Een eiland in de oceaan van weblogs

Verlammend lege stripjes

Vanochtend lagen lege paracetamol-strips me vanaf het aanrecht aan te kijken.

Ze vertelden me over vannacht. Dat ik om half 3 ’s nachts wakker werd, me niet kon bewegen doordat er een pijnscheut van m’n nek naar m’n rug liep en dat ik toen maar besloot om 1000mg paracetamol te slikken. De laatste twee witte pijn-killende schijfjes. Allebei uit een andere strip.

Daarna viel ik weer in slaap – mogelijk geholpen door mijn witte vriendjes.

De nachtelijke aanvallen van verlammende nekpijn. Heb sinds een aantal dagen hele heftige pijn in m’n nek. Hoogstwaarschijnlijk door spanning. En die spanning wordt – denk ik – veroorzaakt door een overvloed aan keuzes. Wat ga ik doen met m’n werk? Waar ga ik wonen? Wat wil ik nog meer doen? Hoe ga ik dat aanpakken? Hoe zorg ik ervoor dat de mensen op m’n oude werk (vanaf morgen) gewoon goed verder kunnen?

Morgen m’n laatste dag werken. Dus dan is de spanning van het werken al weer weg. Dus hopen dat m’n nek ook ophoudt met scheuten van pijn verspreiden.

Zal ook wel moeten.

Want de paracetamol is op.