Een eiland in de oceaan van weblogs

Meeslepen

Al sinds het begin der tijden heb ik last van mijn zogenaamde enthousiasme syndroom.

Maar nu is het helemaal erg. Had twee weken geleden Brothers in Arms besteld. Keek ik helemaal naar uit, maar nadat ik hem had ontvangen bleek het niet mijn soort spel te zijn. Te langzaam, te tactisch, te niet-Skar-ish.

Dus op Marktplaats gezet om te verkopen. Simpel.

Na een paar mail wisselingen krijg ik een mailtje van iemand die vraagt of ik hem wil ruilen. Voor Battlefield:Bad Company. Dat spel was al uit sinds deze zomer, had er destijds wel naar gekeken, zelfs de demo gespeeld, maar toch was ik er nooit helemaal door gegrepen. Nu wel. Vond het een goede deal en we zetten de ruil in werking.

Maar door deze aanbieding werd ik ineens wel enthousiast voor Bad Company. Ineens ging ik alle video’s bekijken die er waren, alle reviews lezen en overal informatie opsnorren (mooi woord, opsnorren). Ik slurpte al deze informatie op en bekeek sommige videos wel 2-3-4-5 keer.

Maar de ruil verliep niet vlekkeloos. Mijn spel is wel bij die ander aangekomen, maar zijn spel is niet bij mij aangekomen. Elke dag ren ik naar de brievenbus, maar helaas… leeg. Begin steeds meer te vrezen dat ik me heb laten meeslepen door m’n enthousiasme en te snel heb gehandeld. Misschien ben ik wel opgelicht. Heb ik een spel verstuurd – in goed vertrouwen – en daar niks voor teruggekregen.

Maar ja. Heb mezelf nu wel helemaal gigantisch enthousiast gemaakt en daardoor rest mij maar een uitweg als ik mijn ruilspel nooit zal ontvangen: het spel zelf kopen.

Vond het alleen wel apart om te zien dat ik een week geleden wel eens de demo had gespeeld en het wel een aardig spel leek, maar niet overwoog om hem te kopen. En nu – nadat iemand me het spel aanbied – ik ineens helemaal wild in m’n hoofd ben en het spel moet kopen van mezelf.