Schreef ik begin vorige week nog trots dat ik m’n fiets had gefixed (wat uiteindelijk toch niet niet helemaal werkte, bleek dat fietsje beetje last had van chronische hoest). Nu ben ik dus op zoek naar een nieuwe.

En niet omdat hij kapot is, want had hem nog best kunnen maken. Maar hij is gestolen. Ontvreemd. Meegenomen. Gejat dus. Terwijl hij gewoon op slot hier voor de flat stond.

Gistermiddag zagen we hem ineens niet meer naast z’n vriendjes buiten staan. Er was ineens een gat in het fietsengroepje. En eerst ga je nog twijfelen; “Had ik hem wel buiten neergezet?” Even in de box kijken. “Ja, hij stond toch echt buiten. Op het hoekje van het fietsenrek, bij de lantarenpaal.” En dan besef je dat je fiets echt weg is.

We hebben nog wel in de buurt rondgezocht – gekeken of iemand hem ‘voor de grap’ had verplaatst. Maar helaas, niet gevonden.
Snap niet dat iemand uberhaupt een fiets jat en dat je dan nog mijn rammelbak-fiets uitkiest is helemaal onbegrijpelijk. Maar ja, je moet sowieso al niet goed bij je hoofd zijn om aan andermans spullen te zitten.

Het gevolg is dat ik nu weer op zoek moet naar een ‘nieuwe’ stationsfiets. Maakt niet uit in welke staat hij is, zolang hij maar beetje redelijk fietst. Voorlopig zal ik dus met de bus moeten, leuk joh. Not!

Ben dan ook behoorlijk pissig. Als ik iemand op mijn fiets zie fietsen – niet zo lastig om te herkennen, want hij was echt heel gaar en piepte en kraakte – dan sta ik niet voor mezelf in. Denk dat ik diegene aanvlieg. Sorry hoor.

Maar ok. Mocht er dus iemand nog een fietsje in de aanbieding hebben (of ergens zien). Let me know