Wat ga ik vanavond eten?

Dit? Nee, dat heb ik laatst nog gegeten.

Dat dan? Nee, ook net nog gegeten.

Misschien is dat dan een optie? Nee, niet zo’n zin in.

Mmm… maar dan toch maar patatje halen? Of dan toch pizza?

Als je een tijdje op jezelf woont, dan herken je dit wel – hoop ik. Kan me niet voorstellen dat ik de enige ben met dit probleem. Elke keer als ik in de supermarkt loop is het weer hetzelfde verhaal. Wat gaan we eten?

Vroeger was het veel makkelijker. Toen je moeder nog bepaalde wat er gegeten werd.
Als je thuiskwam was dan ook standaard de vraag: “Mam, wat eten we?”. En elke avond stond er een ander, gezond en gevarieerd gerecht op tafel. En je kon gewoon roepen dat je het niet lekker vond of dat je liever patat of pannenkoeken had – of wat dan ook. Dat was pas makkelijk.

Maar hoe doen moeders dat toch?
Hebben ze een eigen moeder-kookboek? Of een moeder instinct waarmee ze gewoon elke dag wakker worden met het menu van de dag in hun hoofd?

Misschien moet ik mijn moeder maar vragen of ze me elke ochtend wil sms-en wat ze ’s avonds gaat eten, dan weet ik dat ook. Heb ik tenminste een gezond en gevarieerd alternatief, mocht ik weer eens niet weten wat te moeten eten.

Maar dan loop ik wel het risico dat ik weer terug ga sms-en: “blerh, dat lust ik niet!”