Een eiland in de oceaan van weblogs

Jaar: 2013 (pagina 2 van 3)

Weekend vol games

Afgelopen weekend was er weer eentje vol games. En eigenlijk allemaal games waar ik de behoefte voel om iets over te schrijven. Dus dat gaan we bij deze doen.

Bit.Trip Runner 2
Een runner op het ritme van muziek. Je rent automatisch en moet dmv verschillende knoppen obstakels ontwijken. Klinkt vrij simpel, maar dat is het niet. Het is echt heel pittig, maar ondanks dat heeft het me toch gegrepen. Ben normaal niet zo van de uitdagingen. Laat mij maar lekker doorrennen, ik haak vaak te snel af als het eventjes tegenzit. Maar dit spel heeft me toch sommige stukken 20-30 overnieuw laten doen en had er nog steeds zin in. Waarschijnlijk omdat je weet dat het altijd wel te doen is.

Daarnaast is de visuele representatie van het spel echt geweldig. Gelijk al in het menu word je overspoelt met een geweldige grafische stijl. Heerlijk. Dit is voorlopig m’n spelletje wat ik eventjes tussendoor doe.

Journey
Zaterdag ging ik naar Mathijs toe om daar Journey te spelen. Dit is een vrij uniek spel. Er zit geen regel dialoog of voice over in, maar toch wordt er een mooi verhaal verteld. Je start in de woestijn en hebt als uiteindelijke doel om naar een hoge berg met een lichtzuil te geraken. Na 3-4 uur heb je uiteindelijk het spel uitgespeeld en daarmee een soort van levensverhaal doorlopen. Je begint langzaam, je krijgt tegenslagen te voorduren, je ontmoet onderweg reisgenoten (andere onbekende mensen met wie je niet kan communiceren) en uiteindelijk loop je into-the-light. Was een heel aparte belevenis. Nadat het was afgelopen zaten we allebei eventjes naar het scherm te staren… en toen pakten we BlackOps2 erbij en gingen we online schieten.

Tomb Raider
En daar was hij dan eindelijk. Nou ja, eindelijk. Eigenlijk komt de game morgen pas uit, maar ik kreeg hem zaterdag al binnen. En kon hem dus gisteravond (na Mojo te hebben gemaakt) lekker spelen. Heb nog niet heel veel gespeeld, denk ongeveer een uurtje maar vind hem nu al heel aansprekend. Het speelt lekker, het is bij tijd-en-wijlen best creepy. En het verhaal is tot nu toe nog heel interessant/leuk om te volgen. Dus kan niet wachten totdat ik vanavond m’n Xbox weer op kan starten en verder kan spelen.

Dag spelletjes

Ik heb gedag gezegd tegen m’n games. Niet alle games, zo erg is het niet. Maar van de la vol met games, speelde ik meer dan de helft eigenlijk nooit meer. Sommige bewaarde ik om nostalgische redenen (oooeeeh, dat was m’n eerste Xbox360 game) en sommige had ik al wel geprobeerd te verkopen, maar werden niet geaccepteerd (helaas, we hebben al 300 Call of Duty games hier liggen, dus geen interesse).

Dus toen gisteren maar een drastisch besluit genomen en de hele stapel ‘overbodige games’ op Marktplaats gezet. 16 spellen voor 50 euro. Dat moest de aandacht trekken. En dat deed het. Binnen no-time had ik meerdere mailtjes in m’n mailbox en kon het onderhandelen beginnen. Gelukkig was het eerste mailtje al raak, iemand die alle games wel wilde overnemen voor de gevraagde 50 euro. Mooi. Geregeld. Dus moest ik alle andere potentiele kopers weer teleurstellen, maar ja… zo werkt dat.

games

Inmiddels is de transactie bijna achter de rug en vind het eigenlijk wel fijn dat het allemaal zo snel ging. Had ze ook los op Marktplaats kunnen zetten en dan had ik er waarschijnlijk overall meer geld voor kunnen krijgen. Dat had dan ook weer meer tijd en energie gekost. Ik zou niet alle games hebben kunnen verkopen en dan had ik meerdere pakketjes moeten maken of meerdere afspraken moeten maken dat iemand een game kwam ophalen. Al-met-al zou dat dus financieel iets voordeliger zijn geweest, maar voor de rest eigenlijk alleen maar nadeliger. Sterker nog, dan had ik nog (langer) met al die games hier thuis gezeten.

Nu ik het hier zo neertyp, realiseer ik me pas hoeveel geld ik in games heb gestopt de afgelopen jaren. Heb m’n Xbox360 sinds begin 2007. Toen gekocht, altijd heel veel plezier aan gehad. Maar dat heeft ook best veel geld gekost. Als ik bijvoorbeeld die stapel spellen neem die nu hier op de woonkamertafel liggen. Dat stapeltje gaat nu de deur uit voor 50 euro. Maar uitgaande van een gemiddelde aanschafsprijs (nieuw) van 50 euro, ligt daar nu dus voor minstens 750,- aan games op tafel. Heb ik allemaal ooit eens uitgegeven. Ok, moet een beetje nuanceren. Heb een aantal spellen gekregen, aantal spellen geruild en dus denk ik dat er maar voor iets van 400-500 euro zelf heb uitgegeven.

