Als ik de kans krijg, ga ik verder met Bloodborne… en vanavond kon ik weer even een uurtje spelen.
Maar ja, die stomme boss zat op me te wachten. Vond hem gisteren al zo irritant. Waarom? Omdat hij wegrende en ik niet doorhad hoe ik hem kon pakken.
Vanavond dus maar weer proberen. Gelukkig had ik een shortcut om de hoek unlocked, dus kon heel snel opnieuw beginnen. Uiteindelijk kostte het me maar 3 pogingen. De laatste (succesvolle dus) was wel beetje weird.
Had de boss tot halverwege z’n health en toen rende hij weer weg. Ik moest hem zoeken, hele trappenhuizen door, overal mistig, best wel beetje (boel) freaky.
Uiteindelijk had ik hem gevonden, maar moest toen weer uitvinden hoe ik hem in de nauw kon drijven.
Gelukkig was dat niet al te lastig en kon ik hem verslaan – op het nippertje, want ik was er ook paar keer bijna geweest. Heb toen wel even gejuigd, want vond deze boss echt heel vervelend (weet nog steeds niet waarom).
Toen weer verder. Naar nog creepy-ere stukjes. Met grote wandelende oogbal/muil-hoofden en weer wat spinnen (met mensenhoofden). Heel weird allemaal, maar uiteindelijk wel weer een stuk verkend en best wat goede loot gevonden.
Als laatste besloot ik een deathrun te doen (zoals ik dat zelf heb genoemd). Gewoon weg met de angst voor het onbekende, niks voorzichtig doen en hoppa, gewoon langs de vijanden rennen en beetje de omgeving scouten. Welke vijanden kom ik tegen en hoever kan ik komen, voordat ik dood ga. Uiteinde best een eindje gekomen en de paar keer daarna wist ik iig welke vijanden ik waar kon verwachten.
Maar langzaam realiseer ik me dat ik de game niet creepy vind, maar dat het meer de angst voor het onbekende is wat me aanstaard bij een nieuw gebied.
Maar nu ik beetje heb gescout, weer zin om verder te gaan verkennen.
Nog kleine sidenote. Hoor dus al een tijdje een baby-gehuil als ik door het kasteel loop. Super creepy. Dus verwacht eigenlijk elke keer weer ergens een soort van baby-boss tegen te komen. Brrrr.
(49u gespeeld en level 84)