Begon de avond met samen (met Lies) weer Diablo3 te spelen. Hadden die vorig jaar tijdje gespeeld en daarna even laten liggen. En toen uitgeleend, dus we konden hem niet eens verder spelen. Maar afgelopen weekend kreeg ik hem weer terug, dus vanavond weer verder.
Of tenminste, dat was het idee. Maar na de harddisk upgrade van m’n PS4 recentelijk, ben ik blijkbaar vergeten Lies d’r savegame op te slaan. Dus haar karakter was weg/gone/foetsie.
Niet dat Lies heel erg gehecht was aan d’r personage, maar inmiddels had ik een level 60 karakter en moest Lies met een nieuwe level 1 mee draaien. We hebben het eventjes geprobeerd, Lies levelde wel als een malle, maar deed eigenlijk totaal geen damage. Ik deed 20.000 damage en Lies 3. Dus alleen ik kreeg de vijanden – die op mijn level waren ingeschaald – dood.
Dus we besloten om opnieuw te beginnen. Zij met d’r (inmiddels) level 8 Monk, ik met m’n (ooit eens keertje uitgeprobeerde) level 11 Barbarian.
En dat was nog steeds net zo leuk als vorig jaar. We killden de Skeleton King (voor waarschijnlijk de 8e keer) en verzamelden overal loot. Verkenden weer alle gangetjes samen en hadden weer super veel lol. Gaan we zeker snel weer eens doen.
Daarna ging ik nog even terug naar de kerkers van Dark Souls 3. Bleek maar een klein stukje te zijn (met een stapel pittige vijanden). En toen kwam ik alweer bij een fog wall. Zag aantal messages over The Lord of Cinder. En aangezien mij dat dus de eind-eind-baas leek, besloot ik om eerst dan dus die andere boss te gaan doen. Die ene die bovenaan de lange trap op me wacht.
Op deze lange trap liepen eerst nog een paar knights. Best lastig om te verslaan, maar het lukte me. Toen via een omweg de kerk in, om de deur te kunnen openen. Maar binnen wachtten ten eerste een paar vuur-monikken. Beetje vervelend, want de vuurballen vlogen om m’n oren.
En toen ik uiteindelijk hen verslagen had en vrolijk naar de deur huppelde, viel er ineens een soort spin-wandel-gedrocht-monster naar beneden.
De vorige keer dat ik hem trof was in het kasteel met de reuzen en de monikken als eindbaas. Toen versloeg ik die spin-gedrocht in één keer. Was toen eigenlijk best wel makkelijk.
Nu deed hij curse-damage… en daar valt, voor zover ik weet, niks tegen te doen. Dus ik probeerde het twee keer en ging beide keren genadeloos onderuit.
Dus toen besloot ik maar om hem te cheesen. Dus ging van een afstandje hem met pijl-en-boog bestoken. En uiteindelijk versloeg ik hem.
Beetje pussy-manier, maar soms heiligt het doel de middelen. Was blij dat ik nu makkelijk de deur kon openen en daarmee dus sneller naar de eindbaas kon geraken.
Toen had ik zoveel souls dat ik 3 keer kon levelen. En had deze sessie ook nog een Estus Flask erbij gekregen èn m’n flasks nog tikkeltje beter gemaakt. Fijn.
Net nog 1 keer door de fog wall gegaan om te zien hoe de boss in elkaar zit. Had verwacht dat dit dan (eindelijk) de Dancer of Boreal Valley zou zijn. Maar die bleek dus Aldrich, Devourer of Gods te zijn. Een boss die vervelend meteen allerlei magie op me af begon te vuren.
Binnenkort wel weer verder proberen.
(40:00 gespeeld en level 71)