Ach ja. Hobbies kosten geld. De een heeft een mountainbike, de ander een paard, iemand anders heeft weer een hele muziek collectie en ik heb m’n games. En geloof mij, dit is nog maar een heel milde collectie. Er zijn mensen die het iets fanatieker doen.

En dan komen er eind dit jaar ook weer nieuwe consoles uit. Nieuwe Playstation en een nieuwe Xbox. Werd ook wel tijd, de Xbox is inmiddels alweer 7 jaar oud. Je wil echt geen games meer spelen op een PC van 7 jaar geleden, dus een nieuwe console is ook wel heel erg welkom. Ben heel benieuwd, nadeel is alleen dat het weer bakken met geld gaat kosten. Gelukkig hoef ik er maar 1 te kiezen en kan daarna daar weer een nieuwe collectie mee opbouwen.

Maar eerst gaan we dit jaar nog even de laatste pareltjes verzamelen. Altijd leuk, einde van een console lifetime komen vaak de beste games uit – omdat dan de ontwikkelaars echt alles uit de hardware kunnen halen.Volgende maand komt Tomb Raider en in september Grand Theft Auto 5. Die twee staan al vast in m’n agenda. Voor de ruimte hoef ik het niet te laten ^^

Ander stijltje

Denk dat het toch eens tijd wordt dat ik de stijl van Rakso weer eens beetje ga aanpassen. Vind het net niet allemaal mooi meer. Hoeft niet veel bij, maar ff iets meer rechtgetrokken en wat netter. Vind nog steeds de roze tinten wel leuk, maar het staat allemaal beetje schots-en-scheef. Dus dat gaan we eerdaags ook maar eens ff fixen ^^

Community

Jaren geleden (2007) keek ik Scrubs en was hooked. Destijds was het precies het soort show wat ik nodig had. Kon me (destijds!) heel erg herkennen in de hoofdpersoon (JD) en heb de meerdere seizoenen een aantal keer achter elkaar gezien. Sindsdien eigenlijk nog maar weinig comedy series gehad waar ik zo van onder de indruk was.

Heb een tijdje The Big Bang Theory (TBBT) leuk gevonden, totdat iedereen het leuk vond en ik er eigenlijk beetje klaar mee was.En toen ontdekte ik Community.

Deze comedy serie is eigenlijk een stuk minder mainstream. Een stuk minder toegankelijk voor het gewone publiek en daardoor (?) juist des te leuker voor mij om te kijken. In vergelijking met TBBT kan je eigenlijk zeggen dat het publiek lacht OM de hoofdpersonen van TBBT en bij Community lach je MET de hoofdpersonen. Wanneer een persoon in TBBT iets geks doet, lach je hem eigenlijk meer uit ipv om de situatie. Zo is het schijnbaar grappig in TBBT als iemand Dungeons&Dragons speelt, geen idee waarom. Terwijl in Community de hoofdpersonen was er zelfs een hele aflevering waarin de hoofdpersonen D&D speelden, daar was dan op zich weinig lolligs aan, maar juist hoe ze het speelden en hoe de karakters zich ontwikkelden was veel interessanter en grappig.

Mocht je dus beetje genoeg hebben van al dat amerikaanse mainstream comedy, probeer dan eens Community. Vooral eerste twee seizoenen vond ik helemaal geweldig.

http://www.youtube.com/watch?v=nGEFGqHROWo

Slechte blogger

Tja. Het was eigenlijk te verwachten, maar blijkbaar ben ik beetje het bloggen ontwend. Heb best wel veel dingen om over te schrijven, maar het zit niet meer in m’n routine. Ik wil schrijven over de games die ik speel, over de ontwikkelingen die me bezighouden in de game industrie (PS4 aangekondigd bijvoorbeeld!) en ook over de films en series die ik kijk (Community!!1!). Dus ok. Zal dat eerdaags eens gaan proberen, moet alleen nog even kijken op welk moment in m’n dagelijkse routine het past. Misschien moet ik ’s avonds gewoon eventjes tijd inruimen om wat te schrijven.

Begin en daarna afscheid

Afgelopen vrijdag was m’n eerste dag bij m’n nieuwe werkgever (Zicht). Na eerst beetje handjes te hebben geschud en daarna beetje wegwijs gemaakt te zijn (het netwerk, de werkstructuur etc), kwam ’s middags m’n kleine Mac met daarbij twee (belachelijk) grote schermen van wel 23″ breed. Echt gigantisch, maar super mooi/scherp beeld. De middag bestond dus voornamelijk met inrichten van m’n werkplek en soms nog eventjes wat handjes schudden. Al met al was m’n eerste dag dus heel relaxed en ik voelde me meteen heel erg welkom.

