Ik bewaar alles. Of ja alles. Ik bewaar veel. Te veel. Ik bewaar dingen om nostalgische reden. Ik bewaar het, zodat ik over een tijdje – als ik het weer eens tegenkom – er naar kan kijken en even weer herinnert wordt aan vervlogen tijden. En eigenlijk is dat dus vaak beetje onzinnig.
In onze box/berging/schuur staan nog dozen van toen ik naar Dordt verhuisde. Dat was eind 2008. Soms kijk ik er even doorheen en zie ik veel dingen die eigenlijk best weg kunnen. Of eigenlijk, die ik al lang weg had moeten gooien. Zo liggen er nog allemaal foldertjes en brochures van m’n rondreis door Amerika (2007). In elke doos zit wel een keukengerei; een springvorm, een pan of gewoon iets anders onbenulligs. Er liggen zelfs nog stapels met gebrandde CD’s met daarop backups van m’n computer (sommige zijn uit 2002/2003!).
Deze backups heb ik een tijdje geleden getracht om op te ruimen. Heel de stapel met backups ging mee naar boven en ik probeerde er enigzins logica in te ontdekken. Maar na een avondje door bergen met oude schoolbestanden, oude fotos en oude MP3tjes te hebben geploegd, kwam ik tot de conclusie dat de relevantie van 10 jaar oude data eigenlijk heel ver te zoeken is. Dus gestopt met het uitzoeken van die oude data.
Maar toch blijf ik wel bewaren. Nu ik binnenkort van baan wissel, moet ik m’n werklaptop teruggeven. Maar aangezien er op m’n werklaptop ook heel veel prive dingen staan – voornamelijk foto’s – moet ik die wel ergens anders opslaan. Dus een grote externe harde schijf gekocht (1TB) en aan het backuppen geslagen. Ook m’n oude PC meteen even uit de box/berging/schuur gehaald en gaan backuppen. Als je het doet, doe het dan meteen goed. Maar ja. Wat moet je dan backuppen? 1TB is echt heel veel ruimte, dus eigenlijk hoef ik geen keus te maken, ik kan gewoon alles backuppen. En dat heb ik dus ook gedaan. Beetje lui, want eigenlijk heb ik dus nu digitaal net zo’n rotzooi als in de box/berging/schuur. In plaats van dozen met oude nostalgische rommel, zijn het nu mappen. Vol met oude projecten, oude emails, oude bestanden en oude foto’s. De foto’s zie ik vaak nog wel de meerwaarde van om te bewaren. Net als van oude muziek. Maar voor de rest boeit het eigenlijk helemaal niet. Maar dit is de snelste manier, dus zo maar gedaan.
Misschien dat ik (ooit) nog wel eens alles beetje meer zal ordenen. Maar misschien ook niet. Waarschijnlijk pas als de schijf vol dreigt te raken. We zullen zien, voorlopig is m’n digitale box/berging/schuur nog lang niet vol.
