Ik strooi met wattenstaafjes. Doorzichtige staafjes met op beide uiteinden een klein plukje watjes. Het zijn Dordtse wattenstaafjes, gekregen van Lies.
Niet dat ze ze mij als cadeau gegeven heeft, maar een paar weken geleden kreeg ik een handvol toen ik aangaf dat ze bij mij thuis op waren. Dus toen de hand vol met wattenstaafjes even gedumpt in m’n tas.
En sindsdien vind ik overal wattenstaafjes; als ik m’n sleutels uit m’n tas haal, wanneer ik m’n koptelefoon uit m’n tas pak en wil opzetten, wanneer ik m’n portomonee pak bij de kassa. Overal en altijd zie ik wel ergens een wattenstaafje meekomen.
Vanochtend op de pont weer. Zou niet weten waar hij vandaan kwam, want had een heel andere tas mee dan de tas waar de wattenstaafjes in gedumpt waren. Maar toch was hij daar ineens. Een wattenstaafje, op de vloer van de pont.
Dus mocht u ergens een spoor wattenstaafjes tegenkomen, dan weet u dat ik daar gelopen heb.
momá schreef:
ik vind dit wel een leuke variant op het sprookje van klein duimpje met het brood kruimel spoor.
zondag 25 mei 2008 — 00:50