Best handig

Elke ochtend brengt hij mij trouw naar het station en elke avond weer trouw terug naar huis. Dan staat hij een nacht buiten (in de storm, wind en regen) en de volgende ochtend – mits het geen weekend is – brengt hij mij weer trouw op z’n rug naar het station.

Mijn ‘stationsfiets’ is sterk en betrouwbaar. Maar de laatste weken begon een van de trappers te piepen. Elke keer als m’n linkervoet onderaan was, moest de fiets een beetje hoesten. Een zwak kuchje, klonk een beetje als “kriep”.

“Kriep … kriep … kriep”, zo klonk het als ik voorbij fietste. In het begin was het nog best grappig, zo’n eigen geluidje. Maar een week later werd het erger.

Naast het gekuch kreeg m’n fiets ook spastische neigingen. Bij elke rondgang ging de linkertrapper ook een beetje schokken. Hij kwam steeds losser te zitten, totdat het uiteindelijk niet meer leuk was. Ik kon er niet zoveel kracht meer op zetten, bij elke rondgang kwam de trapper tegen het frame aan en uiteindelijk kwam ik bijna niet meer vooruit.

Vanochtend maar eens de tijd ervoor genomen om hem beter te maken. De fiets voor de deur gezet, gereedschap gepakt en binnen 3 minuten was de trapper weer helemaal gemaakt. Ben soms best handig, al zeg ik het zelf.

Nu trapt hij weer zoals het hoort. Alles is weer als vanouds. Hij kucht nog wel een beetje, maar dat is nu wel weer grappig. Zo’n eigen geluidje.