Beta’s, een soort veredelde demo waarin je ook nog eens (veel) bugs kan verwachten. De servers worden getest, gameplay wordt getweaked en eigenlijk krijg je dus gewoon een voorproefje.
De laatste jaren worden beta’s steeds meer gemisbruikt als marketing-tool, om mensen enthousiast te krijgen voor je spel. En bij mij werkt dat.
Ik speelde begin dit jaar de beta van The Division en bestelde daarna meteen het spel PLUS de season pass. En vorig jaar speelde ik de beta van Blackops3, en bestelde hem daarna direct – terwijl hij eerder [voor het spelen van de beta] totaal niet op mijn radar stond.
En nu er het einde van het jaar weer in zicht komt – en dus het game-release seizoen weer voor geopend is – vliegen de beta’s om je oren. Eerst was daar de beta van Titanfall2, daarna die van Battlefield 1 en onlangs werd ook de multiplayer beta voor Call of Duty Infinite Warfare aangekondigd.
Eerst TitanFall2 dan maar. Deze werd over twee weekenden gespreid en het eerste weekend was ik er niet zo van onder de indruk. Heb ooit wel op de PC Titanfall1 gespeeld en was er eigenlijk vrij snel op uitgekeken. Nu had ik het tweede weekend nodig om wat meer plezier te ontdekken. Uiteindelijk het tweede weekend met best wat plezier het spel zitten spelen, overwoog zelfs om het te gaan kopen als het uit komt (eind oktober).
Afgelopen week begon de beta voor Battlefield 1. Ben altijd een soort van fan-van-de-zijlijn geweest van Battlefield. Ben ooit begonnen met het spelen met Battlefield Bad Company en sindsdien vrijwel elke versie wel gekocht en gespeeld. Maar had altijd het gevoel dat Call of Duty meer mijn ding was. Tot ik een paar jaar geleden een beetje uitgekeken raakte op Call of Duty. Toen wat fanatieker Battlefield 4 gaan spelen – voor een tijdje.
Maar de beta speelt echt weer heerlijk vertrouwd. Hetzelfde Battlefield gevoel als vanouds komt weer naar voren, het speelt super verslavend en het is allemaal iets meer old-skool. Tenminste, zo komt het over op mij. Voornamelijk omdat het (weer) afspeeld in het verleden. Dit maal in de Eerste Wereldoorlog – en dan gelukkig niet in de loopgraven, maar meer wel gewoon in dorpjes en grotere gebieden.
Bij een Battlefield-spel moet ik altijd eventjes weer inkomen. Waar een Call of Duty heel erg pick-up-and-play is, moet ik bij BF altijd eventjes inkomen in de pacing en de flow van het spel. Maar als ik die eenmaal heb, speelt het heerlijk. En altijd (lees: vaak) aan het eind van een match heb ik dan ook het gevoel dat ik wel als top-speler zal eindigen. En (heel) vaak is dat niet het geval. Maar het feit dat het spel me uberhaupt het gevoel geeft dat ik allemaal vette dingen heb gedaan, dat is al genoeg. Bij iets als COD is het gevoel veel zwart-witter. Of je wint of je verliest.
En dan de beta van Call of Duty Infinite Warfare. Deze komt 14 oktober uit (1 week voordat Battlefield 1 launched, toevalligggg). En ben op zich wel benieuwd en denk ook wel dat ik hem even wil checken. Gewoon omdat het kan en omdat het altijd voelt alsof je iets speciaals speelt – terwijl je het samen doet met 500.000 andere spelers ^^
Dus tja, voor mij heeft Battlefield 1 de beta-oorlog gewonnen. Denk ook dat als ze alledrie geen beta’s hadden gedaan, dan had BF1 alsnog gewonnen. Titanfall2 zou ik nooit overwogen hebben en ben ook wel beetje klaar met COD. Dus de beta was niet echt nodig om mij te overtuigen. Maar wel leuk ^^