Een eiland in de oceaan van weblogs

Uitstervend ras

Het is al sinds begin jaren 90 dat mensen online hun praatje plaatsten. Sinds 1996 is het aantal weblogs pas explosief gegroeid. Hier in Nederland heeft het iets langer geduurd, maar sinds een kleine vijf jaar is vrijwel iedereen bekend met de term ‘weblog’ of ‘blog’. De laatste jaren schoten de weblogs als paddenstoelen uit de grond, zelfs politici zagen in weblogs een mogelijkheid om hun mening aan het publiek te verkondigen. Veel mensen kwamen helaas nooit verder dan een enkele poging. Dagelijks stranden er vele weblogs doordat de eigenaar geen zin, geen tijd of geen inspiratie heeft om de weblog te onderhouden.

Afgelopen maanden was het weer de befaamde komkommertijd, er was weinig nieuws en weinig op tv. En ook in weblogland was de zomer duidelijk te merken. Er werd minder gemeld en het leek wel alsof iedereen buiten in de zon lag. Het was zelfs zo erg dat er weblogs stopten: de weblog van Oling.org werd opgeheven, de weblog op VandenB.com lijkt ook zo goed als dood te zijn en ook Charis had het te druk om te posten.

Het lijkt erop dat het ras der webloggers langzaam aan het uitsterven is. Vrijwel alle logs welke ik vaak bezoek lijken ermee gestopt te zijn of even een zogenaamde sabbatical te houden.

Maar waarom? Waarom stopt iedereen er juist nu ineens mee? Is er iets gebeurd waardoor webloggen niet meer stoer is? Mag je niet meer je mening uiten of je dagelijkse beslommeringen melden of zijn we weer toe aan iets nieuws?

Zo heeft Oling.org nu in plaats van een weblog een column. Hier heeft het ook een tijdje stil geleven, maar gister is er weer een nieuwe column verschenen. Al vraag ik me af hoelang Paul het uithoudt op deze serieuze toon 😉

Ikzelf blijf nog genoeg voldoening vinden in het posten op Rakso. Volgende week weer even tijd om wat aanpassingen te doen en daarmee het posten op en lezen van Rakso weer wat aangenamer te maken.
En zolang ik er zelf plezier in heb, blijf ik posten op Rakso 😀