik wilde het al jaren spelen, was heel benieuwd naar hoe het was en wat je precies deed. 

In het kort gezegd maak je een eigen karakter / alterego. Deze heeft een aantal bepaalde eigenschappen (backstory, skills, wapens etc) en dan ga je samen met een paar anderen het verhaal beginnen. Er is een (vast) iemand die is de Dungeon Master (DM). Hij (of zij) bepaalt was er allemaal gebeurd, wie wat tegenkomt en hij brengt – samen met de spelers – de hele tot leven wereld. 

Eind vorig jaar maakten we dus onze karakters (ik koos een Fighter, genaamd Rax), gaven ze skills en een backstory en zetten onze eerste stappen in de wereld van DnD. In januari speelden we nog een avond. En toen werd het stil. 

Het bleef stil tot eind september en toen pakten we de draad weer op. Eerst ik samen met maar 1 andere collega (en uiteraard de Dungeon Master) en gister speelden we voor het eerst met nog 2 andere (nieuwe) spelers. 

Is elke keer echt super grappig, veel lachen en samen monsters bevechten. En het grappigste is nog dat als je er later over verteld, het net is alsof je ècht samen een avontuur beleefd hebt.

Het plan is om het elke maand te gaan doen. Hoop dat we het kunnen volhouden, want het is echt heel gezellig. 

Weekend gebrabbel

Afgelopen weekend bestond uit:

– vrijdag kwam oma Pauw om bij  Tobias op school te helpen. Heel leuk. Ze bleef ook logeren en Tobias ging zelfs zaterdag mee met de trein naar Almere. 

– zaterdag gingen wij dus (na een lekker ontbijt en een stukje gewandeld te hebben door het herfstweer) ’s middags even langs bij de Kwantum. Het doel waren wat nieuwe meubels en het resultaat was een nieuw vloerkleed (zie zondag) en dat we daarna alsnog naar de Ikea gingen, daar gegeten hebben en uiteindelijk daar op tientallen banken gezeten hebben, maar de eindconclusie was dat we alsnog de bank wilden waar we een jaar geleden verliefd op waren geworden, een Tidafors hoekbank

– zondag ’s ochtends de woonkamer verbouwd om te kijken of de bank zou passen. Alle kabels weer rechtgetrokken en toen stond alles weer heel anders. En eigenlijk wel een stuk leuker/beter. En toen naar Almere gereden, daar vierden Joyce haar verjaardag (en samen met Jasper ook nog hun 5-jaar huwelijk en hun nieuwe huisje). Daar even gebleven, maar toen weer met grote haast terug naar Dordt, om ons vloerkleed op te halen. Er was er namelijk nog maar 1 en die hadden ze opzij gelegd voor ons. 

– ’s Avonds thuis kleed neergelegd, gegeten en samen Star Wars (The Force Awakening) afgekeken. En toen m’n Battlefield missie afgemaakt. 

Alleen maar pistolen

Eind deze week komt de nieuwe Battlefield (BF1)  uit. Kijk er al lange tijd naar uit en speel de laatste tijd (naast Hitman) ook vaak ’s avonds wat BF4. 

Nu haken de marketing mensen van BF1 mooi in op het community gevoel van de spelers en geven soms zogenaamde community missions uit. 

Afgelopen week was dat 100 kills maken met de M1911 – een pistool. En als je dat lukte, kreeg je een speciale badge en skin voor de M1911 on Battlefield 1.

Dat leek me wel wat. Alleen vond ik 100 kills wel veel klinken. Maar gelukkig zijn er Pistol Only servers en ook nog eens Hardcore. Dus daar doen je guns nog meer damage. En aangezien ik vrij accuraat ben met m’n pistol (kwam ik achter) viel het al met al best mee. 

Alleen moest ik eerst zelfs nog even de M1911 unlocken. Dus vrijdagavond een uurtje gespeeld en toen zondagavond nog even wat langer. Grappig was dat 95% van  de spelers met een M1911 rondliep. Was ook wel een van de krachtigste pistolen, maar had ook wel het gevoel dat velen het deden voor de missie. 

En aangezien velen de M1911 gebruikten kon ik – toen ik hem zelf nog niet had – al 17 kills ermee maken, alleen maar door het wapen op te pakken van een gevallen vriend of vijand. 