Na afloop ging ik nog één keer terug naar m’n oude werkgever. Daar was een afscheidsborrel georganiseerd; voor mij en voor nog een paar anderen. En onder het genot van de nodige drank (scropinos!) en heerlijke köfte burgers werden alle mensen persoonlijk bedankt voor hun inzet. Voor iedereen was er speciaal een eigen filmpje gefabriceerd. Voor mij was het een of ander Midden-Oosterse groep rebellen die met hoofddoek en geweren liepen te brullen. En de ondertiteling maakte duidelijk dat ze niet blij waren met mijn overstap. Heel leuk gedaan.

Daarna dus nog tot 1:30 gefeest en lag uiteindelijk dus pas om 2:45 in bed. En daar nog heel het weekend last van gehad ^^

Alleen naar de film

Afgelopen maandag was m’n laatste werkdak bij m’n oude werkgever (dpdk). En aanstaande vrijdag is m’n eerste werkdag bij m’n nieuwe (Zicht).

Dus ik heb een paar dagen vrij. Vakantie. Verlof. En aangezien Tobias dinsdags altijd bij z’n oma is, had ik gister lekker een dagje voor mezelf. Lies was werken. Tobias naar z’n oma. En ik? Ik ging naar de bioscoop. Overdag. In m’n eentje. Het is echt al jaren geleden dat ik dat voor het laatst gedaan had, maar hoe heerlijk voelde het. Eventjes lekker alleen iets doen.

Ik besloot om naar de nieuwe film van Quentin Tarantino te gaan, Django Unchained. En sjezus, wat is dat een goede film. Uiteraard viel dat al te verwachten, aangezien Quentin Tarantino de schrijver en registeur is. Maar het verhaal is heel gaaf, de dialogen zijn (weer) geweldig. Gaat soms helemaal nergens over, maar geeft toch veel meer diepte dan een standaard actiefilm. Nog een pluspunt was Christoph Waltz. Heb in Inglorious Basterds vreselijk veel van zijn karakter (en acteerkwaliteiten) genoten. Dus ik was zeer opgetogen dat hij ook in deze film weer een mooie sprekende rol had. Daarnaast zijn de andere karakters in Django Unchained ook geweldig goed geschreven. Zelfs de kleine rolletjes hebben iets moois unieks. Heerlijk.

Ik heb zelfs zo erg genoten van Django Unchained, dat ik nu al weet dat ik de DVD ga kopen. Dit is gewoon een film die je in je collectie moet hebben. En hopelijk is er dan een soort van extended versie, zodat er nog meer geweldige scenes bijzitten. De film duurde 2 uur en 45 minuten, maar heb me geen moment verveeld. Hij had nog best langer mogen duren.

Kortom: Django Unchained is awesome en deze moet je gewoon gaan kijken! Misschien dat ik nog wel een keer terug ga naar de bios om hem nogmaals te kijken.

Laatste dag

Vandaag is m’n laatste dag bij dpdk. Na bijna hier 4 jaar gewerkt te hebben, zal ik vanavond voor het laatst hier de deur achter me dichttrekken. Nou ja. Heb vrijdag nog wel een afscheidsborrel/bbq/feest – dus DAN zal ik voor het laatst (voorlopig) hier de deur achter me dichttrekken.

Vandaag zal waarschijnlijk voornamelijk bestaan uit m’n laptop opschonen, dingen overdragen, afscheid nemen en wat administratief geneuzel. Voelt wel maf. Je brengt eigenlijk meer tijd door met je collega’s dan met je familie of vrienden. En om dan nu ineens zo weg te gaan, is wel beetje gek. Maar hoort erbij. En heb ook wel weer heel veel zin om bij Zicht te gaan beginnen. Dus voelt beetje dubbel.

Maar zal toch m’n lieve collega’s bij dpdk gaan missen. De een wat meer dan de ander ^^

Ingame (4)

Ik kijk door de scope van m’n sniperrifle en markeer de vijanden in het vijandige kamp verderop. Zal ik eerst het alarm uitschakelen? Of eerst de sniper op het dak neerleggen?

Plots hoor ik geritsel achter me in het struikgewas. Ik draai me om en kijk recht in de ogen van een tijger! Wegwezen!

Al rennend schiet ik wild om me heen in de richting van het aanstormende roofdier. Hij springt op me af en slaat z’n klauwen in m’n arm. Na enkele kogels ligt het dier roerloos voor me in het gras. Nog even het mes erin om z’n vacht te skinnen, misschien dat het nog van nut kan zijn.

Maar door alle comotie is de aandacht van de rebellen in het nabijgelegen kamp getrokken. Ze komen massaal aangestormd. In jeeps en te voet. De een nog heftiger bewapend dan de ander.

Heftig gewond vlucht ik de jungle in, hopen dat ze me niet kunnen volgen, zodat ik m’n wonden kan verzorgen.
Maar ik weet ook dat er in de jungle nog veel meer gevaren huizen.

Veilig ben ik nooit, ik speel FarCry 3.