Onze buurt vergrijst. Of wordt in ieder geval ouder. Heel duidelijk werd het dit jaar maar weer tijdens Sint-Maarten. Dat is een traditie waarbij kinderen met lampions langs de deuren lopen en liedjes zingen. In ruil daarvoor – of juist om weer van ze af te komen – geef je ze snoepgoed (of soms mandarijnen, maar die gooide je dan meteen weer op de fruitschaal :D).
Dit jaar was het weer heel slecht gesteld met de belangstelling hier bij mij in de buurt. Vroeger kwamen er nog wel veel kinderen aan de deur. Maar dit jaar hebben we totaal vier kinderen gehad 😛 En terwijl ze bij Nath thuis (andere kant van de stad) meer dan 50 kinderen gehad hebben. Wat een verschil. Maar dat komt, volgens mij, erdoor dat er bij ons alleen maar mensen van 40-50 wonen wiens kinderen op zichzelf wonen of bijna dit gaan doen. Terwijl bij Nath in de buurt veel jonge kinderen wonen.
Dus dat verklaart alles. Maar het heeft ook voordelen hoor, zo’n oude buurt. We hoeven nu tenminste niet zo vaak de deur open te doen, want dat was altijd een gevecht: wie het moest doen – want niemand wilde het doen 😀 En daarnaast houden we er nu heel veel snoep aan over. Want je kan er niet vanuit gaan dat ze toch niet komen, geen snoep kopen en dan ineens tig kinderen aan de deur krijgen.
Dus elk jaar weer het zekere voor het onzekere nemen en snoep kopen 😀