Uiteindelijk had ik hem ook unlocked en toen ging het nog een stukje sneller. Ik maakte sneller kills (door de hogere damage) en kreeg ook steeds meer de Pistol Only gameplay  door. Soms maakte ik hele killstreaks met 5-6 kills achter elkaar. 
Om 0:30 besloot ik dat het tijd was om naar bed te gaan en de statistieken toonden me 115 kills. Dus heb de trofee binnen. 

En eindelijk kon ik m’n bed opzoeken ^^

Hitman avonturen

Afgelopen woensdag kwam Mathijs langs om weer eens een gameavondje te doen. We speelden voornamelijk Hitman (om-en-om) en dan specifiek de <challenges>. Echt super grappig.

Dat zijn namelijk missies die steeds een stapje verder gaan. Je begint met een missie om iemand (gewoon een specifiek  iemand van het personeel ofzo)  moet omleggen en soms ook nog met een specifieke opdracht erbij. In een bepaalde vermomming of met een specifiek wapen. Wanneer dat gelukt is,  dan komt er nog een opdracht bij, nog een ander persoon of een bepaalde extra condotitie (maar 1 vermomming of niet opgenomen mogen worden op de security tapes). En daarna nog een. En nog een. Tot je totaal 5 opdrachten hebt om te combineren.

Met Mathijs kregen we eerst de missie om een security guard om te leggen, maar die liep dus z’n rondes samen met een collega. Nadat we met een muntje (^^) z’n collega hadden afgeleid, konden we onze target over de railing naar beneden gooien. Wat trouwens – even tussendoor – echt heel gaaf/vet/bruut geanimeerd is. Je pakt hem bij z’n benen en flikkert hem letterlijk naar beneden. En dat binnen een fractie van een seconde. Voelde echt heel powerful.

Maar ok, daarna kwam de opdracht om niet op de security tapes te staan. Waar we eerst een hele omslachtige oplossing voor hadden, maar uiteindelijk ook onze snelle weg in vonden. En toen nog iemand anders omleggen (die gelukkig net naar het toilet ging en we dus heel eenvoudig konden omleggen). En als laatste missies kwamen dat we niemand – behalve uiteraard onze targets – mochten verwonden, dus ook niemand knock out slaan. Niks. Die was nog even pittig. Te meer omdat je dat gewoon heel vaak doet, om een vermomming te bemachtigen.

Uiteindelijk alle missies geslaagd en bij elke stap gingen de vorige stappen vloeiender. Je voelde je steeds meer en meer een professionele hitman. Echt super gaaf.

Leukst is dat dit pas de eerste locatie is, Parijs. Er zijn nog heel veel van dit soort missies te doen. Er zijn inmiddels alweer 4-5 andere locaties bijgekomen. Genoeg te beleven dus.

Samenvoegsel

Ooit schreef ik best veel blogpostjes, maar vanaf half 2010 schreef ik vrij weinig nog, 2011 helemaal niks en in 2012 probeerde ik het weer eventjes. Maar toen bloedde ook die poging dood.

Nu ben ik dit jaar weer begonnen met het neerpennentypen van postjes en bevalt me eigenlijk prima. En zo langzamerhand begon ik toch m’n lange geschiedenis te missen. Ik had ergens een backup met al m’n oude verhalen liggen, maar eigenlijk geen manier om die terug te lezen.

Dus dat heb ik laatst maar eens gedaan, de oude posts allemaal hier geimporteerd. Dus nu zijn we van 80 naar bijna 1300+ blogposts gegaan ^^

Wil nog wel het een-en-ander even redigeren, sommige dingen slaan nu nergens meer op om te bewaren. Maar toch wel geinig om blogposts van meer dan 10 jaar geleden (uit 2013 zelfs, toen nog draaiende op m’n eigen gebrouwen beheersysteem) te kunnen teruglezen. En tja, had ik nou doorgeblogd, dan had ik nu inmiddels al 13 jaar lang blogs geschreven 😀

Maar helaas… soms zit er een pauze in van meer dan een jaar

Update:
kom er nu (na het publiceren van deze post) pas achter dat ik dit dus exact 13 jaar na het schrijven van m’n eerste blogpost geschreven heb. Grappig toevallig ^^