Ik bekeek net (voor het eerst) de speech van Steve Jobs. De oh-zo-bekende-speech. En oh-zo-indrukwekkende speech, mag ik nu ook wel zeggen. Hij benoemd zoveel mooie, maar ook eerlijke dingen. Klinkt misschien vreemd om dat te zeggen, maar met eerlijk doel ik op de open deuren die ingetrapt worden, maar die eigenlijk door niemand echt gezien worden.
Zijn speech duurt 15 minuten, is in het Engels, maar ik kan hem je echt aanraden. Helemaal als je even niet weet waar je staat in je leven.
Zoals ik. Al meer dan anderhalf jaar bezig met zoeken en proberen keuzes te maken waar ik heen wil. Ben al verschillende kanten opgeslingerd. Wilde naar Amerika. Ik ging ook, kwam weer terug en wil ooit weer terug. Ik taste de verschillende kanten van m’n webdevelopment af en kwam uiteindelijk weer terug bij Flash. En uiteindelijk wilde ik naar de politie. En kwam na een paar maanden weer terug bij Flash.
Dus nu ben ik thuis aan het werk. Met Flash. Achter m’n eigen computer. En nog steeds raced soms de vraag door mijn hoofd: is dit de richting die ik wil blijven volgen?
Als je Steve Jobs z’n speech beluistert, was het – achteraf bekeken – voor hem eigenlijk helemaal niet verkeerd om 1-2-3 keer een geheel andere richting op te gaan. Hij stopte met school, hij werd ontslagen en kwam uiteindelijk weer 10 keer zo hard terug.
Nu wil ik niet zeggen dat ik heel wat anders wil gaan doen. Maar waarom ook niet? Maar dan volgt vanzelf weer de vraag: wat? Er zijn zoveel dingen te doen, wat past nou precies bij mij? Wat is nou typisch Skar?
Misschien wel professioneel twijfelaar? Dat lijkt wel heel erg op mij 😉
Maar zoals Steve (of zou ik meneer Jobs moeten zeggen?) ook al benoemd… achteraf is het heel makkelijk om de verschillende punten te verbinden (connect the dots). Maar in het nu zal je gewoon het vertrouwen moeten hebben dat uiteindelijk de dots wel connected raken.
Bekijk hier trouwens Steve Jobs z’n inspirerende speech: